Incantadas της Θεσσαλονίκης: ΕΝΑΣ ΓΑΛΛΟΣ ΕΛΓΙΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (1864)

Από Μακεδονία Γη Ελληνική

του Απόστολου Βακαλόπουλου*

Παρά τη συνεχή δημοσίευση νέων ειδήσεων για την ιστορία της Θεσσαλονίκης κατά τη διαχρονική της περίοδο τόσον από αρχαιολόγους, όσο και ιστορικούς, διαλανθάνουν εντούτοις την προσοχή μας ορισμένες μαρτυρίες που βρίσκονται σποραδικά σε ορισμένα περιηγητικά βιβλία, που δεν αναφέρονται άμεσα σ’ αυτήν, αλλά σε άλλους τόπους.

Ο ερευνητής πρέπει να έχει την υπομονή ν’ αναζητήσει, έστω και αν πρόκειται να χάσει πολύτιμο χρόνο, τις διάσπαρτες αυτές μαρτυρίες, να τις συλλέξει και να τις συνθέσει σ’ ένα ομοιόμορφο ιστορικό σύνολο συγκρίνοντάς τις με άλλες γνωστές πληροφορίες.

Αυτές τις σκέψεις κάνει κανείς, όταν διαβάζει στο βιβλίο του Emm. Miller, Le mont Athos. Vatopedi. L’ile de Thasos, Paris 1889, σ. 336-366 —τις εντυπώσεις του—σε επιστολές προς τη γυναίκα του καταγραμμένες από τη σύντομη παραμονή του στην πόλη του Θερμαϊκού.

Ο κύριος σκοπός του δεν είναι να περιγράψει τη Θεσσαλονίκη και να δώσει πληροφορίες για τους κατοίκους της, αλλά—με την πρόθυμη συγκατάθεση του σουλτάνου, καθώς και του πασά της πόλης—ν’ αρπάξει ένα ωραίο αρχαίο μνημείο, τις λεγόμενες κατά το καστιλιάνικο ιδίωμα των Ισπανοεβραίων Incantadas (Μαγεμένες) ή τα λεγόμενα από τους Έλληνες «Είδωλα», δηλαδή να μιμηθεί την πράξη που πριν 64 χρόνια είχε κάνει στην Αθήνα ο γνωστός λόρδος Θωμάς Brice, κόμης Elgin, αφαιρώντας από το Ερέχθειο ορισμένα μάρμαρα και κόρες.

Και ενώ για την επιστροφή των Ελγίνειων μαρμάρων έγινε και γίνεται μεγάλος θόρυβος, αγνοήθηκε τελείως το ίδιο πράγμα για το μνημείο Incantadas της Θεσσαλονίκης, που υψωνόταν άλλοτε στον χώρο της αρχαίας αγοράς της.

Και πάλι για το βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού…

Το θέμα του βιβλίου ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους.

Η πρόθεση του Υπουργείου να γίνει χρήση του βιβλίου της κ. Μ. Ρεπούση, που με το «συνωστισμό» της προκάλεσε την αντίδραση και αγανάκτηση μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού, δεν ευοδώθηκε τελικά, ακριβώς λόγω αυτών των διαμαρτυριών που ξεσήκωσε. Έτσι λοιπόν, αντικαταστάθηκε από το βιβλίο που συνέγραψε ο κ. Ι. Κολιόπουλος (και οι συνεργάτες του), το οποίο άρχισε από εφέτος να χρησιμοποιείται στα δημοτικά σχολεία της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ωστόσο, το αποσυρθέν βιβλίο της κ. Ρεπούση δεν είχε μόνο επικριτές· οι υποστηρικτές του ήταν αρκετοί και εξίσου δυναμικοί.

Το όλο ζήτημα αποτέλεσε την αφορμή να αρχίσει μία συζήτηση σχετικά με τα θέματα παιδείας, της διατήρησης της ταυτότητας του λαού μας, τη θέση που θέλουμε να έχουμε (ή να προβάλλουμε) στο σύγχρονο κόσμο, κλπ., και βέβαια δεν άργησε να πάρει πολιτική (ή καλύτερα ιδεολογική) χροιά. Έτσι λοιπό, από την μία πλευρά έχουμε εκείνους που υποστηρίζουν ότι μόνο μέσα από τη διατήρηση της ταυτότητάς μας θα μπορέσουμε να έχουμε ενεργή θέση στο νέο κόσμο που διαμορφώνεται, και από την άλλη, εκείνους που θεωρούν ότι η υποχώρησή της θα συμβάλει στην καλύτερη προσαρμογή μας στις νέες συνθήκες και την ενσωμάτωσή μας σε αυτόν τον νέο κόσμο.

Αυτό που θα πρέπει να σημειωθεί ως συμπέρασμα της ως τώρα συζήτησης, είναι ότι η τάση που εκφράζεται από την κ. Ρεπούση, το βιβλίο και τους συνεργάτες της, έχει  επικρατήσει «σιωπηλά» εδώ και δύο δεκαετίες στα ελληνικά πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα να «βγάζουν» ιστορικούς (δηλ. δασκάλους και καθηγητές) που προωθούν τις συγκεκριμένες ιδέες. Το γεγονός αυτό ήταν δύσκολο να γίνει ευρύτερα γνωστό όσο περιορίζονταν στο χώρο της ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, αλλά «αποκαλύφθηκε» με την προσπάθεια εισαγωγής των ιδεών αυτών στην δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι ένα ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στο μέλλον…

Επιστρέφοντας στο νέο βιβλίο ιστορίας, πρέπει να πούμε ότι η υιοθέτησή του από το Υπουργείο έδωσε το έναυσμα για έναν νέο κύκλο αντιδράσεων, μέσω δημοσιεύσεων στο διαδίκτυο και αρθρογραφίας σε διάφορα έντυπα. Ενδεικτικό του κλίματος που έχει διαμορφοθεί είναι τα δύο άρθρα που αναδημοσιεύουμε. Αξίζει κανείς να διαβάσει και τα σχόλια που έχουν αναρτηθεί στις αρχικές δημοσιεύσεις, που δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να αναδημοσιευτούν από εμάς. Καλή ανάγνωση.

Σημείωση : Το νέο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού μπορείτε να το δείτε στον ιστοχώρο του Ψηφιακού Σχολείου, κάνοντας κλικ στο δεσμό Ηλεκτρονικό Βιβλίο

Αγιορείτικο χταπόδι στιφάδο

Από ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

Υλικά :

• 1 χταπόδι
• 1 κιλό κρεμμυδάκια μικρά
• 2 σκελίδες σκόρδο
• 2 κουταλιές ξίδι
• 1/2 ποτήρι λευκό κρασί
• 5 φύλλα δάφνης
• 1 κιλό φρέσκες ντομάτες
• μπαχάρι

 Εκτέλεση :

Kαθαρίζουμε το κρεμμύδι και το κρατάμε ολόκληρο. Στη συνέχεια καθαρίζουμε και τα μικρά κρεμμυδάκια. Bάζουμε το χταπόδι στη φωτιά με το κρασί, το ξίδι και το μεγάλο κρεμμύδι. Tο αφήνουμε να βράσει μέχρι να βγάλει το νερό του. Mόλις βράσει, το κόβουμε σε κομμάτια και αφαιρούμε το κρεμμύδι. Προσθέτουμε τον ντοματοχυμό (ή τις ντομάτες), το λάδι, το σκόρδο, τα μπαχαρικά, 2 φλιτζάνια νερό και τα κρεμμυδάκια. Aφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει μέχρι να δέσει η σάλτσα του

Απίστευτο κατασκευαστικό λάθος!

Ένα 13όροφο κτήριο κατέρρευσε στη Σανγκάη, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η κατασκευή του. Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν, η κατάρρευση του κτηρίου οφείλεται πολύ απλά… στην ηλιθιότητα της κατασκευαστικής εταιρείας!

Για τη δημιουργία ενός υπόγειου γκαράζ, οι εργάτες έσκαψαν σε βάθος πέντε μέτρων κάτω από τη μία πλευρά του κτηρίου. Το χώμα που έβγαλαν από εκεί συγκεντρώθηκε στην άλλη πλευρά, σε ένα σωρό ύψους 10 μέτρων. Αυτό οδήγησε στην άνιση κατανομή του βάρους του κτηρίου, το οποίο άρχισε να γέρνει. Τα θεμέλια στη μία πλευρά φυσικά δεν άντεξαν το επιπλέον βάρος και έσπασαν.

Έτσι το κτήριο δεν κατέρρευσε, αλλά «ξάπλωσε» στη μία του πλευρά όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Το νησί Σακότρα! Εξωγήινο τοπίο στη Γη

Η Σακότρα ανήκει στη Δημοκρατία της Υεμένης και έιναι το μεγαλύτερο νησί ένος συμπλέγματος νησιών στον Ινδικό Ωκεανό.

Το νησί είναι αρκετά απομονωμένο και λόγω της διαδικασίας της ειδογένεσης, το ένα τρίτο της χλωρίδας του νησιού δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού στον πλανήτη.

Η μακροχρόνια απομόνωση και το ζεστό κλίμα του νησιού, έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη μοναδικής ενδημικής χλωρίδας. Περισσότερα απο το ένα τρίτο των 800 περίπου φυτών που υπάρχουν στη Σακότρα, δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στον κόσμο.

Το πιο εντυπωσιακό απο τα φυτά της Σακότρα, είναι το δέντρο «αίμα του δράκου». Έχει ένα περίεργο σχήμα ομπρέλας, το οποίο από μακρυά μοιάζει με ιπτάμενο δίσκο και από κάτω με μανιτάρι!