Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης.Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνο- τουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»).
Τα Ίμια (Καρντάκ στα τουρκικά) είναι δύο μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και των νοτιοδυτικών ακτών της Τουρκίας. Απέχουν 3,8 ναυτικά μίλια από το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) της Τουρκίας, 5,5 ν.μ. από την Κάλυμνο και 2,5 ν.μ. από το πλησιέστερο ελληνικό έδαφος, τη βραχονησίδα Καλόλιμνος.
Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων ξεκίνησε από ένα ναυτικό ατύχημα που συνέβη στις 25 Δεκεμβρίου 1995. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν για την περίσταση τη δική τους ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων.
Το Χρονικό της Κρίσης
25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.
14 Μακεδονομάχοι σε προχωρημένη ηλικία, όπου διακρίνεται και ο Γεώργιος Μόδης (πρώτος από δεξιά στην επάνω σειρά)
Ο Γεώργιος Μόδης (14 Μαΐου 1887 – 18 Ιουνίου 1975) ήταν πολιτικός και ένας από τους κυριότερους συγγραφείς του Μακεδονικού αγώνα, στον οποίο έλαβε μέρος μόλις αποφοίτησε το 1906 από το Γυμνάσιο του Μοναστηριού Πελαγονίας, ως μέλος του ανταρτικού σώματος του Γ. Βολάνη.
Ο Γεώργιος Μόδης προερχόταν από βλαχόφωνη οικογένεια και γεννήθηκε το 1887 στο Μοναστήρι Πελαγονίας. Τελείωσε το γυμνάσιο Μοναστηρίου και στη συνέχεια κατατάχθηκε στο αντάρτικο σώμα του Κρητικού Γ. Βολάνη που δρούσε στο Μορίχοβο. Συμμετείχε σε πολλές συμπλοκές με Βούλγαρους κομητατζήδες και Οθωμανικά στρατεύματα και τραυματίστηκε σε μάχη με Οθωμανικό στρατό στη Μπέσιστα του Μοριχόβου. Μετά τον τραυματισμό του εγκατέλειψε την ένοπλο δράση και η Εσωτερική Οργάνωση Μοναστηρίου τον διόρισε γραμματέα στη Μητρόπολη Μογλενών και Φλωρίνης, στη Φλώρινα, το 1909, όπου υπηρέτησε για μικρό διάστημα. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Μοναστήρι και δημοσιογράφησε στην εφημερίδα Φως που εξέδιδε η Πολιτική Λέσχη Μοναστηρίου.
Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εμπορικές επιστήμες στην Ακαδημία Όθωνος Ρουσόπουλου. Εκλέχτηκε επί σειρά ετών, βουλευτής Φλώρινας και διατέλεσε Νομάρχης Φλώρινας. Την περίοδο 1932 – 1933 ανέλαβε Γενικός Διοικητής Ηπείρου. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη. Μετά την απόλυσή του από τις φυλακές, φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή. Τον Οκτώβριο του 1944 επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας. Το 1950 ανέλαβε Υπουργός Εσωτερικών και το 1951 υπουργός Παιδείας. Ανέπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο με κυριότερα έργα τα: «Μακεδονικές Ιστορίες» και «Αγώνες στη Μακεδονία» του οποίου τη συγγραφή δεν πρόλαβε να τελειώσει, καθώς πέθανε στις 18 Ιουνίου του 1975. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, και οργάνωσε πολλές επιτροπές Μακεδονομάχων με σκοπό την ανέγερση ανδριάντων των Μακεδονομάχων. Διατέλεσε πρόεδρος της επιτροπής για την ανέγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φιλίππου και του Αριστοτέλη. Κατά τη διάρκεια της επταετίας εξαναγκάστηκε από το καθεστώς, να παραιτηθεί από την προεδρία της επιτροπής.[1]
Το 2011 ανεγέρθηκε προτομή του στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας, που φέρει το όνομά του (πλατεία Γεωργίου Μόδη).[2]
Η Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς διοργάνωσε εκδήλωση επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών με Θέμα: «Η αποδόμηση της ιστορίας στην εκπαίδευση» με κεντρικό ομιλητή τον συγγραφέα και πολιτικό αναλυτή κ. Γιώργο Καραμπελιά.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Αίθουσα του Πανεπιστημίου Πειραιώς (Καραολή και Δημητρίου 80, Πειραιάς) την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 6:00 μ.μ. με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Σε πρόσφατο άρθρο μας με τίτλο «Ο Μεγάλος Βεζίρης Μεσίχ Πασάς» (http://www.antibaro.gr/article/6988) και με αφορμή την ιστορία του Μεγάλου Βεζίρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Μεσίχ Πασά, ο οποίος ήταν εξισλαμισμένος ανιψιός του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, προσεγγίσαμε αναλυτικά το δύσκολο ζήτημα του εξισλαμισμού και στη συνέχεια εκτουρκισμού μεγάλου μέρους του γένους μας (ευχόμαστε δε ο Θεός να τους αναπαύσει όλους και να συγχωρέσει τα λάθη τους). Οι επίγονοι λοιπόν αυτών των εξισλαμισμένων Ρωμηών αποτελούν σήμερα τον κορμό του αποκαλούμενου Τουρκικού έθνους. Αναφερθήκαμε εκτενώς στη μαζική, αυτόβουλη, θρησκευτική μεταστροφή συμπαγών Μικρασιατικών πληθυσμών πριν το σχηματισμό του Οθωμανικού κράτους και στο συστηματικό και οργανωμένο εξισλαμισμό των γηγενών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων καθ’ όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ασχοληθήκαμε με το θέμα αυτό γιατί: (α) είναι εξαιρετικά επίκαιρο (βλ. Δυτ. Θράκη), (β) θα μάς βοηθήσει να αντιληφθούμε καλύτερα τη σημερινή πραγματικότητα στην Τουρκία και κυρίως (γ) θα μπορέσομε να αντλήσομε γνώση και να εξάγομε χρήσιμα συμπεράσματα από τα λάθη του παρελθόντος.
Στο ερώτημα λοιπόν γιατί υπήρξε η αρχική θρησκευτική μεταστροφή των Μικρασιατικών πληθυσμών, θα απαντούσαμε συνοπτικά αναφέροντας δύο κυρίως λόγους: (α) γιατί υπήρξε μια πολλαπλή αποκοπή της περιφέρειας από το κέντρο και (β) λόγω της πνευματικής ηγεμονίας του Ισλάμ στον χώρο αυτό κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.
Η Κωνσταντινούπολη προοδευτικά απεκόπτετο από την περιφέρεια της. Τα αίτια πολλά: ακατάλληλοι ηγέτες, επιδεινούμενη οικονομική δυσπραγία, εσωτερικές έριδες, ενασχόληση μόνο με τα εντεινόμενα προβλήματα του κέντρου, και φυσικά η εξ αντικειμένου αδυναμία επαφής μετά την άλωση της από τους Φράγκους. Η πολυεπίπεδη αυτή αποκοπή (διοικητική, οικονομική, στρατιωτική, πνευματική κλ) οδήγησε σε συναισθηματική ψύχρανση και αγανάκτηση του λαού απέναντι και στην πολιτική και στη θρησκευτική ηγεσία του. Η κατάσταση δε συχνότατα επεδεινώνετο από τον αυταρχισμό που επεδείκνυε το κέντρο (βίαιες καταστολές εξεγέρσεων, εκτοπίσεις πληθυσμών κλ). Όμως οι Μικρασιάτες ζώντας υπό τη συνεχώς αυξανόμενη πίεση των μουσουλμανικών πληθυσμών βρίσκονταν υπό ένα καθεστώς κοινωνικής αναστάτωσης και επιδεινούμενης ανασφάλειας. Και όντας σ’ αυτό το κομβικό σημείο χάνουν επιπρόσθετα και τη δυνατότητα να προσβλέπουν προς το κέντρο και να ελπίζουν σε βοήθεια από αυτό. Δυστυχώς όμως αυτός ο συνδυασμός της κοινωνικής ανασφάλειας και της έλλειψης βοήθειας από το κέντρο ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνος καθώς νομοτελειακά οδηγεί είτε σε αυτοοργάνωση και αποκοπή της περιφέρειας, είτε σε αποδοχή άλλου ισχυρότερου κέντρου.
Θα αποφύγω να κάνω αναγωγές στη σημερινή πραγματικότητα αναδεικνύοντας τις πολλαπλές ομοιότητες. Αυτό ας το πράξει ο αναγνώστης. Θα ήθελα μόνο να θέσω ένα ερώτημα, το οποίο με απασχολεί από μακρού. Επί δεκαετίες τώρα το δικό μας κέντρο, το κέντρο των Αθηνών επιδεικνύει μια πλήρη αδιαφορία προς την περιφέρειά μας και προς τα σοβαρότατα προβλήματά που μάς ταλανίζουν εδώ στην Κρήτη, οδηγώντας μάς σε μεγάλη αγανάκτηση και θυμό. Μήπως λοιπόν αυτό το γεγονός δεν είναι απλώς μια τυχαία και συγκυριακή ανοησία, αλλά μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική επιλογή υπερεθνικών κέντρων που απεργάζονται διάφορα για το μέλλον του νησιού και του λαού μας σε βάθος χρόνου; Σταματώ εδώ και ο «νοών νοήτω».
Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα
Έκπληξη αποτέλεσε η είδηση πως η τουρκική βουλή (η μεγάλη εθνοσυνέλευση), έκανε δεκτή την υποβολή αιτήματος και το μελετά, να επαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία ως τζαμί. Το αίτημα προς την Βουλή της Άγκυρας κατέθεσε ένας Τούρκος πολίτης, ονόματι Ταλιπ Μποζκούρτ, από την πόλη Καχραμανμάρας της Ανατολίας, και ζητά να λειτουργήσει και πάλι η Αγία Σοφία ως χώρος προσευχής. Ο Ναός της Αγίας Σοφίας μετατράπηκε σε Τζαμί αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Υπενθυμίζεται ότι από 1935 ο Ναός-σύμβολο της Χριστιανοσύνης λειτουργεί ως μουσείο.
Η επιτροπή της Βουλής που έκανε δεκτή την υποβολή του αιτήματος θα λάβει υπόψη της τη γνώμη διαφόρων φορέων και ιδρυμάτων.
Υπενθυμίζεται ότι με απόφαση της Κυβέρνησης Ερντογάν επαναλειτούργησε ως Τζαμί ο Ναός της Αγίας Σοφίας Νικαίας (Δείτε εδώ), που λειτουργούσε ως μουσείο, ενώ το περασμένο καλοκαίρι είχε κινηθεί η διαδικασία για τη δημιουργία των προϋποθέσεων επαναλειτουργίας ως Ισλαμικού Τεμένους της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας (Δείτε εδώ).
Μόλις πριν λίγες ημέρες το υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε την επαναλειτουργία ως Τεμένους του ιστορικού Ναού της Μονής Στουδίου (βλέπε σχετικό ρεπορτάζ ΕΔΩ )
Κατά τον σοφώτατο Μ. Βασίλειο η πρώτη επταετία της ζωής του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κατοπινή του πορεία από την αγωγή που λαμβάνει. Κατά τον θείο Χρυσόστομο η αγωγή των τέκνων δεν θα πρέπει να εξαντλείται στη εκμάθηση γραμμάτων και τεχνών αλλά στο στολισμό της φιλάρετης ψυχής με τη θεοσέβεια. Αυτό επιμένει θα κατορθωθεί όσο η ψυχή είναι εύπλαστη και μπορεί να διαμορφωθεί και εμπνευστεί κατάλληλα.
Ιδιαίτερη προσοχή δίνει ο ίδιος πατέρας στη γλώσσα, διότι το παιδί από μικρό πρέπει να μάθει να λέει λόγια αληθινά, σεμνά, αγνά και ωραία, και κατά τον Απόστολο Παύλο που τον υπεραγαπούσε και όχι υβριστικά, χλευαστικά, βλάσφημα και αισχρά.
Προσοχή δίνει και στην ακοή ο ιερός Χρυσόστομος. Επιμένει στην πρόθυμη και προσεκτική ακρόαση θείων λόγων και μάλιστα στο ναό με τη συμμετοχή τους στη θεία λατρεία.
Επίσης συστήνει τη φυσική άσκηση του σώματος που οδηγεί στην αρετή. Η άσκηση είναι άθληση που συντελεί στην εγρήγορση.
Ακόμη ο θυμός των μεγάλων στα λάθη των νέων συνήθως δεν βοηθά. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος υποστηρίζει τεκμηριωμένα ότι η υποχωρητικότητα με λογική μπορεί να βοηθήσει περισσότερο έναντι του υπέρμετρου θυμού. Ο ίδιος άγιος στιγματίζει φοβερά τον δαιμονικό θυμό και λέγει πως ο θυμός ξεστομιζει λόγια που πληγώνουν, οι πληγές δημιουργούν τραύματα και τα τραύματα θανατώνουν.
Η καπνοβιομηχανία-θρύλος της Ξάνθης, ο «Ιβάν ο τρομερός» και ο φόβος των… Τούρκων. Είναι το έργο που παίζεται στην ακριτική πόλη με πρωταγωνιστές τον ομογενή ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Τούρκους επιχειρηματίες που εφορμούν από την ανατολή και «έπαθλο» την πολύπαθη ΣΕΚΑΠ, μαγαζί γωνία.
«Ένας Πόντιος οραματίστηκε τη ΣΕΚΑΠ κι ένας Πόντιος θα την κρατήσει ζωντανή». Η σύγκριση του Αλέξανδρου Μπαλτατζή, πρωτεργάτη του ελληνικού συνεταιριστικού κινήματος, με τον Ιβάν Σαββίδη δίνει και παίρνει τις τελευταίες ημέρες στην Ξάνθη. Η επανεμφάνιση του γνωστού επιχειρηματία στο προσκήνιο -πριν από τρεις μέρες άνθρωποί του βρίσκονταν επί έξι ώρες στις εγκαταστάσεις της ΣΕΚΑΠ- ήρθε να συμπέσει με την ανακοίνωση για τη σύμπραξη της τουρκικής SEBA DIS TICARET VE NAKLIYAT με τη βορειοελλαδική εισηγμένη ΕΛΓΕΚΑ, που από κοινού θα διεκδικήσουν το πλειοψηφικό ποσοστό της καπνοβιομηχανίας.
Στην περιοχή επικρατεί αναβρασμός. Η τοπική κοινωνία αντιστέκεται στην τουρκική προσφορά, που είναι και η μόνη δεσμευτική που κατατέθηκε στον ειδικό εκκαθαριστή της ΑΤΕ για τη ΣΕΚΑΠ, οι εργαζόμενοι καλοβλέπουν τον Σαββίδη, αφού προτιμούν Έλληνα επενδυτή σε μια περιοχή τόσο ευαίσθητη, και οι πιο υποψιασμένοι κάνουν προβολή στο μέλλον με μια τουρκική σημαία να κυματίζει έξω από το εργοστάσιο και σταυροκοπιούνται.
Την ίδια στιγμή τα οικονομικά προβλήματα έχουν πνίξει τη συνεταιριστική καπνοβιομηχανία που χαρακτηρίζεται από τον ίδιο τον πρόεδρό της «case study για οικονομολόγους», αφού οι στρόφιγγες έχουν κλείσει από παντού. Οι εργαζόμενοι είναι δυόμισι μήνες απλήρωτοι, καθώς η όποια ρευστότητα εξασφαλίζεται -κυρίως μέσω προκαταβολών από παραγγελίες πελατών- κατευθύνεται σε πιο επείγουσες ανάγκες. Τελευταία η εταιρία έχει πάρει μια μικρή ανάσα, εξασφαλίζοντας κάποιες εμπράγματες εγγυήσεις έναντι περιουσιακών της στοιχείων.
Μουσείο της… ντροπής! Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίζει κανείς πλέον το Βρετανικό Μουσείο, που συνεχίζει να προκαλεί την ίδια την Ιστορία, επιμένοντας να προσβάλλει με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Κι αυτήν τη φορά δεν ήταν τα κλεμμένα από τον λόρδο Έλγιν Μάρμαρα του Παρθενώνα που συγκέντρωσαν τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά η διοργάνωση ομιλίας ενός καθηγητή του πανεπιστημίου του Νιούκασλ για τον Μέγα Αλέξανδρο.
«Μέγας Αλέξανδρος: Ο κατακτητής του κόσμου φορούσε φουστάνια;» ήταν το θέμα της χθεσινής ομιλίας του καθηγητή Τόνι Σπάφορντ στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Μία ομιλία-απάντηση στο ερώτημα που ουσιαστικά τέθηκε πριν από αρκετά χρόνια, συγκεκριμένα το 2004, όταν ο Ολιβερ Στόουν στη χολιγουντιανή υπερπαραγωγή «Αλέξανδρος» περιέγραφε τον Μακεδόνα στρατηλάτη περίπου ως bisexual! Όπως ανέφερε δε για το θέμα και η ιστοσελίδα του Βρετανικού Μουσείου, ο Σπάφορντ «χρησιμοποιώντας στοιχεία από τη συλλογή του μουσείου πρόκειται να φτάσει σε συναρπαστικά συμπεράσματα για τη βασιλεία του Αλεξάνδρου, όπως και για την ελεγχόμενη εσφαλμένη ανάγνωση της εικόνας του από σύγχρονους εχθρούς του».
Η ουσία πάντως είναι ότι το «καυτό» κατά τον Βρετανό καθηγητή ερώτημα παραμένει το αν τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος ντυνόταν σαν… αρχαία Ελληνίδα θεά. Επίσης γνωστό είναι ακόμη και το ότι ο Τόνι Σπάφορντ δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τις ενδυματολογικές επιλογές του Μακεδόνα κατακτητή. Παλιότερα ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Νιουκάσλ υποστήριξε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος, την περίοδο κατά την οποία είχε καταλάβει την Περσία, αποτυπώθηκε επάνω σε διάφορα έργα τέχνης ως κυνηγός επάνω σε άρμα και με τόξο, ντυμένος ακριβώς όπως οι Πέρσες.
Με κοινή ανακοίνωσή τους 42 επίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι και μοναχοί της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής καταγγέλλουν πως ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος δέχεται απειλές κατά της ζωής του. Όπως αναφέρεται οι απειλές δεν τον ανησυχούν ούτε τον πτοούν. Εξ άλλου το ανθελληνικό κόμμα της Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας έχει εξαπολύσει εκστρατεία συκοφάντησης του Αρχιεπισκόπου, το οποίο με ακραία επιχειρηματολογία επιχειρεί να τον απαξιώσει στα μάτια των πιστών, καταγγέλλοντας τον ως πράκτορα των Ελλήνων και ζητώντας την εκδίωξή του από την Αλβανία. Αυτά όλα αποτελούν μία εντεινόμενη συνέχεια του εθνικιστικού και ανθελληνικού αμόκ που έχει καταλάβει μεγάλη μερίδα του αλβανικού πληθυσμού και έχει φτάσει μέχρι και τον πρωθυπουργό της Αλβανίας.
Πριν λίγες εβδομάδες δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα της αλβανικής απογραφής τα οποία κατά κραυγαλέο τρόπο προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τον αριθμό των Ορθοδόξων αλλά και των Ελλήνων στην χώρα. Αισχρές εκφράσεις κατά της χώρας μας έχουν γεμίσει οι τοίχοι μαζί με φράσεις «αγάπης» για την καλούμενη Τσαμουριά. Στις 28 Νοεμβρίου, ημέρα του εορτασμού της 100ρίδας του αλβανικού κράτους, στην επίσημη ομιλία του ο Αλβανός πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα ανέφερε στην Αυλώνα, σε ένα πλήθος που παραληρούσε πως η Αλβανία αρχίζει από την Πρέβεζα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ακύρωση της επίσκεψης του Έλληνα ΥΠΕΞ κ. Αβραμόπουλου.
Η Πίτα του Ηπειρώτη στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας
Την Κυριακή 27 Ιανουαρίου και ώρα 10 πμ πραγματοποιείται στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Νέο Φάληρο το καθιερωμένο Ηπειρωτικό αντάμωμα «Η Πίτα του Ηπειρώτη».
Μία τρίωρη γιορτή με χορευτικά και μουσικά συγκροτήματα από όλη την Ήπειρο, την μία ενιαία και αδιαίρετη Ήπειρο. Πάνω από 70 χορευτικά συγκροτήματα και πάνω από 2000 χορευτές, όλοι ντυμένοι με τις υπέροχες τοπικές ενδυμασίες. Ακόμα πολυφωνικά και χορωδιακά συγκροτήματα. Αξίζει να έλθετε, η είσοδος είναι δωρεάν.
Ο Παντελής Κατελάρης, ένα από τα οκτώ παιδιά του Θεόδουλου και της Μαρίας, γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου του 1932 στο χωριό Επισκοπειό της Επαρχίας Λευκωσίας. Μέλος της ΕΟΚΑ έγινε το Σεπτέμβριο του 1955.
Πολύ γρήγορα έγινε αρχηγός επταμελούς ομάδας στην περιοχή του. Γενικά ο ρόλος του στον αγώνα ήταν η συγκέντρωση οπλισμού. Αρκετές ήταν οι φορές που αφαιρούσε τον οπλισμό από τους Άγγλους και εμπλούτιζε το οπλοστάσιο των Κυπρίων Αγωνιστών. Επίσης λάμβανε μέρος και σε βομβιστισκές επιθέσεις καθώς και σε απόπειρες εκτελέσεων αφού ήταν και μέλος ομάδας κρούσεως στην Λευκωσία. Ο Παντελής έμαθε από τον ήρωα Σταύρο Στυλιανίδη να κατασκευάζει εκρηκτικές ύλες.
Τον Οκτώβριο του 1957 συνελήφθηκε καθώς κατασκεύαζε πυροδοτικούς μηχανισμούς και κλείστηκε στα κρατητήρια Ομορφίτας όπου και βασανίστηκε. Στην συνέχεια, προσποιήθηκε ότι θα έδειχνε στους Άγγλους κρύπτες πυρομαχικών και επιστρέφοντας, αφού δεν βρήκαν τίποτα, πήδηξε από το φορτηγό που τον μετέφεραν και κατάφερε να διαφύγει με αποτέλεσμα να καταζητείται. Τον ίδιο μήνα συνελήφθηκε μαζί με την μητέρα του και μερικά από τα αδέλφια του, κατά την προσπάθειά τους να αποκρύψουν χειροβομβίδες. Όμως και πάλι καταφέρνει να δραπετεύσει.
Τελικά, στις 18 Ιανουαρίου, σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας που ο ίδιος κατασκεύαζε στο κρησφύγετό του στον Άγιο Ιωάννη Μαλούντας και με μυστικότητα θάφτηκε από τους συναγωνιστές του. Οι δικοί του έμαθαν για τον θάνατό του μετά το τέλος του αγώνα.
***
Ο Μάρκος Δράκος ή με το ψευδώνυμο του «Λυκούργος», ήταν ο αγωνιστής που κατά τις δύσκολες στιγμές του Αγώνα γονάτιζε σε μια γωνιά για να προσευχηθεί στο Θεό.
Ο Μάρκος γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα και ήταν απόφοιτος από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ. Το 1952 έγινε μέλος της ΠΕΟΝ (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), η οποία και έκλεισε από τον κυβερνήτη.
Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια) ευρώ διαβάστε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια! Μια έρευνα – απάντηση στους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η «Bild» και το «Focus»!
Είναι η Ελλάδα το απείθαρχο και ατίθασο παιδί της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ατίθασα παγκοσμίως;
Μας αξίζει που το «Focus» χρησιμοποιεί τα αγάλματα των προγόνων μας για να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες με το δάχτυλο;
Είμαστε τεμπέληδες και κατά το κοινώς λεγόμενο «μπαταξήδες» που δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές μας;
Είμαστε ένας λαός καλοπερασάκηδων που αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τις συμβατικές υποχρεώσεις μας έναντι των … «συμμάχων» μας;
Ερωτήματα που μπορεί να απαντηθούν μόνο αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μάλιστα εκ της Εθνικής παλιγγενεσίας με την Επανάσταση του 1821.
Ψάξαμε λοιπόν βιβλιογραφία, στοιχεία στο διαδίκτυο και κατορθώσαμε και ανακαλύψαμε όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από τότε μέχρι σήμερα! Στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε απίστευτες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας στα ερωτήματα που θέτουν τα «πειθήνια όργανα» των διεθνών τοκογλύφων όπως το «Focus» και η «Bild», που δεν έχουν σταματήσει δευτερόλεπτο να «χτυπούν» την Ελλάδα!
***
Η έρευνα που ακολουθεί, διενεργήθηκε το 2011 και δημοσιεύτηκε τότε στην προσωπική μου σελίδα, στο adalis.gr [H αρχική δημοσίευση εδώ].
Αξίζει πραγματικά να διαβάσει το αναγνωστικό κοινό των AegeanTimes.gr, τα εξωφρενικά δάνεια που σύναψε η χώρα μας με τους γνωστούς οίκους διεθνών τοκογλύφων, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, πριν καν απαλλαχτεί από τους Οθωμανούς !
Δάνεια, που στο σύνολό τους είναι αποικιοκρατικά, με εξοντωτικούς όρους, τα οποία τα αποπληρώσαμε μέχρι τελευταίας … δεκάρας!
Σαν τα μανιτάρια φυτρώνουν στην Τουρκία ΜΚΟ και σωματεία «Δυτικοθρακιωτών Τούρκων», που πληρώνονται αδρά από την τουρκική κυβέρνηση και προπαγανδίζουν ανοιχτά την ιδέα της θρακικής αυτονομίας…
Πέραν των διαφόρων τουρκοσυλλόγων και σωματείων που δραστηριοποιούνται μέσα σε ελληνικό έδαφος (κάποιοι από τους οποίους βεβαίως είναι και παράνομοι, όπως π.χ. η λεγόμενη «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» και η αυτοφερόμενη ως «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής»), έως τώρα γνωρίζαμε τη δράση και τριών μεγάλων ΜΚΟ που εδρεύουν εκτός Θράκης και έχουν ως στόχο από την προώθηση των τουρκικών θέσεων για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης έως την κατασπίλωση και κατασυκοφάντηση της χώρας μας στα διεθνή φόρα, ενώ φυσικά δεν λείπει και η προπαγάνδιση της ιδέας της δυτικοθρακιώτικης αυτονομίας μέσω της χρήσης (μεταξύ άλλων) και της γνωστής πλέον σημαίας. Και εννοούμε βεβαίως τον «Σύλλογο Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης» (BTTDD) (με παραρτήματα σε πολλές τουρκικές πόλεις), την «Ένωση Τούρκων Ελλάδας» (YUNTURK) (που εδρεύει επίσης στην Τουρκία) και την «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ABTTF) (που δραστηριοποιείται στη Δυτική Ευρώπη).
Πρόσφατα όμως μάθαμε την ύπαρξη και μιας ακόμη τέτοιας ΜΚΟ. Λέγεται ΒΤΤΒ (αρχικά των λέξεων «Batı Trakya Türk Birliği» – δηλαδή «Ένωση Τούρκων Δυτικής Θράκης») και ο πρόεδρός της, κάποιος Αχμέτ Σαλίχογλου, έκανε προ ολίγων ημερών δηλώσεις στην τουρκοφυλλάδα της Κομοτηνής «Μπιρλίκ», εκπρόσωπος της οποίας τον επισκέφθηκε στα κεντρικά γραφεία του συλλόγου στην Άγκυρα. Πιο συγκεκριμένα, ο Σαλίχογλου καταδίκασε τόσο τα επεισόδια που σημειώθηκαν προ ημερών στην Καβάλα, κατά την επίσκεψη του Τούρκου προξένου Ιλχάν Σενέρ στον τοπικό δήμαρχο, όσο και την παραπομπή σε δίκη του προέδρου της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» Κοράι Χασάν «για ανύπαρκτο λόγο», όπως τόνισε (σ.σ. προφανώς η επί δεκαετίες παραβίαση όλης της νομοθεσίας περί φοροδιαφυγής κλπ. κλπ, είναι…ανύπαρκτο θέμα για τον εν λόγω πρακτορίσκο). Όλα αυτά δείχνουν, σύμφωνα πάντα με τον Σαλίχογλου, ότι «δεν μπορούμε να έχουμε ελπίδες για την σύντομη επίλυση θεμάτων όπως η εκπαίδευση κα των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Δυτική Θράκη».
Και για τη μεν φύση των δηλώσεων (όπως και για την όλη φρασεολογία), που κινούνται μέσα στα γνωστά (και εντεταλμένα από τούρκικο ΥΠΕΞ, ΜΙΤ και λοιπά… ευαγή ιδρύματα της γείτονος) πλαίσια, δεν αξίζει τον κόπο να σταθούμε περισσότερο. Σημασία όμως έχει το ότι βλέπουμε άλλη μια τουρκική αλυτρωτική ΜΚΟ που ασχολείται με τη Θράκη (και φυσικά από τα γραφεία της δεν λείπει επίσης η σημαία της «Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης», όπως βλέπετε στη 2η φωτογραφία) που εδρεύει στην Άγκυρα και που, όπως βλέπετε στο λογότυπό της (1η φωτογραφία) φέρεται πως ιδρύθηκε το 1978, αλλά βέβαια μπορείτε να είστε σίγουροι πως μόνο πολύ πρόσφατα οργανώθηκε και επαναδραστηριοποιήθηκε, μέσα στο ευρύτερο πνεύμα της νεοθωμανικής επίθεσης που επιχειρεί η Άγκυρα στα Βαλκάνια. Η διεύθυνση της ιστοσελίδας της BTTB – για όσους ενδιαφέρονται – είναι www.bttb.org.tr. Όσο για το χρήμα που ρέει από το τουρκικό ΥΠΕΞ, εμείς τι άλλο να πούμε; Πραγματικά, ατελείωτο…
Γράφει ο Κυριάκος Κατσιμάνης
Docteur d’ Etat του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, Επίκ. Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
1. Η κυρίαρχη ελληνικότητα
Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν, ιδιαίτερα μέσω του διαδικτύου, ιστορικού περιεχομένου μελέτες και επισημάνσεις με αντικείμενο το Βυζάντιο, από την ανάγνωσή των οποίων προκύπτει η ακόλουθη διαπίστωση: άλλος είναι ο φαινομενικός σκοπός των συντακτών τους και αλλού κατατείνουν συνειδητά και εμπρόθετα χωρίς όμως να το ομολογούν. Ενώ δηλαδή η προβαλλόμενη επιδίωξή τους είναι να αποδείξουν ότι ο όρος «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» είναι ιστορικώς αδόκιμος, το κύριο βάρος της επιχειρηματολογίας τους επικεντρώνεται υπόρρητα στη θεμελίωση των ακόλουθων θέσεών τους:
Οι υπήκοοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως την πτώση της, το 15ο αιώνα, ήταν ελληνόφωνοι Ρωμαίοι και τίποτα περισσότερο. Επομένως,
Η συνείδησή τους ήταν αποκλειστικά και μόνο ρωμαϊκή[1].
Οι παραπάνω θέσεις –απόλυτα σεβαστές καθαυτές– εντάσσονται πιθανώς στις «παρενέργειες» του μεταμοντερνισμού και ενδεχομένως ευνοούνται από την υπερατλαντικής προέλευσης αντίθεση προς το εθνικό κράτος, καθώς και από την ταυτόχρονη προβολή του πολυεθνικού κρατικού «μοντέλου» made in USA. Οι θέσεις, λοιπόν, αυτές υιοθετούνται στη χώρα μας από τους εκπροσώπους του ιστοριογραφικού αναθεωρητισμού και παίρνουν κάποτε τη μορφή ενός ανιστόρητου ελληνομηδενισμού που θεμελιώνεται στις ακόλουθες δύο κυρίαρχες συνιστώσες:
Η δήθεν ελληνικότητα του Βυζαντίου πρέπει να απορριφθεί, άρα,
Η ιστορική συνέχεια του ελληνισμού αποτελεί μύθο.
Δεν αγνοώ ότι οι παραπάνω ελληνομηδενιστικές τάσεις τροφοδοτούνται και διαιωνίζονται, εκτός των άλλων, και από την απογοήτευση που προκαλείται εξαιτίας της γενικευμένης και παρατεταμένης παρακμής –για να μην πω αποσύνθεσης– της πατρίδας μας σε κοινωνικό, ηθικό, διοικητικό, κρατικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Ωστόσο, ούτε η αποκαρδιωτική αυτή διαπίστωση ούτε η διαχρονική ανεπάρκεια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας έχουν σχέση με το θέμα που συζητάμε εδώ. Μπορεί αυτά όλα να ευνοούν μια τάση απαξίωσης παντός του ελληνικού, τα αίτια, όμως, της κακοδαιμονίας δεν τα αντιμετωπίζουμε ακρωτηριάζοντας το εθνικό παρελθόν μας με τον αποκλεισμό από αυτό της Αρχαίας Ελλάδας ούτε αμφισβητώντας την ιστορική «νομιμότητα» της παραδοχής ότι ο ελληνισμός επιβιώνει ως τις μέρες μας. Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν, ιδιαίτερα μέσω του διαδικτύου, ιστορικού περιεχομένου μελέτες και επισημάνσεις με αντικείμενο το Βυζάντιο, από την ανάγνωσή των οποίων προκύπτει η ακόλουθη διαπίστωση: άλλος είναι ο φαινομενικός σκοπός των συντακτών τους και αλλού κατατείνουν συνειδητά και εμπρόθετα χωρίς όμως να το ομολογούν. Ενώ δηλαδή η προβαλλόμενη επιδίωξή τους είναι να αποδείξουν ότι ο όρος «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» είναι ιστορικώς αδόκιμος, το κύριο βάρος της επιχειρηματολογίας τους επικεντρώνεται υπόρρητα στη θεμελίωση των ακόλουθων θέσεών τους:
Απόσπασμα από την ενημέρωση διπλωματικών συντακτών από τον Εκπρόσωπο του ΥΠΕΞ, Γ. Δελαβέκουρα (Πέμπτη, 24 Ιανουάριος 2013)
Α. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Καλημέρα, δύο ερωτήσεις. Πρώτον, σκοπεύει η Ελλάδα να συμμετάσχει στην πρόταση του κυρίου Fule για τριμερή στο θέμα των Σκοπίων; Δεύτερον, όσον αφορά τον αγωγό φυσικού αερίου TAP έχετε κάποιο νεότερο, γιατί φαίνεται ότι οι διαδικασίες για την υπογραφή αυτής της, ας πούμε, διακυβερνητικής πολιτικής συμφωνίας έχουν καθυστερήσει και ο χρόνος τρέχει.
Γ. ΔΕΛΑΒΕΚΟΥΡΑΣ: Ως προς το πρώτο θέμα, όπως θα θυμάστε έχουμε ήδη τοποθετηθεί με αφορμή κάποια δημοσιεύματα στον Τύπο της ΠΓΔΜ, τα οποία περιείχαν σχετικές εικασίες. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η διαδικασία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την οριστική επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν έχει καμία σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με την ενταξιακή διαδικασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ως προς αυτό.
Έχουμε επίσης δηλώσει, ότι επί της αρχής δεν είμαστε αντίθετοι σε καμία συνάντηση, αλλά αυτές οι συναντήσεις πρέπει να έχουν νόημα, πρέπει να έχουν καλή προετοιμασία και πρέπει να οδηγούν σε αποτελέσματα. Γι’ αυτό το λόγο δίνουμε πολύ μεγάλη έμφαση στην επίλυση του ζητήματος της ονομασίας, η οποία θα προέλθει μέσα από τη συμφωνημένη διαδικασία στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, όπως προβλέπεται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ελπίζουμε ότι στην προσεχή συνάντηση, που θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη στα τέλη Ιανουαρίου, θα υπάρξει μία αλλαγή στάσης από την πλευρά των Σκοπίων που θα μας επιτρέψει να δούμε πρόοδο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Περισσότερα…
Σχόλιο Αντιρατσιστή: Οι τρείς Ήρωες της φωτογραφίας, σας θυμίζουν άραγε κάτι;;;
«Βόμβα» πολλών μεγατόνων και ένα απρόσμενο δώρο στην Τουρκία περιέχεται στο βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου αναφέρεται ότι τα Ίμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!
Στο βιβλίο αυτό που διδάσκεται στους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου, όταν φθάνουμε στην εποχή της κρίσης με τα Ίμια, τον Γενάρη του 1996 στη σελ. 163 αναγράφονται επί λέξει τα εξής:
«Με αφορμή τη ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ της βραχονησίδας Ίμια στα Δωδεκάνησα ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες αποχωρήσεις».
Δηλαδή οι συγγραφείς του βιβλίου της ιστορίας Ευαγγελία Λουβή και Δημήτριος Ξιφαράς μαθαίνουν στα παιδιά μας ότι τα Ίμια δεν είναι κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, αλλά μία βραχονησίδα που διεκδικούμε με την Τουρκία, άρα δεχόμαστε ότι μπορεί να ανήκει και στους Τούρκους.
Το βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου έχει προκαλέσει συναγερμό στο υπουργείο Εξωτερικών δεδομένου ότι προσφέρει ένα σοβαρό επιχείρημα στην Τουρκία να επικαλείται σε διεθνείς οργανισμούς ότι η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας Ίμια, αλλά τη διεκδικεί μαζί με την Τουρκία.
Ήδη πολλές οργανώσεις καθηγητών έχουν ενημερώσει για τη διαστρέβλωση της ιστορίας και το υπουργείο Παιδείας και την ΟΛΜΕ ζητώντας άμεση παρέμβαση για την αλλαγή του συγκεκριμένου σημείου στο βιβλίο «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία».
Η Βουλγαρία δεν είναι «μια δεύτερη Ελλάδα» όσον αφορά την πολιτική της έναντι της πΓΔΜ, δήλωσε ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβνέλιεφ.
Η δήλωση αυτή του Πλεβνέλιεφ έγινε την Τετάρτη μέσα στην συνεχιζόμενη αντι-βουλγαρική υστερία των Σκοπιανών ΜΜΕ που ξεκίνησε στο τέλος του 2012, όταν ο Πρόεδρος και το Υπουργικό Συμβούλιο της Βουλγαρίας αποφάσισαν ότι ως κράτος μέλος της ΕΕ η Βουλγαρία είναι αντίθετη στο να δοθεί ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην πΓΔΜ λόγω της αποτυχίας των Σκοπίων να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένα κριτήρια ένταξης.
Η αντι-βουλγαρική ρητορική των Σκοπιανών ΜΜΕ έχει οδηγήσει στο να συγκρίνεται η Βουλγαρία με την Ελλάδα, με την έννοια της έμμεσης αναφοράς της Ελλάδας σε βέτο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ως αποτέλεσμα του λεγόμενου ζητήματος της ονομασίας.
«Ας γίνει σαφές – η Βουλγαρία δεν είναι μια δεύτερη Ελλάδα. Η Βουλγαρία δεν ξεκίνησε πόλεμο εναντίον της Μακεδονίας (sic). Για να μην αναφέρουμε ότι το επιχείρημα ότι αντιμετωπίζουμε κάποια εσωτερικά ζητήματα σε σχέση με τις επερχόμενες εκλογές με το να μπλοκάρουμε την πΓΔΜ από τις συνομιλίες με την ΕΕ, είναι παράλογο,» εξήγησε Πλεβνέλιεφ, όπως ανέφερε η εθνική Βουλγαρική τηλεόραση (bTV).
«Είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση για το θέμα αυτό. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη δεν έχει παρακολουθήσει την τήρηση όλων των κανόνων και πολύ συχνά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται ή δεν επιλύονται,» δήλωσε ο Πλεβνέλιεφ.
Πιστεύει ότι η υπεύθυνη θέση της Βουλγαρίας δεν είναι να παραμείνει σιωπηλή, αλλά να επιβάλει βέτο κατά τη διάρκεια των συνομιλιών για την ένταξη της πΓΔΜ, ενώ παράλληλα να είναι όσο το δυνατόν καλοπροαίρετη.
Αποκάλυψε ότι η θέση της Βουλγαρίας για τα Σκόπια συζητήθηκε κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου των Προέδρων την Τρίτη – συμπεριλαμβανομένων του Πλεβνέλιεφ και των πρώην προέδρων της Βουλγαρίας από το 1990 – Ζέλιου Ζέλεφ, Πέταρ Στογιάνοφ, και Γκεόργκι Παρβάνοφ.
Ο Πλεβνέλιεφ υπέδειξε ότι πρέπει να κρατηθεί μια πιο σκληρή στάση έναντι στην αντι-βουλγαρική ρητορική των Σκοπίων, και απαίτησε να υπογραφεί συνθήκη φιλίας μεταξύ των δύο χωρών, μια συμφωνία επάνω στις σχέσεις καλής γειτονίας με βάση την κοινή διακύρηξη που υπέγραψαν οι δύο χώρες το 1999.
Κύριε Αθανασόπουλε, γνωρίζετε καλά την ευαισθησία του πρωθυπουργού σχετικά με την ονομασία του κράτους των Σκοπίων και επίσης γνωρίζετε την πολιτική εξορία που είχε υποστεί γι αυτήν ακριβώς την ευαισθησία του.
Άραγε ο Αντώνης Σαμαράς κύριε Αθανασόπουλε, γνωρίζει τι πάτε να κάνετε με τους συνεργάτες του Γκρουέφσκι;
Έχετε την άδεια του πρωθυπουργού να πουλήσετε τη μονάδα της ΛΑΡΚΟ στην ΚΟΖΑΝΗ, σε εταιρεία που ανήκει στους μεταλλαγμένους πλαστογράφους της ιστορίας της Μακεδονίας μας;
Γιατί αν δεν γνωρίζει ο πρωθυπουργός τις μυστικές επαφές που κάνετε με τους μεταλλαγμένους Βουλγάρους των Σκοπίων και τον πραγματικό σκοπό τους, τότε το λιγότερο που πρέπει να κάνετε είναι να υποβάλετε την παραίτησή σας.
Το λιγότερο….
Αναλυτικό ρεπορτάζ με αποκαλύψεις για όλες τις μυστικές επαφές του ΤΑΙΠΕΔ με τους συνεργάτες του ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ, έχει σήμερα η εφημερίδα Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ στη σελίδα 12. (25/1/13)
Τουρκικό δημοσίευμα αναφέρεται γενικότερα στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας και υπενθυμίζει ότι η Τουρκία θα απαντήσει σε ενδεχόμενη απόφαση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων ή ανακήρυξη ΑΟΖ.
Πρόσφατα και εξαιρετικά δημοσιοποιημένα ευρήματα αερίου στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου, σε συνδυασμό με την αδυναμία χρηματοδότησης από τη μεριά της Ελλάδας για καλύτερη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, έχει φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών.
Τα τελευταία δυο χρόνια Αθήνα και Άγκυρα έχουν επιχειρήσει να βελτιώσουν τις κάποτε τεταμένες σχέσεις, παρά τις μακροχρόνια παγιωμένες αντίθετες θέσεις για τα θαλάσσια δικαιώματα στο Αιγαίο. Ωστόσο, πρόσφατα δημοσιεύματα σε Ελληνικά ΜΜΕ ότι η χώρα ετοιμάζεται να οριοθετήσει μονομερώς τις ζώνες φέρει το ενδεχόμενο τριβών.
Ωστόσο, ο επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της Τουρκίας επιμένει πως οι δυο χώρες έχουν «κανάλια» για να συζητήσουν και να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφωνία.
Επίκεντρο της θέσης που έχει η Αθήνα για τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες είναι το ορόσημο της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο των Θαλασσών, ή το UNCLOS, στο οποίο είναι υπογράφουσες τόσο η Ελλάδα όσο και όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, όχι όμως και η Τουρκία.
Η σύμβαση, σε ισχύ από το 1994, αναγνωρίζει τα δικαιώματα του έθνους για επέκταση των χωρητικών υδάτων έως και 12 ναυτικά μίλια (22 χιλιόμετρα) και μια αποκλειστική οικονομική ζώνη έως 200 ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα) από μία καθορισμένη παράκτια γραμμή βάσης. Μέχρι σήμερα, ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα έχουν επισήμως αξιωθεί οικονομική ζώνη ή έχουν επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της και για τα 12 μίλια στο Αιγαίο.
Ένα νέο βιβλίο, συνέχεια του «Οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και η ΜΙΤ» (έκδοση 1998, επανέκδοση 2010), έρχεται στην ουσία να κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους.
Δηλαδή, να ενώσει τα πολύ μικρά και συνήθως δυσδιάκριτα κομμάτια του παζλ της μυστικής δράσης των Τούρκων στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Μια δράση που δεν περιορίζεται μόνο στα στελέχη της ΜΙΤ, αλλά επεκτείνεται πλέον σε προσωπικό άλλων υπηρεσιών αλλά και οικονομικών οργανισμών και εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Μια δράση που συγκροτεί τη νέα απειλή για τη χώρα μας, μια απειλή ύπουλη και πολύ πιο επικίνδυνη από την καθαρά στρατιωτική απειλή, που φυσικά συνεχίζει να υφίσταται.
Πρόκειται για το βιβλίο «Η Μυστική Δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και η Σύγχρονη MİT, του δημοσιογράφου-συγγραφέα Μάνου Ηλιάδη, που, όπως αναφέρει ο εκδότης, είναι ο Νέστωρ του αμυντικής αρθρογραφίας στην Ελλάδα, ο οποίος μετά από εξαντλητική δεκαετή έρευνα, συνέλεξε τις ψηφίδες της μυστικής υπονομευτικής δράσης των Τούρκων στην Ελλάδα και εκμεταλλευόμενος την τεράστια εμπειρία του τις συνέθεσε με υπευθυνότητα, σχηματίζοντας την εικόνα της νέας τουρκικής απειλής για την πατρίδα μας.
Μεταξύ άλλων, ο ίδιος ο έμπειρος αναλυτής και συγγραφέας αναφέρει στον επίλογο του βιβλίου του:
«Όπως αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του βιβλίου, ο βασικός σκοπός του συγγραφέα ήταν να αναδείξει την έκταση της τουρκικής απειλής που θέτει η πολυσχιδής κατασκοπευτική δραστηριότητα και εν γένει υπονομευτική δράση των τουρκικών υπηρεσιών, με την παρουσίαση σε ένα ενιαίο σύνολο όλων των επισημανθέντων περιστατικών. Και τούτο διότι οι τουρκικές αυτές δραστηριότητες, οσάκις αποκαλύπτονται και προβάλλονται από τον τύπο ως μεμονωμένα περιστατικά, είτε απασχολούν πρόσκαιρα την κοινή γνώμη, είτε την εθίζουν σε αυτά, κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει με τις προκλητικές ενέργειες των Τούρκων στον αέρα ή στην θάλασσα.
Στις αρχές του 14ου αιώνα ο Ελλαδικός χώρος ήταν κατακερματισμένος ανάμεσα σε κτήσεις που ανήκαν στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο ΙΙ Παλαιολόγο και σε Φράγκους φεουδάρχες κληρονόμους των Σταυροφόρων που άλωσαν την Κωνσταντινούπολη το 1204. Ο Αυτοκράτορας είχε υπό τον έλεγχο του την Μακεδονία, την Θράκη, τον Μυστρά, την Κωνσταντινούπολη και μια στενή λωρίδα γης στην Μικρά Ασία που εφαπτόταν στην Βασιλεύουσα. Ο υπόλοιπος χώρος (Θεσσαλία, Θήβα, Ανδραβίδα, Αθήνα, Πάτρα, Κόρινθος, νησιά του Αιγαίου, Ναύπακτος) βρίσκονταν υπό τον έλεγχο Φράγκων φεουδαρχών που συγγένευαν με ισχυρούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης. Οι περιοχές αυτές ήταν κατάσπαρτες από ισχυρά κάστρα που σταθεροποιούσαν την εξουσία των κατά τόπους βαρόνων και μικρότερων μικρότερων ευγενών, εις βάρος του ντόπιου αγροτικού πληθυσμού. Εκείνη την εποχή εμφανίστηκε για τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο ο σημαντικός κίνδυνος των Οθωμανών Τούρκων. Ο βυζαντινός στρατός είχε αποδιοργανωθεί πλήρως λόγω έλλειψης χρημάτων, ικανών στρατηγών και απωλειών από τους πολέμους με τους Φράγκους, είχε χάσει κατά μεγάλο μέρος το ηθικό και την αλκή του και έτσι οι πλέον αξιόπιστες βυζαντινές στρατιωτικές μονάδες ήταν Αλανοί και Μουσουλμάνοι μισθοφόροι. Έτσι ο Ανδρόνικος μοιραία στράφηκε στην Δύση για να βρει ισχυρότερους συμμάχους.
Αλμογάβαροι οπλίτες της Καταλανικής Εταιρείας
Την ίδια εποχή στην Σικελία τελείωναν οι «Σικελικοί Εσπερινοί», ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ βασιλικών οίκων με τελικό έπαθλο το νησί της Σικελίας. Μετά το τέλος του πολέμου και την ειρήνη του Καλταμπελλόττα, ο μισθοφόρος τυχοδιώκτης καταλανικής καταγωγής Ρογήρος ντε Φλορ (παλαιός Ναΐτης ιππότης), όπως και χιλιάδες άλλοι Καταλανοί μισθοφόροι (γνωστοί και ως αλμαγάβαροι από την εποχή των επιθέσεων τους κατά των Μωαμεθανών της Ισπανίας), βρέθηκαν χωρίς εργοδότη. Μετά από συνεννοήσεις ο Ανδρόνικος τους έπεισε να συμμαχήσουν μαζί του τάζοντας υψηλές αποδοχές και αξιώματα. Έτσι το 1302 ο Ντε Φλορ μαζί με 5.000 ακόμη Καταλανούς επιβιβάζονται σε 36 πολεμικές γαλέρες και πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη όπου γίνονται δεκτοί με μεγάλες τιμές από τον Αυτοκράτορα.
Το 1303 εγκαθίστανται στο Κύζικο Μ. Ασίας και στα επόμενα δύο χρόνια συντρίβουν σε συνεχείς πολεμικές αναμετρήσεις τους επικίνδυνους Οθωμανούς φτάνοντας ως το Ικόνιο, αποδεικνύοντας την αδιαμφισβήτητη στρατιωτική τους αξία. Παράλληλα όμως οι Καταλανοί αποσπούσαν με την βία αμοιβές και από τις πόλεις που απελευθέρωναν, ενώ πολλές τις ρήμαζαν και τις λεηλατούσαν. Περισσότερα…
Απόσπασμα από την ενημέρωση διπλωματικών συντακτών από τον Εκπρόσωπο του ΥΠΕΞ, Γ. Δελαβέκουρα (Πέμπτη, 24 Ιανουάριος 2013)
Η Βουλγαρία δεν είναι «μια δεύτερη Ελλάδα» όσον αφορά την πολιτική της έναντι της πΓΔΜ, δήλωσε ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβνέλιεφ.
![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας 
Πρόσφατα σχόλια