Μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου την 15 Ιουλίου 1974 όλοι θεωρούσαν πιθανή τηv επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο.
Η πιθανότητα κάθε μέρα, κάθε ώρα, μεγάλωνε και ενώ η επέμβαση γινόταν πραγματικότητα οι εντολές από το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (Α.Ε.Δ.) μέχρι τα μεσάνυχτα της 19ης Ιουλίου ήταν στερεότυπες: «Μην προβαίνετε σε επιστράτευση, μην κάνετε κινήσεις πού μπορούν να αποτελέσουν αφορμή επέμβασης από μέρους των Τούρκων, αυτοσυγκράτηση».
Πληροφορίες που έφταναν συνεχώς τις προηγούμενες μέρες, στο Α.Ε.Δ, όπως:
16 Ιουλίου σχηματίστηκε μια ταξιαρχία πεζικού από δυνάμεις της 39ης Μ.Π.
17 Ιουλίου υλικά και πυρομαχικά φορτώνονται στο λιμάνι της Μερσίνας και οι δυνάμεις που υπάρχουν εκεί είναι έτοιμες για επιβίβαση.
18 Ιουλίου η Τουρκική αεροπορία αποκαθιστά επικοινωνία με τους Τουρκοκύπριους που έχουν εγκαταστήσει ειδικό κέντρο ελέγχου αέρος στον Άγιο Ιλαρίωνα, ενώ συγχρόνως στρατιωτικά οχήματα μεταφέρουν στρατιώτες και υλικό στον Άγιο Ιλαρίωνα.
18 Ιουλίου ισοπεδωτές επεκτείνουν το πρόχειρο αεροδρόμιο που βρισκόταν στο θύλακα της Αγύρτας, σε περιοχή κατοικημένη από Τουρκοκυπρίους.
19 Ιουλίου, ώρα 21:00 οι σταθμοί εγκαίρου προειδοποιήσεως στην Κύπρο εντοπίζουν 11 Τουρκικά πολεμικά πλοία να κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο.
19 Ιουλίου, ώρα 24:00 το ραντάρ του Απόστολου Ανδρέα εντοπίζει 10 Τουρκικά πολεμικά πλοία να κατευθύνονται προς την Κερύνεια.
Θα μείνουν ανεκμετάλλευτες.
Η «ηγεσία» του συνόλου των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων κατά το πενθήμερο 15/7 έως 19/7 πού όλα έδειχναν ότι θα γίνονταν Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εφησύχαζε στα θέρετρά της και δεν ελάμβανε κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση του επικείμενου κινδύνου.
Με την έναρξη των από θάλασσα και αέρα Τουρκικών επιθετικών ενεργειών το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974 η διάταξη των μονάδων της Εθνοφρουράς (Οι Ελληνικές και Ελληνοκυπριακές Δυνάμεις στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 ήταν συνολικά, 11.500 άνδρες, περίπου, 9.500 Ελληνοκύπριοι, πού συγκροτούσαν τις Μονάδες της Εθνικής Φρουράς και 2.000 Έλληνες, από τους οποίους 900 περίπου ανήκαν στην ΕΛΔΥΚ και οι υπόλοιποι σε Μονάδες της Εθνικής Φρουράς) στην περιοχή Κυρήνειας – Λευκωσίας, δεν ήταν η προβλεπόμενη από το σχέδιο Κ. (Οι περισσότερες από τις μονάδες είχαν εμπλακεί στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου τους και είχε προηγηθεί μετακίνηση των κυριότερων και πιο αξιόμαχων από αυτές , με διαταγή των ηγετών του πραξικοπήματος και με έγκριση του ΑΕΔ και βρίσκονταν διασκορπισμένες στην Νήσο). Συγκεκριμένα:
Την ώρα που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει το παραλήρημα και τις απειλές, σημαντικές φωνές από την Άγκυρα προβάλλουν ξεκάθαρα τη διαφωνία τους.
Δυο τούρκοι πρώην πρέσβεις, βασίζοντας τα επιχειρήματά τους στις συνθήκες που έχουν υπογραφεί, εκφράζουν ενστάσεις για τη νομιμότητα των ισχυρισμών του τούρκου προέδρου περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.
«Η Ελλάδα έχει δίκιο» στο θέμα των νησιών του Αιγαίου, λέει ο τούρκος πρέσβης επί τιμή, Γιαλίμ Εράλντ, προκαλώντας την αντίδραση των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ που έχουν κάνει «σημαία» το αφήγημα περί «αμφισβητούμενης ελληνικής κυριαρχίας» υιοθετώντας το παραλήρημα της Αγκυρας κατά της χώρας μας.
«Υπάρχουν πολλοί ισχυρισμοί για την κυριαρχία ότι τα νησιά δόθηκαν υπό όρους. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Τα νησιά που βρίσκονται πέρα από τα τρία μίλια δόθηκαν στην Ελλάδα και η Τουρκία το έχει αποδεχτεί εδώ και πολλά χρόνια. Το να τεθεί αυτό σε αμφισβήτηση τώρα -στην διπλωματία- καθιστά την Τουρκία επιτιθέμενο κράτος» τόνισε ο Εράλντ σε δηλώσεις του σε τηλεοπτική εκπομπή, επισημαίνοντας:
«Λέμε : “Δεν μέτρησαν αυτό το νησί στη Λωζάνη, δεν μέτρησαν εκείνο το νησί». Αν θυμάμαι καλά στη Μεσόγειο υπάρχουν πάνω από 2.400 νησιά και βραχονησίδες. Αποκλείεται μια συνθήκη να μετρήσει όλα αυτά τα νησιά. Δεν το έχουμε δει πουθενά, Η Λωζάνη, τα νησιά πέρα από τα τρία μίλια, τα έδωσε στην Ελλάδα, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει».
Ο Ερλαντ διετέλεσε στο παρελθόν σύμβουλος του Μεσούτ Γιλμάζ και της Τανσού Τσιλέρ, ενώ υπηρέτησε στην τουρκική μόνιμη αντιπροσωπεία στα Ηνωμένα Έθνη, στο ΝΑΤΟ, στις πρεσβείες της Ουάσιγκτον.
Εξαιτίας των θέσεων που διατυπώνει δημόσια τις τελευταίες μέρες και των ενστάσεων που εκφράζει για τη νομιμότητα των ισχυρισμών του Ερντογάν κατά της χώρας μας, ο έμπειρος διπλωμάτης έχει βρεθεί στο στόχαστρο φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ που τον κατηγορούν ακόμη και για… «ενδοτισμό».
Βέβαια, οι συγκεκριμένες δηλώσεις δεν θα μπορούσαν να μην προκαλέσουν την οργή των φιλοκυβερνητικών Μέσων, με χαρακτηριστικό το ρεπορτάζ του TRT που ανέφερε ότι ο Εράλπ έλαβε τα αξιώματά του επί κυβερνήσεων του κεμαλικού CHP, ενώ ενδεικτική είναι η φράση που ακούστηκε στον αέρα: «Με τη στάση του και τις απόψεις που εξέφρασε, ο Γιαλίμ Εράλπ αποκάλυψε ξεκάθαρα τι νοοτροπία κυριάρχησε για λίγο στην τουρκική εξωτερική πολιτική».
Ευνοημένη η Ελλάδα
Την ίδια στιγμή, ο Σελίμ Κιουνεράλπ επισημαίνει ότι «βάσει των τελευταίων εξελίξεων η άνοδος της έντασης με την Ελλάδα ευνοεί αυτή τη χώρα, αφού οι φωνές για αυτοσυγκράτηση απευθύνονται στην Τουρκία και η Ελλάδα έδρεψε τους καρπούς αυτής της κρίσης. Το είδαμε και στην ομιλία του καγκελάριου Σόλτς την προηγούμενη εβδομάδα που υποστήριξε τις ελληνικές θέσεις».
Η ρωσική εισβολή θέτει σε δοκιμασία τις διπλωματικές αντοχές της Τουρκίας – Οι προκλήσεις στη γεωπολιτική σκακιέρα του Καυκάσου, οι νέες διερευνητικές με την Αθήνα και η διάταξη των ενόπλων δυνάμεων από τον Εβρο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο
Οι αρμόδιοι επιτελείς των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας παρακολουθούν τις καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία για έναν επιπλέον λόγο. Αυτός σχετίζεται με τη στάση που θα τηρήσει η Τουρκία έναντι της Μόσχας αλλά και αναφορικά με το περιβάλλον αστάθειας που διεθνώς διαμορφώνεται και το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «πειρασμός» για χώρες με αναθεωρητικές βλέψεις και ροπή προς αμφισβήτηση των διεθνών συνθηκών (όπως πράττει η Αγκυρα σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάννης). Εμπειρος παρατηρητής των διεθνών εξελίξεων σχολίαζε στο «Βήμα» πριν από μερικές ημέρες ότι «με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ να έχουν αυτή τη στιγμή το βλέμμα τους στραμμένο αποκλειστικά στη διαχείριση και αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής, πολύ δύσκολα θα είχαν τη δυνατότητα να παρέμβουν και σε άλλο μέτωπο αν αυτό κρινόταν αναγκαίο». Ωστόσο, το «νόμισμα έχει δύο όψεις». Ελληνας αξιωματούχος, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, σημείωνε ότι «με την καταδίκη της ρωσικής εισβολής να είναι τόσο ευρεία και απόλυτη εντός του ΝΑΤΟ και πέραν αυτού, η μίμηση αυτής της τακτικής από την Αγκυρα θα έμοιαζε μάλλον με αυτοκτονία στην παρούσα φάση».
Προκλήσεις για την Αγκυρα
Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα δοκιμάσει τις διπλωματικές αντοχές της Τουρκίας, η οποία παραδοσιακά αλλά ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια επιμένει να κινείται στους «αρμούς» της διεθνούς πολιτικής. Μετά τη ρωσική εισβολή, το θεωρητικώς εύκολο πρώτο βήμα ήταν η επίσημη καταδίκη της, καθώς η Αγκυρα δεν θα μπορούσε να κινηθεί εκτός νατοϊκού πλαισίου. Ωστόσο, οι περιπλοκές θα αρχίσουν σε επόμενο στάδιο. Ηδη ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ξεκαθάρισε, απαντώντας στο αίτημα της Ουκρανίας να κλείσουν τα Στενά ώστε να μην περάσουν ρωσικά πολεμικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα, ότι η χώρα του θα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση μόνο εφόσον βρεθεί σε κατάσταση πολέμου. Διευκρίνισε επίσης παράλληλα ότι η Ρωσία διαθέτει το δικαίωμα επιστροφής των πλοίων της στις βάσεις τους ακόμη και αν τα Στενά κλείσουν. Ωστόσο, ενημερωμένες πηγές τόνιζαν προς «Το Βήμα» ότι το τελευταίο διάστημα σημαντικός αριθμός ρωσικών σκαφών έχει περάσει στη Μαύρη Θάλασσα και αυτό προσφέρει σοβαρό πλεονέκτημα στη Μόσχα για την εκτέλεση των στρατιωτικών σχεδίων της.
Με την έξοδο των Αμερικανών από το Αφγανιστάν στο τέλος Αυγούστου του 2021, όλοι αναζωπύρωση των προσφυγικών ροών τη Δύση και νέες εντάσεις στα σύνορα της Ελλάδας και της ΕΕ γενικότερα. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του «ΒΗΜΑΤΟΣ» Γιάννη Καρτάλη η προοπτική μιας «νέας προσφυγικής απειλής» βρίσκεται προ των πυλών. Για τις χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κινδύνου και που θα χρησιμεύσουν σαν κυματοθραύστης για την αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού ρεύματος, το διάστημα που μεσολαβεί είναι παραπάνω από χρήσιμο. Για να οργανωθούν με στόχο την ανάσχεση του κύματος και την ενημέρωση του υπόλοιπου δυτικού κόσμου για το δίκαιο αυτής της αντίδρασης.
Με δύο μέτωπα θα έχει να αντιπαλέψει η χώρα μας στο διάστημα αυτό. Το ένα θα είναι αυτό το ίδιο το προσφυγικό ρεύμα. Που θα απαρτίζεται από αφγανούς πολίτες που γνήσια θα φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους. Εκεί όμως υπάρχει τρόπος σοβαρής αντίδρασης. Οταν οι σουνίτες Ταλιμπάν θα έχουν καταλάβει ολόκληρο το Αφγανιστάν και με αυταρχικό τρόπο θα επιδιώκουν να επιβάλουν τις ακραίες σαλαφιστικές τους δοξασίες, δύο κατηγορίες Αφγανών θα κινδυνεύουν. Οι σιίτες Χαζάρας των κεντρικών υψιπέδων της χώρας που, ως «πολυθεϊστές», είναι καταδικασμένοι σε εξόντωση από τους ντεομπαντιστές φανατικούς τζιχαντιστές των θρησκευτικών σχολών, που απαρτίζουν τους Ταλιμπάν. Και οι υπόλοιποι σουνίτες Παστούν που δεν συμπαθούν τους σαλαφιστές, δεν προσυπογράφουν τον θρησκευτικό τους φανατισμό και που ενδεχομένως συνεργάσθηκαν με τα προηγούμενα φιλοδυτικά ή κάπως πιο εκκοσμικευμένα καθεστώτα της Καμπούλ.
«Πυρά» κατά του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με αιχμή την πρόσφατη επίσκεψή του στη Θράκη, εξαπολύουν εκπρόσωποι των Πομάκων, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της επικαιρότητας», με τον Θάνο Σιαφάκα.
«Ανεπιθύμητος ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ισχυρίζεται ότι μόνο μια μειονότητα υπάρχει στη δυτική Θράκη, και αυτή είναι τουρκική.
»Είμαστε 45-50.000 Πομάκοι στην καταγωγή», τόνισε ο Αχμέτ Ιμάμ, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων.
«Μιλάμε μια μητρική γλώσσα που δεν είναι τουρκική, έχουμε άλλα ήθη και έθιμα, που δεν έχουν καμία σχέση με τα τουρκικά.
»Ο κύριος αυτός μας αγνοεί, αρνείται την ύπαρξη μας, γι’ αυτό και είπαμε να μην έρθει στα Πομακοχώρια.
»Πάει πολύ να μας προσβάλλει εμάς τους Πομάκους ότι είμαστε Τούρκοι.
»Γι’ αυτό τον χαρακτηρίσαμε persona non grata», είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι δεν είχε απήχηση στους Πομάκους η επίσκεψη που πραγματοποίησε στην περιοχή ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας.
Στο ίδιο μήκος και η Εμινέ Μπουρουτζί, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ξάνθης, επισήμανε ότι «οι Πομάκοι μπορεί να μην μίλησαν όλοι, αλλά με τη σιωπή τους απάντησαν».
Η ίδια εξήγησε ότι «οι Πομάκοι είναι αρχαίο φύλο της Θράκης, δεν ήρθαν από πουθενά».
«Είναι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.
»Είναι υπερήφανοι που είναι Έλληνες.
»Το 1921 και στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησαν για την πατρίδα τους», υπογράμμισε.
Σημείωσε, δε, ότι οι Πομάκοι χρειάζονται από την Πολιτεία σωστή εκπαίδευση και ίσα δικαιώματα, καθώς δεν θέλουν – όπως είπε – να τους εκμεταλλεύονται λόγω της θρησκείας.
Η μεταναστευτική κρίση στην Ισπανία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη δική μας στον Έβρο και στα ελληνικά νησιά. Ενθαρρύνεται από μια γειτονική χώρα που λειτουργεί ως βάση φιλοξενίας και ως ορμητήριο των επίδοξων εποίκων, εκδηλώνεται σε παραμεθόριες περιοχές ξαφνικά, σαν ένα γιουρούσι αφιονισμένων χούλιγκαν, και λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού εκβιασμού αυξομειούμενης έντασης.
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Οι λαθρομετανάστες, όπως και στην Ελλάδα, μπορούν να φτάσουν στο ισπανικό έδαφος είτε κολυμπώντας είτε διασχίζοντας τάφρους και σκαρφαλώνοντας φράχτες. Η μεγάλη διαφορά είναι, όμως, ότι η Ισπανία, ως χώρα που σέβεται τον εαυτό της, «δεν μασάει». Τους μαζεύει και τους ξαναστέλνει «πακέτο» από εκεί που ήρθαν. Χωρίς φυσικά να ακουστεί «κιχ» στα ευρωπαϊκά κομμωτήρια όπου χτενίζονται η Ούρσουλα και οι άλλες κυρίες της Επιτροπής, αρμόδιες για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των λαθραίων.
Μια άλλη διαφορά είναι ότι η «μπούκα» Μαροκινών και άλλων στην ισπανική επικράτεια γίνεται σε πρώην αποικιακό έδαφος. Στη Βόρεια Αφρική και όχι στην Ευρώπη. Επιπλέον, το Μαρόκο έχει τις διαφορές του με τη Μαδρίτη, τσακώνεται κατά καιρούς για αυτές τις εναπομείνασες «κτήσεις», γκρινιάζει για την ανοχή των Ισπανών στους ενόπλους του αποσχιστικού μετώπου Πολισάριο, αλλά δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή.
Η Θέουτα, που σήμερα είναι το θέατρο των «καταδρομικών» επιχειρήσεων χιλιάδων λαθρομεταναστών, είναι μια αυτόνομη ισπανική πόλη που βρίσκεται σε αφρικανικό έδαφος, ακριβώς απέναντι από το Γιβραλτάρ. Για τους Μαροκινούς, αυτή η ισπανική «νησίδα» και η Μελίγια ανατολικότερα θεωρούνται τμήματα της δικής τους επικράτειας, αλλά φυσικά οι κάτοικοι επιθυμούν να παραμείνουν υπό την κυριαρχία της Ισπανίας και να θεωρούνται πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε μια μορφή άσκησης πολιτικής πίεσης, το Μαρόκο «άνοιξε την κάνουλα» στις ορδές όλων αυτών των επίδοξων λαθροεισβολέων, που έρχονται όχι μόνο από το Μαγκρέμπ, αλλά απ’ όλες τις γωνιές της Αφρικής, όπως μαρτυρούν τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους. Είναι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, άντρες στρατεύσιμης ηλικίας που δεν έχουν καμία σχέση με πρόσφυγες. Και, φυσικά, είναι όλοι μουσουλμάνοι.
Από τις 17 έως τις 25 Μαΐου 2021 διεξάγεται η Διμερής Άσκηση Ελλάδας – ΗΠΑ, με την επωνυμία «ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ – ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ 2021» (Immediate Responce / Centaur 21), στο Πεδίο Βολής Αρμάτων Πετροχωρίου Ξάνθης.
Η Άσκηση ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ 2021 είναι Τακτική Άσκηση Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ) επιπέδου Ταξιαρχίας, με πραγματικά πυρά, μερικής ανάπτυξης δυνάμεων και αποτελεί μέρος της Πολυεθνικής Άσκησης DEFENDER EUROPE 21.
Η συνεκπαίδευση πραγματοποιείται με τη συμμετοχή μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων από την Ελλάδα και τις ΗΠΑ, με συνεισφορά στον τομέα της διοικητικής μέριμνας και από τη Μεγάλη Βρετανία.
Από Ελληνικής πλευράς, στην Άσκηση συμμετέχουν τμήματα από την: Από Αμερικανικής πλευράς συμμετέχουν τμήματα της 53 Infantry Brigade Combat Team (IBCT) επιπέδου τάγματος με τροχοφόρα θωρακισμένα οχήματα HMMWV (High Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle) της Εθνοφρουράς των Πολιτειών Φλόριντα και Αλαμπάμα των ΗΠΑ.
Το σενάριο της άσκησης IMMEDIATE RESPONSE- ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ 21 Τα σενάρια της περιλαμβάνουν αμυντικές και επιθετικές επιχειρήσεις, αποστολές ασφαλείας και αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις με ταυτόχρονη εξέταση θεμάτων Διοικητικής Μέριμνας (ΔΜ).
Συγκεκριμένα διεξήχθησαν αερομεταφερόμενες και μηχανοκίνητες επιχειρήσεις μάχης, διάβαση υγρού και ξηρού κωλύματος εδάφους, πραγματικά πυρά από τμήματα τεθωρακισμένων, πεζικού, όλμων και ελικοπτέρων (Ε/Π), περισυλλογές μέσων και διακομιδές προσωπικού (MEDEVAC).
Η δραστηριότητα έχει προγραμματιστεί και εκτελείται με βάση τον συνολικό σχεδιασμό του ΓΕΕΘΑ και έχει ως σκοπό να συμβάλει στην επαύξηση του επιπέδου της επιχειρησιακής ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας, συναντίληψης, ανταλλαγής τεχνογνωσίας και διαλειτουργικότητας μεταξύ των συμμετεχουσών δυνάμεων, ενώ ταυτόχρονα προάγει έτι περαιτέρω την διαχρονική συνεργασία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας και των ΗΠΑ.
Η Άσκηση ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ 21 πραγματοποιείται στο πλαίσιο της επικαιροποιημένης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας [Mutual Defense Cooperation Agreement (MDCA)] Ελλάδας και ΗΠΑ.
Η Ρωξάνδρα Στούρτζα ήταν μία από τις πιο σημαντικές γυναίκες εκείνης της εποχής, χαρακτηριζόμενη από ευγένεια, μόρφωση και καλοσύνη. Γεννημένη στις 22 Οκτωβρίου του 1786 στην Κωνσταντινούπολη, από Έλληνα πατέρα και Μολδαβή μητέρα, κατάφερε να παίξει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά γεγονότα της περιόδου και, ιδιαίτερα, κατή τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης. Σε αρκετά νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Ρωσία, όπου και συνδέθηκε στενά με την αυτοκρατορική οικογένεια, αποκτώντας έτσι το τίτλο της “Kυρίας επί των τιμών”. Εκεί πραγματοποιήθηκε και η γνωριμία της με τον Ιωάννη Καποδίστρια, με τον οποίο απέκτησε μία ιδιαίτερη σχέση.
Με τον Καποδίστρια συναντήθηκε για πρώτη φορά το 1809, στο πρώτο του ταξίδι στη Ρωσία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα αναπτύχθηκε μία πολύ ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στη Ρωξάνδρα και τον Ιωάννη, η οποία κατέληξε σε μακροχρόνια αγάπη. Το διάστημα που βρίσκονταν στην ίδια περιοχή συναντιόντουσαν συχνά και έκαναν μεγάλες συζητήσεις, ενώ, ακόμα και το διάστημα που ήταν χωρισμένοι, φρόντιζαν να αλληλογραφούν συχνά. Λόγω της ιδιαίτερης πολιτικής κατάστασης εκείνης της περιόδου, αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε γάμο και να διατηρήσουν μία φιλία, καθιστώντας τον έρωτα αυτό ανεκπλήρωτο. Από την αλληλογραφία τους φαίνεται πως ο Καποδίστριας της είχε υποσχεθεί ότι δεν πρόκειται να παντρευτεί καμία άλλη γυναίκα, καθώς η αγάπη του είναι δοσμένη σε εκείνη, ενώ η ίδια αναγκάστηκε να παντρευτεί λίγο καιρό αργότερα, μία απόφαση την οποία χαρακτήρισε ως “αβάσταχτη θυσία”. Η επικοινωνία τους συνεχίστηκε μέχρι και τη δολοφονία του. Ο θάνατος του Καποδίστρια ήταν ίσως η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της. Σύμφωνα με την “Μηχανή του χρόνου”, η είδηση του θανάτου του έφτασε πολύ καιρό μετά στη Λωξάντρα, η οποία, μόλις το έμαθε, έπεσε κάτω αναίσθητη. Η ίδια, μετά το χαμό του, γράφει: “Ο Καποδίστριας είναι νεκρός. Από αυτή τη στιγμή είμαι και εγώ νεκρή”. Όλα αυτά τα χρόνια φρόντιζε πάντοτε να φοράει το δαχτυλίδι που της προσέφερε, ως δώρο ο Καποδίστριας, μία φλεγόμενη πεταλούδα, σύμβολο της αγάπης τους.
Αναφορικά με τη συνεισφορά της στην ελληνική επανάσταση, η Ρωξάνδρα, μαζί με τον Καποδίστρια, αποφάσισαν ότι θα αφιερωθούν στον αγώνα και τον ελληνισμό, προσφέροντας βοήθεια. Τη περίοδο που ξέσπασε η επανάσταση, ξεκίνησαν να καταφθάνουν στην Οδησσό, όπου ζούσε τότε η ίδια, μεγάλες προσφυγικές ροές, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στην Ελλάδα. Ασχολήθηκε ενεργά με τη διαμονή, την περίθαλψη και τη διατροφή των προσφύγων, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα πραγματοποιούσε εράνους, με στόχο να αναγερθούν οικήματα για τη στέγαση Ελλήνων. Ακόμη, προσπάθησε να επηρεάζει θετικά τις γνωριμίες που απέκτησε, λόγω της θέσης που είχε στην αυτοκρατορική αυλή της Ρωσίας, σχετικά με το αίτημα των Ελλήνων για ανεξαρτησία.
Η Ρωξάνδρα Στούρτζα αποτέλεσε μία από τις γυναίκες, η οποία έμεινε στη μνήμη των ανθρώπων για τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη και την αγάπη της για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αν και τότε φαίνεται πως έχαιρε της εκτίμησης και του σεβασμού των συνανθρώπων της για το έργο της, σήμερα είναι μία από τις λιγότερο αξιομνημόνευτες προσωπικότητες της περιόδου, με τη δράση της, αλλά και την αγάπη της για τον Έλληνα διπλωμάτη, να παραμένουν καλά κρυμμένες.
Η Ελλάδα «καίγεται» με την υπόθεση του «ηθοποιού-σκηνοθέτη», Δημήτρη Λιγνάδη, που κατηγορείται για απίστευτη βία εναντίον ανηλίκων. Οι μαρτυρίες είναι φρικτές και απ’ εδώ και πέρα θα πρέπει να αφεθεί απερίσπαστη να αποφασίσει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
Το γεγονός ότι ανέλαβε την υπόθεση του εν λόγω «ηθοποιού-σκηνοθέτη» ο δικηγόρος Κούγιας, δεν είναι καλό νέο για τους μάρτυρες. Ήδη προσπάθησε με αισχρό τρόπο να τους απαξιώσει. Ο τρόπος που μίλησε για τους ομοφυλόφιλους είναι θλιβερός. Και, αν δεν κάνουμε λάθος, θα υποστηρίξει ενώπιον των δικαστηρίων, ένα δηλωμένο επώνυμο ομοφυλόφιλο. Τα ίδια λέει και νοιώθει για τον πελάτη του;
Η Ελλάδα «καίγεται» και για το θέμα του Δημήτρη Κουφοντίνα. Ως γνωστό, έχει ομολογήσει τις δολοφονίες που διέπραξε στο όνομα του …λαού. Έχει καταδικαστεί γι’ αυτές τις άνανδρες δολοφονίες. Δεν ήταν επαναστατικές πράξεις, όπως τις παρουσίαζαν τα μέλη της 17 Νοέμβρη.
Εδώ και πολλές ημέρες ο Κουφοντίνας βρίσκεται σε «απεργία πείνας». Οι οπαδοί του προειδοποιούν ότι θα πεθάνει. Έχουν λάβει θέση για το θέμα, όπως πάντα, και κάποιοι «επώνυμοι», που έχουν ανάγκη δημοσιότητας. Ότι και αν συμβεί είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης του κράτους και ενός τρομοκράτη.
Ας μην προσπαθούμε να είμαστε πάντα «πολιτικά ορθοί». Μακάρι να βρεθεί μία λύση για να συνεχίσει να εκτίει την ποινή του. Δολοφόνησε και η θέση του είναι στη φυλακή…
Η Ελλάδα, λοιπόν, ασχολείται με τον Λιγνάδη και τον Κουφοντίνα. Δύο θέματα με τα οποία έπρεπε να ασχολείται μόνο η Δικαιοσύνη. Και τα δύο θέματα πολιτικοποιήθηκαν, διότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι άρρωστο. Φοβάται την ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και την πολεμά.
Για να καταλάβεις πώς συμπεριφέρεται ένας αντίπαλος, είναι κρίσιμο (α) να μπεις στα παπούτσια του και (β) να φανταστείς πώς σε βλέπει εκείνος με τα δικά του μάτια. Λοιπόν, το πώς βλέπει η Τουρκία την Ελλάδα έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία δέκα χρόνια. Τον 20ό αιώνα υπήρχε πάντοτε ένα στοιχείο φθόνου από την πλευρά της Τουρκίας.
Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς ένα πάλαι ποτέ κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπόρεσε να μεγαλώσει τόσο πολύ, να μπει στην Ε.Ε. και να θεωρείται ότι βρίσκεται στον στενό πυρήνα της Δύσης. Το «κερασάκι» ήταν η μεγάλη επιτυχία της σχολής του ελληνικού ρεαλισμού, η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. Το ότι ένα δεύτερο «ελληνικό» κράτος μπόρεσε να μπει στο κλειστό ευρωπαϊκό κλαμπ τούς φαινόταν αδιανόητο. Οταν μάλιστα οι ίδιοι περιμένουν ακόμη στο προαύλιο, ούτε καν στο χολ.
Η Τουρκία ζει πάντοτε με τις δικές της θεωρίες συνωμοσίας, τους δικούς της δαίμονες. Γι’ αυτό θεώρησε πως το επόμενο σχέδιο προέβλεπε να μοιραστεί η Ανατολική Μεσόγειος ανάμεσα στην Κύπρο, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ και στην Ελλάδα, με την Τουρκία στριμωγμένη στη γωνία.
Εν τω μεταξύ, όμως, άλλαξε και ο τρόπος που μας βλέπει ο Ερντογάν. Διότι άλλαξε ο τρόπος που κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Στα μάτια του είναι «ισοϋψής» με τον Πούτιν, τον Μπάιντεν, τον Σι, τη Μέρκελ. Και κάπου εκεί τελειώσαμε. Οι διάφοροι περαστικοί, τύπου Μπορέλ, μάλλον τον διασκεδάζουν και δεν νομίζω να συγκρατεί καν τα ονόματά τους. Ο Ερντογάν βλέπει την Τουρκία σαν μια ανερχόμενη υπερδύναμη και μεταμόρφωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και προφανώς, μέσα σε όλα αυτά αλλιώς βλέπει πλέον την Ελλάδα.
Αφού το ξέρουμε αυτό, τι μπορούμε να κάνουμε, είναι το ερώτημα. Αδιαμφισβήτητα αυτό που προσπαθούμε τώρα, μέσα στην πανδημία. Να σταθούμε στα πόδια μας οικονομικά, να φέρουμε Ελληνες και Ευρωπαίους να ζήσουν και να επενδύσουν εδώ, και να αναβαθμίσουμε γρήγορα την άμυνά μας. Και αυτά σε συνδυασμό με περιφερειακές συμμαχίες, που θα πολλαπλασιάσουν την ισχύ μας.
Είναι όμως κρίσιμο για τη γεωπολιτική εξίσωση στην Ανατολική Μεσόγειο να καταλάβουν κάποιοι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί αυτό που έχει αντιληφθεί πλήρως το Ισραήλ.
Οτι, δηλαδή, χωρίς μια ισχυρή Ελλάδα, η Ευρώπη και η Δύση θα είναι ευάλωτες στον Νότο σε μια σειρά από απειλές, από την τρομοκρατία έως την ηγεμονία μιας αντιδυτικής δύναμης. Για να το καταλάβουν πρέπει να σκεφθούν γεωπολιτικά, όχι «λογιστικά». Το μεγαλύτερο λάθος θα είναι να αφήσουν την Ελλάδα μόνη απέναντι σε έναν –γεωπολιτικά– βουλιμικό αντίπαλο.
Είναι φορές που τους φίλους σου τους μετράς στα δύσκολα. Με τη Βουλγαρία οι σχέσεις της Χώρας μας και ειδικότερα στον οικονομικό τομέα έχουν βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, αφού και οι δύο χώρες επιθυμούμε την αμοιβαία επωφελή οικονομική ανάπτυξη. Το ίδιο όμως δε φαίνεται να συμβαίνει και στην εξωτερική πολιτική, αφού τα συμφέροντα μας κινούνται εκ διαμέτρου αντίθετα, ακολουθώντας συγκρουσιακή πορεία.
Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι θέσεις της Βουλγαρίας ουκ ολίγες φορές ευθυγραμμίζονται με αυτές της Τουρκίας, μία πραγματικότητα που την είδαμε να παίρνει σάρκα και οστά στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ του Δεκεμβρίου, όπου ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπορίσοφ, ήταν ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές εναντίον των κυρώσεων στη γείτων.
Αυτή η επαμφοτερίζουσα στάση της Βουλγαρίας έναντι της Χώρας μας που στηρίζεται στο ναι μεν «Είμαστε αδελφοί με την Ελλάδα» αλλά κι η Τουρκία αποτελεί σημαντικό εταίρο στην περιοχή, δεν είναι πρόσφατη. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα δούμε ότι οι περιπτώσεις που η Βουλγαρία υποστήριξε την Τουρκία στις παράλογες κατά τα άλλα αιτιάσεις της, δεν είναι και λίγες. Κάτι που μπορεί να είναι αποτέλεσμα και των διαχρονικά καλών σχέσεων μεταξύ του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν και του Βούλγαρου Πρωθυπουργού Μπορίσοφ από την εποχή ακόμα που διατελούσαν δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και της Σόφιας αντίστοιχα, όμως σίγουρα αυτή η συνθήκη στις διεθνείς σχέσεις δεν αρκεί.
Μια προδιαγεγραμμένη κίνηση θωράκισης της εθνικής κυριαρχίας επισφραγίσθηκε με την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο στα 12 ν.μ., όπως είχε προαναγγείλει από το τέλος Αυγούστου ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Το Π.Δ. αποτελεί απαραίτητο βήμα για τη διαδικασία επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης της χώρας στη συγκεκριμένη περιοχή, ενέργεια που αποτελεί με βάση τη Σύμβαση του ΟΗΕ, αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας. Αναφέρεται επίσης ότι η Ελλάδα επιφυλάσσεται και στις λοιπές περιοχές της επικράτειάς της των αντιστοίχων δικαιωμάτων της» είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Στέλιος Πέτσας.
Η έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος, πάντως, προκάλεσε νευρικότητα στην Άγκυρα, λόγω του τουρκικού Κάζους Μπέλι για την επέκταση των χωρικών υδάτων και στο Αιγαίο, με τουρκικά ΜΜΕ, όπως η Γενί Σαφάκ και η Αιντινλίκ να κάνουν λόγο για «απόφαση-σκάνδαλο» της Αθήνας.
Σε πεδίο… ευθείας αντιπαράθεσης μετατράπηκε η τηλεδιάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στη διάρκεια της χθεσινής χειμερινής Συνόδου της Συμμαχίας, καθώς η Τουρκία αναδεικνύεται σε πραγματικό πρόβλημα για την αποτελεσματικότητα αλλά και την συνοχή της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Ο τούρκος υπουργός εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου επιτέθηκε εναντίον των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ελλάδας, ενώ προηγουμένως είχε υπάρξει μια πρωτοφανής για τα δεδομένα αλλά και ειδικά για Αμερικανός ΥΠΕΞ, επίθεση του κ. Πομπέο εναντίον της Τουρκίας και του καθεστώτος Ερντογάν. Η έντονη αντιπαράθεση Πομπέο – Τσαβούσογλου επιβεβαιώνει το βαθύ ρήγμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του καθεστώτος Ερντογάν και της απερχομένης ηγεσίας αλλά και της παρούσας γραφειοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Και η χθεσινή σύγκρουση βάζει την σφραγίδα της στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και δυσκολεύει τουλάχιστον σε πρώτη φάση τις όποιες προσπάθειες καταβληθούν από τον επόμενο ΥΠΕΞ Τόνυ Μπλινκεν για να αποκαταστήσει τις σχέσεις με την Άγκυρα.
Η αντιπαράθεση στο πεδίο του ΝΑΤΟ προδιαγράφει και το κλίμα έντασης στο οποίο γίνεται η προετοιμασία για την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 10-11 Δεκεμβρίου, που εκ των πραγμάτων θα έχει στην ατζέντα την αξιολόγηση της στάσης της Τουρκίας και την προοπτική λήψης μέτρων εναντίον της.
Στη διάρκεια της υπουργικής Συνόδου του ΝΑΤΟ, ο κ. Πομπέο τόνισε ότι η Τουρκία εναντιώνεται στις αρχές και τη λειτουργία της Συμμαχίας, υπονομεύοντας έτσι τη συνοχή της και έκανε ειδική αναφορά στις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Λιβύη, τη Συρία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Χαρακτήρισε μάλιστα την απόκτηση των S400 από την Τουρκία ως «δώρο για τη Ρωσία» από ένα Νατοϊκό σύμμαχο. Ο κ. Πομπέο σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες τόνισε ακόμη ότι θα πρέπει να επανεκκινήσει ο μηχανισμός αποκλιμάκωσης, ο οποίος δεν λειτουργεί με υπαιτιότητα της Τουρκίας.
Για πρώτη φορά στρατιωτική παρουσία σε Γαύδο και Οθωνούς – Ποιος είναι ο Αλβανός στρατηγός Piro Ahmetaj που αντιδρά και στρέφεται συνεχώς εναντίον της Ελλάδας το τελευταίο χρονικό διάστημα; – Αξιολόγηση της ελληνικής ενέργειας και μερικές σκέψεις με αφορμή την παρουσία στρατιωτών σε Γαύδο και Οθωνούς.
Στη δίνη της πανδημίας του κορωνοϊού και ορισμένων άλλον γεγονότων, πέρασε στα ψιλά μια αξιοπρόσεκτη ενέργεια της ηγεσίας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και φυσικά του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.
Συγκεκριμένα, από τον περασμένο Ιούλιο στρατιωτικό φυλάκιο ιδρύθηκε για πρώτη φορά στη Γαύδο, το νοτιότερο σημείο της ελληνικής επικράτειας (για την ακρίβεια το ακρωτήριο Τρυπητή είναι το νοτιότερο σημείο της Γαύδου και της Ελλάδας), ενώ αναμένεται σύντομα και ίδρυση στρατιωτικού φυλακίου για πρώτη φορά στους Οθωνούς, ένα από τα Διαπόντια νησιά, το δυτικότερο σημείο της ελληνικής Επικρατείας (το ακρωτήριο Μπόκα των Οθωνών είναι για την ακρίβεια το δυτικότερο σημείο της Ελλάδας).
Λεπτομέρειες για όλα αυτά δίνει σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ του ο Μάνος Χαραλαμπάκης στα «Νέα» της 6ης Νοεμβρίου 2020.
Το στρατιωτικό φυλάκιο στη Γαύδο.
Το περασμένο καλοκαίρι, στα τέλη Ιουλίου και εν μέσω ελληνοτουρκικής κρίσης, το δημοτικό συμβούλιο της Γαύδου έδωσε το πράσινο φως για τη λειτουργία στρατιωτικού φυλακίου στο νησί, παραχωρώντας κτίριο δίπλα στον φάρο της Γαύδου.
Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ, ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης, σε κείμενο του με τίτλο «Συνοπτική Παρουσίαση Ελληνοτουρκικών Θεμάτων- Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης για τον απλά σκεπτόμενο και προβληματισμένο Έλληνα», εξηγεί με σαφήνεια, γιατί η Τουρκία δεν θα πρέπει όχι απλά να ζητά αλλά ούτε να σκέφτεται αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών.
Την απάντηση έχει δώσει και ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος έχει καλέσει τους Τούρκους να διαβάσουν τα πρακτικά της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1936, για να διαπιστώσουν ότι έχουν απολύτως αποδεχτεί την κατάσταση.
Το απόσπασμα από την εργασία του Επίτιμου Α/ΓΕΝ Κοσμά Χρηστίδη:
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης, η οποία μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο στη Σύμβαση της Λωζάνης (άρθρο 4) για τα Στενά του 1923, καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936 (όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της).
Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον Έλληνα Πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής του.
Η Τουρκική Κυβέρνηση επανέλαβε αυτή τη θέση, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Rustu Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συμβάσεως του Montreux,αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τις εξής δηλώσεις του:
«Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποστρατικοποιηθεί κατ’ εφαρμογήν της Σύμβασης της Λωζάνης του 1923, επίσης, καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα» (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελ. 309).
Ουάσινγκτον, 15 Απριλίου 1976: Ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Μπίτσιος και ο Χένρι Κίσινγκερ επισφραγίζουν με χειραψία μια νέα τετραετή συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις με αντίτιμο ετήσια βοήθεια 700 εκατ. δολαρίων προς την Ελλάδα. AP Photo/
Πόλεμος Ελλάδας – Τουρκίας:Τα σκοτεινά σχέδια των Τούρκων για το Αιγαίο δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι μια ιστορία που πάει πολύ πίσω στο χρόνο και είναι γνωστή τόσο στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό, όσο και στις ξένες δυνάμεις. Για την ακρίβεια η πρώτη ανοιχτή συζήτηση – διαπραγμάτευση για τα πετρέλαια στο Αιγαίο έγινε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ τον Μάϊο του 1976 όταν υπουργός Εξωτερικών των Αμερικανών ήταν ο γνωστός σε όλους Χένρι Κίσινγκερ. Οι ΗΠΑ ζητούσαν από το 1976 μια συμβιβαστική λύση η οποία θα έστελνε στη Χάγη τα νομικά ζητήματα περί θαλασσίων ζωνών, αλλά θα επέτρεπε στους Τούρκους να μπουν στην συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο μέχρι να βγει απόφαση από την Χάγη. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα τα οποία καλούμαστε να ζήσουμε πάλι, αφού είναι προφανές ότι οι μεγάλες δυνάμεις «ξαναζεσταίνουν» την ίδια λύση.
Οι μελέτες των Αμερικανών για υδρογονάνθρακες στο Αιγαίοήταν κάτι που τους απασχολούσε ακόμη και πριν από την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Οι απόρρητες μυστικές εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ οι οποίες αποχαρακτηρίστηκαν και δόθηκαν στην δημοσιότητα το 2008 περιγράφουν με αποκαλυπτικές λεπτομέρειες τη συλλογή πληροφοριών που έκαναν οι ΗΠΑ επί ελληνικών εδαφών και επί ελληνικής κυριαρχίας, αλλά και την αγαστή σύμπνοια που είχαν οι Αμερικανοί με τους Τούρκους τους οποίους για πολλές δεκαετίες χρησιμοποιούσαν περίπου ως «μπροστινούς».
Για την ακρίβεια, δεν ξύπνησαν ένα πρωί οι Τούρκοι και είπαν πάμε να πάρουμε το Αιγαίο, τα ελληνικά νησιά, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο.
Το ίδιο ακριβώς έργο που ζούμε τώρα παίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Όλες οι παράλογες διεκδικήσεις των Τούρκων τόσο επί της εθνικής μας κυριαρχίας, όσο και επί των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων βασίζονται στο «βρώμικο σχέδιο Κίσινγκερ» του 1976 το οποίο είχε κοινοποιηθεί και προς την τότε ελληνική κυβέρνηση και σύμφωνα με το οποίο οι φίλοι μας οι Αμερικανοί ζητούσαν – ούτε λίγο ούτε πολύ – από την Ελλάδα να προβεί σε… γενναίες υποχωρήσεις επί της εθνικής κυριαρχίας για να ηρεμίσουν οι Τούρκοι.
Τι πρέπει να γνωρίζει η Ελλάδα για τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Γερμανία με τα πολλά και σύνθετα παρεπόμενα;
Η Τουρκία, έως την ώρα που γράφεται το κείμενο, φαίνεται ότι έχει περιέλθει στην ίδια αμηχανία στην οποία ήλθε και στον Έβρο. Δεν περίμενε η αντίδραση της Ελλάδας να είναι τόσο αποφασιστική και σχεδιασμένη.
Ο Ερντογάν δεν είναι μόνο ένας απολυταρχικός ηγέτης. Ηγείται μιας χώρας της οποίας παραδοσιακά, η εσωτερική πολιτική της εξαρτάται από την αντίστοιχη εξωτερική. Το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας δεν αντέχει ήττες εθνικές. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, κάτι που μαρτυρά και το ότι έπαιξε το χαρτί της βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας παρόλο που 15 μήνες πριν είχε δηλώσει ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας.
Η Τουρκία έχει μπει στην ώρα της μεγάλης απόφασης. Θα ρισκάρει στην κατάσταση που είναι η οικονομία της και η πολιτική κατρακύλα του Ερντογάν; Θα επισημοποιήσει το άνοιγμα του πιο δύσκολου μετώπου από όσα έως τώρα έχει ανοίξει;
Μάλλον την Τουρκία τη βολεύει ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και μέχρι τότε, η διατήρηση μιας παγωμένης σύγκρουσης στο Αιγαίο. Ένα τραπέζι που αν δεν είναι διμερές, ας είναι ένα τραπέζι πολυμερές που όμως θα είναι ευμενώς ουδέτερο για εκείνη. Αυτό επιδιώκει η Τουρκία και το αντίθετο πρέπει να επιδιώκουμε εμείς.
Η Γερμανία φαίνεται μέσα από τη Bild ότι διαφημίζει τις ”καλές υπηρεσίες” που παρέχει. Παρόλα αυτά, οφείλουμε τις κρίσιμες ώρες αυτές να είμαστε δύο και τρεις φορές σκεπτικοί για τη γερμανική διαμεσολάβηση. Τι πρέπει να γνωρίζει η Ελλάδα για τις σχέσεις Τουρκίας – Γερμανίας οι οποίες έχουν πολλά και σύνθετα παρεπόμενα;
ΑΟΖ, θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα επανέρχονται στο καθημερινό λεξιλόγιο και την ειδησεογραφία, μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την υπογραφή του Μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης, που ναι μεν δεν παράγει κάποιο νομικό αποτέλεσμα, όπως υποστηρίζουν διπλωματικοί κύκλοι, ωστόσο, αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Πέραν των γνωστών τουρκικών διεκδικήσεων και την απειλή του Casus Belli που στέκει πάνω από την Ελλάδα ως δαμόκλειος σπάθη, η Άγκυρα αμφισβητεί και προσπαθεί με κάθε τρόπο να βάλει εμπόδια και στον ενεργειακό σχεδιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Λευκωσίας.
Συγκεκριμένα η Τουρκία επιθυμεί την επικυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο, με το επιχείρημα ότι διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή. Αμφισβητεί το 70% της ΑΟΖ της Κύπρου και διεκδικεί το 25% της ελληνικής ΑΟΖ.
Όπως έχουν κάνει γνωστό οι «γείτονες» μέσω δηλώσεων ή παρουσίαση σχετικών χαρτών, θέλουν να εμπεδώσουν την κυριαρχία της στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ εμμένουν σε ένα γενικό «γκριζάρισμα» του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού.
Το βασικότερο ζήτημα αφορά η παρουσία νησιών με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας να ορίζει ότι και τα νησιά έχουν θαλάσσιες ζώνες, χωρίς όμως να αναφέρει πως αυτές οι ζώνες καθορίζονται συγκεκριμένα, ώστε να τηρείται και η αρχή της ευθυδικίας. Η υπάρχουσα νομολογία από προσφυγές σε δικαστήρια, περιλαμβάνει περιπτώσεις απόλυτης επήρειας της πρόβλεψης για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στα νησιά, μερικής επήρειας ή μηδενικής επήρειας, σε συνδυασμό με πολλούς παράγοντες.
Θεωρείται δεδομένο πως ο «πόλεμος» για την ΑΟΖ και τα όρια της κάθε χώρας δεν αποτελεί «προνόμιο» μόνο στη δική μας γειτονιά, στη δική μας μικρή γωνιά του πλανήτη. Η ακριβής έκταση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών αποτελεί κοινή πηγή συγκρούσεων μεταξύ των κρατών διεθνώς.
Η Νορβηγία και η Ρωσία αμφισβητούν τόσο τα χωρικά ύδατα όσο και την ΑΟΖ όσον αφορά το αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ, ενώ η Θάλασσα της Νότιας Κίνας και συγκεκριμένα τα νησιά Σπάρτλι είναι η περιοχή μιας διαρκούς διαμάχης μεταξύ αρκετών γειτονικών χωρών (Κίνα, Φιλιππίνες, Μαλαισία και Βιετνάμ). Ειδικότερα, τα Σπάρτλι είναι μια αμφισβητούμενη ομάδα νησιών, νησίδων, 100 υφάλων και ατολλών με πλούσιο υπέδαφος. Το αρχιπέλαγος βρίσκεται στις ακτές των Φιλιππίνων, της Μαλαισίας και του νότιου Βιετνάμ.
Επίσης, η ζώνη προστασίας ZERP (Οικολογική και Αλιευτική Ζώνη) της Κροατίας στην Αδριατική Θάλασσα προκάλεσε τριβές μεταξύ Ιταλίας και Σλοβενίας και προκάλεσε προβλήματα κατά την ένταξη της δαλματικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα τμήμα της θάλασσας του Μποφόρ αποτελεί σημείο αμφισβήτησης μεταξύ του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς η περιοχή περιέχει, όπως αναφέρουν επιστήμονες, σημαντικά αποθέματα πετρελαίου.
Την ίδια ώρα η Γαλλία διεκδικεί ένα τμήμα της ΑΟΖ του Καναδά στις Νήσους Αγίου Πέτρου και Μιχαήλ, ένα σύμπλεγμα νησίδων στο Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, συνολικής έκτασης 242 τ.χλμ., που ανήκουν και αποτελούν γαλλική εδαφική επικράτεια από το 1763 και επίσημα από το 1985. Τα νησιά περιβάλλονται εξ ολοκλήρου από την ΑΟΖ του Καναδά.
Τέλος, ο Μαυρίκιος εμφανίζει διεκδικήσεις από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ ο Λίβανος υποστηρίζει ότι η συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ επικαλύπτει την ΑΟΖ του.
Όσον αφορά παλαιότερες διαμάχες που διευθετήθηκαν στα δικαστήρια, σε αυτές περιλαμβάνεται η «κόντρα» Βρετανίας – Γαλλίας με το δικαστήριο να αναφέρει πως στα Βρετανικά νησιά που είναι πλησίον των ακτών της Γαλλίας δε θα έπρεπε να δοθεί υφαλοκρηπίδα, παρά μόνο χωρικά ύδατα, ορίζοντας το όριο με την αρχή της μέσης γραμμής μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών.
Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση για τη στάση που τηρεί απέναντι στην Τουρκία, εξαπέλυσε ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής θεωρίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μάζης. Μιλώντας στην εκπομπή «Ραντάρ» στον Alpha, με τον Τάκη Χατζή και τον Δήμο Βερύκιο, έκανε λόγο για «σχεδόν εμπόλεμη» κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μετά τις τελευταίες τουρκικές προκλήσεις. ‘Eκανε λόγο για στρουθοκαμηλισμό της τωρινής κυβέρνησης, αλλά και όλων των άλλων μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
«Όσο κι αν ακούγεται κάπως οδυνηρό, η κατάσταση με την Τουρκία είναι σχεδόν εμπόλεμη. Διεκδικούνται ευθέως εδάφη της Ελλάδας, θαλάσσιες ζώνες ωμά, και μάλιστα με επίκληση του διεθνούς δικαίου».
«Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αγνοείται σειρά χερσαίων μαζών, όπως τα Δωδεκάνησα, η Κρήτη…», πρόσθεσε: «Σε οποιαδήποτε ερμηνεία, είναι εμπόλεμη κατάσταση», υπογράμμισε.
Όπως είπε, η Λιβύη δεν είναι χώρα, αλλά «χώρος» και τόνισε: «Το δράμα από νομικής άποψης είναι ότι η κυβέρνηση της Λιβύης είναι αναγνωρισμένη διεθνώς, αν και δεν εξελέγη από τον λαό ούτε ορκίστηκε σε κανένα κοινοβούλιο».
Χαρακτήρισε «εξάμβλωμα» τη λιβυκή κυβέρνηση, ενώ άσκησε σκληρή κριτική στους χειρισμούς της Ελλάδας: «Το πρόβλημα που έχουμε είναι ότι στρουθοκαμηλικά βάζουμε το κεφάλι μας στην άμμο και δεν βλέπουμε την πραγματικότητα. Ήταν μια τακτική που ακολουθήσαμε από την εποχή της εισβολής και κατοχής στη Βόρεια Κύπρο από τουρκικά στρατεύματα, μέχρι σήμερα».
Μίλησε για μια «πολιτική κατευνασμού», την οποία χαρακτηρίζει «λανθασμένη»: «Ορίστε τι απέδωσε. Είναι λανθασμένη πολιτική. Υπάρχει και η πολιτική αποτροπής, μια διαδικασία που έχει φάσεις», τονίζοντας πως είναι διαφορετικά όταν «ο απέναντι διαπιστώνει ότι έχεις αποτρεπτική πολιτική και τη δημοσιοποιείς».
«Όταν κάποιος μιλάει για συνεκμετάλλευση με προηγούμενη επίλυση των θαλασσίων ζωνών, μπορώ να το ακούσω…», πρόσθεσε.
Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Δένδια, ο οποίος κάλεσε τον Λίβυο πρέσβη στην Αθήνα να φέρει τη συμφωνία, «αλλιώς θα απελαθεί», είπε: «Να καλέσει και τον Τούρκο. Δεν την υπέγραψε μόνος του ο Λίβυος».
Άρθρο με το οποίο εκφράζει τον προβληματισμό του σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις που έκανε η Πρόεδρος του Κόμματος Ισότητας κ. Τσιγδέμ Ασάφογλου, εξέδωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος.
Μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος αναφέρει: «Η κατάσταση της ελληνικής Θράκης, λόγω των συγχρόνων γεωπολιτικών εξελίξεων, είναι σοβαρή και κρίσιμη. Απαιτείται σοβαρός και υπεύθυνος εθνικός στοχασμός, για το μείζον αυτό ελληνικό θέμα. Θεωρώ ότι, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, είναι επίκαιρη η υιοθέτηση από τη νέα Βουλή της επιτακτικής πλέον προτάσεως για την συγκρότηση «Διακομματικής Επιτροπής» για την ελληνική Θράκη».
Διαβάστε αναλυτικά το ενδιαφέρον κείμενο του Σεβ. μητροπολίτου κ. Ανθίμου.
Η δήλωση της Προέδρου του Κόμματος «Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» κ. Τσιγδέμ Ασάφογλου, μετά τις ευρωεκλογές 2019, ότι το ΚΙΕΦ είναι «τουρκικό κόμμα, αλλά συγχρόνως και ένα επίσημο κόμμα του Ελληνικού Κράτους, που απλά έχει ιδρυθεί από Τούρκους», δημιούργησε ένα νέο κύκλο προβληματισμού, ανησυχίας και διαλόγου στην Χώρα μας. Το εκλογικό αποτέλεσμα ανέδειξε μια σειρά από «κρυμμένα» μυστικά, πολιτικές συμπεριφορές, φοβικά σύνδρομα, στρεβλές κρατικές αντιλήψεις, λάθη και σφάλματα.
Το θέμα είναι πολυδιάστατο και πολύπλοκο με βαθιές ρίζες. Η ανάλυσή του απαιτεί γνώση των πραγματικών διαστάσεών του,αλλά και νηφαλιότητα στις ερμηνείες του, προκειμένου να εξαχθούν τα σωστά συμπεράσματα. (Είχα αναφερθεί και παλαιότερα στο ζήτημα, με άρθρο μου που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας, στις 23-6-2014: «Η εκλογική συμπεριφορά της μουσουλμανικής Μειονότητος στις Ευρωεκλογές του 2014. Προβληματισμοί επάνω στους «άτεγκτους» αριθμούς»).
Οπωσδήποτε δεν χωρεί περαιτέρω ολιγωρία. Εξάπαντος πρέπει να δοθούν απαντήσεις σε ερωτήματα, όπως:
«Τί πραγματικά συμβαίνει στην Ελληνική Θράκη;»
«Απειλείται η εθνική μας κυριαρχία;»
«Ποιός ο ρόλος του Τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή;»
«Ποιοί μηχανισμοί λειτουργούν με στόχο τη χειραγώγηση των μουσουλμανικών μειονοτήτων;»
«Πώς θα αναδειχθεί και θα κατοχυρωθεί η ταυτότητα των Πομάκων και των Ρομά;»
«Πέτυχαν οι μειονοτικές πολιτικές που εφαρμόσθηκαν στην Ελληνική Θράκη;»
«Ποιά είναι η ευθύνη των Κομμάτων;»
![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας 
Πρόσφατα σχόλια