Μαρδοχαίος Φριζής: Ο θάνατος τού είχε στήσει καρτέρι στην Πρεμετή

Ο συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής, πρώτος πεσών έλληνας αξιωματικός εβραϊκής καταγωγής στο Αλβανικό Μέτωπο, γεννήθηκε το 1893 στη Χαλκίδα.

Ήταν πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το 1916 αποφοίτησε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών.

Ο Φριζής έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Ουκρανική Εκστρατεία (εκστρατεία στην Κριμαία) και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Συνελήφθη από τον εχθρό στη Σμύρνη και παρέμεινε στην αιχμαλωσία επί μακρόν, επιλέγοντας να υπομείνει μαζί με τους συμμαχητές του την κοινή μοίρα και να αρνηθεί τη χείρα βοηθείας που έτειναν σε αυτόν οι ομόθρησκοί του, οι οποίοι είχαν κινητοποιηθεί για την απελευθέρωσή του διά της καταβολής λύτρων.

Κατά το Μεσοπόλεμο ο Φριζής υπηρέτησε στην Κρήτη και στο Δελβινάκι, όπου συνδέθηκε με το μητροπολίτη Ιωαννίνων και μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνα.

Κατά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο αντισυνταγματάρχης Φριζής ήταν διοικητής του Υποτομέα Δελβινακίου της VIII Μεραρχίας.

Ήταν αυτός που, ως επικεφαλής του Αποσπάσματος Αώου, αναχαίτισε την ιταλική προέλαση, αντιπαρατάχθηκε επιτυχώς στην επίλεκτη μεραρχία αλπινιστών «Τζούλια» και συνέλαβε τους πρώτους ιταλούς αιχμαλώτους.

Χωρίς υπερβολή, τα επιτεύγματα του Φριζή τα πρώτα κρίσιμα εικοσιτετράωρα της ελληνοϊταλικής σύρραξης έθεσαν τα θεμέλια του μετέπειτα θριάμβου των ελληνικών όπλων.

«Αν η Ελλάς χάρισε την πρώτη νίκη στους συμμάχους, ο Φριζής χάρισε την πρώτη νίκη στα ελληνικά όπλα» έγραψε αργότερα ένας από τους επιτελείς της VIII Μεραρχίας.

Αξιοποιώντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό το δύσβατο εδαφικό ανάγλυφο, ο Φριζής πέρασε εν συνεχεία στην αντεπίθεση.

Κατάφερε να απελευθερώσει την Κόνιτσα και να εισέλθει υπό δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες στα αλβανικά εδάφη.

Δυστυχώς, ο θάνατος τού είχε στήσει καρτέρι στην Πρεμετή, στις 5 Δεκεμβρίου 1940.

Ιταλικά αεροσκάφη έπληξαν εκείνη την αποφράδα ημέρα τις ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή της Πρεμετής.

Ο ατρόμητος αντισυνταγματάρχης έφυγε έφιππος και περήφανος, πάνω στο λευκό άλογό του, στην πρώτη γραμμή, κυριολεκτικά στο πλευρό των παλικαριών του.

Τα οστά του αείμνηστου ήρωα, που έλαβε τιμητικώς μετά θάνατον το βαθμό του συνταγματάρχη, αναγνωρίστηκαν το 2002 στην Αλβανία και ενταφιάστηκαν ακολούθως στο νεκροταφείο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης.

https://www.in.gr/

Πέθανε ο μεγάλος δάσκαλος της θρακιώτικης παράδοσης Χρόνης Αηδονίδης

Έφυγε από τη ζωή σήμερα Δευτέρα 23 Οκτωβρίου ο μεγάλος δάσκαλος της παραδοσιακής μουσικής Χρόνης Αηδόνιδης.

Την είδηση του θανάτου του μεγάλου Εβρίτη έκανε γνωστή ο Απόστολος Ευφραιμίδης, Πρόεδρος του Αρχείου Μουσικολαογραφικής Παράδοσης Χρόνης Αηδονίδης (ΑΜΠΧΑ).

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“Με μεγάλη οδύνη ανακοινώνουμε πως ο αγαπημένος μας Δάσκαλος Χρόνης Αηδονίδης δεν είναι πια μαζί μας.

Σε ηλικία 95 ετών και μετά από 75 χρόνια συνεχούς διακονίας και προσφοράς στη διδασκαλία, διάσωση, διάδοση και καταγραφή της μουσικής παράδοσης της Θράκης, οδεύει για τον Παράδεισο, αφήνοντας πίσω του πολύτιμες μουσικές καταγραφές και τέσσερις γενιές μαθητών και συνεργατών που θα διαιωνίσουν το όνομα, το όραμα και τη διδασκαλία του ες αεί.
Αιωνία η μνήμη του και η ευγνωμοσύνη όλων μας για την προσφορά του.
Για το Αρχείο Μουσικολαογραφικής Παράδοσης «Χρόνης Αηδονίδης»”

Ο πρόεδρος
Απόστολος Ευφραιμίδης

Ποιος ήταν ο Χρόνης Αηδονίδης

Ο Χρόνης Αηδονίδης, μαζί με τη Δόμνα Σαμίου είναι οι δύο βασικοί πυλώνες ανάδειξης της Παραδοσιακής Μουσικής. Τα Δημοτικά Τραγούδια, ολόκληρης της ΕΛλάδας αλλά και κυρίως της Θράκης, έγιναν γνωστά χάρην σε αυτόν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει, στο ότι ο Χρόνης Αηδονίδης, δάσκαλος και στο επάγγελμα ο ίδιος, γόνος ανατολικοθρακιώτικης οικογένειας, πρόσφυγας απο την Ανατολική Θράκη – Ανατοκική Ρωμυλία. Με σπουδές στη Βυζαντινή Μουσική, ανέδειξε όλες τις μουσικές της Πόλης και της Σμύρνης, δημιούργησε μία δική του σχολή Θρακικής και Μικρασιατικής Μουσικής Εκπαίδευσης, με παράλληλα ιστορικά δεδομένα απο τις Αλησμόνητες Πατρίδες.

Εϊναι μία απο τις σημαντικότερες προσωπικότητες του θρακικού πολιτισμού, σε αυτόν χρωστά η Θράκη την μουσική της ανάδειξη, την πολιτισμική της ανάδειξη, ήταν η γέφυρα ανάμεσα στις αλησμόνητες πατρίδες και τη μάνα γη Θράκη που αγκάλιασε τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Πόλης και της Ανατολικής Θράκης.

Απο τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Θρακικής Ιστορίας εδώ και 80 και πλέον χρόνια.

http://www.thracenews.gr

Γρίφος με αρχαία πόλη στις Σέρρες: Εντόπισαν μνημεία και πατητήρια για κρασί, τι αποκαλύπτουν τα ευρήματα

Στα χνάρια μίας αρχαίας πόλης της Κάτω Κοιλάδας του Στρυμόνα στην τοποθεσία «Παλαιόκαστρο» της Τερπνής του δήμου Βισαλτίας, με διάρκεια ζωής από το τέλος τον 6ο αιώνα π.Χ. έως τον 6ο αιώνα μ.Χ., βρίσκεται η συστηματική αρχαιολογική έρευνα που διεξάγεται για δεύτερη χρονιά στην περιοχή, από την Εφορία Αρχαιοτήτων Σερρών σε συνεργασία με τη Γαλλική Σχολή Αθηνών.

Η αρχαιολογική έρευνα, αποκαλύπτει εντυπωσιακά μνημεία και συμπληρώνει τις γνώσεις των αρχαιολόγων αλλά το παζλ του αρχαίου χάρτη της περιοχής. Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΜΠΕ η Προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Σερρών Δημητρία Μαλαμίδου, «η θέση Παλαιόκαστρο, ταυτίζεται με μια από τις αρχαίες πόλεις της κάτω κοιλάδας του Στρυμόνα που είναι γνωστές από τις αρχαίες ιστορικές πηγές».

«Ελπίζουμε ότι με την καινούργια έρευνα θα υπάρξουν ευρήματα (επιγραφές, νομίσματα) που θα επιτρέψουν τον ασφαλή προσδιορισμό του ονόματός της. Είναι πάντως ήδη φανερό ότι η στρατηγική της θέση ανάμεσα στην εύφορη κοιλάδα του ποταμού Στρυμόνα και στις πλαγιές των πλούσιων σε μεταλλεύματα βουνών Κερδύλλιον και Βερτίσκος, συνέβαλε στην μακραίωνη επιτυχημένη ιστορική της πορεία. Δεν είναι τυχαίο ότι μεταξύ των παλαιότερων ευρημάτων ξεχωρίζει επιγραφή που αναφέρει τη λέξη «αδάμαϛ», όρο που αναφέρεται στο χρυσό και πιθανότατα στην εκμετάλλευσή του», επισημαίνει η κα Μαλαμίδου.
ανασκαφες
Οι ανασκαφές στο λόφο αποκάλυψαν μέχρι τώρα οικοδομικές φάσεις των ελληνιστικών χρόνων, τμήμα της οχύρωσης, ρωμαϊκή βασιλική (δημόσιο κτίριο) με συγκρότημα θερμών, εργαστηριακό χώρο με πατητήρια για κρασί.