Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ Στρατηγός-Επίτιμος Α/ΓΕΣ
Τα ελάχιστα που οφείλει να γνωρίζει ο κάθε πατριωτικά σκεπτόμενος Έλληνας, για την αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, ώστε να αντιμετωπίζει τις ψυχολογικές επιχειρήσεις, που καθημερινά διεξάγουν οι Τούρκοι είτε με δηλώσεις αξιωματούχων της, είτε με παραβιάσεις της εθνικής κυριαρχίας της Χώρας μας με υπερπτήσεις πάνω από Ελληνικά Νησιά του Αιγαίου, με παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου και των Εθνικών Χωρικών Υδάτων, αλλά και με συνεχείς εκδόσεις ΝΑVΤΕΧ σε ευαίσθητες περιοχές της Υφαλοκρηπίδας της Χώρας μας, είναι, όχι βέβαια αυτά που σαφώς με ιδιοτελή και απλουστευτική προσέγγιση η Τουρκία λέει, ότι «όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι και οφείλουν να μείνουν αποστρατιωτικοποιημένα», αλλά η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς των νησιών δεν είναι ενιαίο, αλλά διέπεται από τρεις διαφορετικές συνθήκες, με βάση τις οποίες μπορεί να γίνει μια διαφοροποίηση των νησιών αυτών σε τουλάχιστον τρεις επιμέρους ομάδες.
Με την Συνθήκη της Λωζάνης (άρθρο 4 ), επιβάλλεται η πλήρης αποστρατικοποίηση των νησιών Σαμοθράκης, Λήμνου, Ίμβρου, Τενέδου, Λαγουσών και των Στενών.
Με την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που έγινε κατόπιν αιτήσεως της Τουρκίας και με την σύμφωνο γνώμη των συμβαλλομένων μερών άρα και της Ελλάδος, με την Συνθήκη του Μοντρέ του 1936, η Τουρκία πέτυχε να αλλάξει το καθεστώς των Στενών.
Το καθεστώς των νησιών στο Αιγαίο αποτελούσε τμήμα του διεθνούς συστήματος των Στενών, που είχε καθιερωθεί με τη Συνθήκη της Λωζάνης. Στο προοίμιο της Σύμβασης του Μοντρέ, αναφέρεται ρητά ότι αυτή υποκαθιστά τη Συνθήκη της Λωζάνης στο μέρος που αφορά την αποστρατικοποίηση των Στενών, η οποία παύει να ισχύει εξ ολοκλήρου.
Στο ειδικό πρωτόκολλο της Σύμβασης του Μοντρέ (1936), αναφέρεται ρητά ότι επιτρέπεται ο άμεσος επανεξοπλισμός της ζώνης των Στενών (Δαρδανέλια, Θάλασσα του Μάρμαρα, Βόσπορος), χωρίς όμως να γίνεται ονομαστική αναφορά σε κανένα νησί, ελληνικό ή τουρκικό.
Η Τουρκία, προχώρησε άμεσα στην οχύρωση της Ίμβρου και της Τενέδου και χαρακτήρισε τα δύο αυτά νησιά επιτηρούμενες ζώνες. Η Συνθήκη της Λωζάνης για αυτά τα νησιά προέβλεπε τα εξής:
«Η διατήρησις της τάξεως (ενν. σε Ίμβρο και Τένεδο), θα εξασφαλίζεται εν αυταίς δι’ αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ, του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως υπό τους διαταγάς της οποίας θα διατέλει».
Η προβλεπόμενη τοπική διοίκηση, έπρεπε να αποτελείται από «τοπικά στοιχεία», κατά τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Τον Οκτώβριο του 1912, η Ίμβρος είχε 8.506 κατοίκους, όλους Χριστιανούς, ενώ η Τένεδος 5.172, 3.752 Έλληνες, 1.403 Τούρκους, 10 Αρμένιους και 7 Εβραίους.
Οι Τούρκοι φρόντισαν αμέσως μετά την παραχώρηση των δύο νησιών να παραβιάσουν τη Συνθήκη της Λωζάνης και συνέχισαν τα εγκλήματα μέχρι τη δεκαετία του ’70, χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν στη διεθνή κοινή γνώμη γι’ αυτά.
Μεγάλη ευθύνη έχει βέβαια και η χώρα μας, η αντίδραση της οποίας ήταν πάντα από ανύπαρκτη έως υποτονική.
Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν το είδα. Κι όμως η απόδειξη ήταν μπροστά μου!.. Μια καλή φίλη μού κοινοποίησε μέσω facebook, απ’ τη Γερμανία όπου διαμένει, το έγχρωμο σκίτσο που ανάρτησε το εκεί υπουργείο Υγείας (σε συνεργασία με το Εθνο-ιατρικό Κέντρο) στην επίσημη ιστοσελίδα του για την πανδημία του κορονοϊού. Ένα σκίτσο προσβλητικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Τουλάχιστον εγώ έτσι το εξέλαβα και κοκκίνισα από ντροπή και οργή συνάμα. Την ίδια και περισσότερη, υποθέτω, που θα ένιωσαν και οι εκεί συμπατριώτες μας μόλις είδαν τη δημοσίευση (την οποία απέσυρε τελικά το γερμανικό υπουργείο), όπου παρουσιαζόταν η πατρίδα μας (μεταξύ εικονογραφημένων ανθρώπων οι οποίοι κρατούσαν από μια σημαία στο χέρι συμβολίζοντας τις χώρες τους) σαν ένα μικρό παιδί που κρατά απ’ το χέρι την κηδεμόνα του, την »μαμά» Τουρκία…
Όταν ηρέμησα κάπως, προσπάθησα να το ερμηνεύσω καλοπροαίρετα υπό την οπτική γωνία των Γερμανών, όπως μου την μετέφερε η εν λόγω φίλη. Είπα δηλαδή στον εαυτό μου καθησυχαστικά ότι η υποτιμημένη σκιτσογραφικά παρουσίαση της χώρας μας οφειλόταν πιθανόν στο μικρό μέγεθος (αναλογικά με την Τουρκία) του πληθυσμού που μιλούσε τη γλώσσα της.
Γιατί οι οδηγίες του σκίτσου αφορούσαν 16 γλώσσες ( αραβικά, βοσνιακά/κροατικά/σερβικά, κινεζικά, πολωνικά, ρουμανικά, ρωσικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, κουρδικά, παστούν, περσικά, ισπανικά, ελληνικά και τουρκικά).
Ωστόσο το θέμα που προέκυψε μόνο τυχαίο δεν ήταν, γιατί αποτελούσε ενδεικτικό παράδειγμα απ’ την μια της εντύπωσης που έχουν οι Γερμανοί για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις (τις οποίες προσομοιάζουν με συγγενικές πρώτου βαθμού) και, απ’ την άλλη, του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν συμμαχικά κράτη-μέλη της ΕΕ (όπως η Γερμανία) τη χώρα μας, σε σχέση με την Τουρκία.
Η τουρκική προπαγάνδα έδωσε τα ρέστα της στην υπόθεση της άσκησης “Γαλάζια Πατρίδα”! Παρουσίασε μια μεγάλη πράγματι διακλαδική άσκηση ως άμεση απειλή για την Ελλάδα. Προσπάθησε και μέχρι κάποιο σημείο κατάφερε να προκαλέσει ανησυχία στην ελληνική κοινή γνώμη. Η Άγκυρα “παίζει” καλά το θέμα των ψυχολογικών επιχειρήσεων κι όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο.
Ο Παναγιώτης Θεοδωρακίδης, Ταξίαρχος ε.α έχει τις γνώσεις για να εξηγήσει πως γίνονται αυτές οι επιχειρήσεις. Τις γνώσεις του τις απέκτησε στο καλύτερο… σχολείο: στο ΝΑΤΟ.
Ο επικεφαλής του slpress .gr Σταύρος Λυγερός, αναφερόμενος στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα με τις «ζώνες ασφαλείας» που η Τουρκία δημιουργεί ως νέο δεδομένο ισχύος και παρά το διεθνές δίκαιο σε βάρος των συνόρων μιας χώρας και που ενδέχεται να βρει κι άλλους μιμητές, εξήγησε γιατί το μεγάλο παζάρι μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν που σηματοδοτεί το πρωταγωνιστικό ρόλο της Ρωσίας και για τις άλλες χώρες της περιοχής, περιορίζει πλέον τις ΗΠΑ που είναι εκτός του πεδίου , σε απλά «γαβγίσματα».
Κατά τον Σταύρο Λυγερό, η Τουρκία όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο στην Βορειοανατολική Συρία, θα στραφεί με τις πάγιες απαιτήσεις και το ίδιο ύφος ισχύος και προς την Ελλάδα και την Κύπρο.
Αλλά, κατά στον Σταύρο Λυγερό, η Ελλάδα σε επίπεδο πολιτικής ελίτ είναι σε αφασία, «στρουθοκαμηλίζει» και χωρίς στρατηγική, αδυνατεί να αντιληφθεί πως ευρύτερες δυνάμεις θα ήθελαν εντελώς κυνικά για τα συμφέροντα τους είτε να μετατρέψουν την χώρα σε χώρο, είτε σε ενσωματωμένη χώρα στους ευρύτερους σχεδιασμούς, με την Τουρκία κάτι περισσότερο από περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.
Οι Τούρκοι και ιδιαίτερα ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια μας αποκαλύπτουν ευθέως τις προθέσεις και τους στόχους τους, φαίνεται όμως ότι κανείς από την δυτική πλευρά του Αιγαίου, παρά τα όσα συμβαίνουν, δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναγνώσει σωστά το ευρύτερο σχέδιο των Τούρκων με αποτέλεσμα να είμαστε μονίμως αιφνιδιασμένοι και να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα.
Ήταν πλήρως απογοητευτικές και ίσως κωμικές (αν δεν αφορούσαν την εθνική μας αξιοπρέπεια ) οι αντιδράσεις της Ελληνικής και της Κυπριακής κυβέρνησης όταν οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους αρμοδίους αν όντως οι Τούρκοι τρύπησαν την Κυπριακή ΑΟΖ (35 νμ μόλις από την Πάφο και 220 νμ από την κοντινότερη Τουρκική ακτή). Οι Ελληνικές αρχές και ενώ το τρυπάνι είχε φθάσει στα 3000 μ. , απαντούσαν «ναι, υπάρχουν κάποιες φήμες αλλά δεν ξέρουμε, ρωτήστε τους Κυπρίους», οι Κύπριοι στην ίδια ερώτηση έλεγαν «ναι, υπάρχουν φήμες αλλά δεν ξέρουμε θα πρέπει να το πει η Τουρκία».
Η φράση του Ερντογάν σε ομιλία του, πριν από λίγες μέρες «ΑΝ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΚΑΒΓΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΕΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΙ» αποκαλύπτει ξεκάθαρα τους στόχους, τις επιδιώξεις, το γεωπολιτικό σχέδιο και τελικά το όραμα των νέο-Οθωμανών (αλλά και οι Κεμαλιστές εκεί καταλήγουν) για την Τουρκία του μέλλοντος. Ο Ερντογάν ΔΕΝ έχει στόχο μόνο την ενέργεια, αυτή είναι ένα υποσύνολο των όσων οραματίζεται.
Το όραμά του είναι η Τουρκία να γίνει όχι μόνο μια περιφερειακή δύναμή αλλά και μια Μεγάλη Δύναμη παγκοσμίου εμβέλειας. Η ανάδυση της όμως σε τέτοιου είδους Δύναμη απαιτεί Ζωτικό Χώρο (όπως έχει περιγράψει ο θεωρητικός της Τουρκικής νέο-Οθωμανικής γεωπολιτικής Νταβούτογλου) και ο χώρος αυτός ΔΕΝ είναι χερσαίος αλλά ΘΑΛΑΣΣΙΟΣ (Γαλάζια Πατρίδα). Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι:
Πρώτον: Η υπεροχή και ο Έλεγχος επί των θαλασσίου χώρων Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου με την δημιουργία ισχυρής Ναυτικής Δύναμης.
Δεύτερον: Η αμφισβήτηση και τελικά αφαίρεση από την Ελλάδα της θαλάσσιας υπεροχής η οποία αποκτήθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους, την συνθήκη της Λωζάννης και την συνθήκη των Παρισίων.
Γιατί ένα «θερμό» επεισόδιο με την Τουρκία θα ήταν χρήσιμο σχεδόν σε άπαντες πλην φυσικά των δύο ελληνικών κρατών της Ελλάδας και της Κύπρου; Πολύ απλά επειδή ανεξαρτήτως αποτελέσματος και έκβασης αναγκαστικά όλα τα ζητήματα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου θα ετίθεντο στον βωμό των διαπραγματεύσεων και έπειτα αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν η πολυπόθητη εκμετάλλευση των σε όλους γνωστών ενεργειακών πόρων.
Για την Ελλάδα κάτι τέτοιο θα ήταν κακό; Εξαρτάται αν θα έχανε ή αν θα κέρδιζε στο επεισόδιο αυτό και επειδή συνήθως αυτός που κερδίζει είναι αυτός που ξεκινάει να κτυπάει πρώτος και επειδή τα επεισόδια αυτά διαρκούν λίγο πριν εμπλακούν οι διεθνείς παράγοντες για να απαιτήσουν έναρξη διαπραγματεύσεων, είναι πολύ πιθανό ότι η Ελλάδα δε θα προλάβαινε να κατακτήσει ένα θετικό αποτέλεσμα.
Το σίγουρο είναι ότι με την έλευση και την επιχειρησιακή λειτουργία των S-400 στην Τουρκία τα πράγματα θα γίνουν πολύ «σκούρα» για την Ελλάδα.
Όμως όπως είπαμε το «θερμό» επεισόδιο συμφέρει όλους τους υπόλοιπους για να «ξεβαλτώσει» η διαδικασία της ενεργειακής εκμετάλλευσης στην Α.Μεσόγειο.
Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται με ποιους θα κάνουν «business» είτε Τούρκοι είναι αυτοί είτε Έλληνες είτε… Κογκολέζοι είναι το ίδιο πράγμα. Θέλουν όμως να κάνουν δουλειά. Θέλουν να εξορύξουν άμεσα τους υδρογονάνθρακες σε Αιγαίο και Μεσόγειο διότι έχουν να ανταγωνιστούν τον ρωσικό Turkish Stream.
Η Τουρκία επιδιώκει και αυτή το «θερμό» επεισόδιο διότι νιώθει αρκετά δυνατή να το τελειώσει θετικά για αυτήν αν κτυπήσει πρώτη και δεδομένου του γεγονότος ότι η Ελλάδα έχει αποδυναμωθεί από τόσα χρόνια μνημονίων και άσκηση πολιτικών… «γειά σου» σε ότι αφορά θέματα γεωπολιτικής και στρατιωτικής ισχύος από τις ελληνικές κυβερνήσεις επί σειρά δεκαετιών.
Θεωρεί ότι το αποτέλεσμα θα αναγκάσει άπαντες να την αποδεχτούν ως κυρίαρχο του παιχνιδιού και ότι θα πρέπει μαζί της να κανονίσουν τα όποια «deal».
Είπαμε αν κερδίσουν…
Η Ρωσία δεν ενοχλείται καθόλου από ένα «θερμό» επεισόδιο για έναν πολύ απλό λόγο: Θα γίνει μεταξύ δύο χωρών του ΝΑΤΟ και όποιος χάσει θα νιώθει την πίκρα της προδοσίας από τις ΗΠΑ και συνεπώς θα είναι εύκολα προσεγγίσιμος από την Μόσχα.
Συν τοις άλλοι η Μόσχα θα εμφανιστεί και σαν «διαιτητής» σε μια τέτοια πιθανή σύγκρουση κάτι που δεν θα αρέσει καθόλου στους Αμερικανούς.
Το Ισραήλ από την άλλη θέλει έναν αγωγό για το αέριο του.
«East Med» θα τον λένε, ή θα περνάει διαμέσου Κύπρου και Τουρκίας, ή θα διέρχεται από την χαμένη… Ατλαντίδα ποσώς τους ενδιαφέρει. Αυτό που τους «καίει» είναι να κάνουν την δουλειά τους, βαρέθηκαν τις αέναες συζητήσεις και τις άνευ ουσίας, τριμερείς και… τετραμερείς.
Θέλουν έργο και το θέλουν τώρα.
Όσο για Γάλλους και Βρετανούς, οι Γάλλοι θέλουν την ησυχία τους και το μερίδιό τους για την ΤΟTAL και οι Άγγλοι να πάρουν τις δουλειές που δεν πήραν στην Κυπριακή Δημοκρατία από το… Ψευδοκράτος.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, περιοχή με κυριαρχία «υπό αμφισβήτηση» χαρακτήρισε ο Βρετανός υπουργός Ευρώπης σερ Άλαν Ντάνκαν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου μιλώντας στη Βουλή των Κοινοτήτων, λέγοντας ότι σε τέτοιες περιοχές δεν πρέπει να διεξάγονται γεωτρήσεις.
Μάλιστα το μπαράζ βρετανικών δηλώσεων συνεχίστηκε σύμφωνα με κυπριακά ΜΜΕ. Το Λονδίνο έφτασε στο σημείο να τονίζει πως «θα μπλοκάρει τις κυρώσεις της ΕΕ εναντίον της Τουρκίας»!
Και εδώ έρχονται και οι δηλώσεις για συμφωνίες «win-win» του Αμερικανού πρεσβευτή για τις οποίες του φταίνε κάποια ΜΜΕ που τις μετέδωσαν…
Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στο Σκοπιανό, αφού σε Ελλάδα, ΠΓΔΜ αλλά και Ευρώπη το ζήτημα βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας και μάλιστα τις επόμενες ημέρες αναμένεται να υπάρξουν και αποτελέσματα στο πεδίο των διαπραγματεύσεων.
Στα χέρια του Τσίπρα το Σύμφωνο Ελλάδας και ΠΓΔΜ
Όπως δημοσίευσε την Πέμπτη το iefimerida, στα χέρια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα βρίσκεται το προσχέδιο του συμφώνου το οποίο η Αθήνα θα προτείνει στα Σκόπια και θα αποτελέσει τη συνέχεια της Ενδιάμεσης Συμφωνίας για τις σχέσεις των δύο χωρών. Τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο είχε προσωπικά ο Νίκος Κοτζιάς, που τον τελευταίο καιρό έχει εντείνει τις διπλωματικές προσπάθειες και πιθανότατα σε λίγες ημέρες θα επισκεφτεί ξανά τα Σκόπια, φθάνοντας στο αεροδρόμιο που θα έχει πλέον μετονομασθεί από «Μέγας Αλέξανδρος».
Τσίπρας σε Μέρκελ: Βιώσιμη λύση με ονομασία erga omnes
Η συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο της Διεθνούς Διάσκεψης Υψηλού Επιπέδου για το Σαχέλ, που διεξάγεται, σήμερα, στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές η συζήτηση επικεντρώθηκε στα συμπεράσματα από την επίσκεψη του πρωθυπουργού της πΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η κ. Μέρκελ συνεχίζει να ενθαρρύνει την ηγεσία της πΓΔΜ στην κατεύθυνση για να βρεθεί λύση.
Στο περιθώριο της Άτυπης Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. ο κ. Τσίπρας συμμετέχει σε τετραμερή συνάντηση με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ.
Στις 15.00 ώρα Ελλάδας ο κ. Τσίπρας έχει προγραμματισμένη συνάντηση με την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και θέματα Ασφάλειας Φεντερίκα Μογκερίνι, ενώ εκκρεμεί συνάντηση με τον κ. Γιούνκερ. Και στις δύο συναντήσεις θα συζητήσει για την περιοδεία Γιούνκερ-Μογκερίνι τις επόμενες μέρες σε χώρες των Δυτικών Βαλκανίων. Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συζητήσει για το ονοματολογικό της πΓΔΜ και άλλα ζητήματα που αφορούν την περιοχή.
Αυτή η μνημονιακή “κολώνια” δεν θα πάει μακριά. ‘Οχι μόνο προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί στη χώρα τεράστια οικονομικο-κοινωνική καταστροφή, αναμφισβήτητα την μεγαλύτερη στη μεταπολεμική, καπιταλιστική Ευρώπη. Κινδυνεύει να τελειώσει με αίμα και ανείπωτη τραγωδία, όχι μόνο εσωτερικά αλλά και “εξωτερικά”.
Δεν μπορούμε να γίνουμε μάντεις προβλέποντας επακριβώς το μέλλον. Κινδυνεύουμε να χαρακτηρισθούμε “Κασσάνδρες”¨, αλλά, όπως στα ομηρικά χρόνια, έτσι και στη σημερινή Ελλάδα οι “Κασσάνδρες” συστηματικά επιβεβαιώνονται.
Υπάρχουν δύο τρόποι που μπορεί η οικονομικο-κοινωνική “δίνη θανάτου” να περάσει, σύντομα και άμεσα, στη γεωπολιτική σφαίρα (χωρίς καν να συζητήσουμε τις προσφυγικές ροές). Δύο τρόποι φαινομενικά αντίθετοι μεταξύ τους, στην πραγματικότητα συμπληρωματικοί και εναλλάξ χρησιμοποιήσιμοι.
Κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας
Ο πρώτος τρόπος είναι να συγκατατεθούν ελλαδικές και κυπριακές ηγεσίες σε παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, στερώντας τους Έλληνες της Κύπρου από το κράτος τους. Μόνο τέτοια λύση μπορεί να προκύψει από τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις και με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό Ελλάδας και Κύπρου. Τέτοια “λύση” θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για το σύνολο του ελληνισμού, θα δημιουργήσει, πρώτη φορά στην ιστορία, προϋποθέσεις “αναχώρησης” των Ελλήνων από την Κύπρο, καθιστώντας την Ελλάδα “όμηρο” των δυνάμεων που θα ελέγξουν το νησί, από τις οποίες και θα εξαρτάται η επιβίωση όσων απομείνουν. Θα βάλει την Τουρκία στην ΕΕ “από το παράθυρο” και τελικά και από την “πόρτα”, θα πλήξει ανεπανόρθωτα την ηθικο-ψυχολογική δυνατότητα του, ήδη βαριά πληγωμένου, ελληνικού λαού να υπερασπιστεί τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα και το κράτος του.
Η μονοήμερη επίσκεψη του Πούτιν στην Άγκυρα αποδείχθηκε ότι μόνο τυπική δεν ήταν. Η ανακοίνωση του Ρώσσου προέδρου πως το σχέδιο του «South Stream» ναυαγεί ολοκληρωτικά, σηματοδοτεί και μια στροφή της πολιτικής της Μόσχας προς την Δυτική Ευρώπη.
Η Ρωσία, καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης από τον Πούτιν, ευελπιστούσε ότι εντέλει θα μπορούσε να αποκτήσει με την Ευρωπαϊκή Ένωση προνομιακές σχέσεις. Ήλπιζε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα οδηγούνταν, λόγω των οικονομικών τους αναγκών, σε χειραφέτηση από την επιρροή των ΗΠΑ. Και πράγματι, με βασικό όπλο την ενέργεια η Ρωσσία κέρδισε σημαντικά ερείσματα. Στην πραγματικότητα, όμως, υπολόγισαν λάθος. Η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να διατηρεί επί της Γερμανίας, αλλά και των περισσότερων κρατών μελών της ΕΕ, τον έλεγχο στις στρατηγικές τους επιλογές. Και αυτό το κατορθώνουν, πρωτίστως, μέσω της ταύτισης ποικίλων συμφερόντων με τις οικονομικές και πολιτικές τους ελίτ. Η διασύνδεσή τους είναι τόσο στενή που η πέρα από το επιτρεπτό απόκλιση προκαλεί ζημία για τις ίδιες. Αλλά και στην περίπτωση που εκδηλωθούν διαθέσεις αυτονόμησης, πάλι ελεγχόμενοι «εσωτερικοί μηχανισμοί» επαναφέρουν την «τάξη» -η Ελλάδα είχε ανάλογη πρόσφατη εμπειρία. Βέβαια, πάντα υπάρχει και το τελευταίο χαρτί: όταν η Ρωσία αύξησε τη δραστηριότητά της ως προς την ενεργειακή της διείσδυση προς την Ευρώπη, που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ήλθε και η ώρα του πολέμου –στην Ουκρανία.
Δεν θα κουραστούμε να γράφουμε ότι στην Θράκη η Τουρκία δουλεύει εδώ και δεκαετίες μεθοδικά για να “καταλάβει” και να ελέγξει την περιοχή. Ο καλύτερος σύμμαχός της όλα αυτά τα χρόνια είναι η παρακμή του πολιτικού μας προσωπικού . Το οποίο για να κερδίσει μερικά ψηφαλάκια παραπάνω δεν δίστασε να “χορεύει” στους ρυθμούς που το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής ήθελε. “Αρκεί να σ΄ έβλεπαν να μπαίνεις στο τουρκικό προξενείο κι έβγαινες βουλευτής”, έχει πει ο για πολλά χρόνια βουλευτής Ξάνθης και αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Σγουρίδης.
Κανένας από τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο δεν συγκινήθηκε. Και η “κυβερνώσα αριστερά” που πιθανόν να αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας παραμένει προσκολλημένη σε “τσιτάτα” και εμμονές άλλων εποχών. Σ΄ όλα αυτά προσθέστε και τις επί της ουσίας αντεθνικές πρακτικές που ακολουθεί η δήθεν αντισυστημική Χρυσή Αυγή στην περιοχή και προετοιμαστείτε για τα χειρότερα!
Αυτό που εντυπωσιάζει αλλά και προβληματίζει είναι ότι όλα αυτά δεν είναι …μυστικά. Είναι γνωστά στους καρεκλοκένταυρους των Αθηνών. Και η αδιαφορία τους να ενεργοποιηθούν είναι πλέον ύποπτη.
Αφιερωμένη σ΄ όλους αυτούς η ομιλία του υιού του Αχμέτ Σαδίκ στην Κομοτηνή. Ομιλία που έκανε στο μνημόσυνο του πατέρα του . Η μεταφρασή της ,γιατί μίλησε στα τουρκικά έγινε από τα tourkikanea.gr.
Ο Λεβέντ Σαδίκ λέει αυτά που στην Αθήνα παριστάνουν ότι δεν ακούν. Ότι “οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης είναι η μεγαλύτερη μειονότητα παγκοσμίως”. Δεν το λέει τυχαία. Αφήνει και υποννοούμενα ότι το τροχαίο στο οποίο ο πατέρας του έχασε τη ζωή του “ήταν ύποπτο”.
Επίθεση και κατάληψη 250 περίπου ελληνικών ραδιοφωνικών συχνοτήτων έχουν κάνει τουρκικοί κρατικοί και ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, καλύπτοντας σαν ομπρέλα τον Έβρο, τα νησιά του Αιγαίου και τη μισή Κρήτη.
Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Το θέμα αποκάλυψε την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα «Real News».
Οι Τούρκοι άρπαξαν την ευκαιρία να απλώσουν τα ραδιόφωνά τους σε μεγάλες ελληνικές περιοχές, την ίδια μέρα σχεδόν που η κυβέρνηση Σαμαρά έκλεισε την ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013, με παράλληλο κλείσιμο των ραδιοφωνικών πομπών 270 περιφερειακών σταθμών.
Αμέσως οι Τούρκοι έστησαν ισχυρούς ραδιοφωνικούς πομπούς στα δυτικά τους παράλια, αναγκάζοντας έτσι Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, Έβρο και τη δυτική Κρήτη να ακούνε όλους τους δικούς τους ραδιοσταθμούς, που συχνά καλύπτουν και τις συχνότητες των ελληνικών σταθμών που λειτουργούν σήμερα.
Στη Σμύρνη εγκατέστησαν πομπό 50 kw που τους επιτρέπει να στέλνουν το σήμα τους μέχρι και το Σούνιο.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2013, τότε που έκλεισε η ΕΡΤ, υπήρχαν τουλάχιστον 400 συχνότητες για τα ελληνικά ραδιόφωνα, οι οποίες αποτελούν και περιουσία του ελληνικού λαού. Σήμερα, από αυτές μόνο οι 130 χρησιμοποιούνται από τη ΝΕΡΙΤ και οι υπόλοιπες είναι κλειστές. Έτσι βρήκαν ανοιχτό το δρόμο οι Τούρκοι, για να καταλάβουν ετσιθελικά τις συχνότητες αυτές.
Το θέμα ήρθε χθες στη βουλή, με ερώτηση που κατέθεσε ο ανεξάρτητος βουλευτής κ. Βασίλης Καπερνάρος, ο οποίος κατήγγειλε ότι η αδράνεια και η ανικανότητα της κυβέρνησης έχει επιτρέψει στους Τούρκους να καταλάβουν ελληνικές ραδιοσυχνότητες, που δεσπόζουν πλέον στο Αιγαίο.
Η απάντηση της αρμόδιας υφυπουργού κ. Σοφίας Βούλτεψη προκάλεσε σάλο στη Βουλή, όταν δικαιολόγησε αυτή την κυβερνητική αδράνεια με τους… φυσικούς μηχανισμούς διάδοσης των ραδιοκυμάτων. Συγκεκριμένα είπε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται σε μικρή απόσταση, τα ραδιοκύματα δεν εμποδίζονται από κάποιο μεγάλο φυσικό εμπόδιο και επομένως οι παρεμβολές γίνονταν και θα γίνονται. Δεν εξήγησε όμως η κ. Βούλτεψη γιατί αυτή η επικάλυψη των ελληνικών συχνοτήτων από τους Τούρκους δεν γινόταν πριν κλείσει η κυβέρνηση τους πομπούς της ΕΡΤ σε 270 περιφέρειες. Και κατέληξε ότι το θέμα είναι περισσότερο τεχνικό παρά πολιτικό και θέμα εξωτερικής πολιτικής. Φυσικά η απάντηση της Βούλτεψη προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στη Βουλή με τον κ. Καπερνάρο να μιλάει για κυβερνητική ανικανότητα και ένα ακόμα εθνικό έγκλημα.
To θράσος των Τούρκων δεν έχει όρια καθώς σκοπέυουν να στείλουν στην Αθήνα τουρκική επιτροπή με το όνομα του χασάπη των χριστιανικών πληθυσμών στην Μικρά Ασία » Επιτροπή Ταλαάτ Πασά» για να «απαιτήσουν» την διαγραφή της διάταξης του «αντιρατσιστικού» νόμου που κάνει λόγο για τιμωρία όσων αμφισβητούν τις γενοκτονίες που αναγνωρίστηκαν από την ελληνική Βουλή, γιατί όπως λένε οι γενοκτονίες των ελληνικών πληθυσμών, των Αμενίων, και των Ασσυρίων Ορθοδόξων ήταν «παραμύθια».
Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Aydınlık, (17/9), μια τουρκική επιτροπή με το προκλητικό όνομα, «Επιτροπή Ταλαάτ Πασά», δηλαδή του αρχιγενοκτόνου των Αρμενίων και των χριστιανών της Μικράς Ασίας, πρόκειται να έρθει στην ελληνική πρωτεύουσα για να κάνει παρέμβαση σχετικά με το προσφάτως ψηφισθέν «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο.
Ο πρόεδρος της επιτροπής αυτής, αντιστράτηγος εν αποστρατεία, İsmail Hakki Pekin, σε συνέντευξη που έδωσε την τουρκική πρωτεύουσα, ανήγγειλε ότι η επιτροπή θα πάει στην Ελλάδα για να… απαιτήσει από την ελληνική πλευρά να αφαιρέσει τα «ψεύδη» περί τουρκικών γενοκτονιών όπως υπαινίσσεται το νομοσχέδιο.
Δηλαδή ο θρασύτατος αυτός κύριος θα έρθει να μας πει πως να γράψουμε την ιστορίας μας για να βολεύεται ο ίδιος και οι ομόφυλοί του. Φυσικά δεν δρα μόνος του έχει την πλήρη υποστήριξη στα «σιγανά» του τουρκικού κράτους και της ΜΙΤ . Ο İsmail Hakki Pekin, ήταν σαφής στην συνέντευξη τύπου που έδωσε στην Άγκυρα, δηλώνοντας πως απορρίπτει την διάταξη του ελληνικού νομοσχεδίου για ποινικοποίηση της άρνησης της αποδοχής ότι έγινε γενοκτονία στην Μικρά Ασία και για τον λόγο αυτό, θα πάνε στην Ελλάδα να υποβάλουν τους όρους τους.
Μια ομιλία που αξίζει να διαβαστεί και να καταγραφεί βιβλιογραφικά είναι αυτή του πρ. υπουργού Εθνικής Αμυνας κι τ. αρχηγού ΓΕΣ Φραγκούλη Φράγκου που παρουσιάστηκε σε μεγαλειώδη εκδήλωση για την Θράκη στο Βελλίδειο Θεσσαλονίκης.
«Κανείς από όλους εμάς τους ομιλητές της Ημερίδας «Παρελθόν – Παρόν και μέλλον της Ελληνικής Θράκης» δεν θα ήθελε τον χαρακτηρισμό του «Ελληναρά», που μόνο για σήμερα αποφάσισε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία, να αυτοπροβληθεί.Το θέμα μας είναι το ΧΘΕΣ, το ΣΗΜΕΡΑ, και το ΜΕΛΛΟΝ της ΘΡΑΚΗΣ ΜΑΣ. Δεν θα σταθώ στους χειρισμούς της Τουρκίας σε γενικότερο επίπεδο, όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις της με την Ελλάδα, καθώς και στις επιβουλές που εκτοξεύει, όσον αφορά τη Θράκη, ένα τρανταχτό παράδειγμα πέραν της ΑΟΖ το τελευταίο διάστημα είναι και η συνεχής αμφισβήτηση της ΖΟΥΡΑΦΑΣ (Λαδόξερας) στη Σαμοθράκη, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζει η Άγκυρα τα 6 ν.μ. των χωρικών μας υδάτων πέραν αυτής. Η ανάμειξη της όμως στις Ευρώεκλογές μέσω του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής αποτελεί πρόκληση και έγινε υπέρ του κόμματος των τουρκοφώνων του Κ.Ι.Ε.Φ. (Κόμμα Ισότητας Ελευθερίας και Φιλίας) και όχι D.Ε.Β., όπως το προβάλουν και τα υψηλά ποσοστά στο Νομό Ροδόπης 41,68 % (25.857 ψήφοι) και 25,87 % (15.300 ψήφοι) στην Ξάνθη. (Επικράτεια 0,75 % 42.617 ψήφοι, Ρόδος-Κω 15 ψήφοι).
Είναι πρόδηλο ότι είναι επιβεβλημένο να συνεγείρουν Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δηλαδή ανεξαρτήτως κόμματος να αλλάξουν πολιτική, διότι συναγωνίζονται σε λάθη χειρισμούς στο βωμό της ψηφοθηρίας προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη από τους ψηφοφόρους της μουσουλμανικής κοινότητας αδιαφορώντας για το εθνικό συμφέρον. Αλλά φευ αδυνατούν να αντιληφθούν τα αυτονόητα και επί δεκαετίες παίζουν το παιχνίδι της Άγκυρας και αδιαφόρησαν για Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριους και Τενέδιους χωρίς να λάβουν μέτρα για να αποτρέψουν την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας και ουδέποτε απαίτησαν να επιβάλουν την αρχή της αμοιβαιότητας σε σχέση με τη μουσουλμανική μειονότητα.
Με αφορμή το ζήτημα που δημιουργήθηκε με την παρουσίαση του βιβλίου «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν» του Μουράτ Καραγιλάν που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Ινφογνώμων, στις 28 Νοεμβρίου 2012.
Θυμίζουμε ότι ο εκδότης (Σάββας Καλεντερίδης), τακτικός συνεργάτης της «δημοκρατίας» και γνωστός στο πανελλήνιο από την ευδόκιμο υπηρεσία του στην ΕΥΠ και την ηρωική προσπάθειά του να σώσει τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν από την ΜΙΤ, είχε λάβει άδεια για την παρουσίαση του βιβλίου στο Πολεμικό Μουσείο.
Ο συγγραφέας του έργου Μουράτ Καραγιλάν διατέλεσε μέλος της ηγετικής ομάδας του ΡΚΚ, ήταν συντοπίτης και συναγωνιστής του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν και γνωρίζει όσο λίγοι το προσκήνιο και το παρασκήνιο του τιτάνιου αγώνα των Κούρδων για την ελευθερία.
Η τουρκική κυβέρνηση, ενοχλήθηκε από το γεγονός της κυκλοφορίας του βιβλίου και από τη σημειολογία της συμμετοχής στην παρουσίασή του Ελλήνων διπλωματών, στρατιωτικών και πανεπιστημιακών καθηγητών σ’ έναν χώρο όπως το Πολεμικό Μουσείο. Διά της διπλωματικής οδού, λοιπόν, ασκήθηκαν πιέσεις ώστε να αναβληθεί η εκδήλωση και διατυπώθηκαν φιλικές παραινέσεις προς το Eλληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο… συνεμορφώθη ταχέως προς τας υποδείξεις της γείτονος…!!!
Ο διασυρμός της πολιτικής τάξης της χώρας και η επίσημη παραδοχή της υπαγωγής μας στη δικαιοδοσία της Άγκυρας αποφεύχθηκαν με την παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος όταν ενημερώθηκε για το ζήτημα που είχε προκύψει, έδωσε εντολή αρμοδίως να προχωρήσουν κανονικά και να αγνοήσουν τους «κακούς μας γείτονες».
Η παρουσίαση έγινε τελικά και με μεγάλη επιτυχία στο Πολεμικό Μουσείο.
Παρακολουθήστε την εκπομπή του OnAlert, έχοντας πάντα υπ’ όψιν σας ότι η εκπομπή μεταδόθηκε το 2012…
Νέο ανθελληνικό παραλήρημα Έλληνα καθηγητή σε… τουρκική εφημερίδα
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ο γνωστός Έλληνας καθηγητής που αρθρογραφεί σε τουρκική εφημερίδα, «ξαναχτύπησε» πάλι με ένα καινούργιο ανθελληνικό άρθρο προφέροντας για άλλη μια φορά το έδαφος στην γειτονική χώρα να μας προσάπτει κατηγορίες σε πολλά επίπεδα για τον «μεγαλοϊδεατισμό» μας και το εθνικιστικό μας πνεύμα. Ποιοι ; Οι Τούρκοι του νοεοθωμανικού επεκτατισμού! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο καθηγητής αυτός είναι μέλος ενός από τα πιο γνωστά ελληνικά κέντρα στρατηγικών ερευνών, που έχουν χρηματοδοτηθεί πλουσιοπάροχα από τον κρατικό κορβανά για να ξευτιλίζουν την χώρα μας διεθνώς.
Μιλάμε για τον κ. Ιωάννη Γρηγοριάδη, που αυτή την φορά παίρνοντας αφορμή την υπόθεση των αρχαιολογικών ευρημάτων στην Αμφιπόλη και τις ανασκαφές που βρίσκονται σε εξέλιξη, εξαπολύει επίθεση κατά των Ελλήνων στην τουρκική εφημερίδα, Taraf, με την κατηγορία ότι στην Ελλάδα επιδιώκουν σε μόνιμη βάση να εκμεταλλεύονται τις αρχαιολογικές έρευνες και τα αρχαιολογικά ευρήματα για… εθνικιστικούς σκοπούς.
Mε ένα χαρακτηριστικό άρθρο με τον τίτλο στα τουρκικά, «Arkeoloji ve siyaset», δηλαδή, «Αρχαιολογία και Πολιτική», εξαπολύει επίθεση κατά της έμμονης, όπως αναφέρει, συνήθειας των Ελλήνων να πολιτικοποιούν τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύπτουν κατά καιρούς, για καθαρά… πατριωτικούς και εθνικιστικούς σκοπούς.
Μάλιστα ούτε λίγο ούτε πολύ, κατηγορεί ανοιχτά την ελληνική κοινή γνώμη ότι συμπεριφέρεται… «παρανοϊκά», (çılgınlığına), εξ’ αιτίας των νέων αρχαιολογικών ανακαλύψεων στην Αμφίπολη και ότι οι Έλληνες έχουν τρελαθεί και δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο παρά με τις ανασκαφές στον αρχαίο αυτό τάφο, «εκστασιαζόμενοι» με την όλη ιστορία που στην ουσία τροφοδοτεί τα εθνικιστικά τους «κόμπλεξ».
Στο άρθρο μας της Παρασκευής (σ.σ.: α’ μέρος) αναφερθήκαμε στο δυσεπίλυτο πρόβλημα της διαχείρισης του γεωπολιτικού θησαυρού που συνιστά ο ελληνικός χώρος, μια διαχείριση που σε επίπεδο σχεδιασμού και κυρίως εφαρμογής ανήκει παραδοσιακά στο υπουργείο Εξωτερικών.
Στο προηγούμενο σημείωμά μας καταλήξαμε ότι ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της Ελλάδος προς τη Δύση, ιδιαίτερα μετά την είσοδο της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, περιόρισε δραματικά το πεδίο ανεξάρτητης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, ενώ, όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, η Ελλάδα ήταν ο μεγάλος χαμένος, αφού η Τουρκία λόγω θέσης και μεγέθους ήταν πιο χρήσιμη για τις ΗΠΑ στο μεγάλο ζητούμενο της Δύσης (έως το 1990), που ήταν η αντιμετώπιση της κομμουνιστικής απειλής.
Ένα θέμα που αξίζει ιδιαίτερης μελέτης και προσοχής είναι πώς διαχειρίστηκε συγκριτικά με την Άγκυρα η Αθήνα -και εννοούμε τις κυβερνήσεις ως σύνολο αλλά και το υπουργείο Εξωτερικών- τη σχέση της Ελλάδας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Τραγική στιγμή για τα συμφέροντα της χώρας μας και για τον έλεγχο του Αιγαίου αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος, το 1974, να αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με τη δικαιολογία ότι «το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του».
H άσκηση εξωτερικής πολιτικής στην Ελλάδα είναι ίσως ένα από τα δυσκολότερα πράγματα, γι’ αυτό θα πρέπει πάντα οι κυβερνήσεις να επιλέγουν με μεγάλη υπευθυνότητα τους διπλωμάτες και το λοιπό προσωπικό που θα υπηρετήσει έναν τόσο ευαίσθητο και κρίσιμο τομέα, όπως αυτός της εξωτερικής πολιτικής μας. Φυσικά, ανάλογη ευαισθησία και υπευθυνότητα θα πρέπει να επιδεικνύουν και οι εκάστοτε πρωθυπουργοί, όταν επιλέγουν υπουργούς και υφυπουργούς για το νευραλγικό πόστο του υπουργείου Εξωτερικών.
Όσον αφορά τους τελευταίους, την τελευταία δεκαετία πέρασαν από το ΥΠ.ΕΞ. τυχάρπαστοι και τυχάρπαστες, που λεηλάτησαν τα απόρρητα κονδύλια, εξυπηρέτησαν συγγενείς και φίλους με κάθε τρόπο, επιφέροντας μεγάλο πλήγμα και καταστρέφοντας το πολιτικοδιπλωματικό κεφάλαιο το οποίο συσσώρευσε στο πολύπαθο αυτό υπουργείο ο ευπατρίδης «Νέστωρ» της ελληνικής διπλωματίας, πρέσβης ε.τ. Πέτρος Μολυβιάτης.
Για τη λεηλασία που έλαβε χώρα στους οικονομικούς πόρους του ΥΠ.ΕΞ. είναι σε εξέλιξη δικαστική διαδικασία, στην οποία εμπλέκονται και υπηρεσιακοί παράγοντες (πρέσβεις), δίχως τη σύμπραξη των οποίων δεν είναι δυνατόν να γίνουν τα εγκλήματα που έκαναν οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους τα προηγούμενα χρόνια.
Η είδηση είχε πριν από μερικές εβδομάδες περάσει στα ψιλά. Ο αδελφός του νεοεκλεγέντος Δημάρχου Κιέβου και θερμού υποστηρικτή του «προέδρου» της Ουκρανίας Ποροσένκο, ο Βλαντίμιρ Κλιτσκό, επίσης πυγμάχος, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος.
Όμως οι μοναχοί αρνήθηκαν τότε να του επιτρέψουν να κοινωνήσει και το γεγονός αυτό ήταν μια πρώτη «διεθνής καταδικαστική αντίδραση» για το καθεστώς του Κιέβου, που καλόμαθε να υποστηρίζεται από τη Δύση, ΕΕ και ΗΠΑ, ακόμη κι όταν αποφασίζει και υλοποιεί πρωτοφανή εγκλήματα.
Η «διεθνής κοινή γνώμη» και μαζί της οι «διεθνείς οργανισμοί» έχουν την τάση να ξεχνούν γρήγορα όσα δυσάρεστα θέματα δεν εξυπηρετούν τις τρέχουσες σκοπιμότητες, που στην περίπτωσή μας είναι μία και μόνη: να εδραιωθεί πάση θυσία το εγκληματικό καθεστώς του Κιέβου. Κι ας έχει ήδη χρεωθεί την πρόσληψη ελεύθερων σκοπευτών, που σκότωναν αδιακρίτως υποστηρικτές και αντιπάλους του Γιανουκόβιτς για να σκορπίσουν το χάος, την πυρπόληση του Μεγάρου των Συνδικάτων στην Οδησσό και τους εκατό ή περισσότερους καμένους ζωντανούς, εκατοντάδες δολοφονίες αμάχων, δημοσιογράφων και πολλά άλλα τερατώδη, όπως η χρήση βομβών φωσφόρου κ.ο.κ. Κι ας υπόσχονται άπαντες ότι θα εγγυηθούν τη «διεθνή αμερόληπτη διερεύνηση» κλπ. Όσο είδατε εσείς διεθνή έρευνα για τους ελεύθερους σκοπευτές ή για την Οδησσό, που υποτίθεται ότι συζητείτο με την ΕΕ, άλλο τόσο κι εμείς…
Αλλά ας επιστρέψουμε στους μοναχούς του Αγίου Όρους, σε ορισμένους εκ των οποίων είχαμε απευθυνθεί προ μερικών εβδομάδων με το ερώτημα περί Κλιτσκό και περί της φημολογίας ότι θα επισκεφθεί τον Άθω ως και ο νεοεκλεγείς «πρόεδρος» Ποροσένκο. Μιμούμενος προφανώς τη συνήθεια του προκατόχου του (και εξαφανισμένου μέσα στη ντροπή…) Γιανουκόβιτς να τον επισκέπτεται.
«Ό, τι έγινε με τον Κλιτσκό, θα γίνει και με τον Ποροσένκο. Δεν μπορείς να χύνεις το αίμα συνανθρώπων σου και μάλιστα αδελφών σου και να τύχεις οποιασδήποτε κοινωνίας αν δεν μετανιώσεις ειλικρινά. Το ίδιο θα του πουν σε όποιο μοναστήρι κι αν πάνε», μας είπε τότε ο βασικός συνομιλητής μας, γνωστός και εξέχων μοναχός, το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτουμε, γιατί δεν έχουμε κάποια σχετική εξουσιοδότηση.
Η Άγκυρα, με το έγγραφο που κατέθεσε στο Συμβούλιο Σύνδεσης της Ε.Ε. με την Τουρκία και παρέδωσε στον ίδιο τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ε. Βενιζέλο ζητάει από τη χώρα μας να παραιτηθεί επισήμως από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, καλεί την Ε.Ε. να αναγνωρίσει την «τουρκική» μειονότητα στη Δυτική Θράκη και καταγγέλλει ως «μονομερείς» τις ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της.
Είναι ακριβώς το ίδιο έγγραφο στο οποίο η Άγκυρα χαρακτηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα», κάτι που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της Ευρωβουλευτή Ελένης Θεοχάρους και το ξεμπρόστιασμα του κ. Βενιζέλου που αντιμετώπισε την πρόκληση αυτή με πρωτοφανή απάθεια και ενδοτικότητα.
Η κ. Θεοχάρους προφανώς και γνώριζε όλες τις λεπτομέρειες της τουρκικής πρόκλησης που «κατάπιε» ο κ. Βενιζέλος, αφού ήταν από τους πρώτους ως προεδρεύων του Συμβουλίου που έλαβε στα χέρια του το τουρκικό μανιφέστο.
Για το λόγο αυτό ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών επιχείρησε να την φιμώσει, φθάνοντας στο σημείο να προχωρήσει και σε ρηματική διακοίνωση εναντίον της Κύπρου, κατά της κ. Θεοχάρους και επί της ουσίας σε βάρος του Ελληνισμού, αφού κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ.
O Aχμέτ Νταβούτογλου, που αγκαλιάζει τους μουσουλμάνους της Μυανμάρ, στα πλαίσια του δόγματος που ήθελε την Τουρκία παγκόσμια δύναμη, ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου
Όταν κυκλοφορήθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό Βάθος: Η διεθνής θέση της Τουρκίας» το 2001, από τις Εκδόσεις Κιουρέ (Küre Yayınları), μας το έστειλαν αμέσως φίλοι, που ευτυχώς διατηρούμε ακόμα στην Κωνσταντινούπολη και όχι μόνο, γιατί, κατά την άποψή τους, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αναρωτιέται άραγε κανείς γιατί το Αιγαίο και η Θράκη είναι οι μόνοι τομείς που δείχνει να έχει επιτυχία η κατά τα άλλα αλλοπρόσαλλη τουρκική εξωτερική πολιτική;
Όντως, διαβάζοντας το βιβλίο διαπιστώσαμε ότι κάτι καινούργιο έρχεται στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Μια νέα ιστορική μόχλευση, μετά από ογδόντα χρόνια κεμαλικής μονοκαλλιέργειας, μια περίοδος στην οποία δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου αναφορές στο οθωμανικό παρελθόν της Τουρκίας, λες και όλα ξεκινούσαν το 1919, τότε που ξεκίνησε ο Μουσταφά Κεμάλ τον «απελευθερωτικό» του αγώνα και την οικοδόμηση της νέας Τουρκίας.
Ο Αχμέτ Ναταβούτογλου, ένας καθηγητής πανεπιστημίου με αμφιλεγόμενες σπουδές και ακαδημαϊκή παρουσία μόνο σε πανεπιστήμια μουσουλμανικών χωρών, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου συγκροτούσε τη θεωρία του Νεοοθωμανισμού, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας από το 2003 και εντεύθεν, που ανέλαβε σύμβουλος του πρωθυπουργού Ερντογάν και από το 2009 υπουργός εξωτερικών.
Ένα έμπειρο μάτι, διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, αντιλαμβανόταν ότι η νέα αυτή θεωρία ήταν στην ουσία μια οθωμανική οπτική ολόκληρης της ανθρωπότητας, την οποία όμως δεν θα μπορούσε να επιβάλλει με κανέναν τρόπο η σύγχρονη Τουρκία όχι μόνο στη διεθνή κοινότητα αλλά ούτε καν στις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κι αυτό για έναν απλούστατο λόγο, τον οποίο δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ένας νους που θεωρεί ότι το Ισλάμ, επειδή είναι η νεώτερη άρα είναι και η καλύτερη μονοθεϊστική θρησκεία στον κόσμο και άρα η επέλαση των οθωμανικών ορδών, δεν υποδούλωσαν αλλά απελευθέρωσαν και λύτρωσαν τα παραστρατημένα έθνη, που στέναζαν κάτω από τις παλιές θρησκείες.
![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας 
Πρόσφατα σχόλια