Οι Τρεις Μάγοι, ο Μελχιόρ, ο Γασπάρ και ο Βαλτάσαρ, ήρθαν και έφεραν για μια ακόμη φορά τα καθιερωμένα δώρα, δηλαδή σμύρνα, λιβάνι και χρυσάφι!!! Προσωπικά δεν περίμενα κάποιο ιδιαίτερο δώρο παρά μόνο την κοπή της παραδοσιακής βασιλόπιτας, με την ελπίδα να βρώ το «φλουρί» που κρύβεται μέσα, για να έχω καλή τύχη ολόκληρο τον χρόνο. Τελικά το «φλουρί» με απέφυγε, αλλά δεν με ξέχασε ο Άγιος Βασίλης που ήρθε χαρούμενος με το έλκυθρο, που έσερναν οι τάρανδοι Pfizer, Moderna, Sinopharm, AstraZeneca, με το μεγαλύτερο και ωραιότερο δώρο, το εμβόλιο!!! Τεράστιο δώρο και νιώθω ευγνώμων – πανευτυχής, γιατί το εμβόλιο είναι η ελπίδα να ξαναβρούμε την ελευθερία μας. Παράλληλα συμβολικά και όχι μόνο θα επιβεβαιώσει την εμπιστοσύνη μας στους συνανθρώπους της επιστήμης, σε πείσμα γνωστών και αρνητών της διπλανής πόρτας, οι οποίοι καραδοκούν να κάνουν συνωμοσιολογικό σλόγκαν οτιδήποτε. Πιστεύω ότι θα μας ξαναφέρει σε σύμμετρες ημέρες ευτυχίας και χωρίς παρεμβάσεις στα συναισθήματα μας, όπως απαγόρευση στα φιλιά, όχι στους εναγγαλισμούς, όχι στις χειραψίες και λιγότερες από απόσταση ομιλίες. Αξίζει το εμβόλιο για το συλλογικό συμφέρον, που ισοδυναμεί με τη διατήρηση του ύψιστου αγαθού, της ζωής. Συνειδητά ξεκίνησα από τη βασιλόπιτα και κατέληξα στο εμβόλιο, γιατί η πανδημία του φόβου μας έκανε να κατανοήσουμε τι σημαίνει να ζούμε σε έναν ενιαίο κόσμο, όπου πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες και γυναίκες, λευκοί και μαύροι, μικροί και μεγάλοι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια κοινή απειλή και υιοθετήσαμε την άποψη ότι τα παγκόσμια προβλήματα χρειάζονται παγκόσμιες λύσεις. Αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο του 2021, έχουμε χρέος να τον διαφυλάξουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Χρόνια Πολλά – Καλή Χρονιά!!!
Τα Χριστούγεννα, η ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού, είναι σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστός + γέννα.
Τα Χριστούγεννα είναι ο καιρός για να δούμε τον κόσμο με άλλα μάτια, γεμάτα αγάπη, με έντονα αισθήματα σεβασμού και αποδοχής του συνάνθρωπου. Είναι ο καιρός που προσφέρουμε ότι μπορούμε, ένα δώρο, ένα χαμόγελο, μια ευγενική χειρονομία, μια γλυκιά λέξη χωρίς να ζητήσουμε μια ανάλογη ανταπόδοση. Είναι ο καιρός που κάθε μορφή δώρου είναι μια ευχή ευτυχίας, που σχετίζεται με την ανάγκη να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Δηλαδή μιλάμε για την ουσία των Χριστουγέννων, την αγάπη.
Παράλληλα το «πνεύμα των Χριστουγέννων» δεν είναι μόνο δώρα, αγορές, οικογενειακά τραπέζια, συνεστιάσεις και διασκέδαση, αλλά η εορτή αυτή καθαυτή. Δηλαδή η Σάρκωση, όπου ο Υιός του Θεού γίνεται υιός του ανθρώπου και ο Χριστός γίνεται άνθρωπος. Αυτό το γεγονός «ζεσταίνει» την ανθρωπότητα ολάκερη, ενώ αναδεικνύεται ξεκάθαρη η υπερβολική αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, που κάνει τον Υιό του να γίνει ένας από εμάς.
Στο τελικό στάδιο φαίνεται ότι μπαίνουν οι ετοιμασίες για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, καθώς πλέον άλλαξε η επιγραφή που είχε απ’ έξω, ενώ και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε επιθεώρηση στο χώρο.
Μία ημέρα πριν την πρώτη προσευχή μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντόγαν συνοδευόμενος από τη σύζυγο του Εμινέ, έκανε μία τελευταία αυτοψία για την πρόοδο των εργασιών.
Μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος φωτογραφήθηκε έξω από την Αγία Σοφία μαζί με τη σύζυγό του, όπου όπως φαίνεται έχει αλλάξει το όνομα της επιγραφής, καθώς πλέον γράφει «μεγάλο τζαμί».
Η κύρια προσευχή αναμένεται να ξεκινήσει γύρω στις 13:30 το μεσημέρι της Παρασκευής, ωστόσο οι πόρτες της Αγίας Σοφίας θα ανοίξουν από τις 10 το πρωί και θα παραμείνουν ανοικτές έως την επόμενη ημέρα το πρωί.
«Ζητούμε από τους πολίτες να φέρουν μαζί τους, μάσκα, χαλί προσευχής, υπομονή και κατανόηση», είπε ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης Αλί Γερλικαγιά.
Θα υπάρχουν 5 διαφορετικά σημεία για προσευχή και 11 σημεία ελέγχου των πιστών.
Την τελετή, στην οποία θα παρίστανται ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με το υπουργικό συμβούλιο, θα διευθύνει ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας Αλί Ερμπάς.
Αγία Σοφία: Έστρωσαν τιρκουάζ χαλιά για την πρώτη προσευχή
Τα μοναδικά ψηφιδωτά και οι τοιχογραφίες θα καλύπτονται με κουρτίνες, όπως έχει επιβεβαιώσει προ ημερών ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου, Ιμπραήμ Καλίν.
Μάλιστα, άρχισαν να τοποθετούνται και τιρκουάζ χαλιά εντός της Αγίας Σοφίας, τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες από τουρκικά Μέσα, αποτελούν προσωπική επιλογή του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι «η απελευθέρωση της Αγίας Σοφίας» ήταν το μεγαλύτερο νεανικό του όνειρο.
Ο Δεκαπενταύγουστος, «το Πάσχα του καλοκαιριού», είναι αφιερωμένος στην Παναγία, τη μητέρα όλων των Χριστιανών και εορτάζεται με ιδιαίτερη ευλάβεια σε όλο τον ελληνικό χώρο.
Η Παναγία έχει για τους Έλληνες και εθνική σημασία, αφού έχει συνδεθεί με τους αγώνες του έθνους και έτσι ο ελληνικός λαός την τιμά και τη σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο.
Αυτή η ιδιαίτερη λατρεία που έχει ο ελληνικός λαός για την Παναγία φαίνεται και από τα εκατοντάδες προσωνύμια που της έχουν αποδώσει, αλλά και από τα αναρίθμητα προσκυνήματα ανά την επικράτεια.
Κάθε χρόνο το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων βρίσκεται στην Παναγία της Τήνου, όπου έχει και εθνικό χαρακτήρα, αφού εκτός από την Παναγία τιμάται και η μνήμη αυτών που χάθηκαν κατά τον τορπιλισμό του πολεμικού πλοίου «Έλλη», από τους Ιταλούς, μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα των Δεκαπενταύγουστο του 1940, αλλά και στο Βέρμιο Ημαθίας, όπου τιμάται η Παναγιά των ξεριζωμένων Ποντίων.
Τήνος
Το μεγαλύτερο προσκύνημα του Δεκαπενταύγουστου γίνεται στην Τήνο με τους πιστούς γονυπετείς να φτάνουν στο ναό της Παναγίας της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας.
Ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας χτίστηκε στο σημείο όπου βρέθηκε η Εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στις 30 Ιανουαρίου 1823, που θεωρείται από τους πιστούς θαυματουργή. Μάλιστα, η εύρεση της Αγίας Εικόνας θεωρήθηκε θεϊκός οιωνός για το δίκαιο και την επιτυχία της επανάστασης ενάντια στον τουρκικό ζυγό, ενώ η ανέγερση του μεγαλοπρεπούς ναού αποτελεί το πρώτο μεγάλο αρχιτεκτονικό έργο του νεοσυσταθέντος ελληνικού κράτους.
Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.
Πρώτον, ο πρωθυπουργός πρώτος όφειλε να γνωρίζει ότι σε μείζονα εκκλησιαστικά ζητήματα, σαν αυτά που θίγει η συμφωνία, θα έπρεπε να διαβουλευθεί και με το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο οποίο ανήκουν οι Μητροπόλεις των Νέων Χωρών (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη και νησιά του Β. Αιγαίου), το Άγιο Όρος, τα Δωδεκάνησα και η Κρήτη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε την σύμφωνη γνώμη του Φαναρίου για την κατάρτιση και ψήφιση του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1977. Αντί αυτού, ο πρωθυπουργός διαβουλεύτηκε μυστικά μόνον με τον Αρχιεπίσκοπο, ούτε καν με την Ιερά Σύνοδο, όπως προβλέπει το άρθρο 3 του Συντάγματος. Πρώτο ελάττωμα, συνεπώς, ο επιλεκτικός χαρακτήρας της διαβούλευσης, που προσκρούει στο ίδιο το Σύνταγμα.
Δεύτερον, είναι, βεβαίως, θεμιτό η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος να νοικοκυρέψει τα του οίκου Της αλλά, αλήθεια, ποιος πολιτειακός κανόνας επιτρέπει την εσαεί παράδοση του ετήσιου κονδυλίου της μισθοδοσίας στα χέρια του Αρχιεπισκόπου και της Συνόδου, χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ένα μέτρημα: πόσοι είναι σήμερα οι μισθοδοτούμενοι ιερείς, πόσα είναι τα καταπατημένα ακίνητα της Εκκλησίας, ποιες είναι οι εκκρεμείς περιουσιακές αντιδικίες μεταξύ Εκκλησίας και κράτους; Με άλλα λόγια, πώς μπορεί να αφαιρεί ετησίως από τις τσέπες των φορολογουμένων δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και να τα παραδίδει ανεξέλεγκτα στα χέρια του Αρχιεπισκόπου; Δεύτερο ελάττωμα, λοιπόν, η παράνομη ετήσια οικονομική ενίσχυση, χωρίς την εγγύηση των κρατικών δημοσιονομικών μηχανισμών.
Προσπάθεια να καθησυχάσει τους ιερείς πραγματοποίησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε δηλώσεις του μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. «Δεν έχουμε συμφωνία, αλλά πρόθεση συμφωνίας», είπε ο κ. Ιερώνυμος και διευκρίνισε: «Έχουμε μια ανακοίνωση ότι έχουμε πρόθεση και καλή διάθεση να βρούμε λύση με την Πολιτεία σε προβλήματα που χρονίζουν έναν αιώνα. Όλοι τα συναντάμε μπροστά μας κάθε μέρα», ενώ απαντώντας στην ερώτηση αν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη μισθοδοσία των κληρικών, σχολίασε: «Ακούω τα ακροάματα από τις τηλεοράσεις, από τις ειδήσεις, και λέω “μα είμαστε στην Ελλάδα ή είμαστε μια ζούγκλα;”».
Πρόσθεσε δε, τα εξής: «Αυτό θέλουμε να κάνουμε, να συμφωνήσουμε. Θα ακολουθηθεί όμως μία διαδικασία. Το πρώτο ήταν μία ανακοίνωση. Η ανακοίνωση αυτή μεταφέρθηκε στη ΔΙΣ. Το εγκρίναμε. Από εδώ και πέρα έχουμε να κάνουμε έναν μεγάλο αγώνα. Να πούμε στους ιερείς μας γιατί αυτοί είναι που κυρίως ανησυχούν ότι ό,τι είναι να γίνει θα το κάνουμε μαζί, με όλους τους ιερείς, θα βρούμε τρόπο δεν θα κάνουμε ότι θέλει ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε ό,τι θέλει η Σύνοδος, αλλά ό,τι θέλει και εγκρίνει η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας που θα συνέλθει και ό,τι θέλει η Πολιτεία που έδειξε την καλή της διάθεση. Επειδή βλέπω την αγωνία των ιερέων επαναλαμβάνω πως ό,τι θα κάνουμε, θα είναι μέσα οι ιερείς και αν δεν να υπογράψουν και συγκατατεθούν με την έννοια του γενικοτέρου συμφέροντος, όχι μόνο των ιερέων αλλά του λαού μας, δεν θα γίνει απολύτως τίποτα. Δεν το κάνουμε για να γίνουμε πλουσιότεροι, αλλά για να μπει μία τάξη σε κάποια πράγματα επιτέλους.
Τις τελευταίες μέρες ήρθε στη δημοσιότητα η ύπαρξη επιστολής της Εκκλησίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την οποία ζητά να γίνει αυτοκέφαλη με το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας και Πρώτης Ιουστινιανής». Η εκούσια εγκατάλειψη του όρου «μακεδονική» από τη σημερινή της ονομασία (Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία – Αρχιεπισκοπή Αχρίδας), υποκινεί ένα πολύπλοκο νομοκανονικό όσο και ακανθώδες πολιτικό ζήτημα που θα δοκιμάσει τις αντοχές της ελληνικής διπλωματίας, καθόσον τα Σκόπια στο κρισιμότερο σημείο της διαπραγμάτευσης για το «όνομα» εμπλέκουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με κανονικώς επιλήψιμο τρόπο –ανήκουν στο Πατριαρχείο Σερβίας από το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκαν πραξικοπηματικά-εξασφαλίζοντας έμμεση αναγνώριση ιστορίας χιλίων ετών, σφετεριζόμενα την Αρχιεπισκοπή Αχρίδας, η οποία ήταν ιδρυτικώς ελληνική, με Έλληνες Μητροπολίτες και Επισκόπους και εθνολογικώς μικτή. Μάλιστα η εργαλειοποίηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η εμπλοκή του, εμμέσως, στις γεωπολιτικές συμπληγάδες ΗΠΑ – Ρωσίας προοιωνίζεται περιδινήσεις σε αχαρτογράφητα νερά για την οικουμενική Ορθοδοξία και τα Βαλκάνια.
«Τα εκκλησιαστικά είωθε συμμεταβάλλεσθαι τοις πολιτικής». Η περιπέτειες του Εθνοφυλετισμού στα Βαλκάνια
Η ελληνική επανάσταση του 1821 λειτούργησε ως γεννήτρια χειραφετητικών αντιδράσεων τόσο στο επίπεδο του έθνους, σε ένα μετά-βεστφαλικό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι που στόχευε στη διάρρηξη της οσμανικής «πολιτειότητας», όσο και στο εκκλησιαστικό πεδίο ως αίτημα Αυτοκεφάλου.
Άλλοτε πραξικοπηματικά και άλλοτε στα όρια της κανονικής διαδικασίας τα νεοσύστατα εθνικά κράτη πετυχαίνουν το εκκλησιαστικό τους αυτοκέφαλο: η Ελλάδα το 1850, η Σερβία το 1879, η Ρουμανία αυτοανακηρύσσεται αυτοκέφαλη το 1859 (το Πατριαρχείο την αναγνώρισε ως αυτοκέφαλη το 1885).
Ειδική μνεία αξίζει η περίπτωση της Βουλγαρίας, η οποία βρέθηκε για πολλούς λόγους περισσότερο εκτεθειμένη στον εθνικισμό με συνέπεια μια ταραχώδη σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από την «Ιστορία Σλαβινοβουλγαρική» του μοναχού Χιλανδαρηνού μέχρι το Χάτι Χουμαγιούν του 1856 που καλούσε σε μεταρρυθμίσεις τις θρησκευτικές κοινότητες και την ίδρυση από την οθωμανική κυβέρνηση της Εξαρχίας το 1870 (ανεξάρτητη εκκλησιαστική αρχή για όλους τους βουλγαρόφωνους).
Η Εξαρχία στον βαθμό που εισήγαγε εθνοφυλετικά κριτήρια χωρισμού εκκλησιαστικών διοικήσεων στον ίδιο τόπο, και μάλιστα όντας ένας αλλόπιστος εξωεκκλησιαστικός παράγων, προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του Πατριαρχείου, καθώς στη Σύνοδο του 1872 καταδίκασε, ως αίρεση τον εθνοφυλετισμό, ως κριτήριο οργάνωσης της Εκκλησίας. Τελικά, παρά την καταδίκη, το ζήτημα αυτό πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στην περίπτωση της Μακεδονίας, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αλλά και στα ποικίλα προβλήματα της ορθόδοξης διασποράς.
1. Γεωγραφικές και ιστορικές εικόνες. Η Μακεδονία της Ελλάδας.
Παρά τη σύγκλιση όλων των γεωγράφων από την εποχή του Κλαύδιου Πτολεμαίου μέχρι τον Διαφωτισμό, ότι η Μακεδονία είναι μια επαρχία της Ελλάδας, τούτο δεν απηχείται με την ίδια ομοιογένεια στις «γεωγραφίες» Ελλήνων συγγραφέων του 18ου και 19ου αιώνα[1]. Το γεγονός ότι το πολιτικώς ζητούμενο ήταν μια Μακεδονία εντός Ελλάδος δημιουργούσε προβλήματα, αφού ενέπλεκε τους επίδοξους γεωγράφους σε μια οριοθέτηση δύο επιπέδων, την παλαιά και τη νέα, η σύγκριση των οποίων κατέληγε στη δημιουργία αρνητικού εδαφικού ισοζυγίου για το παρόν, εφόσον κάποια στιγμή στον χρόνο και οι άλλες βαλκανικές περιοχές είχαν μεγαλύτερη έκταση από αυτήν των πολιτικών διαιρέσεων της εποχής αυτής (19ος).
Η χαρτογραφική έτσι απεικόνιση ελάχιστα ευνοούσε τη συγκρότηση μιας λεπτομερούς εικόνας των βαλκανικών περιοχών και σε κάθε περίπτωση άφηνε ασάφειες που προοιωνίζονταν μεθοριακές εκκρεμότητες για όλες τις όμορες επικράτειες. Και η Μακεδονία ανήκε σε αυτήν την κατηγορία. Ωστόσο οι γεωγραφικές εικόνες δεν αποτελούν στοιχεία ή πρόκριμα για μια διαμόρφωση συμπαγών εθνικών χώρων, διότι ενώ οι περιοχές εμφανίζονταν με κριτήριο την τρέχουσα πολιτική διαίρεση ή την αρχαία Γεωγραφία, τα κριτήρια ταυτότητας ή ετερότητας βρίσκονταν στους χώρους της δημογραφίας, της γλώσσας, της εθνογραφίας, της ιστορίας. Βεβαίως εκφεύγει από τους στόχους του παρόντος μια λεπτομερής αναφορά στο πολυσχιδές φυλετικο-εθνοτικό φαινόμενο της Μακεδονίας και στις εθνογενετικές διεργασίες στους κόλπους της παρακμάζουσας οσμανικής αυτοκρατορίας. Για την ώρα αρκεί να δειχθεί ότι η προβολή της αρχαίας Μακεδονίας, στην Ελλάδα, τουλάχιστον της εποχής εκείνης, επιτελέστηκε σε βάρος της νεότερης πρόσληψής της, ως σημείου αναφοράς του έθνους και ως σημαντικού αλυτρωτικού επιχειρήματος.
Από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε ως πρωθυπουργός τη Μόσχα τη δεκαετία του ’70, η Ελλάδα είναι πολύ προσεκτική στις σχέσεις της με τη Ρωσία. Διότι παρά το γεγονός ότι οι δύο χώρες ανήκουν σε διαφορετικά στρατόπεδα, και η Αθήνα και η Μόσχα αναγνώριζαν πως είχαν συμφέρον από τη διατήρηση χαμηλών τόνων και καλών σχέσεων στις διμερείς τους επαφές.
Το γεγονός ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες, δείχνει πόσο η δραστηριότητά τους ενόχλησε την Αθήνα. Το τι ακριβώς συνέβη δεν είναι γνωστό. Αλλά θα πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό.
Το παιχνίδι γίνεται και σκληρό και απροκάλυπτο. Και οι συνέπειές του δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν. Το ότι οι Ρώσοι θα απελάσουν ίδιο αριθμό Ελλήνων διπλωματών από τη Μόσχα είναι το ελάχιστο που θα ανέμενε κανείς.
Οι ελληνορωσικές σχέσεις δεν αποκλείεται να περάσουν μια φάση «ψυχρού πολέμου» και αυτό δεν θα είναι καθόλου καλή εξέλιξη, τη στιγμή μάλιστα που αυτήν την περίοδο οι σχέσεις της Μόσχας με την Άγκυρα είναι καλές και οι δύο χώρες έχουν δείξει το ενδιαφέρον τους για τα Βαλκάνια.
Με μια πρώτη προσέγγιση, η ελληνορωσική κρίση έχει να κάνει με τη βαλκανική πολιτική της Μόσχας και την αμερικανική προσπάθεια εξοβελισμού της. Μετά την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ (αν και η Αλβανία ουδέποτε είχε αγαθές σχέσεις με τη Ρωσία πλην μιας μικρής περιόδου επί Ενβέρ Χότζα όταν η χώρα πέρασε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο), την ένταξη επίσης του Μαυροβουνίου στη Συμμαχία και την επίλυση της ελληνοσκοπιανής διαφοράς, τα Βαλκάνια γίνονται προνομιακό πεδίο για την Ουάσινγκτον.
Τα πράγματα θολώνουν κάπως στη Σερβία, η οποία δεν θέλει να εγκαταλείψει τα ρωσικά της ανοίγματα αλλά οι σχέσεις του Βελιγραδίου με τη Δύση (Ευρώπη και ΗΠΑ), και κυρίως η προοπτική τους, δεν εμπνέουν ιδιαίτερη ανησυχία για τον αναγκαστικό προσανατολισμό της χώρας.
Υποχρεωτική είναι από σήμερα η παρουσία σταυρών στις εισόδους όλων των δημοσίων κτηρίων στη Βαυαρία καθώς τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος Kreuzpflicht (υποχρεωτικός ο σταυρός).
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό του γερμανικού κρατιδίου Μάρκους Σόντερ ο νόμος αυτός έχει στόχο την ενίσχυση της βαυαρικής ταυτότητας μετά την αύξηση του αριθμού των Μουσουλμάνων στην περιοχή.
Η Βαυαρία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής κρίσης του 2015 όταν ένα μεγάλο ποσοστό του 1 εκατομμυρίου προσφύγων και μεταναστών που έφτασαν στη Γερμανία μπήκαν στη χώρα από το συγκεκριμένο κρατίδιο, με την εξέλιξη αυτή να ενισχύει το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD).
O ίδιος ο Σόντερ που έχει έναν σταυρό πάνω από το γραφείο του δήλωσε ότι «θέλουμε να στείλουμε ένα καθαρό σήμα ότι οι πολίτες θα πρέπει να θέλουν να τονίζουν την ταυτότητά τους».
Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση από την εταιρεία Infratest το 56% των Βαυαρών τάσσεται υπέρ του συγκεκριμένου νόμου ενώ αντίθετο δηλώνει το 38%.
Οι περισσότερες θετικές απαντήσεις δόθηκαν από οπαδούς του AfD (77%) και του CSU (71%), του κόμματος το οποίο υπέστη τις μεγαλύτερες εκλογικέ απώλειες από την άνοδο των ακροδεξιών.
Αντίθετα διχασμένοι είναι οι Σοσιαλδημοκράτες με 52% να δηλώνουν υπέρ και 46% κατά ενώ οι περισσότερες αρνητικές απαντήσεις δόθηκαν από οπαδούς των Πρασίνων 74%.
Η νίκη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και ένα νέο ξεκίνημα της ανθρωπότητας που σηματοδοτείται από το χριστιανικό βάπτισμα και τον αγιασμό του κόσμου κυριαρχούν ως συμβολισμοί στη γιορτή των Θεοφανείων και στα έθιμα που τη συνοδεύουν στη Βόρεια Ελλάδα.
Στον αγιασμό των υδάτων και το περιεχόμενο των μεταμφιέσεων που κυριαρχούν και πάλι στα εορταστικά δρώμενα συνυπάρχουν στοιχεία που ξορκίζουν το κακό, συνθήκες που σηματοδοτούν την αύξηση της διάρκειας της ημέρας και τη μείωση της διάρκειας της νύχτας, αλλά και αναπαραστάσεις παραδοσιακού γάμου.
“Σε αυτό το πλαίσιο, το νέο ξεκίνημα της ανθρωπότητας καταλύει μεν τον παγανισμό και τις αρχές ενός ειδωλολατρικού κόσμου, ωστόσο δίνει ένα άλλο πνευματικό νόημα και περιεχόμενο σε πολλά από αυτά τα στοιχεία που διατηρούνται από την εκκλησία” επισημαίνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο καθηγητής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Μιχαήλ Τρίτος.
“Η γιορτή των Θεοφανείων και το μήνυμά της ξεπερνούν τις στενές χωροχρονικές συναρτήσεις και αποσκοπούν να εντάξουν τον άνθρωπο στο μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας. Είναι τομές μέσα στον ιστορικό χρόνο που τον αγκαλιάζουν και τον κάνουν αιωνιότητα, είναι μεγάλα ορόσημα με μοναδική λυτρωτική σημασία για τον πιστό. Έτσι ο χρόνος για τον άνθρωπο που συμμετέχει στον γιορταστικό κύκλο της Εκκλησίας δεν είναι μια μονότονη ροή ωρών ημερονυκτίων, εβδομάδων, μηνών και ετών, αλλά ενταγμένος στη λυτρωτική διάσταση αυτών των ημερών, του μεταφέρει το μήνυμα της εν Χριστώ αναγεννήσεως” επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κ. Τρίτος. Περισσότερα
Για παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης κατηγόρησε την Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μποζντάγκ, αφήνοντας μάλιστα ξεκάθαρες αιχμές για παρεμβάσεις της Αθήνας στη θρησκευτική ζωή της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης.
Διπλωματική διάσταση φαίνεται πως προσδίδει η Τουρκία στην πρόσφατη καταδίκη ενός μη αναγνωρισμένου μουφτή κι ενός ιμάμη της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης.
Οι δύο άνδρες καταδικάστηκαν τη Δευτέρα σε επτάμηνη φυλάκιση με αναστολή για αντιποίηση Αρχής, καθώς πέρυσι προσπάθησαν να τελέσουν την κηδεία ενός έλληνα μουσουλμάνου στρατιώτη που έχασε τη ζωή του σε ατύχημα, αμφισβητώντας έτσι την αρμοδιότητα του κανονικού μουφτή που διορίζεται από την ελληνική πολιτεία.
Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μποζντάγκ κατηγόρησε την Ελλάδα ότι παραβιάζει τις πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάννης για τη θρησκευτική ελευθερία, αφήνοντας μάλιστα ξεκάθαρες αιχμές για παρεμβάσεις της Αθήνας στη θρησκευτική ζωή της κοινότητας της Θράκης.
«Οι ελληνικές Αρχές παραβίασαν τη Συνθήκη της Λωζάννης, αγνόησαν τον εκλεγμένο μουφτή και διόρισαν δικό τους. Η θρησκεία που κηρύττει αυτός ο διορισμένος μουφτής είναι η θρησκεία που λέει η ελληνική κυβέρνηση, όχι η θρησκεία του Κορανίου ή του προφήτη Μωάμεθ», είπε ο κ. Μποζντάγκ, σύμφωνα με την εφημερίδα Hurriyet.
Αιχμηρή απάντηση έδωσαν κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών, αναφέροντας στον ΣΚΑΪ ότι μία χώρα που κρατά κλειστή επί δεκαετίες τη Σχολή της Χάλκης δεν δικαιούται να δίνει μαθήματα περί θρησκευτικής ελευθερίας.
Υπενθυμίζεται πως ειδικό το τελευταίο έτος η Άγκυρα έχει επανειλημμένα αμφισβητήσει τα όσα προβλέπει η Συνθήκη του 1923.
Ο κ. Μποζντάγκ υποστήριξε ακόμα πως η οικογένεια του νεκρού στρατιώτη ήθελε η κηδεία να τελεστεί από τον μη αναγνωρισμένο μουφτή, τον οποίο εκλέγει η ίδια η κοινότητα.
Οι δηλώσεις Μποζντάγκ έρχονται τη στιγμή που Αθήνα και Άγκυρα προσπαθούν να προγραμματίσουν την επίσκεψη του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα είτε στα τέλη Νοεμβρίου είτε στις αρχές Δεκεμβρίου.
Τις τελευταίες μέρες ήρθε στη δημοσιότητα η ύπαρξη επιστολής της Εκκλησίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την οποία ζητά να γίνει αυτοκέφαλη με το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας και Πρώτης Ιουστινιανής». Η εκούσια εγκατάλειψη του όρου «μακεδονική» από τη σημερινή της ονομασία (Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία – Αρχιεπισκοπή Αχρίδας), υποκινεί ένα πολύπλοκο νομοκανονικό όσο και ακανθώδες πολιτικό ζήτημα που θα δοκιμάσει τις αντοχές της ελληνικής διπλωματίας, καθόσον τα Σκόπια στο κρισιμότερο σημείο της διαπραγμάτευσης για το «όνομα» εμπλέκουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με κανονικώς επιλήψιμο τρόπο –ανήκουν στο Πατριαρχείο Σερβίας από το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκαν πραξικοπηματικά-εξασφαλίζοντας έμμεση αναγνώριση ιστορίας χιλίων ετών, σφετεριζόμενα την Αρχιεπισκοπή Αχρίδας, η οποία ήταν ιδρυτικώς ελληνική, με Έλληνες Μητροπολίτες και Επισκόπους και εθνολογικώς μικτή. Μάλιστα η εργαλειοποίηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η εμπλοκή του, εμμέσως, στις γεωπολιτικές συμπληγάδες ΗΠΑ – Ρωσίας προοιωνίζεται περιδινήσεις σε αχαρτογράφητα νερά για την οικουμενική Ορθοδοξία και τα Βαλκάνια.
Μία ἀπό τίς βασικές ἀρχές τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὅτι ἐπιτρέπονται οἱ κάθε εἴδους συμπροσευχές μέ τούς πάσης φύσεως κατεγνωσμένους αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί ὅτι ἡ μόνη συμπροσευχή, πού ἀπαγορεύεται, εἶναι ἡ εὐχαριστιακή. Ἰσχυρίζονται οἱ Οἰκουμενιστές ὅτι, ὅταν οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀναφέρονται σέ συμπροσευχή, ἐννοοῦν μόνο τή συμμετοχή στό «κοινό Ποτήριο» ἤ τήν συμμετοχή τῶν κληρικῶν (Ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν) στή Θεία Εὐχαριστία. Δηλ. ἀπαγορεύεται μόνο τό συλλείτουργο, ἐνῶ οἱ ἄλλες συμπροσευχές ἐπιτρέπονται[1].![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Πρόσφατα σχόλια