Η γερμανική διαμεσολάβηση είναι ύποπτη: Η ακτινογραφία των σχέσεων Γερμανίας-Τουρκίας

 

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ

Τι πρέπει να γνωρίζει η Ελλάδα για τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Γερμανία με τα πολλά και σύνθετα παρεπόμενα;

Η Τουρκία, έως την ώρα που γράφεται το κείμενο, φαίνεται ότι έχει περιέλθει στην ίδια αμηχανία στην οποία ήλθε και στον Έβρο. Δεν περίμενε η αντίδραση της Ελλάδας να είναι τόσο αποφασιστική και σχεδιασμένη.

Ο Ερντογάν δεν είναι μόνο ένας απολυταρχικός ηγέτης. Ηγείται μιας χώρας της οποίας παραδοσιακά, η εσωτερική πολιτική της εξαρτάται από την αντίστοιχη εξωτερική. Το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας δεν αντέχει ήττες εθνικές. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, κάτι που μαρτυρά και το ότι έπαιξε το χαρτί της βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας παρόλο που 15 μήνες πριν είχε δηλώσει ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας.

Η Τουρκία έχει μπει στην ώρα της μεγάλης απόφασης. Θα ρισκάρει στην κατάσταση που είναι η οικονομία της και η πολιτική κατρακύλα του Ερντογάν; Θα επισημοποιήσει το άνοιγμα του πιο δύσκολου μετώπου από όσα έως τώρα έχει ανοίξει;

Μάλλον την Τουρκία τη βολεύει ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και μέχρι τότε, η διατήρηση μιας παγωμένης σύγκρουσης στο Αιγαίο. Ένα τραπέζι που αν δεν είναι διμερές, ας είναι ένα τραπέζι πολυμερές που όμως θα είναι ευμενώς ουδέτερο για εκείνη. Αυτό επιδιώκει η Τουρκία και το αντίθετο πρέπει να επιδιώκουμε εμείς.

Η Γερμανία φαίνεται μέσα από τη Bild ότι διαφημίζει τις ”καλές υπηρεσίες” που παρέχει. Παρόλα αυτά, οφείλουμε τις κρίσιμες ώρες αυτές να είμαστε δύο και τρεις φορές σκεπτικοί για τη γερμανική διαμεσολάβηση. Τι πρέπει να γνωρίζει η Ελλάδα για τις σχέσεις Τουρκίας – Γερμανίας οι οποίες έχουν πολλά και σύνθετα παρεπόμενα;

Ο Σ. Καλεντερίδης στο Militaire.gr : “Η Δύση θα κάνει ακόμη και Παγκόσμιο Πόλεμο για την Τουρκία”!

Από Ινφογνώμων Πολιτικά

Ο Σάββας Καλεντερίδης, γνώστης της Τουρκίας όσο κανένας άλλος, αναλυτής και αρθρογράφος μιλά στο Militaire.gr για την επόμενη ημέρα της Τουρκίας. Αναλύει με σαφήνεια τις μεγάλες προκλήσεις και τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει. Εκτιμά τις κινήσεις του Ερντογάν επισημαίνοντας ότι πράγματι έχει κάνει σοβαρές κινήσεις για να απομακρυνθεί από τη Δύση. Αν θα ολοκληρώσει όμως αυτή τη πορεία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο μπορεί να αντέξει τους τριγμούς στην οικονομία του. Με τη φράση περί Παγκοσμίου Πολέμου δίνει απάντηση για τις προθέσεις της Δύσης σχετικά με την Τουρκία.

Δείτε την πραγματικά χορταστική σε πληροφορίες και εκτιμήσεις συνέντευξη του Σάββα Καλεντερίδη.

Εξηγεί ποιο θα ήταν το ιδανικό σενάριο για την Ελλάδα, σε σχέση με το τι μπορεί να συμβεί στην Τουρκία.

Χαρακτηρίζει τη συμφωνία των Πρεσπών προδοτική και εξηγεί το γιατί.

Υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει κάτι πολύ πιο σημαντικό να εκμεταλλευθεί στο Αιγαίο από τα ενεργειακά αποθέματα στην ΑΟΖ.

Τέλος μιλώντας για τις συζητήσεις με την Αλβανία, λέει πως “το κλειδί για τη λύση στο Αιγαίο το κρατάει η Αλβανία”.

Το σκληρό πόκερ των Βαλκανίων και η απέλαση των Ρώσων διπλωματών

Από pontosnews

Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Κώστας Τσιρώνης

Από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε ως πρωθυπουργός τη Μόσχα τη δεκαετία του ’70, η Ελλάδα είναι πολύ προσεκτική στις σχέσεις της με τη Ρωσία. Διότι παρά το γεγονός ότι οι δύο χώρες ανήκουν σε διαφορετικά στρατόπεδα, και η Αθήνα και η Μόσχα αναγνώριζαν πως είχαν συμφέρον από τη διατήρηση χαμηλών τόνων και καλών σχέσεων στις διμερείς τους επαφές.

Το γεγονός ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες, δείχνει πόσο η δραστηριότητά τους ενόχλησε την Αθήνα. Το τι ακριβώς συνέβη δεν είναι γνωστό. Αλλά θα πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό.

Το παιχνίδι γίνεται και σκληρό και απροκάλυπτο. Και οι συνέπειές του δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν. Το ότι οι Ρώσοι θα απελάσουν ίδιο αριθμό Ελλήνων διπλωματών από τη Μόσχα είναι το ελάχιστο που θα ανέμενε κανείς.

Οι ελληνορωσικές σχέσεις δεν αποκλείεται να περάσουν μια φάση «ψυχρού πολέμου» και αυτό δεν θα είναι καθόλου καλή εξέλιξη, τη στιγμή μάλιστα που αυτήν την περίοδο οι σχέσεις της Μόσχας με την Άγκυρα είναι καλές και οι δύο χώρες έχουν δείξει το ενδιαφέρον τους για τα Βαλκάνια.

Με μια πρώτη προσέγγιση, η ελληνορωσική κρίση έχει να κάνει με τη βαλκανική πολιτική της Μόσχας και την αμερικανική προσπάθεια εξοβελισμού της. Μετά την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ (αν και η Αλβανία ουδέποτε είχε αγαθές σχέσεις με τη Ρωσία πλην μιας μικρής περιόδου επί Ενβέρ Χότζα όταν η χώρα πέρασε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο), την ένταξη επίσης του Μαυροβουνίου στη Συμμαχία και την επίλυση της ελληνοσκοπιανής διαφοράς, τα Βαλκάνια γίνονται προνομιακό πεδίο για την Ουάσινγκτον.

Τα πράγματα θολώνουν κάπως στη Σερβία, η οποία δεν θέλει να εγκαταλείψει τα ρωσικά της ανοίγματα αλλά οι σχέσεις του Βελιγραδίου με τη Δύση (Ευρώπη και ΗΠΑ), και κυρίως η προοπτική τους, δεν εμπνέουν ιδιαίτερη ανησυχία για τον αναγκαστικό προσανατολισμό της χώρας.

Κοτζιάς – Μογκερίνι: Με την εξωτερική πολιτική κρατάμε ανοιχτούς δρόμους για Βαλκάνια και Τουρκία

«Εμείς στην εξωτερική μας πολιτική δεν θέλουμε να βγάζουμε «γινάτια», δεν θέλουμε να αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να πούμε πιο έξυπνες φράσεις από τον άλλον. Η εξωτερική μας πολιτική είναι να κρατάμε για όλα τα Βαλκάνια και για την Τουρκία ανοιχτούς τους δρόμους σε έναν σύγχρονο, προοδευτικό τρόπο άσκησης διακρατικών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής. Και αν μπορούμε έστω και ένα τοις χιλίοις να βοηθήσουμε, να αποτρέψουμε να πάμε στο παρελθόν είναι κέρδος και για τον πολιτισμό μας και για τις δύο χώρες μας και για όλους μας».

Αυτό τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στο πλαίσιο της κοινής συνέντευξης Τύπου με την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας και αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής επιτροπής, Φεντερίκα Μογκερίνι, μετά από τη συνάντηση που είχε μαζί της σήμερα το απόγευμα στο υπουργείο Εξωτερικών.

Μία συνάντηση η οποία διήρκησε μιάμιση ώρα και είχε ως επίκεντρο την διαμόρφωση της παγκόσμιας στρατηγικής Εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ που «έσπασε» τις μονόπλευρες θεωρήσεις στην Ευρώπη, ενώ έμφαση δόθηκε και στην πολιτική της ευρωπαϊκής διεύρυνσης στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και της Τουρκίας, χωρίς εκπτώσεις και εφόσον βέβαια πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια ένταξης.

Στα Βαλκάνια τα σύνορα είναι καθορισμένα

Ο κ. Χόιτ Μπράιαν Γι, βοηθός αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Η αμερικανική παρουσία και το ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια παραμένουν ισχυρά και οι ΗΠΑ δεν έχουν αλλάξει πολιτική, δηλώνει σε συνέντευξή του στην «Κ» ο βοηθός αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα Νοτιοανατολικής Ευρώπης, Χόιτ Μπράιαν Γι, και τονίζει πως τα υφιστάμενα σύνορα στην ευαίσθητη αυτή περιοχή είναι καθορισμένα και δεν αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. Με αφορμή ερώτηση για διακηρύξεις περί «Μεγάλης Αλβανίας», ο Αμερικανός αξιωματούχος ξεκαθαρίζει ότι η Ουάσιγκτον απορρίπτει κάθε εθνικιστική ρητορική απ’ όπου και αν προέρχεται και καλεί τους ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων να αποφεύγουν τον εμπρηστικό και διχαστικό λόγο και να επικεντρωθούν στις μεταρρυθμίσεις. Αναφερόμενος στη FYROM δηλώνει πως «η πόρτα εισόδου στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. είναι ανοιχτή», αρκεί να υλοποιηθούν οι προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις και τονίζει πως Αθήνα και Σκόπια πρέπει να συμφωνήσουν σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση γύρω από το όνομα «προς το συμφέρον της ευρωατλαντικής ενσωμάτωσης».

– Ποια εικόνα αποκομίσατε, κύριε Γι, από το πρόσφατο ταξίδι σας στα Δυτικά Βαλκάνια;

– Με τη δική μας και την ευρωπαϊκή δραστήρια δέσμευση, είδαμε κάποιες θετικές εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια τελευταία. Το Μαυροβούνιο προσχώρησε στο ΝΑΤΟ, οι ηγέτες της Μακεδονίας* συνεννοήθηκαν για να κάνουν νέα κυβέρνηση, η αλβανική αντιπολίτευση συμφώνησε να σταματήσει το μποϊκοτάζ και να συμμετάσχει στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, και η Σερβία άνοιξε δύο νέα κεφάλαια για την ένταξή της στην Ε.Ε. αυτόν τον μήνα. Αυτά τα βήματα προόδου σηματοδοτούν ότι η σκληρή δουλειά και η επιμονή ανταμείβονται και ότι οι βαλκανικές χώρες μπορούν να επιτύχουν τους στόχους τους όταν υπάρχει πολιτική βούληση. Φυσικά, η περιοχή ακόμη αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις. Αυτές περιλαμβάνουν, εσωτερικά, εύθραυστους θεσμούς, αδυναμίες στους κανόνες δικαίου, ανελεύθερα μέσα ενημέρωσης και ενδημική διαφθορά. Οι εξωτερικές προκλήσεις συμπεριλαμβάνουν την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τη διαχείριση των προσφυγικών ροών και την αντίσταση σε εξωτερικές προσπάθειες εκτροχιασμού της δημοκρατικοποίησης. Για να επιλύσουν αυτές τις προκλήσεις, οι ηγέτες των κρατών θα πρέπει να επιδείξουν πολιτικό θάρρος, να συνεργαστούν μεταξύ τους και να πάρουν αποφάσεις, αλλά και να κάνουν τα απαιτούμενα βήματα για μεγαλύτερη σταθερότητα και ευημερία.

Σενάρια για νέα σύνορα στα Βαλκάνια

Η κινητικότητα για το Κόσοβο και η επαναχάραξη με ανταλλαγή εδαφών μεταξύ των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας

 

Η εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των χωρών που προέκυψαν από την πρώην Γιουγκοσλαβία φαίνεται να διαταράσσεται ξανά, καθώς ξεκινά δειλά και πάλι μια συζήτηση για επαναχάραξη των συνόρων με ανταλλαγή εδαφών. Τις «φωτιές» άναψαν οι πρόεδροι της Κροατίας και της Βοσνίας, Γιόζιπ Γιοζίποβιτς και Μλάντεν Ιβάνιτς, που συμφώνησαν ότι οι σχέσεις μεταξύ των κρατών που διαδέχτηκαν τη Γιουγκοσλαβία είναι τόσο κακές όσο ποτέ άλλοτε τα περασμένα 20 χρόνια. Παράλληλα, ο πρόεδρος της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς, απείλησε το Κόσοβο με πόλεμο σε περίπτωση που πειραχτεί Σέρβος πολίτης από Κοσοβάρο. Η δήλωση του Νίκολιτς έγινε μετά την άρνηση των Αρχών του Κοσόβου τον περασμένο μήνα να επιτρέψουν σε σερβικό τρένο να εισέλθει στο κοσοβαρικό έδαφος.

Αλλά και στη Νότια Σερβία, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αλβανικής καταγωγής, ο Γιονούζ Μούσλιου, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου του Πρέσεβο, Μέντβεντζα και Μπουγιάνοβατς, ζήτησε με δήλωσή του την απόσχιση από τη Σερβία και την ένωση με το Κόσοβο: «Η κατάσταση όσον αφορά το ανατολικό Κοσσυφοπέδιο (Νότια Σερβία) είναι ίδια από την εποχή του Μιλόσεβιτς. Οι κάτοικοι ήταν όλοι εγγεγραμμένοι στο Κοσσυφοπέδιο, μέχρι που προσαρτήθηκε το Πρέσεβο υπέρ της Σερβίας χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών. Ζητάμε ένωση με το Κόσοβο». Στα δε Σκόπια οι Αλβανοί απαιτούν την αναγνώριση της αλβανικής μειονότητας ως ισότιμης εθνικής συστατικής κοινότητας του κράτους και την αναγνώριση της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας της χώρας, θέτοντας τα αιτήματα αυτά ως όρους για να συμμαχήσουν με τον Νίκολα Γκρούεφσκι, το κόμμα του οποίου είχε έρθει πρώτο στις εκλογές της 11ης Δεκεμβρίου.

Νέα εξωθεσμική διάσκεψη για το μεταναστευτικό συγκαλεί η Βιέννη

O αυστριακός υπουργός Άμυνας, Χανς Πέτερ Ντόσκοτσιλ

Αθήνα

Σε εξωθεσμική διάσκεψη των υπουργών Εσωτερικών και Άμυνας χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, με θέμα την ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων, ερήμην, όμως, της άμεσα ενδιαφερόμενης Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συγκαλεί στις 8 Φεβρουαρίου στη Βιέννη, ο αυστριακός υπουργός Άμυνας, Χανς Πέτερ Ντόσκοτσιλ, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, το οποίο ηγείται της κυβέρνησης συνασπισμού με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα.

Η διάσκεψη, στην οποία έχουν προσκληθεί οι υπουργοί Εσωτερικών και Άμυνας από την Ουγγαρία, τη Σλοβακία, την Τσεχία, την Κροατία, τη Σλοβενία, τη Σερβία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, πραγματοποιείται ακριβώς έναν χρόνο μετά την επίσης εξωθεσμική Διάσκεψη της Βιέννης για τα Δυτικά Βαλκάνια, που είχε πραγματοποιηθεί σε επίπεδο υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών.

Σε αυτήν την αμφιλεγόμενη διάσκεψη, με θέμα τη μείωση της μεταναστευτικής ροής, οι προερχόμενοι από το Λαϊκό Κόμμα, Αυστριακοί υπουργοί Εσωτερικών και Εξωτερικών, Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ (σσ την οποία στο μεταξύ έχει διαδεχθεί ο Βόλφγκανγκ Σομπότκα) και Σεμπάστιαν Κουρτς, είχαν συγκαλέσει εξωθεσμικά τους ομολόγους τους από εννέα βαλκανικές χώρες, με εξαίρεση της Ελλάδας.

Ν. Ι. Μέρτζος : Κινούμενη άμμος η βαλκανική ενδοχώρα μας

Από taxalia

Η αναμέτρηση Δύσης-Ρωσίας στην βαλκανική ενδοχώρα της Ελλάδος διεξάγεται σε κινούμενη άμμο. Με εξαίρεση τη Σλοβενία, σε όλες τις βαλκανικές χώρες επικρατούν ισχυρές εθνικές μειονότητες, αμοιβαίες εδαφικές διεκδικήσεις, οργανωμένο έγκλημα, διαφθορά, φτώχεια, υποτυπώδεις θεσμοί και ρευστότητα.

Το Ισλάμ επηρεάζει, σε διαφορετική κλίμακα, τα έξη από τα εννέα Κράτη. Μέσω αυτού η νεο-οθωμανική Τουρκία κατέλαβε ήδη στρατηγικές θέσεις και στρατολογούνται τζιχαντιστές. Μουσουλμάνοι είναι το 88% του πληθυσμού στο Κόσοβο, το 75% στην Αλβανία, το 48% στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το 34% στα Σκόπια, το 17,7% στο Μαυροβούνιο, το 15,5% στη Βουλγαρία και το 4,5% στη Σερβία. Στη Βουλγαρία το τουρκικό κόμμα εκλέγεται σταθερά τρίτο κόμμα της Βουλής και ρυθμίζει την εύθραυστη πολιτική σταθερότητα. Η παραίτηση του αρχηγού του, πριν ένα μήνα, προκάλεσε ανοικτή κρίση στις σχέσεις με την Τουρκία που εργάσθηκε παρασκηνιακά να επιστρέψει στην ηγεσία. Στις 15.1.2016 ο Βούλγαρος υπουργός Εξωτερικών δημόσια κάλεσε με έντονο ύφος τον πρέσβη της Τουρκίας στη Σόφια «να διαλύσει οποιαδήποτε υπόνοια για ανάμειξή του στα εσωτερικά της Βουλγαρίας» και του έστειλε επίσημη διπλωματική νότα.

Οι Αλβανοί αποτελούν το 25,3% του πληθυσμού στα Σκόπια και συγκυβερνούν. Επίσης διαθέτουν δυναμική μειονότητα στο Μαυροβούνιο και στη Σερβία. Επιδιώκουν την Μεγάλη Αλβανία. Οι Σέρβοι ελέγχουν έναν βόρειο θύλακα στο Κόσοβο. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη σε σύνολο 3.880.000 κατοίκων το 37,1% οι Σέρβοι, το 48% Βόσνιοι Μουσουλμάνοι και το 14,3% Κροάτες Καθολικοί. Η Σερβική Δημοκρατία και η αντίπαλη Δημοκρατία Βοσνίων – Κροατών συνιστούν την χαλαρή Συνομοσπονδία της χώρας. Ισχυρή μειονότητα Σέρβων ζει στην Κροατία.

Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κόσοβο είναι διεθνή προτεκτοράτα. Σλοβενία, Κροατία, Βουλγαρία και Ρουμανία έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και διαπραγματεύεται ήδη την ένταξή της στην Ε.Ε. Το Μαυροβούνιο αναμένεται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ τον Ιούνιο. Η ένταξη των Σκοπίων προϋποθέτει συμφωνία με την Ελλάδα. Η ένταξη της Σερβίας στην Ε.Ε. εξαρτάται από την συμφωνία της με το Κόσοβο όπου συναντά μεγάλη αντίδραση.

Η Ρωσία αντιδρά έντονα στην επέκταση του ΝΑΤΟ σε Μαυροβούνιο, Σκόπια και Σερβία. Την καταγγέλλει ως «περικύκλωση της Ρωσίας». Μάλλον πολύ αργά.

Η Βαλκανική Ζώνη έχει εξαιρετική γεωπολιτική σημασία διότι άγει κατ’ ευθείαν από την Αδριατική στη Μαύρη Θάλασσα και, από εκεί, παρακάμπτοντας την πάντα αμφίβολη Τουρκία, οδηγεί στην Κασπία και στην Υπερκαυκασία, δηλαδή στους υδρογονάνθρακες και στον στρατηγικό στροφέα της Ευρασίας. Είναι ο συντομότερος δρόμος για στρατιωτική επέμβαση και τους ενεργειακούς αγωγούς από την Ανατολή προς την Ευρώπη για τους οποίους αναμετρώνται δεινά Δύση-Ρωσία.

Στις αδριατικές ακτές της Βοσνίας και της Αλβανίας καθώς επίσης στις παρευξείνιες ακτές της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας έχουν εγκατασταθεί οι ισχυρότερες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Σύντομα και στις ακτές του Μαυροβουνίου. Στο Κοσσυφοπέδιο, στα σύνορα με τα Σκόπια, λειτουργεί η γιγαντιαία αμερικανική στρατιωτική βάση Camp Bondsteel, το μόνο ανθρώπινο κτίσμα που είναι ορατό από τη Σελήνη μαζί με το Σινικό Τείχος. Στην πόλη των Σκοπίων οι Αμερικανοί ανήγειραν τη μεγαλύτερη, σε ευρωπαϊκό έδαφος, τεθωρακισμένη βάση ηλεκτρονικής κατασκοπείας και παρεμβολών την οποία επονομάζουν «Πρεσβεία» με 3.000 «διπλωμάτες».

Γιατί ξύπνησε και πάλι ο αλβανικός εθνικισμός

Από Mignatiou.gr

Του Σταύρου Λυγερού, http://www.protothema.gr

Το τηλεκατευθυνόμενο ελικοπτεράκι με τη σημαία της “μεγάλης Αλβανίας” στον ποδοσφαιρικό αγώνας Σερβίας-Αλβανίας πριν μερικές ημέρες θα μπορούσε να είναι μία χωρίς πολιτικό βάρος πρόκληση θερμοκέφαλων Αλβανών εθνικιστών. Αυτό που της προσδίδει ιδιαίτερο πολιτικό βάρος είναι ο τρόπος που την αγκάλιασε όχι μόνο ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, αλλά σύσσωμο σχεδόν το πολιτικό σύστημα των Τιράνων.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ευκαιρία, όμως, δόθηκε όταν στη δεκαετία του 1990 το καθεστώς Μιλόσεβιτς έγινε το μαύρο πρόβατο για τη Δύση. Ο περιβόητος αλβανικός UCK άρχισε τον ανταρτοπόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο, γεγονός που έδωσε το πρόσχημα στη Δύση να επέμβει στρατιωτικά.

Το αποτέλεσμα ήταν η de facto απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία και μετά από αρκετά χρόνια η αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος. Η εξέλιξη εκείνη τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.

Δρ. Γεώργιος Νεκτάριος Αθ. Λόης – Ο Εκχριστιανισμός Των Κροατών. Απόψεις για τη ζωή και το έργο των διαφωτιστών των Σλάβων Κυρίλλου και Μεθοδίου.

Η παρούσα εργασία παρουσιάστηκε στο «Καρίπειον Μέλαθρον» και δημοσιεύτηκε στον Τόμο: Χριστιανική Μακεδονία. Η ενδοχώρα της στον κόσμο της Ορθοδοξίας της Χερσονήσου του Αίμου, Προβληματισμοί Εθνικοί και Θρησκευτικοί επίκαιροι, Τ. III, ΙΕΘΠ, Θεσσαλονίκη 2014, σσ. 404-428

https://www.scribd.com/doc/245088471/%CE%94%CF%81-%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%91%CE%B8-%CE%9B%CF%8C%CE%B7%CF%82-%CE%9F-%CE%95%CE%BA%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%A4%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%A3%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CF%89%CE%BD-%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%9C%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85

Το εκκρεμές του εθνικισμού στα Βαλκάνια

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Δεν πρέπει να εξεπλάγη κανείς στα Βαλκάνια από την κατάληξη (την αναγκαστική διακοπή) του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων της Σερβίας και της Αλβανίας στο Βελιγράδι την περασμένη Τρίτη. Μπορεί να έχουν γίνει βήματα προς την ομαλοποίηση της κατάστασης μεταξύ των χωρών που προέκυψαν από τη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά, όπως σημείωσε ο έμπειρος Σταύρος Τζίμας στην «Καθημερινή» της Πέμπτης, «κάτω από τις στάχτες του πολέμου εξακολουθούν να σιγοκαίνε εθνικισμοί». Γιατί δεν ησυχάζουν τα Βαλκάνια;

Η άμεση απάντηση είναι ότι πολλές διενέξεις βρίσκονται ακόμη σε εκκρεμότητα. Το Κοσσυφοπέδιο (όπου οι Αλβανοί κήρυξαν την ανεξαρτησία τους το 2008, μετά την παρέμβαση του ΝΑΤΟ υπέρ τους στον πόλεμο του 1999), είναι ενδεικτικό της εύφλεκτης επικάλυψης των γεωγραφικών διεκδικήσεων και της ιστορικής μνήμης των διαφόρων εθνοτήτων που μοιράζονται την περιοχή. Ενώ το Κοσσυφοπέδιο ήταν κομμάτι της Σερβίας για αιώνες, για πολλά χρόνια Αλβανοί αποτελούσαν την πλειονότητα του πληθυσμού του. Οταν το 1989, με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας να διαφαίνεται στον ορίζοντα, ο Σέρβος ηγέτης Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς θέλησε να επιβεβαιώσει την υπεροχή των Σέρβων στο Κόσοβο, ακύρωσε την αυτονομία του, χτίζοντας το προφίλ του ως εθνικιστή ηγέτη και εξοργίζοντας τους Αλβανούς. Οι τριβές οδήγησαν στον πόλεμο του 1999 και την κήρυξη της ανεξαρτησίας.

Φιλική Εταιρεία, 200 χρόνια από την ίδρυσή της

Από Άρδην-Ρήξη

Το εισαγωγικό σημείωμα από το αφιέρωμα του Άρδην (τ. 97) για τα διακόσια χρόνια από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας.

Διακόσια χρόνια μετά

Eδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια, ο ελληνισμός ζει και αναπνέει κοιτάζοντας διαρκώς προς τα «έξω»· έφτασε στα πέρατα της Δύσης –τις στήλες του Ηρακλέους– και της Ανατολής, μέχρι τις Ινδίες. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λαό διαμόρφωσε τον κόσμο και τον πολιτισμό που ξέρουμε, τον χριστιανισμό, τη φιλοσοφία, τον ορθό λόγο, την τέχνη. Και πάντα φεύγοντας, την στενοχωρία ενός τόπου μικρού, τραβώντας για τους ανοικτούς ορίζοντες. Ακόμα και μέχρι τον 19ο αιώνα, σκλαβωμένοι, συνεχίζαμε να αρδεύουμε την ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Εγγύς Ανατολή.

Τόσο πολύ που κάποτε εξαντλήσαμε αυτή την αστείρευτη πηγή που έδωσε τον «θαυμαστό ελληνικό κόσμο». Και μείναμε ξέπνοοι, εξαντλημένοι, κουβαλώντας σαν βάρος τρεις ή έξι χιλιάδες χρόνια ιστορία. Η δημογραφική κατάρρευση, η οικονομική κρίση, ο νεο-οθωμανισμός, ο κατακλυσμός από ξένους λαούς και κουλτούρες, η πολιτισμική παρακμή, απειλούν πια με αφανισμό, με τελεσίδικο στέρεμα, την ίδια αυτή πηγή που την πιστεύαμε ανεξάντλητη και γι’ αυτό τόσο γενναιόδωρα την ξοδεύαμε, και σήμερα κινδυνεύουμε να μεταβληθούμε σε ένα απλό σύνορο των κόσμων. Η Φιλική Εταιρεία δοκίμασε να μεταβάλει, και πάλι, αυτό που έγινε σύνορο σε οικουμένη, σε ό,τι δηλαδή υπήρξε για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, μέχρι και το Βυζάντιο, ο ελληνικός κόσμος. Γι’ αυτό στοχοθέτησε τη συμπερίληψη όλου του βαλκανικού χώρου, με κέντρο την Κωνσταντινούπολη, τη φυσική του πρωτεύουσα, στο επαναστατικό της σχέδιο.

Συχνά έχει υποστηριχτεί, όπως έγινε και για τη Φιλική Εταιρεία, πως οι δύο μεγάλοι ποιητές της παλιγγενεσίας, ο Σολωμός και ο Κάλβος θα μείνουν αποσπασματικοί, ο Σολωμός θα αφήσει ατελείωτους τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, ο Κάλβος θα σιωπήσει από τα τριάντα τέσσερα (34) χρόνια του. Ο Νικόλας Κάλας, μάλιστα, θα γράψει για το θέμα αυτό, ίσως σε μια από τις πιο σφαλερές κριτικές τοποθετήσεις του:

«Ο Σολωμός είχε μάλλον αδύνατη ποιητική φλέβα –μας έδωσε μόνο κάτι ωραία λυρικά τραγούδια– όσο για τον Κάλβο…, ο πατριωτισμός του είναι πολύ διανοητικός και ατομικιστικός για ένα αίσθημα τόσο μαζικό όπως είναι ο πατριωτικός ενθουσιασμός». (Νικόλας Κάλας, Κείμενα ποιητικής και αισθητικής, Πλέθρον, Αθήνα 1982, σ. 56 ).

Για άλλη μια φορά, φαίνεται πως ο Γεώργιος Σεφέρης έλυσε το «μυστήριο» πολύ πιο αποτελεσματικά:

Μπορούμε να στοχαστούμε πολλά για τη μοίρα της φυλής και του ελληνικού λόγου, όταν λογαριάσουμε ότι, σε μια ορισμένη στιγμή που το Γένος αρχίζει να βγαίνει από έναν μεγάλο ύπνο, τα έργα δύο μοναδικών ποιητών είναι σημαδεμένα από κάτι τέτοιες καρβουνοσακούλες.

(Γ. Σεφέρης, Δοκιμές, Α΄ (1936-1947), Ίκαρος, Αθήνα 1974, σ. 210).

STRATFOR για Γερμανία: ‘Συνέρχεται’ και πληρώνει ή πάμε στα προ του 1914

Από DefencePoint.gr

Το 1878, στο Συνέδριο του Βερολίνου, ο Πρώσος πρωθυπουργός Ότο φον Μπίσμαρκ είχε προειδοποιήσει τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις ότι υπήρχε πιθανότητα ολόκληρη η Ευρωπαϊκή ήπειρος να καταστραφεί «από κάποια ανοησία στα Βαλκάνια». Αυτό που δεν είπε τότε ο Μπίσμαρκ, ήταν ότι η ειρήνη στην Ευρώπη απειλούνταν όχι από την προοπτική της διάλυσης της ετοιμοθάνατης, τότε, Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά από αυτή καθαυτή την ύπαρξη της Γερμανίας, ως μεγάλης δύναμης.

ΠΗΓΗ: STRATFOR, GEOPOLITICAL DIARY, «From Sarajevo in 1914 to an EU in Crisis», 26 Ιουνίου 2014
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας

Σε λίγες ημέρες θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου [σ.σ. συμπληρώθηκαν], αυτού που είχε δηλαδή προβλέψει ο Μπίσμαρκ, 36 χρόνια νωρίτερα, από μια ανοησία στα Βαλκάνια – τη δολοφονία του Αυστριακού αρχιδούκα από έναν Σέρβο εθνικιστή. Υπό το βάρος της συγκεκριμένης επετείου, θα ήταν σκόπιμο να εκτιμηθεί πως οι συνθήκες που προκάλεσαν εκείνη την ανθρωποσφαγή θα μπορούσαν να ισχύουν και σήμερα.

Η δολοφονία του Σαράγεβο, που αποτέλεσε την αφορμή για την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενεργοποίησε, τότε, το περίπλοκο δίκτυο συμμαχιών μεταξύ των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων. Το χρονικό διάστημα από την ενοποίηση της Γερμανίας, το 1871, μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, σημαδεύτηκε από το ίδιο ερώτημα: ποιος ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Η ταχεία ανάδυση μιας ευρωπαϊκής υπερδύναμης, εκείνη την εποχή, άλλαξε την ευρωπαϊκή ισορροπία σε επίπεδο στρατιωτικό και οικονομικό. Παρόλα αυτά, η γεωγραφική θέση της Γερμανίας, μεταξύ της Γαλλίας και της Ρωσίας, καθιστούσε τη χώρα ευάλωτη.

Η γεωγραφική ευαισθησία της Γερμανίας δεν ήταν όμως το μόνο ζήτημα που απασχολούσε την ηγεσία της. Στις αρχές του 20ου αιώνα η Γαλλία ανέκαμπτε οικονομικά και δημογραφικά. Ειδικά οικονομικά, η Γαλλία είχε σχεδόν φτάσει τη Γερμανία, η οποία ξόδευε τεράστια ποσά για να δημιουργήσει ένα, άχρηστο ουσιαστικά σε αυτήν, ισχυρό Ναυτικό, με τη φρούδα ελπίδα ότι μπορούσε να ανταγωνιστεί τη βρετανική ναυτική πρωτοκαθεδρία.

Επιτέλους… και εδώ είναι Βαλκάνια!

Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ p.sokos@eleftherotypia.net

Πριν από μερικά χρόνια η Ελλάδα ήταν πρότυπο για τις χώρες των Βαλκανίων και της ανατολικής Ευρώπης. Με γείτονες φτωχούς, που προσπαθούσαν να βρουν μια ισορροπία και να κάνουν μια νέα αρχή, μετά τα χρόνια του υπαρκτού σοσιαλισμού, έμοιαζε σαν τη Γη της Επαγγελίας. Δεχόταν χιλιάδες μετανάστες καθημερινά, που αναζητούσαν στη χώρα μας ένα καλύτερο αύριο. Ακόμα κι όταν μερικές από αυτές, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, έγιναν μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα εξακολουθούσε να είναι η χώρα-πρότυπο.

Κι ύστερα ήρθε στην Ελλάδα η οικονομική κρίση. Ηρθε μόνη της, την έφεραν, την προκάλεσαν, δεν έχει πια και τόση σημασία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό σε όλους μας ότι οι συνταγές για τη έξοδο από την κρίση, που μας έγραφαν οι δανειστές (Ευρωπαϊκή Ενωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό και η Γερμανία της Μέρκελ), είχαν μοναδικό στόχο να γίνει η Ελλάδα σαν τις χώρες της Βαλκανικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Να γυρίσει πίσω μερικές δεκαετίες, να σταματήσει η ανάπτυξη, να χάσουν τη δουλειά τους εκατομμύρια Ελληνες, να μειωθούν οι μισθοί στο μισό, να γίνουν φθηνά τα μεροκάματα. Μόνο έτσι, έλεγαν, θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα. Με φθηνά μεροκάματα, ευέλικτες μορφές εργασίας και μεγάλη ανεργία, ούτως ώστε να υπάρχει ευχέρεια απολύσεων και κάλυψης των λίγων κενών θέσεων με άλλους ακόμα πιο φθηνούς.

Η διαλεκτική κατασκευής προτεκτοράτων

Από Ρεσάλτο

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοηθεί η νεοταξική διαλεκτική κατασκευής προτεκτοράτων. Όπως ήδη υπογραμμίσαμε τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα η ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας, αποτελούν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΜΗ αυτής της διαλεκτικής. Η κατανόησή της μας οδηγεί να ξεκαθαρίσουμε και τούτο: Ότι είναι η «αριστερά» που νομιμοποίησε και επικύρωσε αυτό το έγκλημα…

Πώς, συνεπώς, σήμερα όταν είσαι εγκλωβισμένος σ’ αυτήν τη διαλεκτική του εγκλήματος και στις στρατηγικές του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού, να μιλήσεις καθαρά και ξάστερα για την Ουκρανία και το σπουδαιότερο: Να διακρίνεις και να ξεσκεπάσεις αυτές τις επιλογές των παγκοσμιοποιητών;

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο διότι ξετυλίγει το νήμα αυτής της διαλεκτικής.

Το Κόσοβο και η γεωπολιτική των Βαλκανίων

Του Pierre Hillard, διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών
Μετάφραση-επιμέλεια: Κλεοπάτρα Κατακάλου
ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-27 (Μάρτιος 2008)

Η πολιτική των ΗΠΑ έχει στόχο να ελέγχει τα Βαλκάνια, περνώντας από την κεντρική Ασία μέχρι την Εγγύς Ανατολή. Αυτό επιχειρείται αναπόφευκτα με μία «βαλκανοποίηση» (κατακερματισμό) αυτής της ζώνης, σύμφωνα με την παλαιά καλή συνταγή του «διαίρει και βασίλευε».

Η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου σκηνοθετήθηκε από τα ατλαντικά ΜΜΕ σαν μία νίκη των λαών για την αυτοδιάθεσή τους. Ουδέν απατηλότερον, επισημαίνει ο Pierre Hillard: Η απόφαση αυτή δεν ελήφθη από τους ενδιαφερόμενους, αλλά από τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά το «ανεξάρτητο» Κόσοβο δεν είναι κυρίαρχο και η νόμιμη οικονομική του δραστηριότητα περιορίζεται στο να φιλοξενεί την πιο σύγχρονη αμερικάνικη στρατιωτική βάση, που εμφυτεύθηκε στη Γηραιά Ήπειρο, το Bondsteel. (Πρόλογος από Reseau Voltaire, 28 Φεβρ. 2008)

Η ανεξαρτησία του Κοσόβου της 17ης Φεβρουαρίου 2008, αποτελεί καμπή στα Βαλκάνια. Ένα δάσος από αλβανικές, αμερικάνικες και αγγλικές σημαίες ανέμιζε μέσα στους δρόμους της καινούργιας πρωτεύουσας, της Πρίστινα. Εδώ κι εκεί, ένα «Ευχαριστώ Γερμανία», («Danke Deutschland»), διακοσμούσε τις μετώπες των περισσοτέρων κτηρίων, θυμίζοντας την αδιάσειστη συμβολή του Βερολίνου στη γένεση του καινούργιου αυτού κράτους.

Η αναγνώριση της τελευταίας επαρχίας της Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας δείχνει να ολοκληρώνει τον κατακερματισμό αυτής της χώρας ο οποίος ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Στην πραγματικότητα, η καταστροφή της Ομοσπονδίας αυτής εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο σχέδιο εδαφικής και οικονομικής αναδιάρθρωσης των Βαλκανίων, σε σχέση με τη Μαύρη Θάλασσα και την Εγγύς-Ανατολή.

Ρωσία: Θέμα συνόρων υφίσταται ακόμη στα Βαλκάνια…

Από DEFENCEPOINT.gr

Επικίνδυνες είναι οι δηλώσεις του Ρώσου πρεσβευτή στο Βελιγράδι, Αλεξάνταρ Τσεπούριν, στις οποίες ανέφερε ότι «τα σύνορα των λεγόμενων βαλκανικών χωρών είναι και σήμερα ενεργά υπό εξέταση». Τα Βαλκάνια δεν είναι η πιο σταθερή περιοχή της Ευρώπης, ανέφερε, προσθέτοντας ότι εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος πιθανών συγκρούσεων.

Το αν η αναφορά του που έγινε στη Σερβία, αποτελούσε συγκεκαλυμμένο μήνυμα προς την αλβανική πλευρά για το Κοσσυφοπέδιο, ότι το θέμα δεν θα τελειώσει έτσι εύκολα ή αναγνώριση του αποσταθροποιητικού ρόλου που παίζουν οιπερεταίρω αλυτρωτισμοί και οι διεκδικήσεις του αλβανικού παράγοντα είναι ένα ζήτημα προς διευκρίνιση…

ΠΗΓΗ ΟΣΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ: http://www.echedoros-a.gr/

«Σήμερα, τα Βαλκάνια δεν είναι η πιο σταθερή περιοχή της Ευρώπης. Υπάρχουν πολλές αντιφατικές τάσεις της περαιτέρω ανάπτυξης γεγονότων και οι εξελίξεις πιθανόν να αναπτύξουν συγκρούσεις», είπε ο Τσεπούριν κατά την έναρξη του Διεθνούς Συνεδρίου «Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι υπό το πρίσμα της γεωπολιτικής του 21ου αιώνα».

Η σημερινή κατάσταση, είπε, απαιτεί μια πολύ προσεκτική προσέγγιση. Υπενθύμισε την πολυτάραχη ιστορία των Βαλκανίων του 20ου αιώνα και επεσήμανε ότι σήμερα η επέτειος των Βαλκανικών Πολέμων βρίσκει ενισχυμένες τις ρωσο-σερβικές σχέσεις.

 

«Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για εργασία προς το κοινό συμφέρον των δύο πλευρών», είπε ο Ρώσος πρέσβης προσθέτοντας ότι η ιστορία της Ρωσίας και της Σερβίας κατά το παρελθόν ήταν με πίστη στα θεμέλια για μια μελλοντική συνεργασία.

Επεσήμανε, ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι αμφιβάλλουν, ότι οι απελευθερωτικοί βαλκανικοί πόλεμοι σήμαιναν και το τέλος της από αιώνων οθωμανικής κυριαρχίας στη νότια Ευρώπη.

Υπενθύμισε ότι το μεγάλο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που εκδιώχθηκε από τα Βαλκάνια, συμμετέχει σε έναν αγώνα επέκτασης της επιρροής του στην περιοχή, σημειώνει το σερβικό δημοσίευμα.

Αριστερός αντιεθνικισμός

Ένα ακόμα «αριστερό», αλλά και «αιρετικό», άρθρο από το 2008, που ως τέτοιο, κάνει φυσικά αναφορά σε γεγονότα της περιόδου.

Αν ο αναγνώστης παραβλέψει τις κάποιες «αριστερές» απόψεις και αγκυλώσεις του αρθρογράφου, θα διαπιστώσει και πάλι ότι υπάρχουν και «άλλες» φωνές στο χώρο της ελληνικής αριστεράς, φωνές που καλούν σε διάλογο.

Γιατί αυτός ο διάλογος δεν έχει καρποφορήσει; Ίσως ένας παράγοντας είναι το ότι η «ορθόδοξη» αριστερά το βρίσκει δύσκολο να γυρίσει τις πλάτες στα ευρωπαϊκά κονδύλια…

Καλή ανάγνωση

Από ΟΥΤΟΠΙΑ Επιθεώρηση Θεωρίας και Πολιτισμού

Του Ευτύχη Μπιτσάκη

Ένας ιδιότυπος αριστερός αντιεθνικισμός ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια σε ορισμένους χώρους της ελληνικής Αριστεράς. Αλλά οι αριστεροί είναι εξ ορισμού αντιεθνικιστές. Ακόμα περισσότερο: είναι διεθνιστές. Πού βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα; Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό και ο ελληνικός εθνικισμός δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εθνικισμός σε βάρος των Σλαβομακεδόνων, των Μουσουλμάνων και των Πομάκων της Θράκης. Οξύνθηκε όμως τελευταία με την επιμονή των Σλαβομακεδόνων της FYROM να ονομάζουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και το κράτος τους Μακεδονία. Λοιπόν;

Ο αριστερός αντιεθνικιστής θα αντιτείνει: Κάθε λαός έχει δικαίωμα να επιλέγει το όνομα του έθνους ή της κρατικής του υπόστασης. Σύμφωνοι. Όμως με μια προϋπόθεση: ότι δεν θα πλαστογραφεί την ιστορία, δεν θα διεκδικεί τίτλους ή εδάφη που δεν του ανήκουν, και δεν θα απειλεί γειτονικούς λαούς. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι υπάρχει έθνος Σλαβομακεδόνων (επ’ αυτού φαντάζομαι έχουν γνώμη οι ιστορικοί). Το έθνος αυτό δικαιούται να επιλέξει όποιο όνομα θέλει, σεβόμενο τα αυτονόητα τα οποία σημείωσα.

Τι γίνεται λοιπόν με τη γειτονική Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τη FYROM; Κατ’ αρχάς, στη FYROM συνυπάρχουν δύο εθνότητες: οι Σλαβομακεδόνες και οι Αλβανοί. Ας αγνοήσουμε όμως τις μεταξύ τους διαφορές και ας ασχοληθούμε μόνο με την ισχυρότερη εθνότητα: τους Σλαβομακεδόνες. Επίσης ας αναγνωρίσουμε το καθεστώς του έθνους σε αυτή την εθνότητα. Και ρωτάμε: Πότε εμφανίστηκαν οι Σλάβοι στον ελληνικό χώρο, και ειδικά στην ιστορική Μακεδονία; Γνωστό: τον 6ο, 7ο, 8ο αιώνα μ.Χ. Δηλαδή χίλια χρόνια περίπου μετά το Μακεδονικό βασίλειο και τον Αλέξανδρο. Δεν πάσχω από κανένα είδος προγονοπληξίας. Οι Μακεδόνες εξάλλου θεωρούνταν βάρβαροι από τους κατοίκους της Νότιας Ελλάδας. Είναι γνωστό ότι τα σλαβικά φύλα έφτασαν μέχρι την Πελοπόννησο και βαθμιαία αφομοιώθηκαν. Έμειναν βεβαίως τα τοπωνύμια, που πολλά επιβιώνουν μέχρι και σήμερα, παρ’ όλες τις μετονομασίες στις οποίες προχώρησε το ελληνικό κράτος. Όμως συμπαγείς σλαβικοί πληθυσμοί, πλειοψηφικοί, υπήρχαν μόνο σε ορισμένες περιοχές της βόρειας ελληνικής Μακεδονίας, και κυρίως στη βόρειο Μακεδονία, στη σημερινή FYROM. Πού στηρίζεται λοιπόν ο σλαβομακεδονικός, όψιμος και ανιστορικός εθνικισμός και ο συνακόλουθος αλυτρωτισμός;

Σημείωσα ότι η ιστορία δεν είναι σημερινή. Ένα παράδειγμα: Στη Γυάρο, στη δεκαετία του ’40 προς ’50, εκτός από Έλληνες, είχε και πολλούς Σλαβομακεδόνες κρατούμενους. Οι σχέσεις Ελλήνων-Σλαβομακεδόνων ήταν άψογες. Όμως οι τελευταίοι ήταν κάπως κλεισμένοι στον εαυτό τους, πράγμα κατανοητό αν σκεφτούμε και τα δικά τους μαρτύρια (διωγμοί, φυλακίσεις, εκτελέσεις) από το εθνικόφρον ελληνικό κράτος. Ως εδώ καλά. Όμως οι συμπαθείς Σλαβομακεδόνες ονόμαζαν από τότε τους εαυτούς τους Μακεδόνες. Τι εννοούσαν μ’ αυτό;

Κότσο Ντανάι: Όποιος δεν επιθυμεί την “Φυσική Αλβανία”, επιθυμεί ταραχές

Από ΕΛΛΑΣ

Με τίτλο «Ντανάι: Όποιος τάσσεται κατά της “Φυσικής Αλβανίας”, τάσσεται υπέρ του πολέμου», η ε/φ POLITIKA δημοσιεύει ανταπόκριση του Νόβιτσα Τζιούριτς από την Ποντγκόριτσα, η οποία αναφέρεται σε δηλώσεις του αλβανού πολιτικού και ιστορικού, Κότσο Ντανάι, στην ε/φ “Ζγκιοστσιπτάρ”, όπου τόνισε ότι «όποιος δεν επιθυμεί την “Φυσική Αλβανία”, επιθυμεί ταραχές και εντάσεις, καθώς η “Φυσική Αλβανία” αποτελεί κλειδί σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή», ενώ διεμήνυσε επίσης ότι «όποιος τάσσεται κατά της “Φυσικής Αλβανίας”, τάσσεται υπέρ του πολέμου».

Οι δηλώσεις αποτελούν συνέχεια της πρωτοβουλίας του Κότσο Ντανάι για συλλογή υπογραφών υποστήριξης μεταξύ των Αλβανών, προκειμένου να εξασφαλισθεί η στήριξη δυτικών χωρών για την δημιουργία της “Φυσικής Αλβανίας”. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Κότσο Ντανάι, την πρωτοβουλία αυτή υποστήριξαν και ορισμένοι αλβανοί πολιτικοί και βουλευτές στο Μαυροβούνιο.

Ο κ. Ντανάι τόνισε ότι «οι Βρυξέλλες έδωσαν ανεξαρτησία στο Μαυροβούνιο, μολονότι οι Μαυροβούνιοι δεν αποτελούν πλειοψηφία εκεί», ενώ εκτίμησε ότι «επομένως, αυτό που είναι εφικτό στο Μαυροβούνιο, στη Σλοβενία και στην Κροατία πρέπει να είναι εφικτό και για τον αλβανικό λαό, ειδικά επειδή αυτός αποτελεί τα δύο τρίτα του πληθυσμού σε τόσο μεγάλη περιοχή, δηλαδή στα αλβανικά εδάφη», διερωτώμενος «γιατί να εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά».

Πρόσθεσε δε ότι «τις τελευταίες μέρες στο Μαυροβούνιο έγινε πολύς θόρυβος εξαιτίας της πρωτοβουλίας αυτής», ενώ τόνισε ότι «οι Μαυροβούνιοι ξεχνούν ότι πρέπει να είναι δίκαιοι έναντι των Αλβανών, καθώς, ομοίως με την κατάργηση της ανεξαρτησίας της Αλβανίας το 1912 με την Συνθήκη του Λονδίνου, καταργήθηκε και το κράτος του Μαυροβουνίου (με την Συνθήκη των Βερσαλλιών), αλλά το Μαυροβούνιο πολλές δεκαετίες μετά, χάρη στις Βρυξέλλες, αποκατέστησε την ανεξαρτησία του».

Η “φυσική Αλβανία” πάλι στο προσκήνιο, φαίνεται να ενισχύει περισσότερο την άποψη ότι είναι πολύ επιπόλαιη η εκτίμηση περί μη απειλής από βορρά.

[analystsforchange.org]

Η δράση του Γάλλου κατασκόπου Roquefeuil στην Αθήνα κατά την διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου.

Κατά την διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου οι δύο αντίπαλοι συμμαχικοί σχηματισμοί κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες για να προσελκύσουν τις ουδέτερες χώρες και τους λαούς τους τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Μέση Ανατολή. Συνήθως η προσπάθεια προσέλκυσης αφορούσε εδαφικά ανταλλάγματα που υπόσχονταν οι εμπόλεμοι στην ουδέτερη Χώρα ως αποζημιώσεις για μετά το τέλος του πολέμου. Πολύ συχνά βέβαια, οι δύο αντίπαλες συμμαχίες δεν περιορίζονταν μόνο σε διπλωματικές ενέργειες, αλλά χρησιμοποιούσαν τις μυστικές τους υπηρεσίες και ειδικούς πράκτορες για την επίτευξη των σκοπών τους αλλά και την χειραγώγησης της κοινής γνώμης των λαών. Στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών των Γερμανών και των αγγλογάλλων είχαν λάβει μεγάλες διαστάσεις, καθώς η Ελλάδα επί τρία χρόνια (1914-1917) αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Οι ενέργειες τους εντάθηκαν μετά την δημιουργία του Βαλκανικού μετώπου, που αύξησε κατακόρυφα την σημασία της Ελλάδας για την παγκόσμια πολεμική σύρραξη.

Αναβρασμός στα Βαλκάνια με ελληνικό ενδιαφέρον!

Κωνσταντίνος Χολέβας

Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια τρέχουν και η Ελλάς πρέπει να τις παρακολουθεί με προσοχή και με γρήγορα ανακλαστικά. Η εξωτερική πολιτική έχει επιτυχία, όταν βασίζεται σε καλή ανάλυση του παρόντος με προοπτική μέλλοντος και με επίγνωση παρελθόντος. Οι εθνικοί μας στόχοι δεν πρέπει να εγκαταλείπονται λόγω μνημονίων και συναφών προβλημάτων. Η οικονομική κρίση θα περάσει, ενώ τα συμφέροντά μας και οι ιστορικοί δεσμοί μας με τα Βαλκάνια -και με τη Μέση Ανατολή- έχουν βαθιές ρίζες, ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές, εμπορικές.

Στην Αλβανία διεξάγονται βουλευτικές εκλογές στις 23 Ιουνίου. Το εκλογικό σύστημα οδηγεί τα περισσότερα κόμματα να εντάσσονται σε μεγάλους συνασπισμούς με ετερόκλητα, πολλές φορές, ιδεολογικά στοιχεία. Η ελληνική εθνική κοινότητα θα μπορούσε να κατεβάσει έναν και μοναδικό εκλογικό συνδυασμό ώστε να διεκδικήσει ρόλο ρυθμιστού μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, του Δημοκρατικού και του Σοσιαλιστικού. Τελικά, βλέπουμε δύο ελληνικά μειονοτικά κόμματα: Το Κόμμα της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) υπό τον Ευάγγελο Ντούλε, το οποίο συμμετέχει στον συνασπισμό του Εντι Ράμα και των Σοσιαλιστών, και το κόμμα MEGA υπό τον Χρηστάκη Κίτσιο, το οποίο συμμετέχει στον κεντροδεξιό συνασπισμό του πρωθυπουργού Μπερίσα και του Δημοκρατικού Κόμματος. Αναμένεται να εκλεγούν οι δύο αρχηγοί των ελληνικών κομμάτων καθώς και ο Σπύρος Ξέρας με το Δημοκρατικό. Ευχάριστη έκπληξη θα είναι να υπάρχουν περισσότεροι από τρεις τέσσερις ελληνικής καταγωγής βουλευτές στη νέα Βουλή.