Αρχαία θέατρα της Μακεδονίας

Το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων

Μία από τις αδιάψευστες μαρτυρίες βάσει των οποίων προκύπτει αναμφίβολα η Ελληνικότητα της Μακεδονίας, είναι το γεγονός ότι στην αρχαία Μακεδονία υπήρχαν θέατρα και παίζονταν Ελληνικές τραγωδίες.

Ας γνωρίσουμε αυτά τα θέατρα στην εξαιρετική έκδοση από το ∆ιάζωμα – Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

View this document on Scribd

Το αρχαίο θέατρο της Νάουσας

Από egnatiapost.gr

Ένα σχετικά άγνωστο αρχαίο θέατρο συντηρείται και αποκαθίσταται στην περιοχή της Νάουσας. Πρόκειται για το αρχαίο θέατρο στη θέση Μπελοβίνα της δημοτικής κοινότητας Κοπανού του δήμου Νάουσας, που ανήκει στην πόλη της Βοττιαίας Μίεζα, την οποία η έρευνα τοποθετεί στην περιοχή μεταξύ των οικισμών Κοπανού και Λευκαδίων. Η πόλη εντοπίστηκε το 1992 και ανασκάφηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του από το 1993 ως το 1995.

Πρόκειται για ένα σχετικά μεγάλο επαρχιακό θέατρο, κατασκευασμένο με αρκετό υλικό σε δεύτερη χρήση. Βρίσκεται στην πλαγιά ενός χαμηλού λόφου με θέα στον κάμπο και προσανατολισμό προς ανατολικά. Το κοίλο έχει λαξευτεί κατά το μεγαλύτερο του μέρος στο φυσικό μαλακό πωρόλιθο πάνω στον οποίο έχουν τοποθετηθεί οι σειρές των εδωλίων. Σώζεται το μεγαλύτερο μέρος των λίθων από τις επτά πρώτες σειρές του. Το σκηνικό οικοδόμημα αποτελείται από το προσκήνιο και το κύριο κτήριο της σκηνής με τα δύο παρασκήνια σε προσχώρηση.

Το 2007 η πρώτη φάση του έργου συντήρησης και αποκατάστασης εντάχθηκε στο πρόγραμμα «Πολιτισμική Εγνατία» του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Οι εργασίες είχαν ως αποτέλεσμα την αποκατάσταση με νέους λίθους της σκηνής και μέρους του κοίλου, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη μελέτη, αισθητική αποκατάσταση μέρους των νέων λίθων και μερική συντήρηση των αρχαίων λίθων.

Το 2011 η δεύτερη φάση εντάχθηκε στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Μακεδονία – Θράκη» της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, ΕΣΠΑ 2011 – 2013.

Οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης των αρχαίων λίθων αποτέλεσαν από την έναρξη του έργου το 2011 ως και σήμερα το κεντρικό σημείο εστίασης των προσπαθειών της ΙΖ΄ ΕΠΚΑ. Η συνολική αποκατάσταση του μνημείου θα αναδείξει την ιστορική και αισθητική του αξία, θα ενισχύσει τον διδακτικό του χαρακτήρα και ενδεχομένως θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και δράσης για τα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής.

Η εισήγηση στα πλαίσια της 26ης αρχαιολογικής συνάντησης έγινε από τη συντηρήτρια αρχαιοτήτων και έργων τέχνης Χριστίνα Ασημακοπούλου, την πολιτικό μηχανικό Ηλέκτρα Καλοδημίδου και τους αρχαιολόγους Κατερίνα Σιαμίδη και Νεκτάριο Πουλακάκη.

Πηγές απόκτησης πληροφοριών κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά των Περσών

Από Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

Στα κράτη της αρχαίας Ελλάδας με τα αντικρουόμενα συμφέροντα και τις διαρκείς συρράξεις, η κατασκοπεία και η αντικατασκοπεία ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένες. Από τους αρχαίους Έλληνες στρατιωτικούς συγγραφείς γίνεται σαφές ότι στις μέρες τους διεξαγόταν ο ίδιος με τον σημερινό πόλεμος των πληροφοριών, δηλαδή ο πόλεμος για τις πληροφορίες και ο πόλεμος μέσω των πληροφοριών. Ήδη ο Ξενοφών είχε καταγράψει ξεκάθαρα την αξία των πληροφοριών για την κατάσταση εχθρών και φίλων, για τα δρομολόγια, για την παραπλάνηση του αντιπάλου, για τους κατασκόπους και τους αυτόμολους. Γνωρίζουμε ακόμη το ενδιαφέρον του Αλεξάνδρου από μικρή ηλικία για τα περσικά πράγματα καθώς και την αποτελεσματικότητα του Φιλίππου στις πάσης φύσεως επιλογές του. Δεν πρέπει λοιπόν να μας μένει καμία αμφιβολία ότι τουλάχιστον από την εποχή του Φιλίππου η Μακεδονία είχε αποκτήσει το σημερινό ισοδύναμο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Η μόνη καταγεγραμμένη αποτυχία του συστήματος πληροφοριών του Αλεξάνδρου εντοπίζεται στην αρχή ακόμη της εκστρατείας, λίγο πριν τη μάχη της Ισσού, οπότε δεν αντελήφθη ότι ο Δαρείος βρισκόταν στα νώτα του. Πολύ περισσότερο δεν έχει καταγραφεί διαρροή πληροφοριών από την πλευρά του Αλεξάνδρου προς τους Πέρσες.

Η σύγχυση του Ιαξάρτη (Συρ Ντάρυα) με τον Τάναϊ (Ντον) δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποτυχία του συστήματος πληροφοριών του Αλεξάνδρου, διότι δεν επεδίωξε την εμπλοκή με τους λαούς έξω από τα βορειότερα σύνορα της περσικής αυτοκρατορίας. Το σφάλμα αυτό, αν και παραπλάνησε αρκετούς λόγιους σύγχρονους και μεταγενέστερους του Αλεξάνδρου, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι έχει ακαδημαϊκή και μόνο αξία. Δημιουργήθηκε δε διότι οι Πέρσες προφανώς δεν είχαν χαρτογραφήσει επαρκώς τις εκτός των συνόρων τους περιοχές του σημερινού Καζακστάν και διότι η επικοινωνία στις τοπικές γλώσσες ήταν δύσκολη. Αν ο Αλέξανδρος είχε αποφασίσει να τις κατακτήσει, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα σημείωνε μικρότερη επιτυχία από εκείνη στην εξίσου άγνωστη και αχαρτογράφητη Ινδία και Γεδρωσία.

Οι πηγές κρίσιμων πληροφοριών ήταν οι κατάσκοποι, οι αυτόμολοι, οι όμηροι, οι αιχμάλωτοι και φυσικά οι οδηγοί.

Κατάσκοποι: στην πρώτη φάση της εκστρατείας, τόσο του Φιλίππου όσο και του Αλεξάνδρου, το θέατρο των αρχικών επιχειρήσεων ήταν τα ελληνικά εδάφη της Περσικής αυτοκρατορίας, όπου η εξασφάλιση πληροφοριών μέσω κατασκόπων ήταν εύκολη. Στη συνέχεια, όσο περισσότερο προήλαυνε ο Αλέξανδρος τόσο περισσότεροι αυτόμολοι τον προσέγγιζαν, μειώνοντας την ανάγκη εξεύρεσης κατασκόπων. Ωστόσο δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για τη δράση κατασκόπων.

Σκοπιανό!!!… Όχι Μακεδονικό ζήτημα!!!

Από Νεότερη Ελληνικά Ιστορία

Ένα χρήσιμο βιβλίο, εθνικής αυτογνωσίας
του Εδεσσαίου, Δημητρίου Ε. Ευαγγελίδη

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα σημαντικό βιβλίο εθνικής αυτογνωσίας από τις εκδόσεις «Ινφογνώμων». Είναι το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη με τίτλο «ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ- Εθνολογία, Αρχαιολογία, Ιστορία». Περιλαμβάνει στις 150 σελίδες του και 10 έγχρωμους χάρτες. Είναι γραμμένο στο πολυτονικό.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Εἶναι πολύ πιθανόν νά ἀναρωτηθεῖ κάποιος, πού θά πέσει στά χέρια του αὐτό τό ἔργο, «γιατί ἕνα ἀκόμα βιβλίο γιά τήν Μακεδονία»;

Ἀπαντῶ τηλεγραφικά:

1. Γιά νά ὑπάρχει ἕνα εὔχρηστο καί συνοπτικό βιβλίο μέ ὅλα τά νεώτερα στοιχεῖα καί πληροφορίες πού διαθέτουμε σήμερα, πού θά μπορεῖ νά ἀγοράσει ὁ καθένας, σέ ἀντίθεση μέ τά ἀξιόπιστα καί λεπτομερειακά μέν, ἀλλά δυστυχῶς ὀγκώδη, πολυσέλιδα καί ἀκριβά ἔργα, τά ὁποῖα κυκλοφοροῦν.

2. Ἐπειδή στήν πραγματικότητα πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε, ἰδιαίτερα μάλιστα οἱ νεώτερες γενιές. Τό σημερινό ἀποτυχημένο ἐκπαιδευτικό σύστημα μεταδίδει στούς μαθητές ἐλάχιστες ἱστορικές πληροφορίες γιά τήν ἀρχαία Μακεδονία καί περιορίζεται κυρίως στόν Μ. Ἀλέξανδρο.

3. Ἐπειδή τό ἑλληνικότατο, ὅπως ἀποδείχθηκε, φῦλο τῶν Μακεδόνων δέν ἐμφανίσθηκε ξαφνικά τόν 7ο αἰώνα π.Χ. μέ τήν ἵδρυση τοῦ ὁμωνύμου Βασιλείου, ἀλλά διαθέτει μιά προϊστορία πού φθάνει πίσω μέχρι τά τέλη τῆς 3ης χιλιετίας π.Χ., ἡ ὁποία ἀγνοεῖται ἀπό τόν μέσο πολίτη.

Έλληνες στρατιώτες στην απελευθερωμένη Έδεσσα το 1913

4. Ἐπειδή πολλά ἀπό αὐτά πού νομίζουμε ὅτι γνωρίζαμε, ἔχουν ἀλλάξει ἤ τροποποιηθεῖ. Ἡ σύγχρονη ἱστοριογραφία π.χ. δίνει πλέον πολύ μεγαλύτερο βάρος καί σημασία στό ἔργο τῆς ἀναμόρφωσης τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας ἀπό τόν Φίλιππο τόν Β´, ἡ τεράστια συμβολή τοῦ ὁποίου δέν εἶχε περιορισθεῖ μόνον στόν στρατιωτικό τομέα. Στούς περισσότερους ὅμως ὁ Φίλιππος Β´ εἶναι γνωστός μόνον ὡς καλός στρατιωτικός ἡγέτης καί κυρίως ὡς πατέρας τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.

Πώς χάθηκε η Μακεδονία

Από Μακεδονία Γη Ελληνική

Κατά τη κοσμοϊστορική μάχη της Πύδνας (κοντά στο σημερινό χωριό Κολινδρός της Πιερίας) πού έλαβε χώρα στις 2 Ιανουαρίου του 168 πΧ., ο ρωμαίος Ύπατος (Consul) Αιμίλιος Παύλος, συνέτριψε τον μακεδονικό στρατό εκμηδενίζοντας τους σαρισοφόρους της μακεδονικής φάλαγγας με ένα τέχνασμα τόσο απλό πού κατέστησε το γλάδιον (gladium) το κοντό δηλαδή ρωμαϊκό σπαθί ως τη «κρεατομηχανή της αρχαιότητος». Το γλάδιον δεν ήταν κοπτερό αλλά ήταν αρκετή μιά σπαθιά του για να κάνει καταλυτική ζημιά.

Η επιθεση κατά της μακεδονικής φάλαγας έγινε με ομάδες τεσσάρων ή πέντε λεγεωναρίων πού σήμερα θα ονομάζαμε «ουλαμούς κρούσης» πού οι ρωμαίοι αποκαλούσαν Contubernia. Oι ρωμαϊκές Κοντουβέρνιες συνεπώς έβαλαν για πάντα στις σελίδες της ιστορίας την ένδοξη σαρισοφόρο μακεδονική φάλαγγα πού 200 χρόνια πρωτύτερα είχε καταλάβει την Ασία.

Άγαλμα του Λεύκιου Παύλου Αιμίλιου του μακεδονικο​ύ στο Αρχαιολογι​κό Μουσείο των Τιράνων

Ήταν η δεύτερη φορά μετά τη πανωλεθρία της φάλαγγας το θέρος του 197 πΧ στη θέση Κυνός Κεφαλαί ή Cynocephalum της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισσας και Φαρσάλων, πού η μακεδονική φάλαγγα εκμηδενίζετο από τακτικό δυτικοευρωπαϊκό στρατό όπως ο Ρωμαϊκός. Ο βασιλιάς Περσέας της Μακεδονίας συνελήφθη αιχμάλωτος και σαν ζώο μέσα σε κλούβα κόσμησε το Θρίαμβο του Αιμίλιου Παύλου πού υπήρξε ο λαμπρότερος από όσους είχαν δεί έως τότε οι ρωμαίοι!

Επί 20 συναπτά έτη οι ρωμαίοι πολίτες της πόλεως της Ρώμης απαλλάχθηκαν από τους φόρους! Το χρυσάφι πού απεκόμισαν οι ρωμαίοι σαν λεία υπήρξε το μεγαλύτερο πού ποτέ στρατός της παγκοσμίου ιστορίας απέκτησε ποτέ. Τόσο πλούσια ήταν η Μακεδονία και άλλο τόσο πλούσια την κατέστησε ο Μέγας Αλέξανδρος.

Νέος τόμος του ΚΕΓ – Αρχαία Μακεδονία: Γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός

Από Ιστορία της Μακεδονίας

To Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας συνεχίζοντας το έμπρακτο ενδιαφέρον του για τη μελέτη της ελληνικής γλώσσας στη διαχρονία της και στις ποικίλες μορφές της, στο πλαίσιο της δράσης «Διάλεκτοι της Αρχαίας Ελληνικής με κομβική ιστορική σημασία για τη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμικής παράδοσης – Έργο τεκμηρίωσης για την ενίσχυση των προγραμμάτων σπουδών των Τμημάτων Φιλολογίας των ΑΕΙ», εξέδωσε τον τετράγλωσσο τόμο (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά) Αρχαία Μακεδονία: Γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός (επιμ. Γ. Γιαννάκης), στον οποίο προβάλλονται οι πλέον σύγχρονες θέσεις της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Τα τέσσερα κείμενα που συγκροτούν τον τόμο αποτελούν τη συμπυκνωμένη γνώση καταξιωμένων ειδικών στη μελέτη της αρχαίας Μακεδονίας και ακολουθούν μια διεπιστημονική προσέγγιση, όπως επιβάλλεται από τη φύση του ερευνώμενου θέματος.

Tο πρώτο κείμενο (Michael Zahrnt, Γερμανία) εστιάζει σε θέματα σχετικά με την ιστορία της Μακεδονίας από τις απαρχές της ιστορικής περιόδου έως την ελληνιστική περίοδο, το δεύτερο (Arthur Muller, Γαλλία) ασχολείται με τα αρχαιολογικά δεδομένα, στο επόμενο (Emilio Crespo, Ισπανία) συζητούνται οι φιλολογικές μαρτυρίες και συνολικά η γλωσσική κατάσταση της αρχαίας Μακεδονίας, ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο (Julián Méndez Dosuna, Ισπανία) γίνεται μια συστηματική συζήτηση των γλωσσικών δεδομένων.

Το επίκεντρο του τόμου είναι η θέση της μακεδονικής στους κόλπους της αρχαίας ελληνικής, και ειδικότερα ως μέλους του διαλεκτικού χάρτη της αρχαίας ελληνικής, καθώς και οι ενισχυτικές μαρτυρίες από τις συναφείς επιστήμες της φιλολογίας, της ιστορίας και της αρχαιολογίας.

Μακεδονικοί τάφοι

Από www.istoria.gr

Γράφει η ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΤΑ ΚΑΛΛΕΓΙΑ Αρχαιολόγος

Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ των μνημείων αυτών ανακαλύφθηκε στον χώρο της Μακεδονίας, γι’ αυτό και ο τύπος των συγκεκριμένων κτιρίων έγινε γνωστός ως «μακεδονικός» τάφος. Παρόμοιοι μνημειακοί τάφοι έχουν βρεθεί και εκτός Μακεδονίας, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Θράκης, η οποία ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Μακεδονίας υπό τον Φίλιππο Β’. Ο βασιλιάς αυτός ίδρυσε στα εδάφη των προγενέστερων θρακικών βασιλείων νέες πόλεις, στο πλαίσιο της πολιτικής του για διείσδυση και εδραίωση της μακεδονικής κυριαρχίας στα θρακικά φύλα. Οι πιο γνωστές ήταν οι Φίλιπποι (στη θέση της παλαιότερης ελληνικής πόλης των Κρηνίδων) και η Φιλιππούπολη (στη θέση παλαιότερου θρακικού οικισμού, το σημερινό Πλόβντιφ).
Η παρουσία των μακεδονικών τάφων στην περιοχή της Θράκης ερμηνεύεται ως κατάλοιπο της μακεδονικής κυριαρχίας ή ως προσπάθεια των τοπικών ηγεμόνων να μιμηθούν τους πλούσιους μακεδονικούς τάφους. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει σίγουρα η Σευθόπολη, που είχε πάρει την ονομασία της από τον βασιλιά Σεύθη των Οδρυσών. Στα μνημεία της, που ανακαλύφθηκαν στο σημερινό Καζανλάκ ή Καζανλίκ της Βουλγαρίας, περιλαμβάνονται 14 εντυπωσιακοί τάφοι. Από αυτούς ξεχωρίζει ένας κιβωτιόσχημος τάφος του τέλους του 4ου αιώνα, π.Χ., με υπαίθριο «πρόδρομο», λίθινο δρόμο και μεγάλο ταφικό θάλαμο. Το εσωτερικό του φέρει πλούσιο τοιχογραφικό διάκοσμο: σκηνές μάχης, αρματοδρομίας και νεκρόδειπνου. Το σύνολο θεωρείται έργο Ελλήνων τεχνιτών, που εργάστηκαν για λογαριασμό του τοπικού άρχοντα.

Ο οπλισμός των Ελλήνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Από Ελλήνων Δίκτυο

Ο ατομικός οπλισμός του στρατιώτη

(Πολύαινος Δ.2.10, Αρριανός Γ.21)

Τα όπλα, που αποτελούσαν την πανοπλία τόσο των Ελλήνων, πεζών και ιππέων, όσο και των Περσών, διακρίνονται σε δύο γενικές κατηγορίες, στα αγχέμαχα (που ενεργούσαν σε μικρή απόσταση) και στα εκηβόλα (που ενεργούσαν σε μεγάλη απόσταση). Τα αγχέμαχα πάλι διακρίνονται σε αμυντήρια και επιθετικά, ενώ τα εκηβόλα ήταν μόνο επιθετικά.

Η πανοπλία των στρατιωτών στους επιμέρους στρατούς, τόσο στους ελληνικούς όσο και στους βαρβαρικούς, ήταν ουσιωδώς ανομοιόμορφη. Κάθε στρατός είχε ορισμένα βασικά γνωρίσματα, που τον διαφοροποιούσαν από τους άλλους (π.χ. οι Σπαρτιάτες έφεραν την ξυήλη, οι Θηβαίοι την βοιωτικού τύπου ασπίδα, οι Μακεδόνες ημιθωράκια, οι Πέρσες φολιδωτούς θώρακες κλπ). Αυτά τα χαρακτηριστικά προέκυψαν λόγω του συγκεκριμένου τρόπου, με τον οποίο πολεμούσε κάθε κράτος. Αλλά και η πανοπλία των στρατιωτών του ιδίου στρατού παρουσίαζε ανομοιομορφία, διότι ενώ οι συνήθεις πολεμικές αναμετρήσεις κάποιου στρατού τον οδήγησαν στην πρόκριση φέρ’ ειπείν κράνους ανοικτού τύπου, υπήρχε μία πληθώρα από κράνη ανοικτού τύπου (ιλλυρικού, βοιωτικού, θρακικού, κλπ), μεταξύ των οποίων μπορούσε να επιλέξει ο κάθε στρατιώτης. Στην ανομοιομορφία συντελούσε κατά πολύ και η απόκτηση οπλισμού από τα λάφυρα των εχθρών. Επιπλέον, αφού τα στρατεύματα ήταν κατά κύριο λόγο μισθοφορικά και οι μισθοφόροι είχαν την πανοπλία της προσωπικής τους επιλογής, ήταν αναπόφευκτη η ανομοιομορφία στην εμφάνιση ενός στρατού, πολύ δε περισσότερο ενός πολυεθνικού στρατού όπως αυτός του Αλεξάνδρου.

Στρατιώτης με τύπου Χαλκιδέων περικεφαλαία ΑΓΓΕΙΟ Ex Axel Guttmann (1944-2001) collection, Berlin.4th Century BC

Όταν το πεδίο της μάχης δεν απείχε πολύ ή όταν ο Αλέξανδρος έκανε μία από τις συνήθεις σύντονες πορείες, εκτός από την πανοπλία οι πολεμιστές έπαιρναν μαζί τους τρόφιμα για 2 ή 3 ημέρες, σκεύη «καθημερινής διαίτης» και τη σκηνή τους ή κάποια κουβέρτα, ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Οι Αθηναίοι οπλίτες έφεραν σακίδιο, το οποίο περιείχε τρόφιμα για τρεις ημέρες (κυρίως ψωμί, τυρί, ελιές, κρεμμύδια και σκόρδο), ενώ οι ανασκαφές στην Περσέπολη έφεραν στο φως επίπεδα παγούρια, που χρησιμοποιούσαν οι Πέρσες.

Ο οπλισμός των Ελλήνων την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου

Από Ελλήνων Δίκτυο

View this document on Scribd

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – Σημαντικά ευρήματα για την αρχαία Ελλάδα στη Μεθώνη Πιερίας

Από Ιστορία της Μακεδονίας

Νέα σημαντικά δεδομένα για την εμπορική, οικονομική, κοινωνική και λογοτεχνική ζωή, για την καθημερινότητα και την γραφή των αρχαίων Ελλήνων αναμένεται να ανατρέψουν όλα όσα γνωρίζαμε για τον αρχαίο κόσμο.Τα αρχαιολογικά ευρήματα και επιγραφές που εντοπίστηκαν στον αρχαιολογικό χώρο της Μεθώνης Πιερίας, χαρακτηρίζονται ως τα σημαντικότερα των τελευταίων 50 χρόνων, ενώ οι μελέτες τους βρίσκονται ακόμη σε αρχικό στάδιο.

Τα ευρήματα – επιγραφές, χαράγματα, εμπορικά σύμβολα κεραμικά σκεύη – συγκολλήθηκαν το 2007 και μόλις πέρσι εκδόθηκε από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας ένας τόμος που περιλαμβάνει τις μελέτες και αναλύσεις γύρω από αυτά, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει ο πρώτος κύκλος συζητήσεων μεταξύ αρχαιολόγων από όλο τον κόσμο για την αξιολόγηση των ευρημάτων.
Στο πλαίσιο αυτό διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη από το ΚΕΓ το διήμερο διεθνές συνέδριο «Πανέλληνες εις Μεθώνην: γραφή και ύστερη γεωμετρική και πρωτοαρχαϊκή Μεθώνη, Μακεδονία», με περίπου 40 ειδικούς επιστήμονες από τους χώρους της αρχαιολογίας, της επιγραφικής, της αρχαίας ιστορίας, της φιλολογίας και της γλωσσολογίας.

Στην πρώτη μέρα του συνεδρίου, ήδη, οι ειδικοί συμφώνησαν ότι οι πρώτες διαπιστώσεις από τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικές, και προσφέρουν πλήθος νέων πληροφοριών για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, που χρήζουν περαιτέρω αναλύσεων, καθώς ενδεχομένως να φέρουν στο φως άγνωστες πτυχές.

Σαν σήμερα στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ. πεθαίνει ο Μέγας Αλέξανδρος

Από Ιστορία της Μακεδονίας

Σαν σήμερα στις 10 Ιουνίου 323 π.χ. πέθανε στη Βαβυλώνα ο Μέγας Αλέξανδρος  – ο Μέγιστος των Ελλήνων – σε ηλικία 33 ετών.

Η προσωπογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ανήκει στην τριλογία του εξαιρετικού ζωγράφου Μιχαήλ Παπανδρώνη, με τίτλο «Οι ψίθυροι του Ολύμπου» (προσωπικό Ιστολόγιο http://alexandrosthegreek.blogspot.gr/)

———————————————–

Ο Αλέξανδρος Γ’ γεννήθηκε το 356 π.Χ στην Πέλλα, την πρωτεύουσα τότε του Μακεδονικού βασιλείου. Ήταν γιος του Μακεδόνα Φιλίππου Β’ και της Ολυμπιάδας, Πριγκήπισσας των Μολοσσών στην Ήπειρο.

Ο Μακεδονικός βασιλικός οίκος λεγόταν ‘Αργεάδες’ ή ‘Τημενίδες’. Σύμφωνα με την παράδοση ο ιδρυτής του Βασιλικού οίκου – ο οποίος σημειωτέον διαφέρει ανάλογα με την ιστορική πηγή – ήρθε στην Μακεδονία, απο το Άργος της Πελοποννήσου και ήταν απόγονος του Ηρακλή. Ήταν με λίγα λόγια, Ηρακλείδες εξ’ Άργους.

Απο την εποχή του Αλέξανδρου Α’, που έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι ο ‘Φιλλέλην’, οι Μακεδόνες Βασιλείς μετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες, στους οποίους ως γνωστόν μόνο Έλληνες μπορούσαν να πάρουν μέρος. Λίγο πολύ θα έχουμε ακούσει όλοι μας την ιστορία του Αλέξανδρου Α’ και την διαμαρτυρία των συναθλητών του σχετικά με το ότι ήταν βάρβαρος και δεν θα έπρεπε να λάβει μέρος. (Εκτενέστερη ανάλυση περί αυτού σε ένα απο τα επόμενα θέματα). Όταν του ζητήθηκαν εξηγήσεις, ο Αλέξανδρος απόδειξε την Ελληνική καταγωγή του, αναφέρομενος στην ιστορία των Τημενιδών και απο τότε ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ξανά.

Βεργίνα : Θησαυροί, Μύθοι και Ιστορία της Μακεδονικής Γης

View this document on Scribd

Ιστορία της Χαλκιδικής

Από HellasOnTheWeb

Κατά τους προϊστορικούς χρόνους και έως την κλασική ακόμα εποχή, στα βόρεια παράλια του Αιγαίου, έως το Βέρμιο και τον Όλυμπο, κατοικούσαν θρακικά φύλα. Στη Xαλκιδική ήταν εγκατεστημένος ένας κλάδος των Hδωνών θρακών, οι Σιθώνιοι, από τους οποίους πήρε την ονομασία της, Σιθωνία, η κεντρική από τις 3 γλώσσες της Xαλκιδικής (ονομάζεται επίσης και Λόγγος)· η δυτική λεγόταν διαδοχικά Φλέγρα, Παλλήνη ή Κασσάνδρεια· η ανατολική, Ακτή και Άθως. Κατά τον 8o αι. π.Χ. άποικοι από τη Χαλκίδα και την Ερέτρια απώθησαν τους Σιθωνίους, κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος των ακτών της χερσονήσου και ίδρυσαν αποικίες, δίνοντας έτσι το όνομα Χαλκιδική σε ολόκληρη τη χερσόνησο. Κατά τις αρχές του 7ου αι. π.Χ. εποικούν στο βορειοδυτικό τμήμα της Xαλκιδικής (που από τότε έγινε γνωστό ως Βοττική) Βοττιαίοι, τους οποίους είχαν απωθήσει από την αρχική κοιτίδα τους (στην περιοχή των Ιχνών και της Πέλλας, δυτικά του Αξιού) οι Μακεδόνες.

Χάρτης αρχαίας Μακεδονίας

Έτσι, με την είσοδο στον Πελοποννησιακό πόλεμο, η Xαλκιδική περνάει στο πολιτικό προσκήνιο. Το 432/1 π.Χ. οι πόλεις της Xαλκιδικής επαναστατούν, αποχωρούν από τη συμμαχία, συνασπίζονται υπό την ηγεσία της Ολύνθου και σχηματίζουν το Κοινόν των Χαλκιδέων, συμμαχία που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ομοσπονδίας κρατών της αρχαιότητας: όλα τα μέλη της έχουν κοινούς νόμους και όλοι είναι πολίτες του ίδιου κράτους. Το Κοινόν έκοψε ωραιότατα αργυρά νομίσματα, που κυκλοφορούσαν στην περιοχή της Βαλκανικής, όπου τα μιμήθηκαν, δείγμα της ποικιλόμορφης ακτινοβολίας της Xαλκιδικής, στη βαρβαρική ενδοχώρα.

Ευεργέτες και όχι κατακτητές

Από Ιστορία της Μακεδονίας

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Έμβλημα του αρχαίου ελληνικού βασιλείου (Αφγανιστάν)

Σπουδαία ιστορικά στοιχεία ενός ένδοξου παρελθόντος- πέρα από τις γραπτές πηγές- έχουν καλυφθεί από τη σκόνη του χρόνου. Φυλάχθηκαν μέσα στη γη όπου σιγά –σιγά αναδύονται για να εμπλουτίσουν τις γνώσεις με ξεχωριστά μνημεία, μοναδικούς και σπάνιους ιστορικούς θησαυρούς.

Μέρα στη μέρα, χρόνο στο χρόνο, πλήθος ιστορικών μνημείων προστίθενται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Και δεν μιλούμε για τον σημερινό ελλαδικό χώρο ή τον ιστορικό χώρο της Μεσογείου, αλλά για την Ινδία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν. Χώρες, όπου η ελληνική παρουσία δεν αρχίζει από την αυτοκρατορία του Αλέξανδρου αλλά χάνεται σε άγνωστο βάθος χρόνου.

Στην ιστορία των λαών της γης, πολλοί λαοί κυριάρχησαν σε άλλους, τους υποδούλωσαν ή αποίκησαν στις χώρες τους. Κανένας όμως δεν άφησε τα πολιτιστικά εκείνα σημεία που να δίδουν την ώθηση στον κατακτημένο λαό να βαδίσει με υπερηφάνεια προς το μέλλον.

Στην παγκόσμια ιστορία είναι ξεχωριστή η συμβολή των Ελλήνων στο οικοδόμημα του σύγχρονου πολιτισμού. Ποιος είναι ο λόγος; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά; Γιατί οι αποικίες των Ελλήνων ή κράτη των Ελλήνων, μπόρεσαν να διατηρηθούν μέσα στην μεταβολή του χρόνου πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια; Και όχι μόνον αυτό, αλλά οι λαοί να καυχώνται πως είναι οι αποδέκτες και συνεχιστές του πολιτισμού των αρχαίων; Το παράδοξο με τη σημερινή λογική είναι πως οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως ‘ευεργέτες’ και όχι ως ‘κατακτητές’.

Μακεδονικός Τάφος Λύσωνος και Καλλικλέους

Από entopios.gr

Το ταφικό μνημείο του Λύσωνος και του Καλλικλέους είναι ένας από τους τέσσερις σημαντικούς μακεδονικούς τάφους των Λευκαδίων, που είχαν κατασκευασθεί κατά μήκος του αρχαίου δρόμου που ένωνε τη Μίεζα με την Πέλλα, την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου. Σύμφωνα με την κεραμική που βρέθηκε κατά τις ανασκαφές και την προσωπογραφία των μελών που τάφηκαν εδώ, ο τάφος μπορεί να χρονολογηθεί από τα τέλη του 3ου έως τα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ. Έχει τις μικρότερες διαστάσεις από όλους τους τάφους στην περιοχή του Κοπανού-Λευκάδια, αλλά ξεχωρίζει για το κατάγραφο εσωτερικό του, που διασώζει ονόματα πέντε γενεών της ίδιας οικογένειας.

Πρόκειται για τον τάφο της οικογένειας του Αριστοφάνη, τα μέλη της οποίας αναγράφονται με κόκκινα γράμματα πάνω από ορθογώνιες θήκες, που ανοίγονται σε δύο επάλληλες σειρές στις τρεις πλευρές των τοίχων.

Ο τάφος αποτελείται από το στενό προθάλαμο και τον τετράγωνο νεκρικό θάλαμο με προσανατολισμό Β-Ν και είσοδο στη νότια πλευρά, η οποία έκλεινε με δίφυλλη πόρτα. Ο προθάλαμος έχει επίπεδη οροφή και στα τοιχώματά του είναι ζωγραφισμένα ένα περιρραντήριο και ένας βωμός, ενώ στο υπέρθυρο του ανοίγματος προς το θάλαμο υπάρχει γραπτή επιγραφή με τα ονόματτα των πρώτων ενταφιασμένων νεκρών: ”Λύσωνος και Καλλικλέους των Αριστοφάνους”.

Η αρχαία Φλώρινα

Από entopios

Στη βόρεια πλαγιά του λόφου του Αγίου Παντελεήμονα, που δεσπόζει πάνω από την πόλη της Φλώρινας οι αρχαιολόγοι Α. Κεραμόπουλος και Γ. Μπακαλάκης ανέσκαψαν στα 1930 – 1934 τμήμα μιας αρχαίας πόλης, την οποία τοποθέτησαν χρονολογικά στην κλασική και ελληνιστική εποχή, σημειώνοντας παράλληλα τον εντοπισμό στοιχείων που πιστοποιούσαν την ύπαρξη οικισμού στο συγκεκριμένο σημείο των προϊστορικών χρόνων και συγκεκριμένα της ‘Ύστερης Εποχής του Χαλκού και της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου (1600-600 π.Χ.).

Τα συμπεράσματα των πρωτοπόρων της έρευνας στην περιοχή ήρθαν να επιβεβαιώσουν και να εμπλουτίσουν οι ανασκαφικές εργασίες της ΙΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στη δεκαετία του ’80.

Πρόκειται για πόλη, η οποία ιδρύθηκε στα χρόνια του Φιλίππου του Β’, με αδιάλειπτη κατοίκηση από τον 3ο ως τον 1ο αιώνα π.Χ. Σε μια έκταση οχτώ περίπου στρεμμάτων έχουν αποκαλυφθεί τα οικιστικά λείψανα τεσσάρων οικοδομικών τετραγώνων της ελληνιστικής περιόδου, τα οποία χωρίζονται από τρείς κάθετους δρόμους πλάτους τριών περίπου μέτρων.

Ντοκιμαντέρ – Στα βήματα του Μ. Αλεξάνδρου

Από e-ntopios

Παρακολουθήστε το ντοκιμαντέρ «Στα βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου» όπου περιγράφει βήμα προς βήμα την μεγαλειώδης αυτή εκστρατεία από την Ελλάδα στην Περσία. Είναι παραγωγής 1988 της Worldwide Television LTD με ελληνικούς υπότιτλους. Δείτε το σε 4 μέρη…

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Αλεξάνδρου

Από Το Βήμα (δημοσίευση 25/12/2004) μέσω History of Macedonia

«Αμίμητος» ήταν ο πίνακας του Απελλή που απεικόνιζε τον Αλέξανδρο ως «κεραυνοφόρον»

Τιβέριος, Μιχάλης Α.

Παίρνοντας αφορμή από τα όσα ελέχθησαν τον τελευταίο καιρό για τον Αλέξανδρο με αφορμή την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Ολιβερ Στόουν, ορισμένα μάλιστα… απύθμενης γελοιότητας, θα αφιερώσω την τελευταία επιφυλλίδα μου για το 2004 στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της μοναδικής αυτής στρατιωτικής και πολιτικής ιδιοφυΐας. Οσο περίεργο και αν φαίνεται, οι πληροφορίες που μας διασώζουν οι γραπτές μαρτυρίες για το παρουσιαστικό και την όλη εμφάνιση του Αλεξάνδρου είναι λιγοστές. Δεν πρέπει βέβαια να λησμονούμε ότι από το έργο των ιστορικών, των σύγχρονων με τον Μακεδόνα βασιλιά, ελάχιστα σπαράγματα μας έχουν διασωθεί, ενώ η πρώτη σωζόμενη βιογραφία του είναι γραμμένη περίπου 400 χρόνια μετά το θάνατό του. Ετσι, η κύρια πηγή των γνώσεών μας για την εξωτερική του εμφάνιση είναι οι σωζόμενες απεικονίσεις του σε ποικίλες δημιουργίες της τέχνης. Αλλά και αυτές, αν εξαιρέσουμε ορισμένες, κυρίως νομίσματα, χρονολογούνται μετά τον θάνατό του, πολλές μάλιστα εξ αυτών αιώνες μετά.

Χρ. Τσολάκης – Η γλώσσα και η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων

Από LoMak’s Blog

Διάλεξη του ομότιμου καθηγητή της Νεοελληνικής Γλώσσας του Α.Π.Θ. κ. Χρίστου Τσολάκη με θέμα τη γλώσσα και την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων, που έγινε στις 20.2.12, στα πλαίσια των ομιλιών της Σχολής Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης.

Αν δεν παίζει το βίντεο κάντε κλικ εδώ

Διαβάστε περισσότερα για τη διάλεξη «Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας»
Αναδημοσίευση από τη Σχολή Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης, 20.2.12

Ο χρυσός των Ελλήνων στη Μακεδονία

Από Ελλήνων Δίκτυο

Το κράνος του Φιλίππου και ο θώρακάς του είχαν κατασκευαστεί από ένα είδος σιδήρου που όταν είναι καθαρός από προσμίξεις λάµπει σαν ανοξείδωτο ατσάλι.

Στον τάφο του στη Βεργίνα η χρυσή λάρνακα µε τα καµένα οστά, αλλά κυρίως το χρυσό στεφάνι µε φύλλα βελανιδιάς, που αποτελεί την απόλυτη ένδειξη της βασιλικής ταυτότητας, αναδεικνύουν µέσα από την καθαρότητα του υλικού τους το κύρος του ηγεµόνα, τη σχεδόν θεϊκή του υπόσταση. Το χρυσάφι που θα συγκέντρωνε µερικά χρόνια αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος από τους βασιλικούς θησαυρούς της Περσίας µπορούσε να αποτιµηθεί µόνο µετρώντας το σε τόνους!