Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι κάτι που συζητείται πολύ τελευταία, με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να παραδέχεται στη συνέντευξή του ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι πιθανό εάν χρειαστεί. Ας δούμε τι προβλέπεται από το Σύνταγμα και τον εφαρμοστικό νόμο.
Πότε διενεργείται δημοψήφισμα
To δημοψήφισμα είναι μορφή άμεσης δημοκρατίας. Διενεργείται, κυρίως, με πρωτοβουλία των οργάνων της πολιτείας ή και ομάδας πολιτών (υπό προϋποθέσεις). Δίνεται η δυνατότητα στο εκλογικό σώμα να εγκρίνει ή να απορρίψει ένα ζήτημα μείζονος σημασίας.
Στην Ελλάδα το δημοψήφισμα θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά στο Σύνταγμα του 1927 (άρθρο 125 παρ. 2) και αφορά το συνταγματικό δημοψήφισμα.
Σύμφωνα με το αναθεωρημένο Σύνταγμα (2008), προβλέπονται δύο ειδών δημοψηφίσματα: το πρώτο είναι για «κρίσιμα εθνικά θέματα» και το δεύτερο για ψηφισμένο νομοσχέδιο.
Ειδικότερα, στο άρθρο 44, παρ. 2 προβλέπεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για:
Ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από δημοσιονομικά. Προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών (180 βουλευτές), ύστερα από πρόταση των 2/5 του συνόλου (120 βουλευτές) και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Βουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.
Κρίσιμα εθνικά θέματα. Προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών (151 βουλευτές), που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Σε μια απίστευτη περιπέτεια μπήκαν δυο ζαχαροπλάστες στο Όρεγκον των ΗΠΑ, αφού αρνήθηκε να φτιάξει την τούρτα για το γάμο ενός γκέι ζευγαριού.
Η πολιτεία του Όρεγκον διέταξε τον Ααρών και την Μελίσα Κλέιν να πληρώσουν πρόστιμο ύψους 135.000 δολαρίων, καθώς θεωρήθηκε ότι παραβίασαν τους νόμους κατά των διακρίσεων.
Το περιστατικό συνέβη το 2013, όταν ένα ζευγάρι λεσβίες επισκέφθηκε το φούρνο τους προκειμένου να παραγγείλουν εκεί την γαμήλια τούρτα τους. Οι δύο ζαχαροπλάστες αρνήθηκαν, υποστηρίζοντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, όπως ισχυρίστηκαν στο δικαστήριο.
Όμως, το δικαστήριο δεν αναγνώρισε πως μια επιχείρηση μπορεί να επικαλείται θρησκευτικούς λόγους για να προβεί σε μια πράξη ή στην άρνησή της και έτσι επέβαλε το βαρύ αυτό πρόστιμο.
Η περιπέτεια του Ααρών και της Μελίσσα όμως δεν τελειώνει εδώ. Άμεσα, υποστηρικτές τους και της πράξης τους άνοιξαν διαδικτυακό λογαριασμό, προκειμένου να συγκεντρωθεί το ποσό του προστίμου. Μέσα σε δύο μέρες είχαν συγκεντρωθεί 100.000 δολάρια, όμως τότε η πλατφόρμα «GoFundMe» έκλεισε το λογαριασμό, με το σκεπτικό ότι συγκέντρωνε χρήματα για παράνομο σκοπό! Αν και οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν ότι το ποσό που είχε συγκεντρωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, είναι στη διάθεση των δύο ζαχαροπλαστών, εν τούτοις είναι ανένδοτοι στην επαναλειτουργία του.
Πλέον, την οικονομική στήριξη του Ααρών και της Μελίσα έχει αναλάβει ένας οργανισμός Ευαγγελιστών, ο ιδρυτής του οποίου δήλωσε: «Ο Σατανάς πραγματικά έχει πιάσει δουλειά, αλλά ξέρω ότι ο Θεός έχει σχέδιο και τελικά νικά»!
Η σοβούσα πολιτική κρίση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ) δημιουργεί νέα δεδομένα για την ελληνική διπλωματία, σε μία περίοδο που το υπουργείο Εξωτερικών εμφανίζεται πρόθυμο να συζητήσει Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με τη γειτονική χώρα, αλλά και τις προοπτικές δημιουργίας ενός ενεργειακού διαδρόμου που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο από την Τουρκία και την Ελλάδα, μέσω Σκοπίων και Σερβίας προς την Ουγγαρία και την Κεντρική Ευρώπη.
Στο πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων που πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο συμπεριελήφθη για πρώτη φορά σε κείμενο Συμπερασμάτων του Συμβουλίου ένα λεκτικό που θα μπορούσε, αν όχι να ενταφιάσει, τουλάχιστον να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε μελλοντική σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ – Σκοπίων. Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη φορά που η Κομισιόν συμπεριέλαβε σχετική σύσταση στην ετήσια έκθεση προόδου της για την πΓΔΜ ήταν το 2009 και από τότε επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.
Σύμφωνα με το Κείμενο Συμπερασμάτων, «το Συμβούλιο εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία σε σχέση με την επιδεινούμενη κατάσταση στη χώρα, ιδιαίτερα στους τομείς του κράτους δικαίου, των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του Τύπου, που συνιστούν δημοκρατικές αξίες που βρίσκονται στον πυρήνα της ΕΕ και της πολιτικής διεύρυνσης».
Το σύστημα Υγείας της χώρας καταρρέει. Τόσο οι φαρμακοποιοί όσο και οι προμηθευτές ιατροτεχνολογικών υλικών στα νοσοκομεία προειδοποιούν την κυβέρνηση ότι είναι θέμα ημερών η «στάση» φαρμάκων και σωτήριων για την υγεία των πολιτών υλικών.
Οι εκπρόσωποι των προμηθευτών ιατροτεχνολογικών υλικών σε κοινή ανακοίνωση τους δηλώνουν ότι θα αναγκαστούν να διακόψουν την παροχή υλικών προς τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, αφού τα νοσοκομεία έχουν να τους πληρώσουν από τον Δεκέμβριο.
Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατρικών και Βιοτεχνολογικών Προϊόντων (Σ.Ε.Ι.Β.), ο Πανελλήνιος Σύλλογος Προμηθευτών Εμφυτεύσιμου Ορθοπεδικού και Τραυματολογικού Υλικού (ΠΑ.ΣΥ.Π.Ο.Υ.), ο Πανελλήνιος Σύλλογος Προμηθευτών Ιατρικών Ειδών (ΠΑ.ΣΥ.Π.Ι.Ε.) και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Προμηθευτών Υλικών Τεχνητού Νεφρού, υποστηρίζουν ότι τα νοσοκομεία του ΕΣΥ έχουν προχωρήσει σε πλήρη διακοπή των πληρωμών. Τα χρέη των Νοσοκομείων υπήρχαν και προ του Δεκεμβρίου αλλά τμηματικά δινόταν ποσά που κάλυπταν προηγούμενες παραγγελίες. «Η ουσιαστική διαφορά, είναι ότι το διάστημα προ του Δεκεμβρίου 2014, υπήρχε μια σχετικά καλή ροή πληρωμών χωρίς βέβαια να εξοφλούνται οι οφειλές, ενώ το τελευταίο τετράμηνο μιλάμε για συνθήκες ανεπίσημης στάσης πληρωμών«, τονίζουν οι προμηθευτές.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ανακοίνωσε πως πρόκειται να κατατεθεί πρόταση για καθιέρωση ενιαίου συστήματος επανεγκατάστασης προσφύγων σε όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, που μίλησε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο πλαίσιο της συζήτησης που διεξάγεται για το μεταναστευτικό και το άσυλο, ανέφερε ότι η πρόταση θα κατατεθεί στις 9 Μαΐου.
Σχετικά με την έκτακτη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το μεταναστευτικό, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είπε πως ήταν άμεση αλλά ελλειπή. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνο στα κράτη υποδοχής τη διαχείριση της ροής των προσφύγων», τόνισε. Τα κράτη-μέλη «θα πρέπει να αυξήσουν την αναπτυξιακή τους βοήθεια, θα πρέπει να καθορίσουμε ένα σύστημα ποσοστώσεων στις συνεισφορές των κρατών-μελών και να δούμε την γεωγραφική κατανομή των προσφύγων στις χώρες της Ευρώπης».
Νωρίτερα μιλώντας στην Ευρωβουλή, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τούσκ προέβλεψε ότι το «καλοκαίρι που έχουμε μπροστά μας θα είναι δύσκολο» στο θέμα της ροής προσφύγων προς την Ευρώπη. Υποστήριξε ακόμη πως απαιτείται ο εντοπισμός των διακινητών προσφύγων, η καταστροφή των σκαφών τους πριν αποπλεύσουν και η συνεργασία με τις αφρικανικές χώρες προέλευσης.
Στα 150 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου συγκαταλέγονται τέσσερα ελληνικά, σύμφωνα με την τελευταία έκδοση του QS World University Rankings.
Μάλιστα, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το οποίο κατατάσσεται στην 29η θέση στον τομέα της Αστικής και Δομικής Μηχανικής (Civil and Structural Engineering), ενώ στον ίδιο τομέα, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης βρίσκεται στα καλύτερα 100 πανεπιστήμια και το Πανεπιστήμιο Πατρών, στα καλύτερα 150.
Στους υπόλοιπους επιμέρους τομείς της Μηχανικής, το ΕΜΠ βρίσκεται μεταξύ των καλύτερων 150 στον κόσμο. Επίσης, στον τομέα των Οικονομικών Σπουδών και Διοίκησης Επιχειρήσεων, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών βρίσκεται μεταξύ των καλύτερων 200.
Η συγκεκριμένη κατάταξη βασίζεται στις απαντήσεις περισσοτέρων από 85.000 ακαδημαϊκών και 41.000 και εργοδοτών, καθώς επίσης, αλλά και στην ανάλυση 17,3 εκατομμυρίων επιστημονικών δημοσιεύσεων και από 100 εκατομμυρίων βιβλιογραφικών παραπομπών από τις βάσεις δεδομένων Scopus/Elsevier.
Πάντως, στη γενική κατάταξη, τα πρωτεία παγκοσμίως έχει το ΜΙΤ (Massachusetts Institute of Technology). Ακολουθούν, ισοβαθμώντας στη δεύτερη θέση, το Imperial College του Λονδίνου και το πανεπιστήμιο του Cambridge. Την πεντάδα συμπληρώνουν το πανεπιστήμιο του Harvard και τα πανεπιστήμια College του Λονδίνου και της Οξφόρδης.
Το πολύ ενδιαφέρον άρθρο γράφει ο συνεργάτης του ιστολογίου http://www.istorikathemata.com/ Αρχιμανδρίτης κ. Κύριλλος Κεφαλόπουλος, ιστορικός συγγραφέας (σε πρώτη διαδικτυακή δημοσίευση)
Άννα Κομνηνή
Η παρούσα εργασία, όπως δηλώνει και ο τίτλος της, σκοπόν έχει να αναδείξει την επίδραση που άσκησαν οι αρχαίοι κλασσικοί ιστορικοί (ιδίως οι Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ξενοφών, Πολύβιος, Πλούταρχος) στην βυζαντινή ιστοριογραφία, για την οποία αποτέλεσαν πρότυπα προς μίμησιν ως προς το ύφος και την μεθοδολογία. Δεν κομίζουμε κάτι νέο, εφ’ όσον οι βυζαντινολόγοι έχουν αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας τον ισχυρό πνευματικό σύνδεσμο μεταξύ αρχαίας κλασσικής γραμματείας και βυζαντινής ιστοριογραφίας. Επομένως, η εργασία μας έχει περισσότερον χαρακτήρα συνθετικό παρά πρωτοποριακό ή καινοτόμο. Το ενδιαφέρον μας στην παρούσα εργασία θα επικεντρωθεί στο έργο της Άννης Κομνηνής, κόρης του αυτοκράτορος Αλεξίου Α΄Κομνηνού, «Αλεξιάς». Μέσα από μία σύντομη εισαγωγική περιδιάβαση γενικά στην βυζαντινή ιστοριογραφία, θα επικεντρωθούμε στο πρόσωπο της Άννης Κομνηνής, και στο ιστορικό της έργο, μέσα από το οποίο θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε επιδράσεις της αρχαίας κλασσικής γραμματείας.
Γενικά για την βυζαντινή ιστοριογραφία
Οι βυζαντινοί ιστορικοί μας κατέλειπαν αξιόλογα έργα από απόψεως ιστοριογραφίας και λογοτεχνίας. Πολλοί εξ αυτών υπήρξαν σπουδαίοι ιστορικοί, αν και δεν εκτιμήθηκαν δεόντως από τους συγχρόνους τους, οι οποίοι προτιμούσαν να διαβάζουν τους αρχαίους κλασσικούς ιστορικούς (Θουκυδίδη, Ηρόδοτο, Ξενοφώντα, Πολύβιο, Πλούταρχο) και να θαυμάζουν με προγονική υπερηφάνεια τους αρχαίους Έλληνες, των οποίων οι Βυζαντινοί αποτελούσαν φυσικούς και πνευματικούς κληρονόμους.
Είναι γνωστή η σχέση των Βυζαντινών με τον ελληνικό πολιτισμό και η αγάπη και ο σεβασμός που έτρεφαν για την προγονική τους πολιτιστική κληρονομιά. Δικαίως αισθάνονταν υπερήφανοι για το ένδοξο ελληνικό τους παρελθόν και για τα ιστορικά και πνευματικά επιτεύγματα των προγόνων τους. Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο ήταν αναμενόμενο να αναπτυχθεί έντονο ενδιαφέρον για την μελέτη της αρχαίας κλασσικής γραμματείας, αλλά και μία τάση μιμήσεως των προγενεστέρων ως πρότυπα λογοτεχνικά, φιλολογικά, γλωσσικά και ιστορικά.
Όσοι ισχυρίζονται ότι τελείωσε η Ιστορία, ας είναι βέβαιοι ότι η Ιστορία τους περιμένει πίσω στη γωνία.
Παναγιώτης Κονδύλης
Αρχαίοι ιστορικοί αναφέρουν ότι μετά την καταστροφή της Καρχηδόνας, ο Σκιπίων Αφρικανός ο Νεώτερος δάκρυσε αντικρίζοντας το τέλος των εχθρών του, γιατί θυμήθηκε τον ομηρικό στίχο «Ἔσσεται ἧμαρ ὅτ’ ἄν ποτ’ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρή» (σ.σ. : Θα ξημερώσει μέρα κάποτε πού θα χαθεί το κάστρο της Τροίας) και αναλογίστηκε ότι και τη Ρώμη μπορεί να τη βρει η ίδια μπίρα. Πολύ μικρότερα πνεύματα και πολύ μικρότερες ψυχές κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Μόλις η δική τους ιδεολογική παράταξη καταγάγει μιαν αποφασιστική νίκη, σπεύδουν να εξαγγείλουν το τέλος της Ιστορίας ούτως ώστε τίποτε να μην μπορεί πλέον να αναιρέσει αυτήν τη νίκη. Ή κάνουν κάτι πρακτικά ισοδύναμο: ζωγραφίζουν το ιστορικό μέλλον έτσι, όπως θα όφειλε να διαμορφωθεί, να ο τρόπος, με τον οποίο ο νικητής αρέσκεται να κατανοεί τον εαυτό του και τη δραστηριότητά του, συνέπιπτε πράγματι με την αντικειμενικά δεδομένη πορεία της Ιστορίας.
Το νόστιμο είναι ότι οι οπαδοί του προσωρινά νικηφόρου καπιταλιστικού φιλελευθερισμού ξεκινούν από την ίδια περίπου φιλοσοφία της ιστορίας όπως άλλωστε οι μαρξιστές: μιλούν σαν η Ιστορία να διανύει, έστω και με προσωρινές παρεκκλίσεις, μιαν ευθύγραμμη τροχιά, στο τέρμα της οποίας βρίσκεται κατ’ αναγκαιότητα ένας ενιαίος και ειρηνικός κόσμος. Επίσης, όπως οι μαρξιστές, πιστεύουν ότι οι οικονομικοί παράγοντες, δηλαδή η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και η διαπλοκή των οικονομιών, αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις της ιστορικής περιόδου, η οποία θα υποκαταστήσει τον πόλεμο με το εμπόριο. Σε διάφορα κείμενά μου έχω αναλύσει τις κοινές προϋποθέσεις της μαρξιστικής και της φιλελεύθερης ουτοπίας από την άποψη της ιστορίας των ιδεών. Όπως οι μαρξιστές έζησαν το ναυάγιo της ουτοπίας τους, έτσι και οι φιλελεύθεροι θα βρεθούν σύντομα μπροστά στα ερείπια της δικής τους, την οποία θα γκρεμίσουν οι τρομακτικοί αγώνες κατανομής του 21ου αιώνα. Όσοι ισχυρίζονται ότι τελείωσε η Ιστορία, ας είναι βέβαιοι ότι η Ιστορία τους περιμένει πίσω στη γωνία.
Και οι πάμπολλοι διανοούμενοι οι οποίοι βιάστηκαν να μετατραπούν από συνοδοιπόρους ή προπαγανδιστές του σοβιετισμού σε συνοδοιπόρους και κράχτες του αμερικανισμού, έκαναν άδικο κόπο. Αν ο Φουκουγιάμα έδωσε, έστω και με ρηχό τρόπο, το χρίσμα της φιλοσοφίας της ιστορίας στον οικουμενιστικό αμερικανισμό, ο Χάντιγκτον προσέφερε στις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες πιο πρακτικές υπηρεσίες και προοπτικές. Αν η Ιστορία δεν τελειώνει, αλλά συνεχίζεται ως σύγκρουση των πολιτισμών, και αν η ευρωπαϊκή και αμερικανική Δύση έχουν εξ ορισμού κοινά πεπρωμένα μέσα στη σύγκρουση αυτή, τότε είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ, ως το ισχυρότερο έθνος της Δύσης πρέπει να ηγείται μόνιμα στην προάσπισή της εναντίον των μουσουλμανικών και κομφουκιανικών μαζών.
Οι μεγάλοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας και του Γένους Μακάριος Νοταράς, Νικόδημος Αγιορείτης και Αθανάσιος Πάριος, που έζησαν και έδρασαν τον 18ον αιώνα και στις αρχές του 19ου, αποτελούν μία νέα τριάδα μεγίστων φωστήρων, όπως οι παλαιοί Τρεις Ιεράρχαι, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών και λαμβανομένων υπ’ όψιν των ιστορικών συγκυριών στις οποίες έζησαν με τις διαφορές και τις ομοιότητες. Σ’ αυτούς προστίθεται και ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, πρωτουργός χρονικά του κινήματος, όχι όμως με την προσφορά και δραστηριότητα που οι τρεις άλλοι επέδειξαν στη συνέχεια, η οποία άλλωστε ήταν και η αιτία να συγκαταριθμηθούν στη χορεία των αγίων. Ονομάσθηκαν ειρωνικά Κολλυβάδες από τους αντιπάλους τους στο Άγιο Όρος, εξ αιτίας του ότι αντέδρασαν στην αντιπαραδοσιακή μεταφορά της τελέσεως των μνημοσυνών από το Σάββατο στην Κυριακή, γιατί ορθά και δίκαια εξετίμησαν ότι προσβάλλεται έτσι ο αναστάσιμος και πανηγυρικός χαρακτήρ της ημέρας.
Αυτό βέβαια ήταν εντελώς μικρή λεπτομέρεια μέσα στο όλο ανακαινιστικό και φωτιστικό τους έργο- απλώς τονίσθηκε και διογκώθηκε εσκεμμένα, ώστε όχι μόνο να αποκρύβει η άλλη τους προσφορά, αλλά και να συκοφαντηθούν οι ίδιοι, γιατί ασχολούνται με πράγματα μικρά και ασήμαντα, όπως είναι δήθεν τα μνημόσυνα και τα κόλλυβα. Υπάρχουν μέχρι των ημερών μας ερευνηταί, οι οποίοι σμικρύνουν το έργο και την προσφορά τους, βλέποντάς το μέσα από αυτό το παραμορφωτικό πρίσμα της έριδος γύρω από τα μνημόσυνα. Ευτυχώς που τις τελευταίες δεκαετίες, κατά τις οποίες άρχισε η ελληνική ιστορική και θεολογική έρευνα να απελευθερώνεται σιγά-σιγά από τα δεσμά, τις εξαρτήσεις και τις επιρροές των Δυτικών, αποκαταστάθηκε η εικόνα της προσφοράς τους ως μιας ευρύτερης φιλοκαλικής αναγέννησης, που σημειώθηκε τον 18ο αιώνα. Η αναγέννηση αυτή είχε αποφασιστικές επιδράσεις στην τόνωση και ενίσχυση της παιδείας των υποδούλων ορθοδόξων λαών και στην διατήρηση της αυτοσυνειδησίας των, όχι μόνον απέναντι των Οθωμανών κατακτητών, αλλά και απέναντι των δυτικών μισσιοναρίων που όργωναν τις ορθόδοξες χώρες, ασκώντας προσηλυτισμό με αθέμιτα μέσα, προ παντός όμως εκμεταλλευόμενοι την αμάθεια, την δουλεία και την φτώχεια των ορθοδόξων πιστών.
Ο κίνδυνος του εξισλαμισμού και του εκλατινισμού ήταν εξ ίσου μεγάλος, μεγαλύτερος μάλιστα ο δεύτερος, λόγω της ομοιότητος στη θρησκεία και του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου των Δυτικών, που διευκόλυναν την αφομοίωση, ενώ ως προς το αλλόθρησκο Ισλάμ η αίσθηση της διαφοράς και της υπεροχής δημιουργούσε κάποιους φραγμούς και επιφυλάξεις. Έχει καταντήσει κλασική η ρήση του άλλου επίσης μεγάλου διδασκάλου και αγίου της ιδίας εποχής, του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, με την οποία εξηγεί γιατί επέτρεψε ο Θεός να σκλαβωθούμε στους Τούρκους και όχι στους Φράγκους,«Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν και το είχαν Χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τους Χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε διά ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους (1453+320=1773). Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Διά ιδικόν μας συμφέρον διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα άμα του δώσης, κάμνεις ό,τι θέλεις».
Σε μια απίστευτη καταγγελία προέβη ο πρόεδρος της της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) Βασίλης Κορκίδης σε τηλεοπτική εκπομπή για ελληνες εκπρόσωπους μας στην ΕΕ υπάλληλους και άλλους που δεν κάνουν το καθήκον τους αλλά αντίθετα σαμποτάρουν την κυβέρνηση και την χώρα. Υπάρχουν ελληνες που μας εκπροσωπούν στην ΕΕ και περιφέρονται δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση τρομοκρατών, Βομβιστών και κομμουνιστών.
Με δηλώσεις του τύπου «οι πρόσφυγες λιάζονται στα πάρκα» και άλλες τέτοιες γελοιότητες που θυμίζουν αίσχιστου είδους λατινοαμερικάνικη δικτατορία, η «αριστερά των δικαιωμάτων» νομίζει πως μπορεί να διαχειριστεί το μεταναστευτικό ζήτημα της χώρας, την στιγμή μάλιστα που αυτό διολισθαίνει σε ανθρωπιστική κρίση.
Γι’ αυτό και η πραγματικότητα τους εκδικείται αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι όλα αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυναν και όλες αυτές οι υποκριτικές ανθρωπιστικές κορώνες που έβγαζαν γύρω από το μεταναστευτικό ζήτημα, ήταν για… ιδεολογική αυτο-επιβεβαίωση και ουδεμία σχέση δεν είχαν με το ίδιο το πρόβλημα.
Γι’ αυτό και τώρα, η «γραμμή» τους, μια ανθρωπιστική μετάλλαξη του νεοφιλελεύθερου Laissez faire, laissez passer αποδεικνύεται στην πράξη εφιαλτική τόσο για την ελληνική κοινωνία όσο και για τους ίδιους τους πρόσφυγες.
Τι θα μπορούσε να γίνει, όμως, επί της ουσίας;
Κατ’ αρχάς, το μεταναστευτικό ζήτημα εξελίσσεται στην χώρα μας εδώ και είκοσι χρόνια, και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε θετικά τις εμπειρίες που παράγει.
Πρώτον, σε μεγάλο βαθμό, το ζήτημα κατέληξε σε αδιέξοδο επειδή ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας το χρησιμοποίησε ως όπλο στο πλαίσιο της παρατεταμένης εμφύλιας πολιτισμικής σύγκρουσης για το περιεχόμενο της ταυτότητάς μας.
Ανεξάρτητα από το τι ήθελαν οι ίδιοι, ή ίσως και ενάντια στην βούλησή τους, οι εθνομηδενιστές χρησιμοποίησαν τους μετανάστες στο πλαίσιο μιας ευρύτερης εκστρατείας αποδόμησης της ιστορικής ταυτότητας της χώρας. Μόνο οι αντίφα τόλμησαν να το γράψουν στους τοίχους, αλλά όλες οι συνιστώσες αυτής της πτέρυγας το εννοούσαν: «Έλληνες σκάστε!». Εξάλλου, όλοι οι πολιτικοποιημένοι μετανάστες, ανεξαρτήτως τοποθετήσεων, αντιλαμβάνονται πολύ καλά πως στο πλαίσιο αυτού του ψευδο-αντιρατσιστικού λόγου και πρακτικής οι ίδιοι πάντοτε ενέχουν θέση και ρόλο παθητικού αντικειμένου-αποδέκτη της μεγαλοθυμίας των «ευεργετών» τους.
Σχεδόν 41 χρόνια, μετά την ηρωϊκή θυσία στην Κύπρο του αντισυνταγματάρχη του Ελληνικού στρατού, Στυλιανού Καλμπουρτζή, διοικητή το 1974 της 181ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού( Μ.Π.Π), ήλθαν, την επομένη του Πάσχα, στην Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ), από το Γενετικό Εργαστήριο BODE των ΗΠΑ, τα θετικά αποτελέσματα ταυτοποίησης οστών του.
Την Τετάρτη, μετά το Πάσχα, ο εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στην ΔΕΑ, Νέστορας Νέστορος, ειδοποίησε τηλεφωνικώς στην Αθήνα την κόρη του, Μαρία Καλμπουρτζή, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων. Η κ. Καλμπουρτζή, ενημερώθηκε διεξοδικά, την περασμένη Παρασκευή στην Λευκωσία από τον κ. Νέστορος και άλλους αρμοδίους της ΔΕΑ για την ταυτοποίηση τον οστών, που ανήκουν στον πατέρα της.
Τα οστά είχαν βρεθεί περίπου πριν από τέσσερα χρόνια σε χώρο ταφής στην περιοχή της μάχης στην διάβαση Πέλλα Πάϊς -Συγχαρί, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου, στο πλαίσιο εκταφών της ΔΕΑ. Στον συγκεκριμένο χώρο βρέθηκαν 22 με 25 οστά, διότι -κατά τους αρχαιολόγους της ΔΕΑ- η ταφή ήταν επιφανειακή και πολλά οστά μπορεί να παρασύρθηκαν στην πάροδο του χρόνου από βροχές και από εκσκαφείς, όταν στην περιοχή δημιουργήθηκε πευκοδάσος. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι στο συγκεκριμένο σημείο τάφηκε ακόμη ένα άτομο, πιθανόν Ελληνοκύπριος έφεδρος αξιωματικός.
Δείγματα από τα οστά δόθηκαν τον Φεβρουάριο στο Γενετικό Εργαστήριο BODE των ΗΠΑ, από όπου στάληκαν αποτελέσματα για οκτώ από αυτά. Και τα οκτώ ταυτίστηκαν με τα γενετικά ‘προφίλ’ των συγγενών του Στυλιανού Καλμπουρτζή. Σημειώνεται ότι υπάρχει (γενετική) ταύτιση, όταν ο συσχετισμός μεταξύ του οστού και του δείγματος αίματος (από τους συγγενείς) ισούται ή ξεπεράσει το όριο του 99.95%.
Για την ταύτιση των υπολοίπων οστών η διαδικασία συνεχίζονται οι αναλύσεις στο Γενετικό Εργαστήριο BODE.
Το Ινστιτούτο Μωχάμετ Άλι, επονομαζόμενο «IMARET», στην Καβάλα
«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μη τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε ολότελα.»
Φώτης Κόντογλου
Ερωτώ: Θα μπορούσε να διοργανωθεί στη Δράμα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κατάλληλο για να το παρακολουθήσουν και μαθητές του Δημοτικού, με θέμα τον Δράμαλη πασά; Θυμίζω ότι ο Μαχμούτ πασάς, καταγόταν από την Δράμα, γι’ αυτό έμεινε κοινώς γνωστός ως Δράμαλης. «Διέπρεψε» ως σφαγέας Χριστιανών και στην Δράμα και στην Λάρισα, όπου είχε μετατεθεί, για να λάβει, τέλος, τον «μισθό» που του άξιζε, από το γιαταγάνι του Κολοκοτρώνη, στα Δερβενάκια.
Καυχώνται, λοιπόν, και επαίρονται οι Δραμινοί για την καταγωγή του θηρίου; θα επέτρεπαν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν εκπαιδευτική «δράση», η οποία θα εξυμνεί τον Δράμαλη; Ο κοινός νους λέει όχι. Αλλά πού να βρεις σήμερα κοινό νου, λογική, ιδίως στο υπουργείο Παιδείας και στο αμαρτωλό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο πρέπει να καταργηθεί!
Θα ανεχόταν οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, να συμβεί κάτι παρόμοιο με την αιμοσταγή τύραννο Αλή πάσα; (Τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κάποια σκύβαλα της νεοταξικής ιστοριογραφίας, προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως «Βοναπάρτη της Ηπείρου»).
Το ίδιο ισχύει και για τον γενοκτόνο μας Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο ψευδώς τον παρουσιάζουν ως καταγόμενο από την Θεσσαλονίκη. (Αν και με τον νυν ανεκδιήγητο δήμαρχό της όλα τα περιμένει κανείς).
Και όμως βρέθηκε πόλη της Ελλάδας, η οποία τιμά «ευκλεές» τέκνο της, σφαγέα και εξολοθρευτή του Γένους μας. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ τους κατοίκους ή την δημοτική αρχή της πόλης, αλλά εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας.
Με την συμφωνία TTIP προσπαθούν να θεσμοθετήσουν, την «ανωτερότητα» των Πολυεθνικών απέναντι στην Εθνική Ανεξαρτησία. Η πρόβλεψη για ένα ΣύστημαΕπίλυσης Διαφορών Επενδυτή-Κράτους (Investor-State Dispute Settlement, ISDS), έχει πρωτοφανείς επιπτώσεις διότι αποδίδει στις πολυεθνικές νομική υπόσταση ισοδύναμη με εκείνη του έθνους-κράτους!
Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν πολλά, με πιο πρόσφατο τις μηνύσεις γερμανικών και βρετανικών τραπεζών που επένδυσαν στα φωτοβολταϊκά της Ισπανίας και είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται μόλις η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει τις επιδοτήσεις, το παράδειγμα εταιριων για διαφυγόντα κέρδη κατά της Αιγύπτου διότι αύξησε το βασικό μισθό και περιμένουμε τώρα και την απόφαση του Διεθνούς Κέντρου Επίλυσης Επενδυτικών διαφορών της Παγκόσμιας Τράπεζας, γιατί η Ουρουγάη το 2006 πήρε σκληρά αντικαπνιστικά μέτρα για να προστατεύσει τους κατοίκους της και γι αυτό τον λόγο δέχθηκε μήνυση από την Philip Morris!
Η νομική βάση επάνω στην οποία πατάει η Philip Morris International είναι μια διμερής επενδυτική συμφωνία του 1998 μεταξύ της Ουρουγουάης και της Ελβετίας, έδρας της εταιρείας, τώρα με το TTIP αυτό θα μπορεί να γίνεται και στην τριτοκοσμική πλεόν Ευρώπη!
Το υπ’ αριθμόν ένα Εθνικό μας πρόβλημα σήμερα δεν είναι ούτε τα οικονομικά μας ελλείμματα ούτε οι απάνθρωπες φοβέρες των αδίστακτων δυτικοευρωπαίων. Είναι πάνω απ’ όλα η υφιστάμενη ήδη δημογραφική μας συρρίκνωση και η επιχειρούμενη τελευταίως αλλοίωση της δημογραφικής μας ομοιογένειας.
Στις ημέρες μας, δυστυχώς, η δημογραφική εικόνα της Πατρίδας μας έχει περιέλθει σε κατάσταση τραγική! Το βεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα:
1ον) Πέρυσι, για πρώτη φορά στα χρονικά της σύγχρονης ιστορίας μας, οι θάνατοι ήσαν περισσότεροι από τις γεννήσεις.
2ον) Για την απλή και μόνον διαδοχή των γενεών και όχι βεβαίως για την αύξηση του πληθυσμού απαιτείται ένας δείκτης γεννητικότητας τουλάχιστον 2,1. Σήμερα, όμως, ο δείκτης αυτός στην Πατρίδα μας, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των τοκετών από μητέρες αλλοδαπές, είναι στο 0,9. Αυτό σημαίνει, ότι ο πληθυσμός της χώρας μας όχι μονάχα μειώνεται δραματικά, αλλά και αλλοιώνεται δημογραφικά και πολιτισμικά ως προς την ομοιογένεια και την συνοχή του.
3ον) Στα δημόσια μαιευτήρια των Αθηνών οι τοκετοί των αλλοδαπών μητέρων, σε απόλυτους αριθμούς, έχουν ξεπεράσει τους τοκετούς των Ελληνίδων.
4ον) Οι λαθρέως κατά χιλιάδες εισερχόμενοι στην πατρίδα μας Αφρικανοί και Ασιάτες, στην πλειονότητά τους, είναι νέοι άνθρωποι και μάλιστα μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται πάνω στο ζωτικότατο θέμα του δημογραφικού μας μαρασμού.
5ον) Η αρμόδια στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε., με δεδομένο τους σημερινούς δείκτες γεννητικότητας, μας δίνει ένα όριο επιβίωσης, ως έθνους, το πολύ μέχρι 65 χρόνια.
Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη χρονιά που οι νεότουρκοι, φαινομενικά φιλελεύθεροι αλλά στην πράξη ακραίοι σοβινιστές, προχώρησαν σε μια σειρά από πράξεις για να απαλλάξουν την επικράτεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας από την πολυάριθμη αρμενική χριστιανική μειονότητα.
Mehmet Talat Pasha, δολοφονήθηκε από Αρμένιο το 1921
Οι Αρμένιοι είναι λαός ινδοευρωπαϊκός. Τον 7ο αι. π.Χ. ήταν εγκατεστημένοι στη λίμνη Βαν και μετά απλώνονται στην περιοχή του Ερζερούμ βόρεια και στο Αραράτ. Κατακτήθηκαν από διάφορες εθνότητες όπως Πέρσες, Μακεδόνες με τον Μ. Αλέξανδρο, Σελευκίδες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Σελτζούκοι Τούρκοι, Μογγόλοι και Οθωμανοί Τούρκοι. Τον 19ο αι. με τη συνθήκη της Αδριανούπολης ένα μέρος της Αρμενίας το παίρνουν οι Ρώσοι. Η συνθήκη των Σεβρών, λίγα χρόνια μετά, αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Αρμενίας, αλλά τελικά το 1922 μοιράζεται η χώρα μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Το 1991 με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης αναγνωρίζεται ένα κομμάτι ως Δημοκρατία της Αρμενίας.
Όλα ξεκίνησαν το 1913 όταν τον έλεγχο της κυβέρνησης στην οθωμανική Τουρκία απέκτησαν οι επικεφαλής της υπερεθνικιστικής πτέρυγας του κόμματος Ένωση και Πρόοδος. Την τριανδρία αποτελούσαν ο υπουργός Πολέμου Εμβέρ, ο υπουργός Εσωτερικών Ταλαάτ και ο υπουργός των Ναυτικών Τζεμάλ. Τον Φεβρουάριο του 1914 συμφώνησαν οι Αρμένιοι με τους Οθωμανούς, με παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων, η Τραπεζούντα με 6 αρμενικές επαρχίες να αποκτήσουν τοπική αυτονομία.
Όμως το 1914 έχουμε την έκρηξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Ενώ οι Αρμένιοι παρότρυναν τους νεότουρκους να τηρήσουν ουδέτερη στάση, η γερμανόφιλη πτέρυγα των νεότουρκων υπέγραψε μυστική συμφωνία τον Αύγουστο του 1914 με τους Γερμανούς. Ο πόλεμος έδωσε την αφορμή στους Τούρκους να μετατρέψουν τους Αρμένιους σε αποδιοπομπαίους τράγους κατηγορώντας τους για προδοσία εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφού ως χριστιανοί Αρμένιοι συνεργάζονται με τις εχθρικές δυνάμεις της Αντάντ.
Ήταν ημέρα Κυριακή, η 27η Απριλίου 1941. Σε ένα καφενείο, όπως τους άξιζε, περίμεναν τους εισβολείς οι τέσσερις άνδρες που ανέλαβαν το θλιβερό καθήκον της παράδοσης της πόλεως των Αθηνών. Ήταν ο φρούραρχος Αθηνών, υποστράτηγος Χρ. Καβράκος, ο Νομάρχης Αττικοβοιωτίας Κ. Πεζόπουλος και οι δήμαρχοι Αθηναίων και Πειραιώς Αμβρόσιος Πλυτάς και Μιχ. Μανούσκος.
Στην Επιτροπή προβλεπόταν ως πρόεδρος ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ο οποίος αρνήθηκε όμως να παραστεί μη αντέχοντας να συναντήσει τους εισβολείς. Το καφενείο ονομαζόταν «ΛΟΥΞ» -άλλοι έγραψαν «ΠΑΡΘΕΝΩΝ»-, ανήκε στον κτηματία Ανδρέα Γλεντζάκη και βρισκόταν στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας, απέναντι από την τότε έπαυλη Θων.
Οι Έλληνες αξιωματούχοι δήλωσαν πως η Αθήνα ήταν μια ανοχύρωτη πόλη που δεν είχε την πρόθεση να προβάλει αντίσταση. Ο Γερμανός αντισυνταγματάρχης Φον Σέιμπεν όρισε ουσιαστικά πολιτικούς διοικητές των Αθηνών και του Πειραιώς τους δύο δημάρχους, ενώ κατέστησε αιχμάλωτο πολέμου και υπεύθυνο για τυχόν εχθρικές πράξεις τον υποστράτηγο Καβράκο.
Παρόντες στη συνάντηση ήταν ο πρεσβευτής της Γερμανίας πρίγκιπας Έρμπαχ και ο γραφικός Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος στην Αθήνα Κλεμ φον Χόχενμπεργκ, ο οποίος μέχρι τότε βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η συνέχεια του δράματος δόθηκε στο Δημαρχιακό Μέγαρο των Αθηνών, ενώ μηχανοκίνητες φάλαγγες καταλάμβαναν στρατηγικά σημεία της αττικής γης.
Ως γνωστόν, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την Κατοχική Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου λέγοντας πως «δεν μπορώ να ορκίσω Κυβέρνηση προβληθείσα από τον εχθρό. Εμείς γνωρίζουμε ότι τις Κυβερνήσειςτις ορίζει ο λαός ή ο Βασιλεύς»!
Κατόπιν τούτου ακολούθησε η πλέον τιμητική καθαίρεση Ιεράρχη στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Ο Αρχιεπίσκοπος καθαιρέθηκε με Συντακτική Πράξη της Κατοχικής Κυβέρνησης στις 2 Ιουνίου 1941 και ο ελληνικός λαός βυθίστηκε στο μαύρο σκοτάδι της Κατοχής.
Στο χωριό Λέσοβο λιγότερο από δύο δεκαετίες μετά την χρονοβόρα αφαίρεση ενός τεράστιου φράχτη στα σύνορα που είχε σχεδιαστεί για να κρατήσει τους ανθρώπους μέσα στην χώρα, οι βουλγαρικές αρχές ξεκινούν τώρα την κατασκευή ενός νέου φράχτη 82 χιλιομέτρων κατά μήκος των τουρκικών συνόρων αλλά αυτή τη φορά για να κρατήσουν έξω από την χώρα τους μετανάστες.
Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου
Αντιμέτωπη με ένα κύμα προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική -και με τον κίνδυνο των τζιχαντιστών και των τρομοκρατικών επιθέσεων- η Ευρώπη ενισχύει τις άμυνές της σε πολλά μέτωπα, συμπεριλαμβανομένης κι αυτής της πρώην κομμουνιστικής χώρας. Τους τελευταίους 16 μήνες, η Βουλγαρία έχει υλοποιήσει ένα σχέδιο, το οποίο ακούγεται οικείο με αυτό που έχει εφαρμοστεί στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών με το Μεξικό: περισσότεροι συνοριοφύλακες, νέος εξοπλισμός επιτήρησης και η κατασκευή του πρώτου τμήματος του φράχτη μήκους 20 μιλίων που ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο. Τα αποτελέσματά τους άμεσα μιας και ο αριθμός των διελεύσεων μειώθηκε σε περίπου 4.000 το 2014 από 11.000 το προηγούμενο έτος.
Τις ημέρες που πέρασαν αναδείχτηκε σε μεγάλη έκταση ο συστηματικός τρόπος με τον οποίο ορισμένοι επενδύουν στη δημιουργία έντασης στη Θράκη, βασισμένοι είτε σε πραγματικά ή σε φανταστικά –κάποιες φορές- δεδομένα.
Στη Θράκη λοιπόν τις τελευταίες μέρες, επιχειρήθηκε αποτυχημένα να στηθεί ένα σκηνικό τεχνητής έντασης με αφορμή διάφορα γεγονότα, όπως η φωτιά σε ένα τέμενος (γεγονός σοβαρότατο αλλά όχι ξεκάθαρο ως προς τις συνθήκες του και τους αυτουργούς ακόμη) ή, δευτερευόντως, μια ατυχέστατη ανακοίνωση των Δημάρχων της Θράκης για το θέμα του μεταναστευτικού που ενείχε ισλαμοφοβική ρητορική.
Tα διάφορα γεγονότα ήταν απλώς η αφορμή και οι ακραίοι σε μειονότητα και πλειονότητα, οι «επαγγελματίες πατριώτες», βρήκαν την ευκαιρία να ξιφουλκήσουν εναντίον αλλήλων και να εκτοξεύσουν τις εθνικιστικές τους σαχλαμάρες σε ένα παιχνίδι που απολαμβάνουν οι «αντιμαχομένοι» οι οποίοι ανατροφοδοτούν τη μεταξύ τους ένταση προσπαθώντας να διχάσουν. Το εγχείρημα στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία καθώς δεν κατάφεραν να συγκινήσουν κανέναν όμως είναι ενδιαφέρουσα η μελέτη της –επαναλαμβανόμενης- προσπάθειας του «παλιού» να επιβάλει τη συνέχειά του στο «νέο».
Χαλέπι, Συρία 1923. Έλληνες πρόσφυγες περιμένουν στη σειρά για το συσσίτιο στο Χαλέπι της Συρίας. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες στην Αθήνα κάνουν απεργία πείνας, ελπίζοντας ότι θα εισακουστούν τα αιτήματά τους. Άλλοι απελπισμένοι για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, πνίγονται στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη….
Η ανταλλαγή πληθυσμών του 1923.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε η «Σύμβαση Περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών» στη Λοζάνη της Ελβετίας. Οι Έλληνες Χριστιανοί της Ασίας θα έπρεπε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, ενώ οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδας έπρεπε να επιστρέψουν σε περιοχές της Τουρκίας. Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες είχαν φτάσει στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του ’22. Η σύμβαση απλώς επισημοποιούσε τη μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση των πληθυσμών στη σύγχρονη ιστορία.
Οι Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία.
Τα σχολικά βιβλία της ιστορίας μπορεί να περιγράφουν εκτενώς τις πολιτικές ενέργειες και τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, αλλά δεν δίνουν σαφή εικόνα για το το δράμα των προσφύγων. Η φωτογραφία είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της αφάνταστης ταλαιπωρίας που υπέστησαν χιλιάδες άμαχοι, που ξεριζώθηκαν βίαια….
Το καλοκαίρι του 1923 βρίσκονταν ακόμη σε αναμονή:
23.000 πρόσφυγες στην Κωνσταντινούπολη,
20.000 στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας,
4.000 στη Μερσίνη
και 17.000 σε διάφορες πόλεις της Συρίας.
Συνολικά, περίπου 64.000 πρόσφυγες περίμεναν κάτω από άθλιες συνθήκες σε διάφορα λιμάνια και σε παραθαλάσσιες πόλεις για να μεταφερθούν στην Ελλάδα. Ακόμα και αν έφευγαν όλοι όμως, υπήρχαν άλλοι 150.000 πρόσφυγες που περίμεναν τη σειρά τους, στα βάθη της Ανατολίας. Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά οδυνηρή. Το πλήθος ήταν τεράστιο και τα τρόφιμα είχαν εξαφανιστεί.
Στις 31 Μαΐου του 1923, ο πρόεδρος των Ελλήνων στο Χαλέπι, έστειλε τηλεγράφημα στον Υπουργό Εξωτερικών στην Αθήνα, ζητώντας να μην έρθουν άλλοι στην πόλη, γιατί δεν μπορούσαν να τους συντηρήσουν.
Στις 11 Ιουλίου, η γαλλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο της οποίας βρισκόταν η Συρία και ο Λίβανος, απαίτησε από την Ελλάδα να μεταφέρει με δικά της έξοδα και επιμελητεία, τουλάχιστον 2.000 πρόσφυγες στη Βηρυτό.
Ο αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός, που αναφέρεται στη λεζάντα της φωτογραφίας ότι «σίτισε 12.000 Έλληνες», διέκοψε την παροχή βοήθειας την 1η Αυγούστου του 1923! Συνολικά είχε παραχωρήσει περισσότερα από 2.5 εκατομμύρια δολάρια για τη σίτιση και τη περίθαλψη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων….
![](http://maccunion.files.wordpress.com/2012/06/btn_blue_122x44.gif?w=122")
Ένωση Μακεδόνων Κέρκυρας 
Πρόσφατα σχόλια