Η γερμανική διαμεσολάβηση είναι ύποπτη: Η ακτινογραφία των σχέσεων Γερμανίας-Τουρκίας

 

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ

Τι πρέπει να γνωρίζει η Ελλάδα για τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Γερμανία με τα πολλά και σύνθετα παρεπόμενα;

Η Τουρκία, έως την ώρα που γράφεται το κείμενο, φαίνεται ότι έχει περιέλθει στην ίδια αμηχανία στην οποία ήλθε και στον Έβρο. Δεν περίμενε η αντίδραση της Ελλάδας να είναι τόσο αποφασιστική και σχεδιασμένη.

Ο Ερντογάν δεν είναι μόνο ένας απολυταρχικός ηγέτης. Ηγείται μιας χώρας της οποίας παραδοσιακά, η εσωτερική πολιτική της εξαρτάται από την αντίστοιχη εξωτερική. Το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας δεν αντέχει ήττες εθνικές. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, κάτι που μαρτυρά και το ότι έπαιξε το χαρτί της βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας παρόλο που 15 μήνες πριν είχε δηλώσει ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας.

Η Τουρκία έχει μπει στην ώρα της μεγάλης απόφασης. Θα ρισκάρει στην κατάσταση που είναι η οικονομία της και η πολιτική κατρακύλα του Ερντογάν; Θα επισημοποιήσει το άνοιγμα του πιο δύσκολου μετώπου από όσα έως τώρα έχει ανοίξει;

Μάλλον την Τουρκία τη βολεύει ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και μέχρι τότε, η διατήρηση μιας παγωμένης σύγκρουσης στο Αιγαίο. Ένα τραπέζι που αν δεν είναι διμερές, ας είναι ένα τραπέζι πολυμερές που όμως θα είναι ευμενώς ουδέτερο για εκείνη. Αυτό επιδιώκει η Τουρκία και το αντίθετο πρέπει να επιδιώκουμε εμείς.

Η Γερμανία φαίνεται μέσα από τη Bild ότι διαφημίζει τις ”καλές υπηρεσίες” που παρέχει. Παρόλα αυτά, οφείλουμε τις κρίσιμες ώρες αυτές να είμαστε δύο και τρεις φορές σκεπτικοί για τη γερμανική διαμεσολάβηση. Τι πρέπει να γνωρίζει η Ελλάδα για τις σχέσεις Τουρκίας – Γερμανίας οι οποίες έχουν πολλά και σύνθετα παρεπόμενα;

Η γερμανική πολιτική έναντι της Ελλάδας με αφορμή ένα σκίτσο…

Από: Antinews.gr

Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν το είδα. Κι όμως η απόδειξη ήταν μπροστά μου!.. Μια καλή φίλη μού κοινοποίησε μέσω facebook, απ’ τη Γερμανία όπου διαμένει, το έγχρωμο σκίτσο που ανάρτησε το εκεί υπουργείο Υγείας (σε συνεργασία με το Εθνο-ιατρικό Κέντρο) στην επίσημη ιστοσελίδα του για την πανδημία του κορονοϊού. Ένα σκίτσο προσβλητικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Τουλάχιστον εγώ έτσι το εξέλαβα και κοκκίνισα από ντροπή και οργή συνάμα. Την ίδια και περισσότερη, υποθέτω, που θα ένιωσαν και οι εκεί συμπατριώτες μας μόλις είδαν τη δημοσίευση (την οποία απέσυρε τελικά το γερμανικό υπουργείο), όπου παρουσιαζόταν η πατρίδα μας (μεταξύ εικονογραφημένων ανθρώπων οι οποίοι κρατούσαν από μια σημαία στο χέρι συμβολίζοντας τις χώρες τους) σαν ένα μικρό παιδί που κρατά απ’ το χέρι την κηδεμόνα του, την »μαμά» Τουρκία…

Όταν ηρέμησα κάπως, προσπάθησα να το ερμηνεύσω καλοπροαίρετα υπό την οπτική γωνία των Γερμανών, όπως μου την μετέφερε η εν λόγω φίλη. Είπα δηλαδή στον εαυτό μου καθησυχαστικά ότι η υποτιμημένη σκιτσογραφικά παρουσίαση της χώρας μας οφειλόταν πιθανόν στο μικρό μέγεθος (αναλογικά με την Τουρκία) του πληθυσμού που μιλούσε τη γλώσσα της.

Γιατί οι οδηγίες του σκίτσου αφορούσαν 16 γλώσσες ( αραβικά, βοσνιακά/κροατικά/σερβικά, κινεζικά, πολωνικά, ρουμανικά, ρωσικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, κουρδικά, παστούν, περσικά, ισπανικά, ελληνικά και τουρκικά).

Ωστόσο το θέμα που προέκυψε μόνο τυχαίο δεν ήταν, γιατί αποτελούσε ενδεικτικό παράδειγμα απ’ την μια της εντύπωσης που έχουν οι Γερμανοί για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις (τις οποίες προσομοιάζουν με συγγενικές πρώτου βαθμού) και, απ’ την άλλη, του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν συμμαχικά κράτη-μέλη της ΕΕ (όπως η Γερμανία) τη χώρα μας, σε σχέση με την Τουρκία.

Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων!

Από Freepen.gr

Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων. Στο «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία!

Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα “Παραπολιτικά”. Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου, ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία , είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο τον Β’ , να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει την διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.

Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθιση , με την Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή.

Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ τον Μάρτιο που μας πέρασε στην Άγκυρα, όπου η γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαική προοτπική της χώρας.

 Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας

Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα , που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε σε συνάντηση που είχε με τον τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωνε με νόημα : «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση”, αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου».

Η έρευνα από ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις. Τον περασμένο Απρίλιο εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες, έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή τούρκων μηχανικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στα πλαίσια του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ένεργεια τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα».