Το περιστατικό που θα σας διηγηθούμε συνέβη χτες, κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης του υπουργού Άμυνας, Δημήτρη Αβραμόπουλου στις Η.Π.Α.
Μετά το τέλος της ομιλίας Αβραμόπουλου, ο Σκοπιανός ανταποκριτής του ΜΙΑ προσπάθησε επανειλημμένως με προβοκατόρικες ερωτήσεις & απαντήσεις να τον προκαλέσει τονίζοντας συνέχεια πως είναι από την “Μακεδονία”. (Γνωστή τακτική των Σκοπιανών όταν βρεθούν με Έλληνες επίσημους)
Η στιχομυθία έγινε στην αγγλική γλώσσα και σας την μεταφράζουμε:
Σκοπιανός Δημ. : «Μπορείτε να σχολιάσετε την διαμάχη μεταξύ “Μακεδονίας”- Ελλάδας»;
Aβραμόπουλος : «Από που είστε;»
Σκοπιανός Δημ. : «Aπό την “Μακεδονία”…”Μακεδονικό” Ειδησεογραφικό Πρακτορείο»
Αβραμόπουλος: «Τότε γιατί δεν μιλάς Ελληνικά;»
Κάγκελο ο ανταποκριτής…
Λίγες ώρες αργότερα, ο ίδιος δημοσιογράφος που δεν άντεξε το στραπάτσο, γράφει δημόσια από το twitter ότι ο Αβραμόπουλος έχει την νοοτροπία του… Έλληνα Μαλάκα!!!!
Τον κατηγορεί επίσης ό,τι ο Έλληνας υπουργός δήθεν τον…πρόσβαλε λέγοντας πως οι Μακεδόνες μιλάνε Ελληνικά. Περαστικά του!!
Η συνέντευξη αυτή πάρθηκε σε τρεις φάσεις από 26 μέχρι 28 Σεπτέμβρη 2002 στη Διπλάρειο Σχολή στην Αθήνα στα πλαίσια έρευνας για ολοκλήρωση διδακτορικής διατριβής με θέμα Οι Επαγγελματίες Στρατιωτικοί Υπό Αυταρχικά Καθεστώτα. Το κείμενο διατηρήθηκε όπως ακριβώς αποδόθηκε με την αποφώνηση η δε συνέντευξη θα αναρτηθεί σε έξι συνέχειες λόγω του μεγάλου όγκου.
Ο Καρούσος είχε λάβει μέρος σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο από το 1940 και μετά (εκτός των συγκρούσεων με την εισβολή των Τούρκων το 1974). Δικαιολογημένα ο Ναύαρχος Βασιλικόπουλος λέει γι’ αυτόν στη δική του συνέντευξη, πως ήταν ικανός και δε θα δίσταζε να οργανώσει αντάρτικο επί δικτατορίας.
Η Βιβλιογραφία για την κυπριακή υπόθεση δεν ξεκαθαρίζει τελείως το ρόλο του στην οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄ ενώ ο ίδιος τοποθετείται στο θέμα αυτό εν εκτάσει.
Ερευνητέα είναι αρκετά από τα αναφερόμενα όπως π.χ. οι δραστηριότητες του Γρίβα στη διάρκεια της χούντας, εμπλοκές πολιτικών προσώπων από το παρασκήνιο στο κυπριακό και τη δικτατορία, η σύγκρουση ΕΔΕΣ με τη γερμανική μεραρχία Εντελβάϊς και παράλληλη σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ στο Βουργαρέλι το 1943 κ.ά. Επίσης εάν πράγματι έδρασε στην οργάνωση «Χ» από το 1942 μέχρι το 1944, όπως καταγράφεται σε πίνακες που φέρονται να έχουν συνταχθεί απο τον αρχηγό της Γρίβα.
***
-. Κύριε Καρούσο είστε ένα πρόσωπο που έχει παίξει ρόλο στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας. Μπορείτε να μου πείτε δύο λόγια για τη ζωή σας, αφ’ ότου φορέσατε στολή;
Κ. Βεβαιότατα. Καταρχήν κάνω διόρθωση…. ιστορικό όχι, αλλά συμμέτοχο στην πορεία των πραγμάτων μέσα στα στενά όρια ενός ανθρώπου και ενός στρατιωτικού. Εγώ κατάγομαι από την Αιτωλοακαρνανία, από την περιοχή του Ξυρομέρου. Μια περιοχή η οποία έχει τις δικές της συνθήκες ζωής, που ήτανε εξαιρετικά αιχμηρές κατά την προπολεμική περίοδο, έτσι ώστε να φανταζόμαστε μια εκτεταμένη φτώχια, εξ ου και Ξυρόμερο άλλωστε. Και μια κατά τα άλλα, εκμετάλλευση των μεγάλο(…) από τη πλευρά της οικονομίας, πρόσωπα τα οποία ήτανε περιορισμένα σε αριθμό και ασχολούνται κυρίως με τα καπνικά, με τα βελανίδια και με την κτηνοτροφία. Υπήρχε λοιπόν μια, δεδομένη, αρνητική προκατάληψη της ευρυτέρας κοινωνίας στον περιορισμένο εκείνο χώρο, έτσι ώστε να προκαλεί το αίσθημα της αδικίας, κυρίως στις νεότερες γενιές οι οποίες αναπτύσσονται και στην οποία ήμουνα ενταγμένος και εγώ, λόγω της ηλικίας μου. Άρχισα να καταλαβαίνω καλά τον εαυτό μου από μαθητάκος του γυμνασίου, ήτανε η περίοδος κατά την οποία είχε κηρυχθεί ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος στο μέτωπο του οποίου είχα δύο αδέρφια και έναν άρρωστο πατέρα, ο οποίος είχε ένα υψηλό βαθμό πατριωτισμού, όπως και πάρα πολλοί άλλοι κατά την περίοδο εκείνη. Ήτανε εξαιρετικά υπερήφανος διότι τα δύο του αγόρια ήτανε στο μέτωπο και ο οποίος πέθανε προ της καταρρεύσεως από αρρώστια, προ της καταρρεύσεως. Τα παιδιά γυρίσανε και βρήκανε τη μητέρα, εμένα, την αδερφή μου και ριχτήκανε στην προσπάθεια της επιβιώσεως. Αυτά τα ανάφερα διότι ήταν σφραγιστικά στοιχεία της συγκεκριμένης εκείνης παιδικής ηλικίας μου.
Το τι συμβαίνει αγαπητοί μου φίλοι κι αναγνώστες, στην υπόθεση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους λίγο πολύ το ξέρετε… Εξάλλου δεκάδες ιστολόγια και ιστοσελίδες του διαδικτύου έχουν εδω και χρόνια ασχοληθεί με το θέμα σχεδόν πάντα λαμβάνοντας θέση υπέρ ή κατά της μια ή της άλλης θέσης… Τι τελευταίες μάλιστα ημέρες η σύγκρουση (και τα δημοσιεύματα) έχει κορυφωθεί….
Σε γενικές γραμμές να θυμήσω ότι η Μονή Εσφιγμένου έλαβε το 1972 μια απόφαση να μην μνημονεύεται το όνομα του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχη στις ακολουθίες της. Την απόφασή της αυτή την έλαβε διότι θεωρεί τις ενέργειες των Πατριαρχών ως αιρετικές κι αντιορθόδοξες, καθώς εδώ και δεκαετίες έχουν επικοινωνία και συμπροσευχές με τον Πάπα αλλά και μια οικουμενιστική κατακριτέα δράση… Ταυτόχρονα οι Εσφιγμενίτες μοναχοί εγκατέλειψαν και την Ιερά Επιστασία του Αγίου Ορους που αποτελείται από τις 20 Ιερές Μονές οι οποίες στο σύνολό τους παρέμειναν στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Κατόπιν με πατριαρχική απόφαση οι ζηλωτές (όπως ονομάζονται από τους πατριαρχικούς) μοναχοί που παρέμειναν εντός της Μονής αλλά και στο Κονάκι της Μονής στις Καρυές, έχασαν την ευλογία του Πατριάρχη και θεωρήθηκαν σχισματικοί και καταπατητές. Ορίσθηκε νέα αδελφότητα (την οποία οι παλαιοί μοναχοί θεωρούν ως παράτυπη) και με νομικές διαδικασίες απαιτεί την απόδοση σε αυτήν, όλων των εγκαταστάσεων της Ιεράς Μονής. Έκτοτε έχουμε κάθε τόσο διάφορες ενέργειες και με αστυνομική βία έχει επιχειρηθεί η κατάληψη των εγκαταστάσεων της Μονής. Έχει γίνει αποκλεισμός και οι 107 μοναχοί που είναι εντός των τειχών της Μονής βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας….
Στην ανάρτησή μου αυτή δεν θα πάρω θέση για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο, αλλά θα σας παραθέσω το σκεπτικό της αντιπαλότητας όπως περιγράφεται μέσα από 2 ενημερωτικότατα κείμενα των πρωτεργατών της διαφωνίας… Του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου από λόγο του που προσφώνησε προς την αντιπροσωπεία της ορισθείσης Νέας Ι. Μονής Εσφιγμένου και μιας επιστολής του Ηγουμένου της Παλαιάς Μονής Αρχιμ. κ. Μεθοδίου.
Έτσι ο καθένας από εσάς θα μπορέσει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για την κατάσταση που ταλανίζει την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους αλλά και ολόκληρη την Εκκλησία μας…
Εύχομαι ο Κύριος σύντομα να δώσει την λύση στο μεγάλο πρόβλημα που προφανώς και ατυχώς δεν μπορούν να λύσουν οι άνθρωποι κι να επέλθει και πάλι η γαλήνη στο Περιβόλι της Παναγιάς μας…
(Ζητώ συγνώμη για τα το εκτεταμμένο της ανάρτησης αυτής αλλά το θέμα είναι τόσο φλέγον που δεν μπορούσε να αποφευχθεί)
Ο βασικός λόγος που τα ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά στο σχολείο είναι διότι το υπουργείο παραπαιδείας εδώ και δεκαετίες έχει θέσει ως σκοπό του να μην διδάσκεται σωστά η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα.
Η γλώσσα είναι εργαλείο σκέψεως.
Όσο πιο πολλές λέξεις χρησιμοποιούμε, όσο πιο αφηρημένες έννοιες συλλαμβάνουμε, όσο πιο καλή σύνταξη προτάσεων οικοδομούμε, τόσο περισσότερο ακονίζουμε την σκέψη μας. Όποιος δεν χρησιμοποιεί σωστά την γλώσσα, δεν μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του στον έξω κόσμο. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του, δεν μπορεί να ενεργήσει γρήγορα.
Αυτός μάλλον πρέπει να είναι ο σκοπός του υπουργείου παραπαιδείας για να διδάσκει με τέτοιο βασανιστικό τρόπο την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στα δύσμοιρα ελληνόπουλα.
Επιβάλλει στους μαθητές να μαθαίνουν αμέτρητους τύπους, καταλήξεις και κανόνες. Αυτό αποτελεί ….σαδομαζοχιστική τάση. Μετά 3 χρόνια διδασκαλίας οι Έλληνες μαθητές δεν μπορούν να καταλάβουν τί θέλει να πει ένα απλό Αρχαίο Κείμενο. Και ακόμη χειρότερα: Οι μαθητές δεν μπορούν να γράψουν ένα απλό κείμενο στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, αλλά ούτε και να μιλήσουν Αρχαία Ελληνικά.
Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο βασικός σκοπός εκμαθήσεως μίας γλώσσης, το να γράφεις, το να σκέφτεσαι και το να μιλάς με αυτή την γλώσσα. Και όχι απλώς να γνωρίζεις τους γραμματικούς κανόνες και το συντακτικό.
Γιατί λοιπόν τα ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα; Διότι απλούστατα το υπουργείο παραπαιδείας δεν ακολουθεί κανόνες διδασκαλίας που ισχύουν για όσους μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα ή κανόνες που ακολουθούνται για τα νήπια.
Η Ορθοδοξία δεν διώκεται μόνο από τους ισλαμιστές της Μέσης Ανατολής. Διώκεται και στα γειτονικά μας Σκόπια. Στη Συρία ένας Ελληνορθόδοξος και ένας Συροϊακωβίτης επίσκοπος απήχθησαν από ακραίους ισλαμιστές αντικαθεστωτικούς και έκτοτε όλοι προσευχόμαστε για τη ζωή τους και για την απελευθέρωση τους. Στα Σκόπια οι απαγωγές ορθοδόξων επισκόπων γίνονται με πιο νομιμοφανή τρόπο. Με δικαστικές αποφάσεις, με στημένες κατηγορίες και ψευδομάρτυρες!
Συγκεκριμένα, στις 2 Ιουλίου δικαστήριο των Σκοπίων καταδίκασε σε τρία χρόνια φυλάκιση τον Ιωάννη Βρανιτσκόφσκι , Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος και μητροπολίτη Σκοπίων της κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, με την αναπόδεικτη κατηγορία της παράνομης αγοραπωλησίας ακινήτων. Είναι η πολλοστή φορά που ο Ιωάννης καταδικάζεται και φυλακίζεται από το αντιδημοκρατικό καθεστώς των ψευδομακεδόνων.
Η πραγματική αιτία των διώξεων είναι η αποκοπή του από τη σχισματική « Μακεδονική» Εκκλησία , η οποία στηρίζει το ιδεολόγημα της « Μεγάλης Μακεδονίας», και η ένταξή του στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Σερβίας. Οι Σέρβοι του έχουν παραχωρήσει το ορθόδοξο ποίμνιο του κράτους των Σκοπίων και του έδωσαν έναν τίτλο ο οποίος δεν περιέχει το όνομα « Μακεδονία». Ο Ιωάννης είναι Σκοπιανός , αλλά γνωρίζει την ιστορία και την εθνολογία της περιοχής και αρνείται να συμμετάσχει στα προπαγανδιστικά παιχνίδια της πολιτικής ηγεσίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης ενοχλεί την σκοπιανή ηγεσία, διότι με την παρουσία του και το έργο του θυμίζει ότι η τεχνητή Εκκλησία που κατασκεύασε ο …άθεος κομμουνιστής Τίτο είναι αποκομμένη από όλους τους ορθοδόξους. Ενοχλεί, διότι σπούδασε Θεολογία στη Θεσσαλονίκη, κατέχει ελληνικό διδακτορικό τίτλο και διαβάζει την Καινή Διαθήκη από το ελληνικό πρωτότυπο.
Ενοχλεί, διότι έχει δημοσίως ομολογήσει ότι ο λαός της ΠΓΔΜ αποτελείται από πολλές εθνότητες, Έλληνες , Βουλγάρους , Σέρβους και άλλους και γι’ αυτό η Εκκλησία δεν πρέπει να αποκαλείται « Μακεδονική». Ενοχλεί , διότι ήταν αρχικά επίσκοπος της σχισματικής κρατικής Εκκλησίας, αλλά κατάλαβε το λάθος του και εντάχθηκε στο σερβικό Πατριαρχείο. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί αποτελούν την πλειονότητα στο σκοπιανό κράτος. Ο Ιωάννης θα μπορούσε να βοηθήσει στην ειρηνική συνύπαρξη των βαλκανικών λαών αν τον άφηναν ήσυχο να ποιμάνει το ποίμνιό του. Οι διώξεις εναντίον του έχουν πολιτικό περιεχόμενο.Η Ευρώπη ας μάθει ότι στα Σκόπια παραβιάζονται συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου βρίσκει τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τους φιλελεύθερους, αδιαμφισβήτητους κυρίαρχους στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Ελλάδος. Τα βασικότερα εργαλεία για την επικράτηση αυτή μετά το 1917, ήταν η εξορία του Βασιλιά Κωνσταντίνου, η επιβολή στρατιωτικού νόμου, η εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών από τους αντιβενιζελικούς, η αναγκαστική αποστρατεία όλων των αντιφρονούντων Βασιλοφρόνων αξιωματικών, η εξορία των είκοσι σημαντικότερων πολιτικών προσωπικοτήτων των αντιβενιζελικών καθώς και η απόλυση του αντιβενιζελικού Αρχιεπισκόπου (1). Μια σειρά από τουφεκισμούς οπλιτών που αντιδρούσαν στην Βενιζελική επιστράτευση (λ.χ. στα «Λαμιακά») ολοκλήρωσαν το σκηνικό του αυταρχισμού.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε αυτή την τριετία (1917-1920) που διήρκεσε η καταστολή αυτή, βρισκόταν, ως επί το πλείστον, στο εξωτερικό ασκώντας μια επιθετική εξωτερική πολιτική με διαδοχικούς σταθμούς την σύμπραξη της Ελλάδος στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο στην νικηφόρα παράταξη της Αντάντ, την συμμετοχή στην εκστρατεία της Μεσημβρινής Ρωσίας (κατά των κομμουνιστών) προς υπεράσπιση Γαλλικών και Βρεττανικών οικονομικών συμφερόντων, την υποβολή σειράς υπομνημάτων με τις ελληνικές διεκδικήσεις στην Συνδιάσκεψη για την Ειρήνη των νικητών του Μεγάλου πολέμου, την απόβαση του ελληνικού στρατού στην Σμύρνη και τελικά τον διπλωματικό θρίαμβο της συνθήκης των Σεβρών που, θεωρητικά τουλάχιστον (ο Κεμάλ και οι Τούρκοι εθνικιστές δεν αναγνώριζαν την Συνθήκη), εξασφάλιζε την πραγμάτωση της ελληνικής Μεγάλης Ιδέας.
Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Μετά την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα επέστρεφε στις 30 Ιουλίου 1920 από την Γαλλία στην Ελλάδα με το τρένο από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών (2). Εκεί, την ώρα της επιβίβασης, δυο απότακτοι αντιβενιζελικοί αξιωματικοί – ο υπολοχαγός μηχανικού Γεώργιος Κυριάκης και ο υποπλοίαρχος Απόστολος Τσερέπης, αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Έλληνα Πρωθυπουργό, πυροβολώντας με τα περίστροφα τους από κοντινή απόσταση. Έριξαν πάνω από 10 σφαίρες συνολικά, με τον Βενιζέλο να τραυματίζεται ελαφρά στον αριστερό ώμο και χέρι. Η αποτυχία τους ήταν αποτέλεσμα της ψύχραιμης αντίδρασης του Έλληνα πρωθυπουργού που όταν ένιωσε τον κίνδυνο άρχισε να τρέχει δεξιά – αριστερά, σε συνδυασμό προς την τυχαία πτώση του πίσω από αποσκευές και την ανεξήγητη αστοχία, σχεδόν εξ’ επαφής, των υποψήφιων δολοφόνων (3).
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος νοσηλεύτηκε για μια μέρα σε Γαλλικό νοσοκομείο και όταν ανάρρωσε , παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας στην δίκη των δύο επίδοξων δολοφόνων του. Στην κατάθεση του άφησε σαφείς υπαινιγμούς για συνωμοσία κατά της ζωής του από τον εξόριστο Βασιλιά Κωνσταντίνο. Οι δύο κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε πολυετείς ποινές, μένοντας για πολλά χρόνια στις Γαλλικές φυλακές (4).
Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού!
Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…
ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ
ο Έλληνας «Ράμπο»
«…Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.
Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!
Σε συνέχεια των δηλώσεων του απερχόμενου αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα, ο οποίος σε ομιλία του πριν λίγους μήνες είχε μιλήσει για την Μεγάλη Αλβανία, ήρθε ένα νέο περιστατικό να δείξει και πάλι την αλβανική επιθετικότητα.
Αυτή τη φορά ήταν στο Μόναχο της Γερμανίας, όπου αλβανοί εθνικιστές έστησαν εξέδρα στην οποία δέσποζε σε φόντο χάρτης με την «Μεγάλη Αλβανία». Ανάμεσα στα διεκδικούμενα εδάφη των αλβανών είναι και τα εδάφη της νοτίας Ηπείρου, συγκεκριμένα η Θεσπρωτία, η Πάργα, η Πρέβεζα, ένα κομμάτι της Άρτας καθώς και η Κέρκυρα με τους Διαπόντιους νήσους και τους Παξούς!
Το κεντρικό σύνθημα του πανό ήταν «Μια Αλβανία στην Ευρώπη», ενώ σε μικρότερο χάρτη έγραφαν στα γερμανικά: «Επανένωση των (υπό ξένη κατοχή) μικρών αλβανικών περιοχών, σε μια μεγάλη Αλβανία, είναι το ξεκίνημα μια μεγάλης δικαιοπραξίας»!
Επίσης, σε σημαίες που ετοίμασαν για την Θεσπρωτία αναγραφόταν το όνομα Τσαμουριά! Το ερώτημα το οποίο γεννάται είναι αν το ελληνικό προξενείο στο Μόναχο ενημέρωσε για την θλιβερή αυτή εκδήλωση την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ και φυσικά εάν προέβη σε κάποιο διάβημα στη γερμανική κυβέρνηση.
Μία από τις αδιάψευστες μαρτυρίες βάσει των οποίων προκύπτει αναμφίβολα η Ελληνικότητα της Μακεδονίας, είναι το γεγονός ότι στην αρχαία Μακεδονία υπήρχαν θέατρα και παίζονταν Ελληνικές τραγωδίες.
Ας γνωρίσουμε αυτά τα θέατρα στην εξαιρετική έκδοση από το ∆ιάζωμα – Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
Ο απόρρητος χάρτης από το αρχείο του Κίσιντζερ, με ημερομηνία 13 Αυγούστου, δείχνει ακριβώς το όριο που θα προχωρούσε ο «Αττίλας 2» την επόμενη ημέρα. Τότε που η Ελλάδα και η Εθνική Φρουρά δεν προέβαλαν καμία αντίσταση. Πώς γνώριζε ο Κίσιντζερ ότι δεν θα αντιδράσει Ελλάδα και Κύπρος και χάραξε τα όρια της δεύτερης εισβολής με τόση ακρίβεια. Κάποιος δεν πρέπει να απαντήσει σ’ αυτό το ερώτημα;
Του Σάββα Καλεντερίδη
Την Τετάρτη γιορτάστηκε με λιτή τελετή η 39η επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ήταν τότε, στις 24 Ιουλίου του 1974, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεφε στην Ελλάδα, ενώ οι Τούρκοι είχαν κατορθώσει να κάνουν ένα προγεφύρωμα δίπλα στην Κυρήνεια, καταλαμβάνοντας μόλις το 5-7% του εδάφους της Κύπρου.
Είχε προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπημα, στις 15 Ιουλίου, από την κυβέρνηση της Αθήνας, η οποία ανέλαβε τα ηνία μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αυτού που επιχειρείται από μια μερίδα πολιτικών και εκπαιδευτικών να παρουσιαστεί ως εθνική επέτειος μείζων της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι η εξέγερση εκείνη δεν ήταν τίποτε άλλο από μια«κεκαλυμένη» -προκαταρκτική την λέμε επιτελικά στο στρατό- επιχείρηση εκείνων των δυνάμεων που επεδίωκαν το διαμελισμό της Κύπρου. Όλοι γνωρίζουν ότι όταν το άρμα άνοιγε την πόρτα του Πολυτεχνείου, άνοιγε στην ουσία και ο καταπέλτης των αποβατικών, στην ακτή Πέντε Μίλι της μαρτυρικής Κυρήνειας.
Επίσης, της αποκατάστασης της Δημοκρατίας είχαν προηγηθεί δεκάδες αναφορές των υπηρεσιών πληροφοριών για τις συγκεντρώσεις τουρκικών στρατευμάτων στη Μερσίνα, με τις ανάλογες εκτιμήσεις ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται για στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, για να ακολουθήσουν οι διαβεβαιώσεις των πολιτικών και ανωτάτων υπηρεσιακών παραγόντων ότι «δεν πρόκειται να γίνει τίποτα»!
Της αποκατάστασης της Δημοκρατίας είχε προηγηθεί η εισβολή στην Κύπρο, με τους Τούρκους να αποβιβάζονται με την …ησυχία τους στο νησί, τη στιγμή που τα ελληνικά ολοκαίνουργια και πάνοπλα Φάντομ, πολύ ανώτερα των τουρκικών μαχητικών, μεταστάθμευαν στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, με ετοιμότητα «εκτέλεσης αποστολών προσβολής των αποβιβαζομένων εχθρικών δυνάμεων στην Κύπρο», όπως αναφέρει ο αντιπτέραρχος Παναγιώτης Μπαλές στο βιβλίο του «Παρακαταθήκες Αετών». Ο κ. Μπαλές ήταν επικεφαλής της μιας εκ των δυο τετράδων Φάντομ, που ήταν έτοιμες να καταβυθίσουν και να καταρρίψουν πλοία και αεροσκάφη που συμμετείχαν στην επιχείρηση του Αττίλα, μετατρέποντας την απόβαση σε εφιάλτη και τραγωδία για τους Τούρκους. Μόνο που η διαταγή για την εκτέλεση αυτής της αποστολής δεν ήλθε ποτέ, ούτε στον πρώτο, ούτε στο δεύτερο Αττίλα!
Περίληψη: Η ηγεσία του Ν. Γκρούεφσκι έχει ανοίξει πολλαπλά μέτωπα στο εσωτερικό της χώρας. Η πρόκληση για τον ίδιο είναι να διατηρήσει τη συνοχή του κυβερνητικού συνασπισμού, η οποία απειλείται από έριδες με αφορμή εναλλακτικές προτάσεις για απεμπλοκή από το επί σειρά ετών αδιέξοδο με την Ελλάδα. Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ο Ν. Γκρούεβσκι βρίσκεται και υπό διεθνή πίεση για άμεση επίλυση του ζητήματος του ονόματος με την Ελλάδα.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ είναι αναπληρωτής καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η ανάδειξη του Μακεδονικού σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της νοτιο-ανατολικής Ευρώπης έφερε εκ νέου στην επιφάνεια τις εγγενείς αδυναμίες του Βαλκανικού υποσυστήματος ασφαλείας: ρεβιζιονισμός, Μεγάλη Ιδέα και αδυναμία δημιουργίας μιας κοινότητας κρατών που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις στο πεδίο της διεθνούς πολιτικής μέσα από win-win προσεγγίσεις. Σήμερα η διαμάχη Ελλάδας – ΠΓΔΜ επανέρχεται στο προσκήνιο με έμφαση από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ. Αποτελεί ένα ζήτημα αιχμής για την ελληνική εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια, την στρατηγική διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ.
Η εσωτερική διαμάχη στα Σκόπια δημιουργεί πιέσεις στο πολιτικό σύστημα και τη βιωσιμότητα της πολιτικής σύμπραξης της αλβανικής συνιστώσας. Οι περισσότερο διαλλακτικοί θεωρούν ότι οι εμμονές σε ιστορικούς άξονες προώθησης των συμφερόντων της χώρας και η αρχαιολατρία συνιστούν μια λανθασμένη επιλογή που δημιουργεί δικαιολογημένες αρνητικές αντιδράσεις στην Ελλάδα έναντι ενός επιθετικού αναθεωρητισμού [1]. Ο εθνικισμός οδήγησε τους γείτονές μας σε ακραίες εκφράσεις μιας αναθεωρημένης ιστοριογραφίας [2] που αποτέλεσαν σημαντική παράμετρο του προσδιορισμού της ελληνικής πολιτικής αλλά και της αναθεωρημένης βουλγαρικής πολιτικής έναντι της προοπτικής ένταξης της χώρας στην ΕΕ.
Πολλά κατά καιρούς, απίθανα και αντιφατικά, ή με απλώς επιπόλαιη επαφή με την αλήθεια έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί για το επίμαχο θέμα των Επιχειρήσεων Κοφίνου και για τις συνέπειές τους. Ακόμα και στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων που καταρτίζει και εξετάζει τον «Φάκελο Κύπρου», όπου κανείς έπρεπε να προσέχει τι λέει και τι παρουσιάζει, κατατέθηκαν απόψεις απίστευτης ελαφρότητας. Φαίνεται πως υπάρχει -και σε ανώτατα ακόμη επίπεδα- άγνοια και παρεξήγηση, ενώ πρόκειται για θέμα μεγάλης εθνικής και ιστορική σπουδαιότητας.
Το βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου είναι μια εργασία που «την αξία της εξετίμησαν πολιτικοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί και δημοσιογράφοι με τις αναφορές τους. Ακόμη και η σιωπή που τήρησαν οι αντιφρονούντες, οι οποίοι απέφυγαν κάθε αντιπαράθεση και αμφισβήτηση, καταδεικνύει από μιας απόψεως τη σημασία των αποκαλύψεων που γίνονται στο ανά χείρας βιβλίο.»
Από την εισαγωγή του βιβλίου :
Οι επιχειρήσεις Κοφίνου, του Νοεμβρίου 1967, υπήρξαν το Βατερλώ του Ελληνισμού. Είχαν σαν συνέπεια, εκτός από την εθνική μείωση: α) Να αποθωρακισθεί αμυντικά η Κύπρος και να δεσμευθεί δραματικά ολόκληρη η αμυντική στρατηγική του ελληνικού χώρου, β) Να εγκαταλειφθεί η Αυτοδιάθεση – Ένωση και να συρρικνωθούν τα ελληνικά αιτήματα στην «εφικτή» λύση, που είκοσι χρόνια από τότε, παραμένει ακόμα ανέφικτη. (σ.σ. το βιβλίο δημοσιεύθηκε το 1987)
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική πτυχή του «Φακέλου Κύπρου». Σαν τέτοια ακριβώς τη θεώρησε και ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, όταν η Βουλή των Ελλήνων συζητούσε (21.2.1986) το θέμα του Φακέλου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αγορεύοντας είπε και τα ακόλουθα:
«Ο Παπαδόπουλος λέει απροκάλυπτα στον Κυπριανού, ότι ήταν μεγάλο σφάλμα η αποστολή της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο… Αναζητεί ο Παπαδόπουλος, ο ίδιος, τρόπους ανάκλησης. Και η δικαιολογία για την ανάκληση δίδεται με την μεγάλη προβοκάτσια της 15ης Νοέμβρη 1967, με την επιχείρηση κατά των χωριών Κοφινού και Άγιοι Θεόδωροι. Η επιχείρηση εκείνη διετάχθη από το Αρχηγείο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, από το ελληνικό επιτελείο, και καθοδηγείτο κυριολεκτικά κάθε μέρα από την Αθήνα. Ο Μακάριος και η Κυβέρνηση της Κύπρου, τελούσαν σε πλήρη άγνοια. Αποτέλεσε μια πράγματι μεγάλη πρόκληση προς την Τουρκία. Έγιναν και σφαγές και λεηλασίες.
»Ο Μακάριος διαμαρτυρήθηκε γιατί η Κυβέρνησή του είχε παραμερισθεί. Αλλά όταν η Εθνοφρουρά εξεκένωσε τα χωριά Κοφινού και Άγιοι Θεόδωροι, έντεχνα η χουντική προπαγάνδα έρριξε την ευθύνη στον Μακάριο».
Η σκαπάνη της αρχαιολόγου Αικατερίνης Περιστέρη έφερε στο φως τα τρία τέταρτα του μεγαλοπρεπούς μνημείου, το οποίο έχει περιστύλιο μήκους περίπου 500 μέτρων και ύψους τριών.
Γράφει ο Αλέκος Παπαδόπουλος
Το μυστικό της Αμφίπολης
Κανείς δεν μπορεί να πει οτιδήποτε με κατηγορηματικό τρόπο, πριν μας ενημερώσουν επισήμως οι αρχαιολόγοι ότι άνοιξαν τον τάφο και ότι φώτισαν τα ευρήματα οι αχτίδες του Ήλιου της Μακεδονίας.
Η αρχική και πολύ προσεκτική εκτίμηση της αρχαιολόγου Αικατερίνης Περιστέρη είναι ότι ο τάφος ανήκει στη Ρωξάνη και στο γιο που απέκτησε με τον Μέγα Αλέξανδρο. Η ίδια είχε εκφράσει την εκτίμηση της, με κάθε επιφύλαξη, πριν από λίγο καιρό, στην 26η επιστημονική συνάντηση με θέμα «Το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη».
«Όπως όλα δείχνουν, πρόκειται για τον τάφο της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου (γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου)», είχε πει χαρακτηριστικά.
Το μνημείο είναι καλυμμένο από ποταμίσια άμμο και κοκκινόχωμα, σχηματίζοντας ένα μεγάλο τύμβο που μοιάζει με λόφο. Αποτελείται από έναν εσωτερικό τοίχο από πωρόλιθο επενδυμένο με μεγάλα παραλληλόγραμμα κομμάτια θασίτικου μαρμάρου, διατηρημένο σε άριστη κατάσταση.
Το Λιοντάρι της Αμφίπολης στην κορυφή του τάφου
Ο αρχιτέκτονας Μ. Λεφαντζής κατάφερε και ταυτοποίησε τα μαρμάρινα κομμάτια που αποτελούν το βάθρο του Λέοντα της Αμφίπολης με τα κομμάτια της μαρμάρινης επένδυσης του τύμβου της Ρωξάνης. Σύμφωνα με την παρουσίαση της μελέτης του αρχιτέκτονα, το γνωστό σε όλους μας Λιοντάρι της Αμφίπολης και ο τάφος της Ρωξάνης και του μικρού Αλέξανδρου αποτελούσαν ένα ενιαίο μνημείο. Το Λιοντάρι τοποθετείται στο κέντρο και στο υψηλότερο σημείο του τύμβου.
Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Κάσσανδρος είχε στείλει τη Ρωξάνη και το μικρό Αλέξανδρο στην Αμφίπολη, όπου στη συνέχεια τους θανάτωσε. Το ταφικό μνημείο κατασκευάστηκε από τον αγαπημένο αρχιτέκτονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Δεινοκράτη.
Ο Δημ. Ευαγγελίδης, δίγλωσσος Μακεδόνας από την Έδεσσα, μιλάει για τα «εντόπικα», και φωτίζει τις κακοτοπιές της Βουλγαρικής και της Σκοπιανής προπαγάνδας, όπως και τις λανθασμένες αντιλήψεις που έχουν παγιωθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Η ομιλία έλαβε χώρα στο χωριό Κέλλη Φλωρίνης την Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013.
(βίντεο σε 4 μέρη)
Τέτοιες μέρες θυμόμαστε όλοι αυτά που δηλώσαμε ότι δεν θα ξεχάσουμε με το περίφημο «δεν ξεχνώ» και το μυαλό μας πηγαίνει στη μαρτυρική Κύπρο. Αντί για λόγια, έπεα πτερόεντα, ας θυμηθούμε με μια συγκλονιστική φωτογραφία.
Δείτε την:
Ο Λουκάς Λιγδής, γέροντας πατέρας του καταδρομέα Χρήστου Λιγδή της Α’ και 35 Μοίρας Καταδρομών, ξαπλωμένος κατά γης, να κλαίει για τον γιο του, που σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1974. Τύμβος Μακεδονίτισσας. Λευκωσία. Κύπρος.
Η σημειολογία στη διπλωματία και στην πολιτική ενέχει εκρηκτικότητα και επιπτώσεις μεγατόνων. Οι Τούρκοι είναι άριστοι γνώστες και χρήστες της. Οι Έλληνες, ανοήτως, την αγνοούν. Γιατί ο Ευ. Βενιζέλος, αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, μετέβη στην Άγκυρα παραμονές της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο; Δεν μπορούσε να ζητήσει μετακίνηση της επίσκεψής του αρκετά πριν ή αρκετά μετά τις αποφράδες ημέρες της τουρκικής βαρβαρότητας εναντίον της νήσου;
Γιατί η Αθήνα συζητά με τον κατακτητή της Κύπρου, ιδιαίτερα υπό τις σημερινές δυσμενείς συνθήκες για την Ελλάδα και την Κύπρο;
Προπάντων, γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δέχεται να συνεχίζει μιαν απρόσοδη και αδιέξοδη πρακτική του αλήστου μνήμης προκατόχου του, Γ. Παπανδρέου, με αυτό το λεγόμενο «Ελληνοτουρκικό Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας;». Ο Ευ. Βενιζέλος τι πέτυχε με τη μετάβασή του στην Άγκυρα; Ποιος ήταν ο στόχος της αποστολής του; Η ελληνική πλευρά τι κέρδισε ή τι επιδίωξε;
Αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του Ευ. Βενιζέλου και του Τούρκου ομολόγου του, Νταβούτογλου, ο καθένας είπε τα δικά του. Ο Νταβούτογλου επανέλαβε τη γνωστή τουρκική θέση περί μετατροπής του Αιγαίου «σε θάλασσα ειρήνης και ευημερίας». Ο δε Βενιζέλος είπε ότι «όλες οι χώρες γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, προστατεύουν την εθνική κυριαρχία τους κατά τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου και έχουν την υποχρέωση να διαπραγματεύονται καλόπιστα στο πλαίσιο της έννομης διεθνούς τάξης».
Ως άριστος νομικός και καθηγητής, ο Ευ. Βενιζέλος διατύπωσε τις παραμέτρους του διεθνούς δικαίου, μέσα στις οποίες η Ελλάδα διακινείται και πολιτεύεται. Αλλά σε ποιους είπε όλα αυτά τα δικαιικά ορθά; Στους Τούρκους, που γράφουν στα παλαιότερα των πασουμίων τους διεθνές και κοινοτικό δίκαιο και δεν έχουν υπογράψει ούτε και αναγνωρίζουν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θαλάσσης, επί της οποίας Ελλάδα και Κύπρος στηρίζονται για να οριοθετήσουν την ΑΟΖ τους. Ο Ευ. Βενιζέλος τα είπε στον θεωρητικό του Ερντογαν-ικού νεο-Οθωμανισμού, που οραματίζεται μια πανίσχυρη Τουρκία μέχρι το 2023 και δεν άκουσε λέξη για την Αμμόχωστο.
Τέσσερις Έλληνες ομογενείς από τον Καναδά εισήλθαν στο παιχνίδι των υπερατλαντικών πτήσεων με τη δημιουργία της αεροπορικής εταιρείας SkyGreece…
Το εγχείρημά τους βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ οι ίδιοι δηλώνουν αισιόδοξοι για… τη θετική έκβασή του παρόλο που οι ανταγωνιστές τους είναι εταιρείες-κολοσσοί. Ενορχηστρωτής της όλης προσπάθειας είναι ένας δραστήριος κληρικός, ο πατήρ Νικόλαος Αλεξανδρής από τη Λακωνία, ο οποίος ζει εδώ και 30 χρόνια στον Καναδά.
«Μετά το κλείσιμο της Ολυμπιακής ο απόδημος ελληνισμός ‘υποφέρει’ γιατί έχασε τον εθνικό του αερομεταφορέα.
Η Ολυμπιακή ήταν εθνικό σύμβολο, όλοι μας όταν μπαίναμε στα αεροσκάφη της νιώθαμε σαν να είμαστε ήδη στην πατρίδα και η εξυπηρέτηση ήταν θερμή για τους Έλληνες» δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής».
«Σε μια συζήτηση που είχα το 2010 με τους Βασίλη Αλεφαντή και Παναγιώτη Χειλάκο, οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες των γραφείων του τουριστικού οργανισμού Hi Tours στο Μόντρεαλ, μου ανέφεραν ότι τα χιλιάδες εισιτήρια των ομογενών επιβατών πλέον ενισχύουν τις ξένες αεροπορικές εταιρείες.
Και βέβαια έκαναν ειδική μνεία για τα παράπονα των Ελλήνων, καθώς οι απευθείας πτήσεις διαρκούν μόνο την καλοκαιρινή περίοδο, αλλά και η εξυπηρέτηση δεν έχει πλέον καμία σχέση με ό,τι είχαν συνηθίσει στην παλιά Ολυμπιακή.
Τότε γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της εταιρείας, την οποία εμείς πιστέψαμε με όλη μας την ψυχή, παρόλο που το εγχείρημα δεν είναι εύκολο.
Στην ομάδα μας προστέθηκε και ο Κεν Σταθάκης, ένας από τους πιο δυνατούς επιχειρηματίες της ομογένειας.
Αποδυθήκαμε σε έναν αγώνα συγκέντρωσης κεφαλαίων που προήλθαν στο 100% από Ελληνες του εξωτερικού. Στόχος μας ήταν να μπουν όσοι περισσότεροι επενδυτές γινόταν και να φανεί ότι πρόκειται για μια αεροπορική εταιρεία που ανήκει στην ελληνική ομογένεια.
Ετσι έχουμε επενδυτές που έχουν βάλει από 50.000 δολάρια, το χαμηλότερο ποσό, μέχρι κάποια εκατομμύρια».
Η SkyGreece διατηρεί γραφεία στο Μόντρεαλ, στο Τορόντο, στη Νέα Υόρκη και στην Αθήνα.
Ήδη έχει αγοραστεί ένα Boeing 767-300 ER, το οποίο φτάνει στο «Ελ. Βενιζέλος» τον Αύγουστο, ενώ σε δύο μήνες θα ακολουθήσει η αγορά ενός ακόμη σκάφους του ίδιου τύπου.
Έντονες αντιδράσεις τόσο στους τουρίστες που επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη όσο και των ακαδημαϊκών της γείτονας χώρας έχει προκαλέσει η τοποθέτηση από τις τουρκικές αρχές παραβάν για να καλύψουν βυζαντινές εικόνες, ψηφιδωτά και ανάγλυφα της Εκκλησίας της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας σε μια προσπάθειά τους να τη μετατρέψουν σε τζαμί, μετά από 52 χρόνια που ήταν Μουσείο.
Το όλο αυτό γεγονός το στηλιτεύει ακόμα και η τουρκική εφημερίδα Taraf. Η εφημερίδα παρουσιάζει το θέμα στην πρώτη σελίδα με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο Ιησούς στην Τραπεζούντα μπήκε πίσω από το παραβάν».
Πρόσφατα, η δικαιοδοσία του ναού μεταβιβάστηκε με δικαστική απόφαση από το τουρκικό υπουργείο Τουρισμού στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων, η οποία με τη σειρά της αποφάσισε την επαναλειτουργία του ως τζαμί, έπειτα από περίπου μισό αιώνα.
Η απόφαση των τουρκικών Αρχών για τη μετατροπή του μουσείου σε τζαμί προκάλεσε , αντιδράσεις και σε κύκλους προοδευτικών ακαδημαϊκών. Συγκεκριμένα ο κ.Ενγκίν Ακγιουρεκ, καθηγητής Βυζαντινής Τέχνης του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, κατήγγειλε την κυβέρνηση Ερντογάν ότι με την απόφαση της αυτή «συνεχίζει» την Άλωση της Τραπεζούντας και δείχνει ότι δεν ανέχεται τη διαφορετικότητα.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι πρόκειται για ένα κτίσμα που είναι παγκοσμίως γνωστό και ότι μαζί με τη Μονή Σουμελά αποτελούν τα δύο σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της περιοχής. Να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη περίπτωση τα τελευταία χρόνια που οι τουρκικές Αρχές μετατρέπουν έναν ιστορικό βυζαντινό ναό από μουσείο σε τζαμί. Προηγήθηκε ο ναός της Αγίας Σοφίας στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου συνεκλήθη το 787 μ.Χ. η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος.
Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Βακουφίων της Τραπεζούντας, κ. Μαζχάρ Γιλντιρίμχαν, σε δήλωση που έκανε είχε υποστηρίξει για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα: «Ρυθμίσαμε την Αγία Σοφία και ως τζαμί και ως μουσείο.
Ο χώρος αυτός θα μπορεί να λειτουργεί ως τζαμί, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούν να τον επισκέπτονται και ως μουσείο. Κατά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν αγγίξαμε τίποτα. Δεν καρφώσαμε ούτε ένα καρφί. Τον προστατεύσαμε όπως έπρεπε. Όμως βάλαμε κουρτίνα πάνω στα ανάγλυφα, που είναι στον τρούλο, αλλά όποιοι θέλουν να τα δουν, μπορούν να πάνε από την ανατολική πλευρά και να… κοιτάξουν».
Η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην Τραπεζούντα είχε χτιστεί μεταξύ1238 και 1263, από τον αυτοκράτορα της Τραπεζούντας, Εμμανουήλ Κομνηνό. Πάντως αυτές οι κοντόφθαλμες μεθοδεύσεις των τουρκικών αρχών προκαλούν γέλια στους τουρίστες που επισκέπτονται την Αγιά Σοφιά, αντιλαμβάνονται το μένος του Ερντογάν και των αξιωματούχων του και την προσπάθειά του να αποκαθηλώσει κάθετι που δεν είναι τουρκικό.
Για πολλούς και διάφορους λόγους οι ελλαδικές πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες δεν ενίσχυσαν ουσιαστικά τη μαχόμενη Κύπρο το 1974. Τόσο κατά τις επιχειρήσεις του Ιουλίου («Αττίλας 1»), όσο και σε εκείνες του Αυγούστου («Αττίλας 2»), η επίσημη Ελλάδα εγκατέλειψε τις στρατιωτικές δυνάμεις που πολεμούσαν στη μεγαλόνησο, επιδεικνύοντας εγκληματική αδράνεια. Μια από τις εξαιρέσεις ήταν η αποστολή μιας μοίρας καταδρομών από την Κρήτη με μεταγωγικά αεροσκάφη Noratlas. Οι συνθήκες υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκε η αποστολή, σε εναέριο χώρο πλήρως ελεγχόμενο από την Τουρκική Αεροπορία, ήταν ο ορισμός αυτού που καλείται «αποστολή αυτοκτονίας».
Ποικιλώνυμοι απολογητές της αδράνειας και της ηττοπάθειας που επιδείχθηκαν το 1974 σε σχέση με την Κύπρο, στήριξαν τα επιχειρήματά τους στη δήθεν συντριπτική υπεροπλία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτή η θέση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και απέβλεπε ουσιαστικά στο να αποσείσει τις βαρύτατες πολιτικές ευθύνες, όπως και αυτές του ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) και των αρχηγών των Κλάδων. Έχει σημασία να είναι γνωστή η πραγματική ισχύς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων το 1974, πριν αναλυθεί διεξοδικά η μόνη ουσιαστική εμπλοκή της ΠΑ στις επιχειρήσεις, με την επιχείρηση «Νίκη».
Ποτέ προηγουμένως οι συσχετισμοί δεν ήταν τόσο ευνοϊκοί υπέρ της ελληνικής πλευράς. Ειδικά στον καίριο τομέα του αεροπορικού ισοζυγίου, η ΠΑ μπορούσε σε περίπτωση σύγκρουσης να προσβλέπει σε επίτευξη υπεροχής, με έναν από τους ευνοϊκότερους συσχετισμούς διαχρονικά απέναντι στην Τουρκική Αεροπορία (244 ελληνικά αεροσκάφη, έναντι 293 τουρκικών) και με τις παραμέτρους ποιότητας υπέρ αυτής. Την επιδιωκόμενη υπεροχή στον αέρα προσέδιδαν στην ΠΑ τα νεοπαραληφθέντα Phantom F-4E. Είχαν παραγγελθεί 36 τέτοια αεροσκάφη και τις παραμονές της τουρκικής εισβολής η ΠΑ είχε παραλάβει τα 22.
Απέναντι στα πολυάριθμα F-84, F-100, F-102, F-104 και F-5 των Τούρκων τα νεοπαραληφθέντα Phantom συγκροτούσαν έναν μικρό αλλά εξαιρετικά επίφοβο αντίπαλο. Γενικά η ΠΑ μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια της χώρας, καθώς και την υπεράσπιση της Κύπρου στο μέτρο του εφικτού, νοουμένου ότι στη Μεγαλόνησο η εναέρια δύναμη θα επενέβαινε έγκαιρα και όχι «κατόπιν εορτής».
Η επίσκεψη του Jacob Lew στην Αθήνα ήρθε να υπενθυμίσει το αμερικανικό ενδιαφέρον για τον δοκιμαζόμενο ευρωπαϊκό Νότο, τον οποίο η Ουάσιγκτον δεν προτίθεται να εκχωρήσει ως πεδίο αποκλειστικής δραστηριοποίησης στο Βερολίνο.
Ενδιαφέρον, που δεν περιορίζεται στην οικονομική διάσταση της ελληνικής κρίσης και τους διεθνείς κραδασμούς από έναν ενδεχόμενο “εκτροχιασμό” της, αλλά περιλαμβάνει, ιδίως για τις ΗΠΑ, μια διάσταση γεωπολιτική, την οποία υπογραμμίζουν οι ραγδαίες εξελίξεις στη νότια ακτή της Μεσογείου – αυτές, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις έφεραν και την υπερατλαντική επίσκεψη Σαμαρά τον Αύγουστο.
Όμως το πώς αντιλαμβάνεται η υπερδύναμη τις στρατηγικές της προτεραιότητες στην περιοχή περιγράφεται χωρίς περιστροφές από έναν μέχρι πρότινος πρωταγωνιστή της αμερικανικής “στρατιωτικής διπλωματίας” και μάλιστα με… Greek connection: τον ναύαρχο ε.α. James Stavridis, ο οποίος τον Μάιο εγκατέλειψε τη θέση του στρατιωτικού διοικητή του ΝΑΤΟ (SACEUR) για να αναλάβει κοσμήτορας της Fletcher School of Law and Diplomacy στο Πανεπιστήμιο Tufts, καθώς και την προεδρία του U.S. Naval Institute.
Σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του γνωστού περιοδικού Foreign Policy, υπό την εναρκτήρια φράση “Χρειαζόμαστε μια στρατηγική για την Ανατολική Μεσόγειο”, ο Stavridis εξορκίζει την “κόπωση” των Αμερικανών από τη Μέση Ανατολή, η οποία στα μάτια των περισσότερων συμπατριωτών του αποτελεί μιαν αθεράπευτη εστία κρίσεων.
Ωστόσο, επισημαίνει ο Stavridis η “αποδέσμευση” των ΗΠΑ από την περιοχή θα αποτελούσε τεράστιο λάθος. Όπως συνέβαινε και με τα Βαλκάνια το 1914, παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ανατολική Μεσόγειος σήμερα είναι ένας σωρός “προσάναμμα”, έτοιμος να πυροδοτήσει μια μεγαλύτερη έκρηξη. Όμοια με τη σφαίρα που στέρησε τη ζωή του Αρχιδούκα Φερδινάνδου, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τί θα μπορούσε να διευρύνει τη σύγκρουση, αλλά σίγουρα η πιθανότητα αυτή δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Η συνέντευξη αυτή πάρθηκε σε τρεις φάσεις από 26 μέχρι 28 Σεπτέμβρη 2002 στη Διπλάρειο Σχολή στην Αθήνα στα πλαίσια έρευνας για ολοκλήρωση διδακτορικής διατριβής με θέμα Οι Επαγγελματίες Στρατιωτικοί Υπό Αυταρχικά Καθεστώτα. Το κείμενο διατηρήθηκε όπως ακριβώς αποδόθηκε με την αποφώνηση η δε συνέντευξη θα αναρτηθεί σε έξι συνέχειες λόγω του μεγάλου όγκου.
Τέτοιες μέρες θυμόμαστε όλοι αυτά που δηλώσαμε ότι δεν θα ξεχάσουμε με το περίφημο «δεν ξεχνώ» και το μυαλό μας πηγαίνει στη μαρτυρική Κύπρο. Αντί για λόγια, έπεα πτερόεντα, ας θυμηθούμε με μια συγκλονιστική φωτογραφία.
![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας 
Πρόσφατα σχόλια