Tο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έρχεται να δώσει λύσεις, εκεί που το κράτος αδυνατεί.

Tο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έρχεται να δώσει λύσεις στο προβλήματα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ), με μια δωρεά ύψους 14 εκατομμυρίων ευρώ, δείχνοντας για μια ακόμα φορά έμπρακτα πως βρίσκεται στο πλευρό των Ελλήνων, ακόμα και εκεί που το κράτος αδυνατεί.

Αναλυτικότερα η ανακοίνωση του ΙΣΝ, η δωρεά εντάσσεται στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Κρίση και πραγματοποιείται επιπλέον της τακτικής κοινωφελούς δράσης του Ιδρύματος. Η δωρεά η οποία καλύπτει, μεταξύ άλλων, την προμήθεια 143 υπερσύγχρονων ασθενοφόρων οχημάτων και την πλήρη συντήρησή τους για 8 χρόνια καθώς και την ψηφιακή αναβάθμιση του επιχειρησιακού κέντρου, είχε ανακοινωθεί αρχικά από τον πρόεδρο του ΙΣΝ κ. Ανδρέα Δρακόπουλο τον Φεβρουάριο κατά την ομιλία του στην Τελετή Παράδοσης του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος προς την Ελληνική Κοινωνία.

Αναλυτικά, η δωρεά του ΙΣΝ αφορά στην προμήθεια 65 συμβατικών ασθενοφόρων, 22 κινητών ιατρικών μονάδων, 6 εκ των οποίων καλύπτουν, με εξειδικευμένο εξοπλισμό για νεογνά, ανάγκες αεροδιακομιδών, 26 ασθενοφόρων 4Χ4 καθώς και 30 οχημάτων μικρού όγκου.

Τιμώντας τη μνήμη του Παύλου Μελά και όλων των ανώνυμων και επώνυμων Μακεδονομάχων, δηλώνουμε ότι ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται με ειρηνικά μέσα.

Τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στην Ιερά Μονή Παναγίας Κασσωπίτρας στο Κανόνι Κέρκυρας, για να τιμήσουμε την μνήμη του Παύλου Μελά και όλων των Μακεδονομάχων.

 

Ο Παύλος Μελάς σκοτώθηκε στις 13-10-1904 στη Στάτιστα και ο θάνατός του συγκλόνισε τον Ελληνισμό, γενόμενος αιώνιο σύμβολο πατριωτισμού και θρύλος, που συνδέθηκε άρρηκτα με την επίσημη έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα και παραμένει ήρωας στην αιωνιότητα και στις καρδιές των Ελλήνων.

 

Ο τραγικός θάνατος του Παύλου Μελά αφύπνισε το Πανελλήνιο και αύξησε κατά πολύ τη διάθεση συμμετοχής στον αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι

Από ΑΚΤΙΝΕΣ

Ἐν Πειραιεῖ 16-10-2017

ΟΥ ΔΕΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙΣ Η΄ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙΣ ΣΥΝΕΥΧΕΣΘΑΙ

(33ος Κανών τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου)

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, ἐφημ. Ἱ. Ν. Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου – Παναγίας Ὀδηγητρίας Λόφου Βώκου

Μία ἀπό τίς βασικές ἀρχές τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὅτι ἐπιτρέπονται οἱ κάθε εἴδους συμπροσευχές μέ τούς πάσης φύσεως κατεγνωσμένους αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί ὅτι ἡ μόνη συμπροσευχή, πού ἀπαγορεύεται, εἶναι ἡ εὐχαριστιακή. Ἰσχυρίζονται οἱ Οἰκουμενιστές ὅτι, ὅταν οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀναφέρονται σέ συμπροσευχή, ἐννοοῦν μόνο τή συμμετοχή στό «κοινό Ποτήριο» ἤ τήν συμμετοχή τῶν κληρικῶν (Ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν) στή Θεία Εὐχαριστία. Δηλ. ἀπαγορεύεται μόνο τό συλλείτουργο, ἐνῶ οἱ ἄλλες συμπροσευχές ἐπιτρέπονται[1].

Οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστές, μέ τήν ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν τους κριτηρίων, καταπατῶντας τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνες, πού ἀπαγορεύουν τίς συμπροσευχές, ἀφοῦ ἐσχάτως ἀνέπτυξαν τήν αἱρετική θεωρία τῆς «μετακανονικῆς θεολογίας», εἶναι πολύ φυσικό νά συμμετέχουν, χωρίς ἀναστολές, σέ κοινές μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους λατρευτικές ἐκδηλώσεις καί συμπροσευχές, πού πραγματοποιοῦνται συχνά στά πλαίσια τῶν διαχριστιανικῶν καί διαθρησκειακῶν συναντήσεων. Γνωρίζουν ὅτι μέ τόν οἰκουμενιστικό αὐτό συμπνευματισμό δημιουργεῖται τό κατάλληλο ψυχολογικό κλῖμα, πού ἀπαιτεῖται γιά τήν προώθηση τῆς ψευδοενώσεως, καί τήν ἐπίτευξη τοῦ λαϊκοῦ ἤ πρακτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, συνεπικουρούμενοι τά μέγιστα ἀπό τήν δύναμη τῆς εἰκόνας[2].

Δυστυχῶς, στήν μεταπατερική καί μετακανονική ἐποχή μας, εἶναι συνεχῶς αὐξανόμενες καί πυκνούμενες οἱ συμπροσευχές Ὀρθοδόξων μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα, μόνο τῶν τελευταίων δύο μηνῶν, εἶναι καί τά ἑξῆς :

Α) Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, κατά τήν ἐπίσημη ἐπίσκεψή του στήν Ἰσλανδία, τήν Κυριακή, 15-10-2017, χοροστάτησε στήν Ὀρθόδοξη Θεία Λειτουργία, πού τελέστηκε στόν Λουθηρανικό ναό του Χάλγκριμουρ (Hallgrímskirkja) τοῦ Ρέικιαβικ, συμπροσευχόμενος μέ τήν ἐπικεφαλῆς τῆς Εὐαγγελικῆς Λουθηρανικῆς Κοινότητος τῆς Ισλανδίας γυναῖκα «ἐπίσκοπο» κυρία Agnes M. Siguordardottir[3]. Στήν Θ. Λειτουργία παρέστησαν ὁ Σεβ. Μητρ. Σουηδίας κ. Κλεόπας, ὁ Μέγας Ἀρχιδιάκονος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Ἰωάννης Χρυσαυγῆς κ.ἄ.

Β) Στίς 8-10-2017, ὁ Σεβ. Μητρ. Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ χοροστάτησε, ὁμίλησε καί συμπροσευχήθηκε μέ παπικούς «κληρικούς», στόν Ὀρθόδοξο Ἑσπερινό, πού τελέστηκε στόν παπικό ναό τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων, ὅπου παρευρέθησαν κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γαλλίας, ὑπό τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ρηγίου κ. Εἰρηναῖο[4].

Παναγιώτης Κονδύλης – «Τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Ένα κείμενο του Παναγιώτη Κονδύλη από το 1998, για τα μελλούμενα.. που ήδη ήρθαν…

***

Από Χοιροβοσκός ο Αναγνώστης

Ερώτηση:
Τι σημασία έχει η οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Αποτελεί ένα χρήσιμο ηθικό πρόταγμα ή τρόπο νομιμοποίησης ιδεολογικά φορτισμένο πού σε πολλές περιπτώσεις δεν δέσμευσε τα κράτη πού την υπέγραφαν;

Απάντηση:
Οι διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τα τέλη του 18ου αιώνα ως σήμερα σημαδεύουν μιαν Ιστορική τομή, η οποία αρχικά επιτελείται στη σφαίρα του δυτικού πολιτισμού.

Η ανθρωπολογία υποκαθιστά τη θεολογία, τελειώνει η βασιλεία του Θεού και αρχίζει η βασιλεία του Ανθρώπου ως δημιουργού του ιστορικού σύμπαντος. Καθώς ο Άνθρωπος υποκαθιστά τον Θεό, παίρνει αναγκαστικά ορισμένα του γνωρίσματα, δηλαδή θεωρείται απόλυτη αυταξία, πρόσωπο ιερό και απαραβίαστο, φορέας απαράγραπτων δικαιωμάτων.

Αν όμως ο Άνθρωπος διαδέχθηκε τον Θεό, η απόσταση ανάμεσα σε ιδεολογία και πραγματικότητα δεν μειώ­θηκε καθόλου. Η παντοδυναμία του Θεού διόλου δεν εξασφάλιζε την καθολική ισχύ του «αγαπάτε αλλή­λους», και η οικουμενικότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» διόλου δεν επηρεάζει εξ ίσου και κατά την αυτή έννοια τη ζωή όλων των ανθρώπων. Γιατί όπως το συγκεκριμένο περιεχόμενο και οι συγκεκριμέ­νες εφαρμογές του «αγαπάτε αλλήλους» προσδιορίζο­νταν δεσμευτικά από συγκεκριμένα κυρίαρχα υποκεί­μενα, έτσι και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» έχουν τους κυρίαρχους και δεσμευτικούς ερμηνευτές τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω του στόλου και της αε­ροπορίας τους, ορίζουν δεσμευτικά τα «ανθρώπινα δι­καιώματα» στη Βοσνία, όμως οι Βόσνιοι δεν μπορούν να ορίσουν δεσμευτικά τα «ανθρώπινα δικαιώματα», π.χ. να επιβάλουν την κατάργηση της θανατικής ποινής στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επιμονή σε αδιέξοδη πορεία: Πότε θα καταλάβουμε ότι μόνο από την Τουρκία εξαρτάται η επανένωση;

Από Μignatiou.com

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

October 16, 2017

 Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Πρόκειται πραγματικά για μία αξιολύπητη κατάσταση. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και τα πολιτικά κόμματα του τόπου σκοτώνονται για την έκθεση που συνέγραψε ο Νορβηγός Έσπεν Μπαρθ Άιντε και παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ως δική του.

Κρίμα,βέβαια, για τον επικεφαλής του διεθνούς οργανισμού να υπογράψει τέτοια έκθεση, ο οποίος στην αρχή έδειξε ότι ήταν άλλος, αντιλαμβανόμενος νωρίς ότι η Τουρκία φέρει την απόλυτη ευθύνη για την κατάσταση του Κυπριακού: Εκτός από εισβολέας και κατακτητής, είναι και η χώρα που εμποδίζει την επίλυση του προβλήματος.

Αυτές ήταν οι θέσεις του κ. Γκουτέρες τον περασμένο Ιανουάριο στη Γενεύη, όταν με ιδιαίτερη ευκολία μιλούσε για την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ο ειδικός του σύμβουλος αγωνιωδώς προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι δεν είναι… «πολιτικά ορθός», τρομάρα του. Εννοούσε ότι οι δύο λέξεις «Κυπριακή Δημοκρατία» είναι δήθεν ανάρμοστες, αφού ο κατοχικός ηγέτης Ακιντζί αναδείχθηκε σε συμπρόεδρο και οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων ΔΗΣΑΚΕΛ (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) τον θεωρούσαν ίσο προς ίσο με τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, κι ας μην το φώναζαν δυνατά, από τον φόβο αντίδρασης των ψηφοφόρων τους.

Το θέμα μας, βέβαια, είναι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και η έκθεση που υπέγραψε, και η οποία πάλι χαϊδεύει την Τουρκία, πάλι δεν επιρρίπτει ευθύνες στην κατοχική δύναμη. Είναι φρικτό το γεγονός αυτό και ο κ. Γκουτέρες, δυστυχώς, μας αποδεικνύει ότι είναι σαν τους προηγούμενους. Και καλά, αυτός και όσοι τον καθοδηγούν τη δουλειά τους κάνουν, εμείς για ποιο λόγο πρέπει να επιμένουμε να περπατάμε σε ένα δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή; Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, επιμένουν σε μία αδιέξοδη πορεία.

Γιατί κερδίσαμε στον Μακεδονικό Αγώνα;

Από Αντίβαρο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.

Ο θάνατος του Παλληκαριού αφύπνισε τον Ελληνισμό. Ο ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς σκοτώθηκε από τουρκικό βόλι στη Στάτιτσα (σημερινό χωριό Μελάς) της Καστοριάς, στις 13 Οκτωβρίου 1904. Η Μακεδονία ήταν ακόμη Οθωμανική επαρχία, αλλά καραδοκούσαν οι Βούλγαροι, οι οποίοι προσπαθούσαν με την ένοπλη βία και με τους ιερείς της Σχισματικής Εξαρχίας τους να αλλοιώσουν το φρόνημα των Ελλήνων Μακεδόνων. Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνος διήρκεσε από το 1904 μέχρι το 1908 και διαφύλαξε τα δίκαια του Ελληνισμού. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 13.

Μία Ελλάδα μικρή, με τα σύνορά της μέχρι την Άρτα και τον Πηνειό, πτωχευμένη το 1893, ηττημένη στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και πολλαπλώς χρεωμένη στους έξι δανειστές του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου -η τρόικα της εποχής- κατόρθωσε να προστατεύσει τους Έλληνες που αποτελούσαν την πλειοψηφία στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Βεβαίως οι Μακεδόνες δεν έπαυσαν να διεκδικούν την ένωσή τους με την Ελλάδα από το 1821 και μετά, με αποκορύφωμα την εξέγερση της Δυτικής Μακεδονίας το 1878. Οι εθελοντές που ήλθαν να βοηθήσουν από την ελεύθερη Ελλάδα βρήκαν έναν Ελληνισμό μαχόμενο με ελληνορθόδοξα ιδανικά. Σπουδαίοι μαχητές και οι δίγλωσσοι Έλληνες, που μιλούσαν στο σπίτι τους τα ελληνικά ανάμικτα με σλαβικές ή βλαχικές διαλέκτους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι μαχητικές δασκάλες τούς βοήθησαν να παραμείνουν πιστοί στο Πατριαρχείο και στον Ελληνισμό.

Γιατί κερδίσαμε αυτή τη δύσκολη μάχη;

Πρώτον, διότι εμφανιστήκαμε ενωμένοι και συντονισμένοι. Διπλωμάτες και κληρικοί, αγωνιστές και άμαχοι, Μακεδόνες και Νότιοι Έλληνες, αξιωματικοί και δάσκαλοι, γυναίκες και παιδιά, όλοι επέδειξαν ομοψυχία και αποφασιστικότητα.

«Science Beyond Boundaries» – Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο στο Κοσσυφοπέδιο

Στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πρίστινας με προσωρινή έδρα την Κοσόβσκα Μιτρόβιτσα πραγματοποιήθηκε, στις 21-22 Σεπτεμβρίου 2017, Διεθνές Επιστημονικό Ακαδημαϊκό Συνέδριο με θέμα: «Science Beyond Boundaries».

Περισσότεροι από 260 συγγραφείς από τη Σερβία, την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, την ΠΓΔΜ, την Τουρκία, την Ιταλία, το Καζακστάν και τη Σουηδία υπέβαλαν σχεδόν 200 μελέτες, οι οποίες παρουσιάστηκαν στα Σερβικά, Αγγλικά και Ρωσικά.

Οι βασικοί εισηγητές της Ολομέλειας ήταν:

• Η καθ. Alexandra Perovic. Πανεπιστήμιο Λονδίνου με εξειδίκευση στην Ψυχογλωσσολογία και Σύνταξη.
• Ο καθ. Γεώργιος Νεκτάριος Λόης. ΣΕΠ Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου – Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών με εξειδίκευση στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Ιστορία της Σερβίας.
• Ο καθ. Lawrence Armand French. Πανεπιστήμιο New Hampshire και Western New Mexico με εξειδίκευση στα ζητήματα της Δικαιοσύνης και εγκληματολογικής ψυχολογίας.
• Ο καθ. Terence Clifford Amos. Πανεπιστήμιο Οξφόρδης με εξειδίκευση στην Αγγλική Λογοτεχνία.

Το συνέδριο διοργανώθηκε με την υποστήριξη του Γραφείου για το Κόσσοβο και Μετόχια και τελούσε υπό την αιγίδα της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Σερβίας.

Ακολουθούν φωτογραφίες από το συνέδριο.

Γκολιάρα

Γράφει η Αναστασία Γκαργκατζή.

Υλικά:

• 2 μεγάλα κολοκύθια
• 2 κουταλιές της σούπας σιμιγδάλι
• 1 κουτί κάστερ πάουντερ
• 2 βανίλλιες
• 4 αυγά + 1 αυγό για το τέλος
• 2 κουταλιές ρύζι
• 1 φάκελο μπέικιν
• 1 1/2 ποτήρι ζάχαρη
• 1/2 λίτρο γάλα
• αλάτι
• λίγο λάδι

Τρίβω τα κολοκύθια και τα ανακατεύω με τα υπόλοιπα υλικά. Βάζω μπόλικο λάδι στο ταψί που πρόκειται να χρησιμοποιήσω, πασπαλίζω με αρκετό αλεύρι ή φρυγανιά, ρίχνω το χυλό ομοιόμορφα και από πάνω πασπαλίζω πάλι με αλεύρι. Τοποθετώ το ταψί στο φούρνο και μόλις αρχίσει να ροδίζει το βγάζω. Αλείφω πλούσια με το  1 αυγό, το οποίο έχω χτυπήσει με γάλα και επανατοποθετώ το ταψί στο φούρνο μέχρι να ροδίσει.

Καλή επιτυχία και αν κάποια στιγμή αποφασίσετε να την παρασκευάσετε την πίτα, θυμηθείτε μας, είμαστε πάντα πρόθυμοι να δοκιμάσουμε!!!

113 χρόνια μετά το θάνατό του, τιμούμε τον Παύλο Μελά ανεξίτηλο σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.

 

 

Αυτοσαρκασμός, ναι γιατί όχι.

Χορεύοντας το «χορό της σκούπας» με την σκούπα!!!

Αυτοσαρκασμός, πνευματώδης αστεϊσμός, εύθυμη διάθεση, η οποία εκδηλώνεται με άκακη ειρωνεία και προκαλεί στους άλλους διασκέδαση και ευχαρίστηση. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή πνεύματος που παρουσιάζει την πραγματικότητα, έτσι ώστε να προβάλλεται η διασκεδαστική και παράδοξη άποψή της.

Παράλληλα είναι ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό, που σχετίζεται με την πρόσχαρη προσωπικότητα και την καλή διάθεση και αποτελεί ενδεχομένως τη βάση για την αίσθηση του χιούμορ. Εδώ τοποθετούμαι προσωπικά και καταθέτω το πιστεύω μου, ότι ο αυτοσαρκασμός αποτελεί βασικό συστατικό του χιούμορ. Άλλωστε  το χιούμορ, για ανθρώπους που δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, αλλά γουστάρουν αυτό που είναι και δεν φοβούνται να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό, είναι από μόνο του μονάδα μέτρησης και δείκτης ευφυίας.

Χιούμορ και αυτοσαρκασμός λοιπόν τα όπλα επιβίωσης του ανθρώπου, για να τα βγάλει πέρα στις σύγχρονες κοινωνίες, χωρίς να απεμπολούμε και το τσαλάκωμα. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά συνθέτουν τις συμπεριφορές αυτών που γνωρίζουν πως να συμπεριφερθούν απαλλαγμένοι από ψευτοπεριορισμούς και αποτελούν ουσιαστικά ευχάριστα διαλείμματα της ζωής.

Κλείνοντας επισημαίνω, ότι ο αυτοσαρκασμός ως απόρροια μιας ειλικρινούς ενδοσκοπικής παρατήρησης, είτε σε επίπεδο ατομικότητας, είτε σε επίπεδο κοινωνίας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο.

Χάρης Αλεξανδράτος