Την ώρα που οι διπλωμάτες μας στις ΗΠΑ συνεχίζουν τον… τουρισμό τους και το ΥΠΕΞ… κοιμάται
Είναι οργανωμένοι, προπαγανδίζουν περί Τσαμουριάς και καταγγέλλουν την Ελλάδα γιά… ”γενοκτονία”. Οι περίπου 330.000 Αλβανόφωνοι (μεταξύ τους και Κοσσοβάροι) στις ΗΠΑ, συγκεντρωμένοι σε μεγάλες παροικίες (Νέα Υόρκη, Βόρεια Νέα Υερσέη, Σικάγο, Ντητρόϊτ, Φιλαδέλφεια, Βοστώνη, Κόλπος Τάμπα, Χάρτφορντ Κοννέτικατ, Ρίβερσάϊντ Καλιφόρνια), δικτυώνονται στο Κογκρέσσο και συγκεντρώνουν χρήματα, όχι γιά… φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μέχρι και η στρατιωτική Ακαδημία της Μεγάλης Βρετανίας έχει ασχοληθεί με το ζήτημα, αλλά στην Ελλάδα της κρατικής ”ρεμούλας”, όπως συνηθίζεται, ”πέρα βρέχει” και ”ύπνος βαθύς”.
Φυσικά, η σκόρπια ”οργανωμένη Ομογένειά μας”, χωρίς ”λόμπι”, ηγεσία κλπ, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις, φρόντισαν να την… διαλύσουν από 1996, γιά να ”επιβάλουν” την κρατικοδίαιτη απάτη τους, το ”Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού” (ΣΑΕ)
Το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στον εορτασμό για τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος διοργανώνει έκθεση φωτογραφίας με τίτλο Αποτυπώματα: Η βυζαντινή Θεσσαλονίκη σε φωτογραφίες και σχέδια της Βρετανικής Σχολής Αθηνών 1888-1910.
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν ανέκδοτες, κυρίως, φωτογραφίες και σχέδια των μνημείων της πόλης από το αρχείο της Βρετανικής Σχολής Αθηνών, που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα 1888 – 1910 και δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για τη μορφή των μνημείων στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αι. αποτυπώνοντας ταυτόχρονα άγνωστες όψεις της πόλης.
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στον 5ο όροφο του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Θεσσαλονίκης, θα εγκαινιαστεί στις 5 Δεκεμβρίου 1912 στις 7μμ. και θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2013.
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί, την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012, στις 20: 30, διάλεξη των Αμαλίας Γ. Κακίση και Δήμητρας Κωτούλα με τίτλο: Βyzantium and British architects: recording Thessalonike 1888-1910 στην αίθουσα διαλέξεων του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Θεσσαλονίκης (4ος όροφος).
Στο υπόβαθρο της Οικουμενικής Κινήσεως βρίσκεται το γενικά παραδεκτό γεγονός ότι μεταξύ θεολογίας και κοινωνίας υφίσταται αλληλεπίδραση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε δογματική διατύπωση και να γίνει αιτία δογματικών διαφορών.
Μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δογματικές διαμάχες ξεσπούσαν συνήθως μεταξύ των Ρωμαίων πολιτών σε μιαν ατμόσφαιρα θρησκευτικού και φιλοσοφικού πλουραλισμού. Με την επίσημη αναγνώριση της Ορθοδοξίας παρατηρούμε, ότι αρχίζουν να χρησιμοποιούνται οι δογματικές διαφορές για την υποστήριξη εθνικιστικών κινημάτων προς απόκτησιν ξεχωριστής ταυτότητας και την αποσκίρτηση από τη Ρωμαϊκή εξουσία, πολιτική και εκκλησιαστική. Και ο Νεστοριανισμός και ο καλούμενος Μονοφυσιτισμός, αν και προωθήθηκαν αρχικά από Ρωμαίους, τελικά υποστηρίχθηκαν από αποσχιστικές τάσεις, που αναπτύχθηκαν σε εθνικές ομάδες, όπως οι Σύροι, οι Κόπτες και οι Αρμένιοι. Πράγματι, τόσο οι Πέρσες, όσο και οι Άραβες φρόντισαν να κρατούν τους Χριστιανούς διαιρεμένους.
Κατά τον όγδοο αιώνα συναντάμε για πρώτη φορά την αρχή μιας διασπάσεως των Χριστιανών, η οποία, από την αρχή χρησιμοποίησε εθνικά ονόματα, αντί για ονόματα που χαρακτήριζαν την συγκεκριμένη αίρεση ή τον αρχηγό της. Έτσι, σε Δυτικοευρωπαϊκές πηγές βρίσκουμε τη διάκριση μεταξύ μιας Γραικικής Ανατολής και μιας Λατινικής Δύσεως. Σε Ρωμαϊκές πηγές αυτή η ίδια διάκριση συνιστά σχίσμα μεταξύ Φράγκων και Ρωμαίων.
«H διεκδικητική πολιτική, η νέα στρατηγική πολιτική της Ελλάδος προς την π.Γ.Δ.Μ»
Αν τα νότια σύνορα της αρχαίας Μακεδονίας είναι λίγο πολύ ξεκαθαρισμένα και έχουν προσδιοριστεί και ανταποκρίνονται στα σημερινά, πραγματικός πονοκέφαλος για τους ιστορικούς αποτέλεσαν τα Βόρεια σύνορα της Μακεδονίας τα οποία λόγω της μερικής έλλειψης πηγών παραμένουν ακόμη μέχρι και σήμερα στο φάσμα της προσέγγισης.
Ως βόρεια σύνορα της Μακεδονίας μπορούμε να εννοήσουμε μια νοητή γραμμή ως όριο προσδιορισμού ενός γεωγραφικού χώρου εντός του οποίου, οι κάτοικοι, όχι οπωσδήποτε ως κυριαρχία των εκάστοτε μακεδονικών βασιλικών οίκων επί των διαφόρων φυλετικών ομάδων, αλλά όταν αυτές οι ίδιες φυλετικές ομάδες αυτοπροσδιορίζονταν ως εθνικά Μακεδόνες συμμετέχοντας οργανικά στο μακεδονικό πολιτικό – πολιτιστικό – οικονομικό γίγνεσθαι.
Την σχετική έλλειψη των πηγών, όσον αφορά τον προσδιορισμό των βορείων συνόρων, που δηλαδή τελείωνε «η μακεδονική γη» και που ξεκινούσε η ιλλυρική ή δαρδανική ή θρακική, έρχεται να καλύψουν εν μέρει η επιγραφική, η νομισματική, η αρχαιολογία, όπως επίσης η ονοματολογία τοπωνυμίων, τα οποία βεβαίως δεν μπορούν να θεωρηθούν επαρκή για να αποτυπώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του προβλήματος του προσδιορισμού δηλαδή των βορείων συνόρων της αρχαίας Μακεδονίας.
Μεγάλη δυσκολία των ιστορικών – εθνογράφων που προσπάθησαν να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν πληρέστερα αυτή τη νοητή γραμμή των προς Βορρά μακεδονικών συνόρων που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται στην αλήθεια των πραγμάτων του 6ου αι., όταν αρχίζει να έχουμε τις πρώτες διηγηματικές αναφορές, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ταύτιση των διαφορετικών ονομασιών που έφεραν ανά εποχές τα διάφορα φυσικά όρια όπως τα όρη, οι ποταμοί και οι λίμνες μεταξύ των κρατών και των φυλών που έδρασαν στην περιοχή. Όσον αφορά τις διάφορες επιγραφές που βρέθηκαν μέχρι σήμερα από την αρχαιολογική σκαπάνη, το μεγαλύτερο μέρος αυτών είναι στην ελληνική γλώσσα και χρονολογούνται από τον 3ο αι. π.χ. Τα δε νομίσματα που βρέθηκαν και που βρίσκονται σε διάφορες συλλογές χρονολογούνται από τις αρχές του 5ο αι. π.χ.
Μοιάζει με απίστευτο και όμως είναι πέρα για πέρα αλήθεια!!Ποιά πόλη θα είναι η επόμενη; Το Λονδίνο, το Άμστερνταμ, η Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη, η Αθήνα;
Μέχρι πέρυσι στεκόταν περήφανο το ετήσιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο κέντρο της αγοράς Grote στις Βρυξέλλες. Η δημοτική σύμβουλος Bianca Debaets λυπάται για το ότι φέτος το παραδοσιακό δέντρο της αγοράς δεν θα βρίσκεται εκεί. «Υποψιάζομαι ότι η αναφορά στη χριστιανική θρησκεία ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας», προσθέτει..
Η πόλη έχει ανακοινώσει ότι δεν θα υπάρχει δέντρο στο Grote Markt φέτος. Το δέντρο θα αντικατασταθεί από σύνθεση λαμπιονιών τα οποία θα σχηματίζουν το αειθαλές δέντρο. Η Debaets δεν είναι ευχαριστημένη με την απόφαση αυτή καθώς βλέπει ότι τα Χριστούγεννα σταδιακά αντικαθιστούνται από την ορολογία του «Χειμερινού Εορτασμού!»
«Δεν είναι το ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο αποτελεί ένα χριστιανικό θρησκευτικό σύμβολο, αλλά αποτελεί προφανώς μια αναφορά στα ίδια τα Χριστούγεννα, γεγονός που ατοτελεί και τον λόγο που έχει απαγορευτεί από την αγορά. Και είναι κρίμα.»
Η Debaets πιστεύει ότι μια ιστορική και πολυθρησκευτική πόλη όπως οι Βρυξέλλες, θα πρέπει να τηρεί ζωντανές τις ιστορικές παραδόσεις, επιτρέποντας ταυτόχρονα όλες τις ιδεολογίες (ακόμα και τις βίαιες όπως αυτή του Ισλάμ!). «Για πολλούς ανθρώπους (σ.σ. τους μουσουλμάνους), οι οποίοι δεν είναι χριστιανοί, το χριστουγενιάτικο δέντρο αποτελεί προσβολή» καταλήγει.
«Τι θα γίνει στη συνέχεια;» αναρωτιέται η Debaets. «Θα απαγορευθούν τα αυγά από την πόλη επειδή συμβολίζουν το Πάσχα; Αυτό κατάντησαν οι Βρυξέλλες; μια μουσουλμανική πόλη;»
Οι Αρχαίοι Μακεδόνες είχαν καλλιεργήσει φωνολογικά μια δωρικού χαρακτήρα ελληνική διάλεκτο, την οποία χρησιμοποιούσαν προφορικά, ανέφερε σε διάλεξή του στο πανεπιστήμιο Μελβούρνης ο καθηγητής της Γλωσσολογίας και λεξικογράφος, Γιώργος Μπαμπινιώτης.
Η διάλεξη δόθηκε στην αγγλική γλώσσα στο Wright Theatre της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης και οργανώθηκε από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, το Ελληνικό Μουσείο και την Παμμακεδονική Ένωση Μελβούρνης στο πλαίσιο των ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ 2012.
Ο κ. Μπαμπινιώτης διευκρίνισε ότι διάλεκτος των Αρχαίων Μακεδόνων παρέμεινε η καθομιλουμένη του λαού, ενώ η βασιλική οικογένεια του Φιλίππου και το κράτος των Μακεδόνων για να ενώσει και την υπόλοιπη Ελλάδα είχε αποδεχτεί και χρησιμοποιούσε ως επίσημη γλώσσα την Αττική Διάλεκτο, όπως αυτό αποδεικνύεται άλλωστε από τις χιλιάδες επιγραφές που ανασύρονται από τα σπλάχνα της ελληνικής αλλά και σλαβικής και βουλγαρικής γεωγραφικά πλέον γης.
Ο Έλληνας γλωσσολόγος τόνισε ότι η αρχαία Μακεδονική διάλεκτος ομιλούνταν από τους ντόπιους, όπως με τις δικές τους διαλέκτους επικοινωνούσαν και οι κάτοικοι των πόλεων- κρατών της υπόλοιπης Ελλάδας.
Φραγκουδάκη και Δραγώνα, μαζί με την κυρία Διαμαντοπούλου, οι αρχιτέκτονες του εκπαιδευτικού εκτουρκισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης
Είναι η πρώτη φορά που η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης παίρνει επίσημα θέση για το περίφημο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, το γνωστό ΠΕΜ, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1997 και κοστίζει τα τελευταία 15 χρόνια που υλοποιείται περί τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Το ΠΕΜ αποτέλεσε σημείο τριβής μεταξύ δύο πλευρών. Η μεν θεωρούσε ότι επρόκειτο για ένα προϊόν της νέας πολιτικής του ελληνικού κράτους απέναντι στους πολίτες της μειονότητας, η οποία άρχισε να διαμορφώνεται τη δεκαετία του 1990. Η δε έκανε λόγο για ένα πρόγραμμα εκτουρκισμού, που έβαζε στο ίδιο τσουβάλι ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, γλώσσα και πολιτισμό που διαβιούν στην περιοχή.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος, η ΕΛΜΕ Ροδόπης ασκεί δριμεία κριτική στα αποτελέσματα του προγράμματος, χαρακτηρίζοντάς το «αποτυχημένο». Πρόκειται για την ίδια ανακοίνωση με την οποία ζητά την κατάργηση της μειονοτικής εκπαίδευσης και στην οποία «αφιερώνει» ένα μεγάλο μέρος της στο ΠΕΜ. Γιατί, άραγε;
Η ΕΛΜΕ επισημαίνει ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι αποτυχημένο γιατί προσπάθησε να επιφέρει κάποιες διορθώσεις στο απαράδεκτο, όπως το χαρακτηρίζει, μοντέλο της μειονοτικής εκπαίδευσης, το οποίο δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά η μόνη λύση είναι η κατάργησή του αμέσως. Καταφέρεται και εναντίον των τρόπων που επέλεξε για να επιφέρει τις αλλαγές, αναφέροντας «το… απίστευτο παιδαγωγικό επίτευγμα του σχηματισμού μεικτών τμημάτων από μουσουλμάνους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, δηλαδή από παιδιά εντελώς διαφορετικών ηλικιών και συνεπώς γνωστικών επιπέδων, μέσα στα οποία τμήματα καλούνται οι εκπαιδευτικοί μέσα σε 45′ να διδάξουν Μαθηματικά ή Νεοελληνική Γλώσσα».
Την επανεμφάνιση και ανακαίνιση της οθωμανικής παρουσίας στην Ελλάδα για να έρθουν Τούρκοι τουρίστες και να στηρίξουν την ελληνική οικονομία, που όπως είναι γνωστό περνά μεγάλη κρίση, πρότεινε η τουρκική εφημερίδα Hürriyet, σε σχετικό της δημοσίευμα στις 22 Νοεμβρίου.
Να ανακαινίσουμε λοιπόν όλα τα οθωμανικά μνημεία αν θέλουμε να έρθουν οι χιλιάδες Τούρκοι τουρίστες και να ενισχύσουν την παραπαίουσα ελληνική οικονομία, δηλαδή με λίγα λόγια να… ξαναθυμηθούμε την οθωμανική μας κληρονομιά για να προσελκύσουμε τους Τούρκους τουρίστες.
Αυτά τα πρωτοφανή είπε και τόνισε σε πρόσφατη περιοδεία του στην Βόρειο Ελλάδα, ο πρόεδρος της «Ένωσης Τούρκων Ταξιδιωτικών Πρακτόρων», Başaran Ulusoy, και μάλιστα, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, παρουσία των δημάρχων Κόνιτσας, Πέλλας, Ιωαννίνων και Καστοριάς.
Ο κύριος αυτός, που εμφανίστηκε ούτε λίγο ούτε που σαν ο «σωτήρας» της ελληνικής οικονομίας, τόνισε στους Έλληνες δημάρχους ότι η περιοδεία του αυτή στην βόρειο Ελλάδα είναι πολύ σημαντική για την ελληνική οικονομία και ότι αν οι Έλληνες δήμαρχοι εφαρμόσουν τις προτάσεις του, τότε θα υπάρξει χείμαρρος τουριστών από την Τουρκία, (δηλαδή σωθήκαμε!!!), που θα αναζωογονήσει την ελληνική οικονομία.
Πρόσθεσε δε ότι στην Ελλάδα υπάρχει πληθώρα οθωμανικών μνημείων από τα οποία τα περισσότερα χρειάζονται άμεσα ανακαίνιση, (και γιατί όχι άμεση επαναλειτουργία; ) και ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα αναζωογόνησης της οθωμανικής κληρονομιάς της Ελλάδας, θα είναι πολύ χρήσιμο και για τους δυο λαούς και θα τονώσει τον ελληνικό τουρισμό, (τα ίδια έλεγε και ο αξιότιμος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, κ Μπουτάρης, αλλά… φως δεν είδαμε παρά τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις του στα τουρκικά κανάλια καλώντας τους Τούρκους να έρθουν στην φιλότουρκη Θεσσαλονίκη, πατρίδα του Μουσταφά Κεμάλ).
Αλλά το θέμα αυτό έχει και άλλες πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Πρόσφατα σε μια παρουσία της οθωμανικής κληρονομιάς της Ελλάδα που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, ακουστήκαν πολλά φαιδρά τα οποία όχι μόνο δεν στέκουν ιστορικά αλλά και προκαλούν τον γέλωτα, είναι όμως άλλη μια πλευρά της επίσημης τουρκικής επεκτατικής αντίληψης, (νεοοθωμανική πολιτική του Αχμέτ Νταβούτογλου), στον πολιτιστικό και όχι μόνο τομέα.
Η είδηση μεταδόθηκε από τη δημόσια τηλεόραση και προκάλεσε εντύπωση. Το βρετανικό υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι από του χρόνου οι μαθητές των δημοτικών θα διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά ως μία από τις επτά γλώσσες επιλογής. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι στη Γερμανία, την Ιταλία κ.α. υπήρχαν κλασικά λύκεια όπου διδάσκονταν τα αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο. Τώρα βλέπουμε να αξιοποιείται η αρχαιότερη μορφή της γλώσσας μας για την ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη διαπαιδαγώγηση των μικρότερων παιδιών.
Δεν υιοθετώ ορισμένες υπερβολές για την αξία της αρχαίας ελληνικής που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αλλά καταθέτω συγκεκριμένες επιστημονικές απόψεις: Το Ανοιχτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο Αθηνών με πολυετή πειραματική μέθοδο έχει αποδείξει ότι η διδασκαλία των αρχαίων και του πολυτονικού στα παιδιά του δημοτικού αναπτύσσει περισσότερο τις διανοητικές ικανότητες και προλαμβάνει την εμφάνιση δυσλεξιών και μαθησιακών προβλημάτων. Επίσης στην Αυστραλία τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται σε παιδιά δημοτικού ως μέθοδος θεραπείας των δυσλεξιών. Εξάλλου, η γνώση της αρχαίας ελληνικής φέρνει το παιδί σε επαφή με την κλασική γραμματεία, την Αγία Γραφή και τους πατέρες της Εκκλησίας. Κείμενα οικουμενικής εμβέλειας με διαχρονικά, πάντα επίκαιρα διδάγματα.
Στο βιβλίο «Αγαπάμε τα αρχαία ελληνικά» που επιμελήθηκε η αείμνηστη Γαλλίδα ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί περιλαμβάνονται ενδιαφέροντα κείμενα Γάλλων επιστημόνων και δικαστών, οι οποίοι παραδέχονται ότι η επαφή τους με τα αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο τους μετέδωσε μηνύματα εντιμότητας και αγωνιστικότητας. Η στενότερη επαφή των ελληνοπαίδων σήμερα με τα αρχαιοελληνικά και τα χριστιανικά κείμενα είναι ένα αντίδοτο στην κρίση. Άλλωστε, στη ρίζα κάθε οικονομικής κρίσης βρίσκεται μία κρίση αξιών. Αναζητούμε πρότυπα με ήθος, αναζητούμε μία νέα Μεγάλη Ιδέα.
Η βαθύτερη μελέτη της γλώσσας μας, της Ιστορίας μας και του πολιτισμού μας, στη διαχρονική διάστασή τους, και η επίγνωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας είμαι βέβαιος ότι θα συντελέσουν στη διάπλαση μιας γενιάς καλύτερης από τη δική μας. Με λιγότερα λάθη και πιο στέρεες αξίες. Ο Διονύσιος Σολωμός δεν ζητούσε τίποτε άλλο «πάρεξ ελευθερία και γλώσσα».
Όταν τα βρετανικά σχολεία ανακαλύπτουν τα αρχαία ελληνικά και στην ανατολική Ευρώπη επιστρέφουν τα ορθόδοξα Θρησκευτικά, εμείς ας μην αποκόψουμε τα παιδιά μας από τις ρίζες τους.
Μπορεί να έγινε παγκοσμίως γνωστός με την ιδιότητα του ικανού στρατηλάτη, αλλά ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξίσου δεινός οικονομολόγος, με …μάστερ στα οικονομικά του πολέμου, τα οποία δεν προσφέρονταν για αδύναμους «λύτες».
Ο μαθητής του Αριστοτέλη επέδειξε εξαιρετική διαχειριστική ικανότητα, παρότι οι οικονομικοί προϋπολογισμοί των μαχών περιλάμβαναν σε γενικές γραμμές όσα εμπεριέχουν κι εκείνοι των κρατών (και συναρτούνταν άμεσα με αυτούς): μισθολόγια, υγεία και πρόνοια, κατασκευαστικά προγράμματα, προμήθειες, μεταφορές, μεταρρυθμίσεις φορολογικού συστήματος, έμμεσους φόρους και δωρεές, ακόμη και δημοσιονομικά σκάνδαλα.
Πώς πληρώνονταν οι στρατιώτες και οι εξοπλισμοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Πόσα βραχυπρόθεσμα δάνεια συνήψε για τις ανάγκες του πολέμου και γιατί απαγόρευσε στις γυναίκες της Εφέσου να φορούν κοσμήματα; Τι δώρο πρόσφερε στους καλεσμένους στον γάμο του και ποια ήταν η τύχη της τεράστιας αποθήκης αρωμάτων της Γάζας;
Απαντήσεις σε αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα θα δώσει ο Εφέτης Διοικητικής Δικαιοσύνης Δημήτριος Κωστόπουλος, στο πλαίσιο διάλεξης, με τίτλο «Τα οικονομικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου», που διοργανώνει απόψε το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Τουρισμού Θεσσαλονίκης). Ο κ.Κωστόπουλος έδωσε στο ΑΜΠΕ «πρόγευση» των κυριότερων σημείων της ομιλίας.
Στρατιωτικό μισθολόγιο πολλών ταχυτήτων
Μέχρι το 331 π.Χ., οι κυριότερες δαπάνες του Αλέξανδρου αφορούσαν -μεταξύ άλλων- τα εξής: μισθοδοσία στρατού, συντήρηση εξοπλισμού-πολιορκητικών μηχανών, δημιουργία στόλου, επισιτισμό, μεταφορές και υγειονομική περίθαλψη. Η σημαντικότερη άμεση πολεμική δαπάνη ήταν η μισθοδοσία, το ύψος της οποίας οριζόταν με στρατιωτικό μισθολόγιο: ο στρατός αποτελείτο καταρχήν από Μακεδόνες, οι οποίοι υπηρετούσαν υπέρ πατρίδος, από συμμάχους των ελληνικών πόλεων (εταίρους) και επαγγελματίες μισθοφόρους.
Αν και οι πληροφορίες των ιστορικών πηγών δεν συμφωνούν στο ύψος του μισθού, οι κατά προσέγγιση υπολογισμοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, στην αρχή της εκστρατείας, το ύψος του μισθού του απλού στρατιώτη ανερχόταν (μέσο όρο) σε 1-2 δραχμές ημερησίως.
Γράφει η Δήμητρα Κοκαλιάρη Διεθνολόγος Παντείου Πανεπιστημίου Μέλος του Τμήματος Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Με την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης του 1923 Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν σε αμοιβαία υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Από την ανταλλαγή αυτή εξαιρέθηκαν ο ελληνορθόδοξος πληθυσμός της Κων/πολης και ο μουσουλμανικός της Δυτικής Θράκης. Η συνθήκη αυτή εμπεριέχει ρήτρα απαγόρευσης άσκησης διακρίσεων, κατοχυρώνει αστικά και πολιτικά δικαιώματα, τη θρησκευτική ελευθερία, την εκπαίδευση της μειονότητας, την προστασία ηθών και εθίμων των μειονοτήτων καθώς και τη διαχείριση των θρησκευτικών και ευαγών ιδρυμάτων τους.
Παράλληλα, η δράση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή έχει τις ρίζες της στη Συνθήκη της Λωζάνης, αρχικά ως προξενικό γραφείο, αργότερα ως προξενείο, έπειτα ως Γενικό Προξενείο και εδώ και κάποια χρόνια “κράτος εν κράτει” με την πολιτική του παρότρυνση στην μουσουλμανική μειονότητα. Αν διατρέξει κανείς την ιστορία του θα παρατηρήσει πως πάγιος στόχος του ήταν να αναλάβει καθήκοντα που δεν σχετίζονται με τις αρμοδιότητες ενός προξενείου. Συγκεκριμένα, γίνεται μία οργανωμένη προσπάθεια “εκτουρκισμού” της μουσουλμανικής μειονότητας υποβοηθούμενη βέβαια και από την απραξία και τις πολιτικές διάκρισης και κοινωνικού αποκλεισμού των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων σε βάρος της μειονότητας. Δεν θα μπορούσε άλλωστε ένα προξενείο να υποκαταστήσει ως ένα βαθμό τις ελληνικές διοικητικές αρχές αν δεν έβρισκε κάποιο κενό εξουσίας ή έστω παρουσίας στην περιοχή.
Έτσι, έχουμε γίνει μάρτυρες επανειλλημένα σε χρηματοδοτήσεις για εκλογικούς λόγους, σε παρεμβάσεις στο έργο των τοπικών αρχών, σε εκφοβισμούς έναντι των δύο άλλων ομάδων που συναποτελούν με τους Τουρκογενείς την μουσουλμανική μειονότητα αλλά και έναντι ομοεθνών που τυγχάνει να έχουν αντίθετη άποψη με τις προξενικές αρχές. Μάλιστα, έχει καταφέρει το τουρκικό προξενείο να καταστεί -για να μην πούμε αυτοχαρακτηριστεί- προστάτης όλων των μειονοτήτων τις περιοχής (δηλαδή και των Ρομά και των Πομάκων) και μοναδικος “διαιτητής” σε τυχόν μειονοτικές διαφορές που μπορεί να προκύψουν. Επιπλέον, χάρη στην κοινή θρησκεία αυτών μπορεί και διεισδύει σε λεπτά θρησκευτικά ζητήματα επιτυγχάνοντας να τα εγκλωβίσει υπό τον δικό του αποκλειστικό έλεγχο.
Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται από πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Έλληνες.
Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, από την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς, η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά.
Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω.
Πρώτα απ’ όλα δεν λαμβάνονται υπ’ όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό συμβαίνει είτε από άγνοια των κειμένων αυτών από τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια προς την αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν.
Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες.
Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.
Δεν έμεινε μάτι στεγνό κατά τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης «Μέσα από τα μάτια των παιδιών», μιας έκθεσης που αποτελεί μέρος της ιστορίας της ελληνικής μεταπολεμικής μετανάστευσης που αναβιώνει στο Ελληνικό Μουσείο Μελβούρνης.
Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ειπώθηκε η ιστορία διακεκριμένων ομογενών που έφυγαν χωρίς την θέλησή τους από την Ελλάδα μαζί με τους γονείς τους «στα πέτρινα χρόνια».
Προβάλλονται σπάνιες φωτογραφίες από την μετεμφυλιακή Ελλάδα και την ξενοφοβική Αυστραλία.
Κυρίως, όμως, αυτό που συγκινεί είναι οι καταθέσεις των «πρωταγωνιστών» που όλοι τους έφυγαν παιδιά από την Ελλάδα, δεν ήξεραν λέξη αγγλικά, έζησαν την περιφρόνηση και τον ρατσισμό στο πετσί τους αλλά τα κατάφεραν, επιβίωσαν και διακρίθηκαν.
Δεν είναι τυχαίο που όλοι τους, στην αφήγησή τους, έσπασαν και βούρκωσαν. Ανάμεσά τους ο Νίκος Κότσιρας (υπουργός σήμερα στη Βικτόρια), Νώντας Κατσαλίδης (πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας), Αιμίλιος Κύρου (δικαστής στο Ανώτατο Δικαστήριο), Μαρία Βαμβακινού (ομοσπονδιακή βουλευτής), Ολίβια Νίκου (νομικός), Δημήτρης Τατούλης (καρδιοχειρούργος), Γιώργος Πεπόνης (κορυφαίος παίκτης του ράγκμπι και καρδιοχειρούργος), Γιάννης Αποστολίδης (κορυφαίος φωτογράφος), Άγγελος Ποστέκογλου (προπονητής ποδοσφαίρου) κ.ά.
Το έναυσμά για την συγκίνηση το έδωσε ο ίδιος ο ομογενής υπουργός Πολυπολιτισμού, Νίκος Κότσιρας, που κήρυξε την επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων χωρίς να μπορέσει να ολοκληρώσει την ομιλία του καθώς καυτά δάκρυα έτρεχαν από τα μάγουλά του ενθυμούμενος το προσωπικό δικό του ταξίδι της μετανάστευσης (έφθασε παιδάκι στην Αυστραλία με το «Πατρίς») αλλά και αυτό δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Ένας ποιητής και βουλευτής που θυσιάστηκε για την Πατρίδα
Στις 28 Νοεμβρίου 1912 έπεσε υπέρ Πατρίδος ο Λορέντζος Μαβίλης στον Δρίσκο. Σε ηλικία 53 ετών και, παρότι υπήρξε βουλευτής, δεν δίστασε να πολεμήσει για την απελευθέρωση των σκλάβων αδελφών της Ηπείρου. Τότε ήταν διάσημος ποιητής και θα μπορούσε να μείνει στην ασφάλεια των μετόπισθεν. Κανένας δεν θα τον κατηγορούσε και λόγω ηλικίας. Και όμως το τόλμησε.
Δεν έχουμε στην Ελληνική Ιστορία ανάλογο παράδειγμα. Βουλευτής να φορά την στρατιωτική στολή και να μάχεται στην πρώτη γραμμή. Και να πέφτει ηρωικά, για να τιμήσει με το αίμα του την γεμάτη αγώνα και δημιουργία ζωή του. Στο ύψωμα του Δρίσκου ένα σεμνό μνημείο θυμίζει τον Ήρωα ποιητή που κόσμησε τις σελίδες της Λογοτεχνίας μας και το Πάνθεον των Ηρώων της Ιστορίας μας.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε το 1860 στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως πρόεδρος των δικαστηρίων της Ιονίου Πολιτείας, και είχε Ισπανική καταγωγή. Ο παππούς του εκ πατρός, Δον Λορέντζο Μαβίλης, ήταν πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα, παντρεύτηκε κι εγκαταστάθηκε εκεί. Η μητέρα του ποιητή ήταν επίσης Κερκυραία και ονομαζόταν Ιωάννα Καποδίστρια – Σούφη (ανιψιά του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια). Στην Κέρκυρα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Ο ποιητής πήγε Γυμνάσιο στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας» κι είχε δάσκαλο τον Ιωάννη Ρωμανό ο οποίος τον σύστησε στην Αναγνωστική Εταιρεία, όπου σύχναζαν όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων κι εκεί γνώρισε τον Ιάκωβο Πολυλά, εκδότη του Διονυσίου Σολωμού. Το 1878 γράφτηκε στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία εγκατέλειψε ένα χρόνο αργότερα, για να σπουδάσει στην Γερμανία φιλολογία, γλωσσολογία και φιλοσοφία.
Οι σπουδές συνεχίστηκαν επί δεκατέσσερα χρόνια και επηρεάστηκε από τις θεωρίες του Νίτσε (έχει γράψει και σονέτο με τίτλο «Υπεράνθρωπος»), την «Κριτική του Καθαρού Λόγου» του ορθολογικού Ιμμάνουελ Καντ, και από την «Βουλησιαρχία» του απαισιόδοξου Αρθούρου Σοπενχάουερ. Ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα και μετέφρασε αποσπάσματα από το ινδικό έπος Μαχαμπχαράτα.
Το 1890 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Έρλαγκεν της Βαυαρίας.
Το σωματείο «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, εξέδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του δασκάλου Δημήτρη Νατσιού, ο οποίος υπηρετεί σε Δημοτικό Σχολείο του Κιλκίς. Ο τίτλος του βιβλίου είναι εύγλωττος: «Τα Νεοταξικά βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου». Ο συγγραφεύς σταχυολογεί απαράδεκτα κείμενα από τα σχολικά βιβλία που… διδάσκονται σήμερα και τα οποία είχαν παραγγελθεί και εγκριθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κείμενα τα οποία γκρεμίζουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας, καλλιεργούν το πρότυπο του απάτριδος καταναλωτή, απαξιώνουν ιδανικά και ήρωες και τελικά ενισχύουν την ήδη προϊούσα εθνική κατάθλιψη.
Ο Δημήτρης Νατσιός στον πρόλογό του εντοπίζει πολλά προβλήματα στο «νέο Ψηφιακό Δημοτικό Σχολείο», το οποίο δοκιμάστηκε πιλοτικά και είναι έτοιμο να εισβάλει σε όλη τη στοιχειώδη εκπαίδευση πανελληνίως. Τονίζει ότι το επτάωρο για παιδάκια έξι και επτά ετών είναι υπερβολικό και εξοντωτικό. Καταγγέλλει την πολυδιαφημισμένη «διαθεματική» προσέγγιση, διότι καλύπτει επιφανειακά και τσαπατσούλικα ένα θέμα (λίγο Ιστορία, λίγο Γεωγραφία, λίγο Καλλιτεχνικά) και δεν εμβαθύνει ούτε διαπαιδαγωγεί, και αμφιβάλλει σοβαρότατα για την προβαλλόμενη ανάγκη εισαγωγής των ηλεκτρονικών υπολογιστών από την α’ τάξη του Δημοτικού. Να μην καταντήσουμε το Δημοτικό ένα ίντερνετ καφέ, φωνάζει ο μάχιμος δάσκαλος. Δεν είναι αντίθετος με τη χρήση της πληροφορικής, αλλά εν μέτρω και στην κατάλληλη ηλικία. Παραπέμπει μάλιστα σε σχετική γνώμη του αείμνηστου Ελληνοαμερικανού γκουρού της πληροφορικής Μιχάλη Δερτούζου, ο οποίος τονίζει ότι η παρουσία και η προσωπικότητα του εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικότερη από την πληροφορική. Θυμίζει δε ότι οι Αμερικανοί μαθητές, που χρησιμοποιούν από τα πρώτα βήματά τους υπολογιστές, είναι πολύ κατώτεροι σε διαγωνισμούς Φυσικής και Μαθηματικών από τους Ασιάτες μαθητές, οι οποίοι χρησιμοποιούν λιγότερο τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για την απόκτηση γνώσεων.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γουμένισσας «Οι Παίονες», τιμώντας την επέτειο των “100 χρόνων” από την απελευθέρωση της Γουμένισσας- Παιονίας, από τον Οθωμανικό Ζυγό, στο πλαίσιο της καθιερωμένης τους χορευτικής συνάντησης συλλόγων, που διοργανώνουν τα τελευταία χρόνια, 120 χορευτές, 4 πολιτιστικοί σύλλογοι θα «σμίξουνε» στην πλατεία Θ. Ζελένκου και θα παρουσιάσουν ένα χορευτικό Μακεδονικό υπερθέαμα, στα πλαίσια των εκδηλώσεων υπό τους ήχους των ξακουστών χάλκινων της Γουμένισσας.Την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012 στις 12.00 το μεσημέρι, είστε όλοι προσκεκλημένοι οι Μακεδόνες στην Παιονική πόλη τη Γουμένισσα.
Συμμετέχοντες Σύλλογοι Μορφωτικός Σύλλογος Γαρεφείου “Κώστας Γαρέφης”,
Δήμος Αλμωπίας – Πέλλα Πολιτιστικός Σύλλογος “Νέου Πετριτσίου”,
Δήμος Πετριτσίου – Σέρρες Παραδοσιακό Χορευτικό Συγκρότημα Νεάπολης,
Δήμος Συκεών – Θεσσαλονίκης Πολιτιστικός Σύλλογος Γουμένισσας “Οι Παίονες”
Δήμος Παιονίας – Κιλκίς
Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό κέντρο της Μητρόπολης Κερκύρας η εκδήλωσή μας για την 100η επέτειο Απελευθέρωσης της Μακεδονίας καθώς και την 108η επέτειο της Έναρξης του Μακεδονικού Αγώνα, με ομιλία του προέδρου της Παμμακεδονικής Ευρώπης Αρχιμανδρίτη Δρ Παντελεήμονα Τσορμπατζόγλου με θέμα: «Μια ματιά στην ιστορία της Μακεδονίας, από την Τουρκοκρατία στην Απελευθέρωση, 1383-1912»
Αποσπάσματα από την εκδήλωση αυτή παρουσιάζουμε σήμερα στο βίντεο που ακολουθεί, το οποίο είναι μια ευγενική προσφορά του φίλου της Ένωσης κ. Σπύρου Σουρβίνου.
Από το βιβλίο Ιστορία της Μακεδονίας 1353-1833 του Απ. Βακαλόπουλου (Βάνιας 1992)
Οι Σέρρες «Στις 19 Σεπτεμβρίου 1383 κυριεύονται με επίθεση. Η τύχη της πόλης είναι η προδιαγραμμένη… λεηλατείται και οι κάτοικοί της –και μαζί τους ο μητροπολίτης της Ματθαίος Φακρασής– σκλαβώνονται» σ. 38
Στο Δεμίρ Χισάρ «Οι Τούρκοι βαθμιαία εκτόπισαν τους Έλληνες από τη συνοικία τους, την παλαιά βυζαντινή, τον Κάτω Μαχαλά, το πεδινότερο τμήμα της περιοχής και τους ανάγκασαν να καταφύγουν στο ψηλότερο και άνυδρο τμήμα, στο Βαρώσι» σ. 50
«..η ανάμνηση των εξισλαμισμών αυτών έμεινε ζωηρή στους μεταγενέστερους. Πραγματικά, ακόμη ως σήμερα σώζονται παραδόσεις, που μιλούν για εξισλαμισμούς κατοίκων διαφόρων περιοχών της Μακεδονίας, οι οποίοι μη μπορώντας να υποφέρουν τις ποικίλες καταπιέσεις, ιδίως τις φορολογικές των κατά τόπους τιμαριούχων προσέρχονταν τελικά στον ισλαμισμό. Έτσι π.χ. οι χριστιανοί της περιοχής Μογλενών πιεζόμενοι από τους γειτονικούς των Γιουρούκους του Γαζή Εβρενός, αφού μάταια επικαλέστηκαν την προστασία του, απελπισμένοι δέχτηκαν την μουσουλμανική θρησκεία. …. Επίσης και στην Δυτική Μακεδονία μετά την εγκατάσταση των Τούρκων θα έγινε εξισλαμισμός των εντοπίων κατοίκων, ιδίως στην περιοχή της κοιλάδας του Αλιάκμονα» σ. 65
«Χαρακτηριστικά για την αποχώρηση των πληθυσμών στα ορεινά είναι και η πληροφορία του Εβλιά Τσελεμπή κατά τα μέσα του 17ου αι., ότι προς Β. της λίμνης του Λαγκαδά δεν συναντούσε κανείς τίποτε· μόνο σε ορισμένα σημεία έβρισκε κατεστραμμένα χωριά, ερειπωμένους τοίχους σπιτιών, που ανήκαν σε «ληστρικούς» πληθυσμούς (χαϊντούτ), Έλληνες, Βουλγάρους και Βλάχους… Αν εξαιρέσουμε τις πόλεις εκείνες που παρουσιάζουν σχετική ασφάλεια χάρη στην επίκαιρη εμπορική και στρατηγική τους θέση, όπως π.χ. την Θεσσαλονίκη, παρατηρούμε, θα λέγαμε, ένα αληθινό ξερίζωμα των χριστιανικών πληθυσμών… Έτσι πρέπει να εξηγηθή η υπεροχή του μουσουλμανικού στοιχείου μεταξύ 1520-1530 στις περισσότερες πόλεις» σ. 99
Να αφαιρεθούν τα φωτοστέφανα από τούς Αγίους Ισαποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο στη Σλοβακία, αποφάσισαν σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Σλοβακία είναι Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2009, και το 2013 που είναι η 1.150η επέτειος του Σλαβικού Αλφαβήτου θα κόψει νόμισμα των (2) ευρώ με τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο.
Να αναφερθεί ότι η εικόνα των φωτιστών των Σλάβων δεν έγινε αποδεκτή από Μέλη της Ευρωζώνης, τα οποία ζήτησαν να αφαιρεθούν τα φωτοστέφανα από τους Αγίους.
Η επιτροπή ανέφερε ότι «σύμφωνα με τους κανόνες της Ε.Ε., η Σλοβακία πρέπει να λάβει υπόψη της το γεγονός ότι τα νομίσματα θα κυκλοφορήσουν σε όλη την ζώνη του ευρώ, και ορισμένα κράτη ήδη αντιτίθενται στο νόμισμα, λόγω θρησκευτικής ουδετερότητας».
Πάντως Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του γερμανικού κόμματος της Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης, έκανε λόγο για μια ακόμη απόφαση με αντιχριστιανικά κριτήρια.
«Θέλουν να εκδιώξουν τον χριστιανισμό από την δημόσια σφαίρα της ζωής. Η απόρριψη της πρότασης είναι «γελοία», διότι με την ίδια λογική θα μπορούσε από το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Ισπανία να αφαιρεθούν οι κορώνες των βασιλικών, για να μην βλάψουν τα συναισθήματα των Δημοκρατικών με τα μοναρχικά σύμβολα», δήλωσε το Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Οι πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι η Σλοβακία, κατέθεσε ήδη τροποποιημένο σχέδιο του νομίσματος, το οποίο έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποδεκτό.
Τέλος να σημειωθεί ότι το 1980 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄κήρυξε τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο συμπροστάτες της Ευρώπης μαζί με τον Άγιο Βενέδικτο.
Την ώρα που οι διπλωμάτες μας στις ΗΠΑ συνεχίζουν τον… τουρισμό τους και το ΥΠΕΞ… κοιμάται
Στις 28 Νοεμβρίου 1912 έπεσε υπέρ Πατρίδος ο Λορέντζος Μαβίλης στον Δρίσκο. Σε ηλικία 53 ετών και, παρότι υπήρξε βουλευτής, δεν δίστασε να πολεμήσει για την απελευθέρωση των σκλάβων αδελφών της Ηπείρου. Τότε ήταν διάσημος ποιητής και θα μπορούσε να μείνει στην ασφάλεια των μετόπισθεν. Κανένας δεν θα τον κατηγορούσε και λόγω ηλικίας. Και όμως το τόλμησε.
![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας 
Πρόσφατα σχόλια